Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności Asesora Prokuratury Rejonowej w G.– Andrzeja Zagraby

po rozpoznaniu w dniu 09.10.2018 r., 13.11.2018 r. sprawy

D. E.

urodz. (...) w G.

syna R. i L. zd. P.

oskarżonego o to, że:

W dniu 16 czerwca 2018 roku około godziny 02:45 w G. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (o zawartości 0,78 mg/l, 0,75 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy marki V. P. (...) o nr rej (...)

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

1.  Oskarżonego D. E. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia i za to na podstawie art. 178a§1 kk w zw. z art. 34§1 i §1a pkt 1 kk, art. 35§1 kk skazuje go na karę 6 (sześć) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwadzieścia cztery) godzin w stosunku miesięcznym.

2.  Na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzy) lat, na poczet którego w oparciu o art. 63§4 kk zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 16 czerwca 2018 r.

3.  Na podstawie art. 43a§2kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000,00 (pięć tysięcy) zł.

4.  Na podstawie art. 2 ust. 2 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych i art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) zł i obciąża go kosztami sądowymi w pozostałym zakresie w kwocie 70,00 (siedemdziesiąt) zł.

Sygn. akt IIK 376/18

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej sąd ustalił i zważył, co następuje:

W nocy 15 czerwca 2018 roku mieszkaniec miejscowości W. A. L. (1) ze swoim kolegą mieszkającym w G. oskarżonym D. E. udali się do baru (...) mieszczącego się na molo w G. nad jeziorem N., gdzie spożywali alkohol w postaci piwa. Oskarżony z baru wyszedł po upływie 1-1,5 godziny i udał się do domu zaś A. L. (2) pozostał w nim. Bar opuścił on prawdopodobnie około godz. 2:00 16 czerwca 2018 roku. Wychodząc zatelefonował do D. E. proponując mu spotkanie na co nie wyraził on zgody gdyż nie chciał wychodzić z domu. W związku z tym będąc pod znacznym działaniem alkoholu pieszo udał się do jego miejsca zamieszkania i gdy dotarł pod klatkę schodową budynku położonego przy ul. (...), w którym mieszka skontaktował się z nim przez domofon. Wówczas zszedł on do niego. Podczas rozmowy oskarżony poinformował go, że musi przestawić samochód marki V. (...) nr rejestracyjny (...) stanowiący własność jego ojca z parkingu w pobliżu sklepu (...) przy ul. (...) w G. tworzącej skrzyżowanie z ul. (...) gdzie obaj udali się. Pomimo spożywanego w nocy alkoholu oskarżony po zajęciu miejsca kierowcy uruchomił silnik. Miejsce pasażera obok kierowcy zajął A. L. (1). Następnie D. E. wyjechał z parkingu i jadąc ul. (...) po dojechaniu do skrzyżowania skręcił w prawo w ul. (...) (dowód: A. L. (2) k. 67v-68 i k. 22v-23 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk . Ł. K. (1) k. 68-68v i k. 31v-32 w części odczytanej w trybie art., 391§1 kpk).

Wyjeżdżający na ul. (...) samochód osobowy, który wykonując manewr skrętu w prawo wjechał na chodnik zauważyli pełniący tej nocy służbę interwencyjną w patrolu zmotoryzowanym funkcjonariusze KPP w G. sierż. szt. Ł. K. (1) i asp. D. L.. Fakt ten zwrócił ich uwagę i w związku z tym postanowili pojazd ten zatrzymać do kontroli. (...) na ich polecenie zatrzymało się przy ul. (...) na wysokości budynku oznaczonym nr (...), w którym mieszka oskarżony kierujący nim. Z uwagi na wyczuwalną od niego silną woń alkoholu poddano go badaniu urządzeniem A., które zapaliło się w kolorze czerwonym wskazując na stan nietrzeźwości osoby badanej. Po przekazaniu samochodu ojcu D. E. przewieziono go do KPP w G., gdzie ponownie przeprowadzono badania jego stanu trzeźwości tym razem analizatorem wydechu A. (...) (...) Nr (...). Pierwszy pomiar wykonany o godz. 03:11 wykazał zwartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynoszącą 0,78 mg/l zaś drugi o godz. 03:13 zawartość alkoholu 0,75 mg/l (dowód: zeznania A. L. j/w, Ł. K. j/w; notatka urzędowa k. 1; protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu k. 2; potwierdzenie zameldowania k. 20; odpis świadectwa wzorcowania k. 73; odpis z notatnika służbowego Ł. K. (1) k. 78-80).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań świadków A. L. (2) i Ł. K. (1) oraz pozostały materiał dowodowy ujawniony w toku przewodu sądowego w szczególności w postaci badań stanu trzeźwości oskarżonego przeprowadzonych analizatorem wydechu A. (...) (...).

Oskarżony D. E. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zarówno składając wyjaśnienia w toku rozprawy sadowej (k. 67v), jak i na etapie postepowania przygotowawczego (k. 26v w części odczytanej w trybie art. 389§1 kpk) i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień oraz odpowiedzi na pytania.

Wyjaśnieniom oskarżonego sąd nie dał wiary, gdyż są one gołosłowne oraz sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym w szczególności z zeznaniami A. L. (2), który jechał z nim jako pasażer i Ł. K. (1) - funkcjonariusza policji, który zatrzymał go do kontroli, a nadto z wynikami przeprowadzonych badań stanu trzeźwości analizatorem wydechu. Zdaniem sądu uznać je należy za przyjętą linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Sąd dał natomiast wiarę zeznaniom A. L. (2) (k. 67v-68 i k. 22-23). Wskazał on w nich gdzie i w jakich godzinach spożywali z oskarżonym alkohol w nocy z 15/16 czerwca 2018 roku. Nadto był pasażerem samochodu, który prowadził oskarżony i nie ma podstaw, aby kwestionować jego zeznania również w części, w której utrzymywał, że D. E. jechał autem z parkingu przy Szkole S.nr (...)w G., która mieści się przy ul (...) (fakt ten sądowi znany jest z urzędu), a następnie ul. (...) na parking przy bloku oznaczonym nr (...), w którym mieszka. W tej części jego zeznani znalazły potwierdzenie w zeznaniach funkcjonariusza policji st. sierż. Ł. K. (1) pełniącego tej nocy służbę w patrolu zmotoryzowanym wspólnie z asp. D. L. (k. 68 i k. 31-32). Wynika z nich mianowicie, że samochód V. (...) nr rejestracyjny (...) zauważyli, gdy wyjeżdżał na ul. (...) wykonując manewr skrętu w prawo z ul. (...) (nie zaś z B., jak wskazał w złożonych zeznaniach), zaś zatrzymali go do kontroli gdyż wjechał wówczas na chodnik co wzbudziło ich podejrzenia. Z zeznań tego świadka wynika nadto, że ul. (...) do czasu zatrzymania się pojazd ten przejechał około 300 metrów oraz że jego kierowcą był oskarżony D. E., a nadto że poddano go badaniom stanu trzeźwości z uwagi na silną wyczuwalną od niego woń alkoholu. Zeznaniom powyższych świadków sąd dał wiarę, gdyż tworzą spójną, wzajemnie uzupełniającą się i logiczną całość.

Nie budzą także żadnych wątpliwości wyniki przeprowadzonych badań stanu trzeźwości oskarżonego analizatorem wydechu A. (...) (...) NR (...)Urządzenie to posiadało ważne świadectwo wzorcowania zaś uzyskane wyniki 0,78 mg/l o godz. 03:11 i 0,75 mg/l o godz. 03:13 potwierdziły stan jego nietrzeźwości.

Reasumując stwierdzić należy, że w świetle omówionego wyżej materiału dowodowego, który sąd uznał za wiarygodny wina oskarżonego oraz okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 178a§1kk nie budzą najmniejszych wątpliwości i zostały udowodnione. Istota tego przestępstwa polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. W rozumieniu art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Już sam zatem tylko fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą wypełnienie znamion przestępstwa, chociażby pojazd był prowadzony całkowicie prawidłowo, zaś sprawca nie naruszył żadnej innej zasady bezpieczeństwa w ruchu i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa. Jest ono dokonane w momencie uruchomienia pojazdu i podjęcia jazdy (zob. pod. M. Budyn–Kulik, Komentarz do art. 178a kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] M. Mozgawa (red.), M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, Kodeks karny. Komentarz praktyczny, Oficyna 2007, II wabB). Przestępstwo określone w art. 178a § 1 KK może być popełnione w każdym miejscu, gdzie odbywa się ruch pojazdów, gdyż jego znamieniem jest m.in. prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości „w ruchu lądowym”. Pojęcie ruchu lądowego obejmuje natomiast swoim zakresem nie tylko drogi publiczne i strefy zamieszkania, ale wszystkie miejsca ogólnie dostępne, na których odbywa się rzeczywisty ruch pojazdów (patrz m.in. postanowienie SN z dnia 28.05.2008r. IV KK 29/08). Jest ono tożsame z miejscem popełnienia przestępstwa wypadku w komunikacji (art. 177 KK). Tak więc dla karalności tego czynu nie jest wymagane, by pojazd mechaniczny był prowadzony na drodze publicznej. Ważne jest, by było to miejsce, w którym odbywa się ruch pojazdów.

Zachowaniem opisanym w stawianym aktem oskarżenia zarzucie oskarżony niewątpliwie w pełni wyczerpał znamiona występku z art. 178a§1 kk w podanym wyżej rozumieniu. Uznając D. E. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu na podstawie art. 178a§1 kk w zw. z art. 34§1 i §1a pkt 1 kk, art. 35§1 kk sąd skazał go na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym.

Wymierzając powyższą karę sąd miał na uwadze, jako okoliczności obciążające wysoki stopień zawinienia oskarżonego wynikający z popełnienia przypisanego mu czynu z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszonego dobra jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji, rozmiarze wyrządzonej i grożącej szkody, a także sposobie i okolicznościach jego popełnienia, a nadto wadze naruszonych obowiązków i rodzaju naruszonych podstawowych reguł ostrożności wynikających z prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości. Na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił również jego wysoki stopień nietrzeźwości w trakcie zdarzenia wynoszący nie mniej niż 1,5 ‰. Orzekając karę ograniczenia wolności sąd miał również na uwadze ustalenia, z których wynika, że oskarżony nigdzie nie pracuje, nie posiada żadnego majątku oraz źródeł dochodu.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które przemawiałyby na korzyść oskarżonego.

W ocenie sądu tak wymierzona kara jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a nadto spełni cele w zakresie zapobiegawczego i wychowawczego oddziaływania na jego osobę oraz w zakresie szeroko rozumianej prewencji ogólnej.

Z uwagi na obligatoryjny charakter przepisu art. 42§2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres trzech lat na poczet którego na podstawie art. 63§4 kk zaliczano okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 16.06.2018 r. Zdaniem sądu wskazany minimalny okres wyłączenia oskarżonego, jako kierowcy wszelkich pojazdów mechanicznych z uczestnictwa w ruchu lądowym spełni cele zarówno w zakresie zapobiegawczego, jak i wychowawczego oddziaływania na jego osobę.

Na podstawie art. 43a§2 kk orzeczono również obligatoryjny środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w minimalnej kwocie 5.000,00 zł.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw do zwolnienia oskarżonego od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa należności w postaci opłaty i kosztów sądowych z pozostałym zakresie, co mając na uwadze orzeczono jak w pkt 4 wyroku.