Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 33/17

POSTANOWIENIE

Dnia 15 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jerzy Zalasiński

Protokolant sekr. sądowy Monika Świątek

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018 r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku Z. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość renty

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 30 czerwca 2015 r. Nr (...)

p o s t a n a w i a :

I.  uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S. celem ponownego rozpoznania;

II.  umorzyć postępowanie.

Sygn. akt IV U 33/17

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 30.06.2015r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu Z. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że Komisja Lekarska ZUS nie uznała Z. B. za całkowicie niezdolnego do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony Z. B., podnosząc, iż stan jej zdrowia nie pozwala na wykonywanie żadnej pracy tak fizycznej jak i umysłowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł, że zaskarżona decyzja jest słuszna, ponieważ została wydana na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 23.06.2015r., która nie uznała M. B. za niezdolną całkowicie do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Zaskarżona decyzja podlega uchyleniu. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych "niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu". Jednocześnie w art. 12 ust. 2 ustawy wskazano, iż "całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy". Badając sporną okoliczność istnienia całkowitej niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy, w tym z opinii biegłej z zakresu medycyny pracy L. M.. Biegła w swojej opinii (k. 164-165) stwierdziła u ubezpieczonego stan po zawale mięśnia sercowego, stan po resekcji nerki lewej z powodu raka, migotanie i trzepotanie przedsionków, chorobę wieńcową, stan po resekcji płuca lewego po przerzucie raka, cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, miażdżycę tętnic dolnych, rozejście mięśni prostych brzucha, polip pęcherzyka żółciowego, uchyłki esicy, otyłość, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa. W ocenie biegłej ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy w okresie od 01.06.2017r. do 31.05.2019r. Sąd podzielił opinię biegłych, ponieważ została wydana przez lekarza odpowiedniej specjalności po bezpośrednim zbadaniu ubezpieczonego i zapoznaniu się z dokumentacją lekarską. Biegła uwzględniła całokształt schorzeń wnioskodawcy i ich wpływ na funkcjonowanie ubezpieczonego na rynku pracy. Z opinii wynika, że całkowita niezdolność do pracy wnioskodawcy powstała po wniesieniu przez niego odwołania do sądu. Jest to zatem nowa okoliczność, nieznana organowi rentowemu w dacie wydania zaskarżonej decyzji. W takiej sytuacji sąd nie orzeka co do istoty sprawy, lecz uchyla decyzję i przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 14 par.4 kpc orzekł jak w postanowieniu..