Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

14 listopada 2018r.

Sąd Okręgowy w Płocku, IV Wydział Cywilny - Odwoławczy

w składzie:

Przewodnicząca SSO Renata Wanecka

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 14 listopada 2018r. w P.

sprawy z powództwa G. V. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko K. B.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Gostyninie z 29 maja 2018r.,

sygn. I C 903/17 upr.

oddala apelację.

SSO Renata Wanecka

Sygn. akt IV Ca 554/18

UZASADNIENIE

G. V. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł w postępowaniu upominawczym o zasądzenie od K. B. 10.534,31 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, ale nie więcej niż maksymalne odsetki za opóźnienie od kwoty 6.397,49 zł.

Sąd Rejonowy w Gostyninie 12 września 2017r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał K. B. zapłacić powodowi należność dochodzoną pozwem wraz z kosztami procesu.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wniosła o oddalenie powództwa, zgłaszając zarzut przedawnienia roszczenia.

G. V. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd Rejonowy w Gostyninie wyrokiem z 29 maja 2018r. oddalił powództwo (punkt 1) oraz „pozostawił strony przy poniesionych kosztach” (punkt 2).

Sąd Rejonowy ustalił:

W dniu 9 lipca 2009r. K. B. zawarła z (...) Bank (...) S.A. w W. umowę o kredyt gotówkowy nr (...), na podstawie której otrzymała umówioną kwotę kredytu, zobowiązując się do jej zwrotu na warunkach w niej określonych. Ponieważ pozwana nie wywiązała się z tej umowy, została ona wypowiedziana przez bank z dniem 27 września 2011r.

1 lipca 2015r. (...) Bank (...) S.A. w W. wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny nr (...). Postanowieniem z 14 sierpnia 2015r. Sąd Rejonowy w Gostyninie nadał bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności.

Umową z 28 września 2016r. powód nabył od (...) Banku (...) S.A. wierzytelność wynikającą z ww. umowy.

Dokonując oceny prawnej, Sąd I instancji uznał, że roszczenie dochodzone pozwem uległo trzyletniemu przedawnieniu, ponieważ jest ono związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Sąd podniósł, że zgodnie z art. 120 § 1 kc, bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Ustalenie terminu wymagalności następuje według reguł określonych w art. 455 kc, stanowiących, że jeżeli termin świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Powód złożył umowę o kredyt nr (...), stanowiącej źródło roszczenia, nie złożył jednak jej wypowiedzenia. Natomiast w pozwie podał, że wypowiedzenie nastąpiło 27 września 2011r. i z tą datą roszczenie stało się wymagalne. Trzyletni okres przedawnienia upłynął 27 września 2014r. Pozew w niniejszej sprawie został złożony 16 sierpnia 2017r., a więc już po upływie terminu przedawnienia.

W ocenie Sądu Rejonowego, powód nie wskazał na żadne okoliczności, które spowodowały przerwanie biegu przedawnienia. Wskazał wprawdzie na pisma pozwanej z 11 września 2015r. i 28 stycznia 2016r., w których wnosiła o rozłożenie należności na raty. Jednak zdaniem Sądu, pism tych nie można zakwalifikować jako uznania roszczenia. O uznaniu roszczenia można bowiem mówić wtedy, gdy określone zachowanie dłużnika dotyczy skonkretyzowanego, skierowanego przeciwko niemu roszczenia. Dla zakwalifikowania zachowania dłużnika w kategorii uznania roszczenia konieczne jest stwierdzenie, że z rozeznaniem daje wyraz temu, iż wierzycielowi przysługuje w stosunku do niego wierzytelność wynikająca z konkretnego stosunku prawnego.

Natomiast z pisma pozwanej z 11 września 2015r. wynika okoliczność przeciwna, pozwana kwestionuje bowiem wysokość roszczenia i jego istnienie. Wskazuje, że płacąc 36 rat po 478,12 zł miesięcznie nie powinna mieć do spłaty ponad 12.795 r. Nie widzi również powodu spłaty kredytu, który był ubezpieczony. Z pisma tego nie wynika więc, że pozwana przyznaje istnienie wobec banku tego konkretnego długu.

Zasadniczo zdarzeniem skutkującym przerwaniem biegu przedawnienia jest również wydanie postanowienia sądu w przedmiocie nadania bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności, co w niniejszej sprawie miało miejsce 14 sierpnia 2015r. Jednak, jak słusznie podniosła pozwana, wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego i uzyskanie klauzuli wykonalności, przerywają bieg przedawnienia, ale tylko w stosunku do wierzyciela, jakim jest bank, a takim podmiotem nie jest powód, który nabył wierzytelność w drodze cesji. Sąd podziela w tym zakresie pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy uchwale z 29 czerwca 2016 r. (III CZP 29/16). Wyjątkowy przywilej uzyskiwania przez banki tytułów egzekucyjnych poprzez samodzielne ich wystawienie, którego zostały następnie zresztą pozbawione, nie może powodować pogorszenia sytuacji dłużników wobec wierzycieli, którzy w ogóle statusu banku nie mają.

Z tych względów Sąd uznał, że zarzut przedawnienia został przez pozwaną zgłoszony skutecznie i powództwo na tej podstawie oddalił.

Uzasadniając rozstrzygnięcie o kosztach procesu, Sąd powołał art. 98 kpc, wyjaśniając że skoro pozwana wygrała proces, a nie poniosła żadnych kosztów, należało „pozostawić strony przy poniesionych kosztach postępowania”.

Apelację od wyroku złożył G. V. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W., zaskarżając go w całości i zarzucił naruszenie:

- art. 233 § l kpc poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, przeprowadzonej w sprawie, dokonanej wybiórczo, nierozważenie w sposób bezstronny i wszechstronny twierdzeń przez strony podniesionych, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, a w konsekwencji błędnym uznaniu sprawy za dostatecznie wyjaśnioną do rozstrzygnięcia na korzyść pozwanego, a także nieprzyznanie mocy dowodowej materiałowi dowodowemu zaoferowanemu przez powoda jedynie w zakresie daty wymagalności roszczenia, co doprowadziło do błędnego wniosku, że umowa kredytowa została wypowiedziana w dniu 27 września 2011r., mimo stanowczego twierdzenia strony powodowej, popartego materiałem dowodowym w jakim dniu wierzytelność stała się wymagalna, a w konsekwencji uznanie, iż zgłoszony w przedmiotowej sprawie zarzut przedawnienia jest skuteczny, choć pozwana swoim zachowaniem (wpłaty na rzecz zbywcy wierzytelności) oraz składanymi oświadczeniami przerwała bieg terminu przedawnienia;

- art. 3 kpc w zw. z art. 232 kpc w zw. z art. 6 kc poprzez ich niezastosowanie, co doprowadziło do przyjęcia przez sąd orzekający, iż pozwany podniósł trafny zarzut przedawnienia roszczenia, gdy w istocie materiał zgromadzony w sprawie zaprzecza zasadności ww. zarzutu, a pozwana powyższej okoliczności nie udowodniła, a nawet nie uprawdopodobniła;

- art. 6 kc, art. 120 kc, art. 123 § 1 pkt. 2 kpc poprzez ich niewłaściwe zastosowanie;

- błąd w ustaleniach faktycznych poprzez ustalenie przez Sąd terminu wymagalności roszczenia na 27 września 2011 roku, podczas gdy z materiału dowodowego zaoferowanego przez powoda ustalenie terminu wymagalności roszczenia było możliwe i już w piśmie procesowym z 19 stycznia 2018 r. składał stosowne wnioski dowodowe oraz zakreślił tezę dowodową na okoliczność wymagalności roszczenia z dniem l lutego 2013r.

Mając na uwadze powyższe zarzuty powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty żądanej pozwem, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gostyninie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego, przyjmując je za własne i tym samym nie podziela zarzutów powoda o naruszeniu art. 233 kpc.

Po zapoznaniu się z treścią sprzeciwu zgłoszonego przez pozwaną, powód powinien zdać sobie sprawę, że jego istotą jest zarzut przedawnienia. Tymczasem jego pismo procesowe z 19 stycznia 2018r. nie odnosi się do sedna sprawy, skupiając się na zagadnieniach mających dla sprawy drugorzędne znaczenie. Przy tak sformułowanym sprzeciwie, powód, korzystający z profesjonalnej pomocy prawnej, powinien przeanalizować tok rozumowania pozwanej i ewentualnie wytknąć jego błędy. Stanowisko powoda zawarte w piśmie procesowym z 19 stycznia 2018r. jakkolwiek obszerne, w istocie okazało się mało przydatne dla rozstrzygnięcia.

Wniosek dowodowy z dokumentu w postaci wypowiedzenia umowy z 4 grudnia 2012r. wraz z dowodem nadania - jest spóźniony. Zgodnie z art. 381 kpc, Sąd II instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Zdaniem Sądu Okręgowego, nie było żadnych przeszkód do przedstawienia w/w dokumentów w toku postępowania przed Sądem Rejonowym. Ponadto strona powodowa nie podjęła próby wyjaśnienia, dlaczego treść złożonych w postępowaniu apelacyjnym dokumentów, pozostaje w sprzeczności z twierdzeniem pozwu.

Sąd Okręgowy w całości akceptuje ocenę prawną Sądu Rejonowego, że roszczenie dochodzone przez G. V. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. przeciwko K. B. – uległo przedawnieniu. Na aprobatę zasługują przede wszystkim wywody dotyczące braku przerwy w biegu przedawnienia, mimo złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności przez poprzednika prawnego wierzyciela.

Uznając, że apelacja powoda jest niezasadna, Sąd Okręgowy oddalił ją na podstawie art. 385 kpc.

Na marginesie należy tylko zwrócić uwagę, że rozstrzygnięcie o kosztach procesu, jakiego dokonał Sąd Rejonowy, było w tym wypadku całkowicie zbędne. Skoro pozwana, która wygrała spór w całości, nie poniosła żadnych kosztów, nie ma konieczności wydawania orzeczenia. Samo sformułowanie „pozostawia strony przy poniesionych kosztach postępowania” zostało zaczerpnięte z rozwiązania przewidzianego w postępowaniu nieprocesowym. Przenoszenie tego zwrotu do spraw rozpoznawanych w trybie procesowym, jest praktyką błędną.

Renata Wanecka

ZARZĄDZENIE

odpis uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi powoda.

4 grudnia 2018r.

Renata Wanecka