Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant Alicja Jesion

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku H. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania H. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 25 lipca 2013 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1146/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 lipca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. odmówił H. S. dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Od powyższej decyzji wniósł odwołanie w dniu 14 sierpnia 2013 roku H. S..

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

H. S. urodził się w dniu (...). Ma wykształcenie podstawowe. W okresie aktywności zawodowej pracował jako kierowca (...), akwizytor-kierowca, kierowca-mechanik

(dowód: wywiad zawodowy k. 8 w aktach dokumentacji medycznej, świadectwa pracy. k. 9-11, k. 15-16, k. 17-21 w aktach rentowych )

W okresie od 1 listopada 2009 roku do 31 maja 2013 roku wnioskodawca był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 2.03.2010r. k. 119, z dnia 25.01.2011r. k. 147, z dnia 20.07.2012r. k. 233 akt rentowych)

W dniu 29 kwietnia 2013 roku H. S. złożył wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 255 w aktach rentowych)

Orzeczeniem z dnia 13 czerwca 2013 lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy zarobkowej. Taki wniosek wywiódł ze stopnia zaawansowania rozpoznanych u niego schorzeń w postaci zawrotów głowy naczyniopochodnych, przebytego epizodu zaburzeń krążenia, nadciśnienia tętniczego, stanu po zawale serca oraz choroby niedokrwiennej serca.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 13.06.2013r. k. 35 w aktach rentowych plik II z dokumentacją medyczną)

H. S. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano do komisji lekarskiej ZUS, która w dniu 15 lipca 2013 roku wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano
u wnioskodawcy: ognisko naczyniopochodne lewej okolicy czołowej bez zespołu ogniskowego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, wieloprzyczynowe zawroty głowy, przewlekłą stabilną chorobę wieńcową u osoby po przebytym w 2005 roku NSTEMI powikłanym wczesnym FV leczoną pierwotnym PCI, nadciśnienie tętnicze poddające się farmakoterapii, łagodne komorowe zaburzenia rytmu serca.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 15.07.2013r. k. 38 w aktach rentowych plik II z dokumentacją medyczną)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

ognisko malacyjne naczyniopochodne w lewej okolicy czołowej bez objawów ogniskowego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego,

⚫

zawroty głowy naczyniopochodne w wywiadzie,

⚫

przewlekła choroba wieńcowa,

⚫

stan po zawale serca bez uniesienia odcinka ST powikłanym NZK w mechanizmie VF (6.10.2005r.),

⚫

stan po angioplastyce gałęzi oklającej z impalntacją stentu (11.2005r.),

⚫

nadciśnienie tętnicze,

⚫

niewydolność serca w klasie NYHA-II,

⚫

zaburzenia gospodarki lipidowej.

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy niezdolnym do pracy zarobkowej. Obecnie jest on zdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinia biegłej neurolog A. P. k.11-13, opinia biegłej kardiolog L. D. k. 17-18)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013, poz. 1440 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się, po pierwsze, stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie, możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy i celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do oczywistego wniosku, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Dla ustalenia, czy H. S. jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłych lekarzy neurologa A. P. oraz kardiologa L. D., biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia.

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych, Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegłe sporządziły opinie po zapoznaniu się
z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określiły w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

W zgodnej ocenie biegłych charakter i nasilenie występujących
u wnioskodawcy schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy.

Biegła neurologa A. P. wskazała w opinii, że stwierdzone u wnioskodawcy schorzenia neurologiczne nie czynią go niezdolnym do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Biegła w przedmiotowym badaniu neurologicznym nie stwierdziła objawów ogniskowego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego ani cech zespołu korzeniowego. Ognisko poniedokrwienne w mózgowiu nie daje ogniskowych objawów uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego w tym zwłaszcza niedowładów kończyn i objawów móżdżkowych. Ponadto biegła podniosła, że zgłaszane przez wnioskodawcę zawroty głowy nie potwierdziły się w badaniu przedmiotowym. Wykonane próby zbornościowe są prawidłowe, a ataksji ani oczopląsu biegła nie stwierdziła. W ocenie biegłej zaostrzenia objawów mogą być leczone w ramach okresowych zasiłków chorobowych.

Również biegła kardiolog L. D. nie znalazła podstaw do uznania wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy. W opinii wskazała, że wnioskodawca, 58 letni mężczyzna , kierowca z wykształceniem podstawowym, w październiku 2005 roku przebył zawał serca bez uniesienia odcinka ST powikłany nagłym zatrzymaniem krążenia w mechanizmie migotania komór. Po skutecznej reanimacji uzyskano stopniową stabilizację kliniczną. W listopadzie 2005 roku przyjęty do Oddziału (...) w Ł., gdzie wykonano koronarografię, w której stwierdzono 95% zwężenie w obwodowym odcinku gałęzi okalającej oraz zmiany brzeżne do 50% w pozostałych tętnicach wieńcowych. Jednoczasowo wykonano angioplastyką gałęzi okalającej z implantacją stentu usypując dobry efekt angiograficzny. Od tego czasu kilkakrotnie hospitalizowany, ostatnio w kwietniu bieżącego roku. W badaniach kontrolnych stwierdzono odcinkowe pozawałowe zaburzenia kurczliwości lewej komory z globalną frakcją wrzutową lewej komory ok. 52%. Wykonana próba nie potwierdza niedokrwienia mięśnia sercowego indukowanego wysiłkiem fizycznym. W badaniu Holterowskim stwierdzono pojedyncze skurcze dodatkowe komorowe (57/dobę) i nadkomorowe (184/dobę), 5 krótkich sekwencji tachykardii nadkomorowej o częstości ok. 120/min. W badaniu przedmiotowym internistycznym z odchyleń od normy biegła stwierdziła wysokie ciśnienie tętnicze i niewielkie obrzęki kończyn dolnych. Podsumowując swoją opinię biegła kardiolog jednoznacznie stwierdziła, że wnioskodawca obecnie wymaga systematycznego i ewentualnie rozszerzonego leczenia hipotensyjnego oraz okresowej kontroli kardiologicznej. Przeprowadzone badania kardiologiczne nie potwierdziły kardiogennego tła zgłaszanych zasłabnięć oraz omdleń, wobec powyższego biegła nie znalazła podstaw do uznania wnioskodawcy za niezdolnego do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

W ocenie Sądu opinie biegłych nie zostały w sposób skuteczny zakwestionowane przez wnioskodawcę w toku postępowania. Wnioskodawca na rozprawie w dniu 21 stycznia 2014 roku nie podniósł do nich żadnych merytorycznych zarzutów. Ogólne stwierdzenie H. S., że nie zgadza się z ustaleniem biegłej neurolog, iż może pracować w zawodzie, stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłego. Wnioskodawca ogólnie podniósł, że w opinii zawarty jest zły opis, jednakże nie wskazał gdzie konkretnie biegła popełniła błąd. Ponadto zgłoszony przez wnioskodawcę zarzut, że biegła kardiolog, a także organ rentowy nie zlecili przeprowadzenia dodatkowych badań w postaci próby wysiłkowej, EKG czy echa serca również nie mogą dyskwalifikować opinii biegłej kardiolog. Podnieść bowiem należy, iż w toku postępowania sądowego biegli nie zlecają wykonania dodatkowych badań, nie dają skierowań na ich wykonanie. Rolą biegłego w postępowaniu w sprawie o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, jest ocena stanu zdrowia ubezpieczonego, na podstawie dokumentacji lekarskiej załączonej do akt sprawy, która była podstawą do wydania orzeczenia przez lekarzy orzeczników ZUS oraz po przeprowadzeniu badania przedmiotowego wnioskodawcy ewentualnie po zapoznaniu się z dodatkową dokumentacją medyczną ubezpieczonego przedstawioną w trakcie badania. To ubezpieczony powinien wykazać się aktywnością w dysponowaniu aktualnymi wynikami badań lekarskich.

Jednocześnie dysponowanie przez wnioskodawcą decyzją wydaną przez Niemieckie Ubezpieczenie Emerytalne B.-B. z dnia 7 lutego 2013 roku o przyznaniu renty z tytułu pełnej niezdolności do pracy na okres od 1 października 2011 roku do 30 września 2014 roku nie oznacza, że wnioskodawca spełnia obecnie warunki do uzyskania prawa do renty na podstawie obowiązujących przepisów ustawy z dnia z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wobec przeciwnych wniosków biegłych sądowych oceniających stan jego zdrowia.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami art. 12 i nast. powołanej na wstępie ustawy – renta przysługuje osobom, które całkowicie lub częściowo utraciły zdolność do pracy, przy czym częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożnością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Występuje ona dopiero wówczas, gdy ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 i z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36).

Występujące u 58-letniego wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania H. S. ma zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uznał odwołanie za nieuzasadnione i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.