Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku, V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wiesław Jakubiec

Sędziowie/Ławnicy: -/-

Protokolant : starszy protokolant sądowy Izabela Niedobecka-Kępa

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2018 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy R. T.

przy udziale zainteresowanego ./.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek odwołania R. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 24 kwietnia 2015 roku

sygn. (...)

o d d a l a o d w o ł a n i e .

Sygn. akt V U 261/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 kwietnia 2015 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu R. T. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia będącego następstwem wypadku przy pracy, jakiemu ubezpieczony uległ w dniu 11 sierpnia 2009 roku. (vide akta organu rentowego)

W odwołaniu ubezpieczony wniósł o zmianę decyzji. Podniósł, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił wysokość uszczerbku na 14 %, natomiast w toku postępowania przed Sądem Rejonowym w Jastrzębiu-Zdroju przeprowadzono dowód z opinii biegłego, z której wynika, iż stan zdrowia ubezpieczonego uległ pogorszeniu a procentowy uszczerbek na zdrowiu wynosi łącznie 30%. Ubezpieczony nadal odczuwa negatywne skutki wypadku i ma trudności z poruszaniem się. (vide k. 2-5)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał stanowisko wyrażone w decyzji. (vide k. 19)

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony R. T. w dniu 11 sierpnia 2009 roku podczas wykonywania pracy został uderzony metalem w podudzie nogi lewej doznając urazu. Zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy. Decyzją z dnia 25 listopada 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem tego wypadku. Ustalono, że długotrwały uszczerbek wynosi 14 % i wypłacono ubezpieczonemu z tego tytułu kwotę 9030,00 zł.

Dowód: skierowanie (...) z 14 września 2011 roku, decyzja ZUS z 25 listopada 2011 roku, znak (...) – akta organu rentowego, protokół nr (...) r. ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy k. 9-13

Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju wyrokiem z dnia 22 września 2014 roku ustalił, iż odpowiedzialność za wypadek ubezpieczonego ponosi zakład pracy ubezpieczonego. W toku postępowania przed tamtejszym sądem biegła z zakresu ortopedii J. S. sporządziła opinię sądowo-lekarską, z treści której wynika, iż wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu została oceniona na 30 %, w tym 15 % tytułem złamania kości podudzia ze zmianami lub skróceniem do 4 cm a 15 % tytułem ograniczenia ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych związanych ze zniekształceniem, upośledzeniem funkcji ruchowej i statycznej stopy.

Dowód: wyrok SR w Jastrzębiu-Zdroju oraz opinia biegłej z zakresu ortopedii J. S. k. 156-176

Pismem z dnia 26 listopada 2014 roku ubezpieczony wniósł o podwyższenie wysokości jednorazowego odszkodowania. Lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż długotrwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany ww. wypadkiem wynoszący 14 % nie uległ pogorszeniu. Trzyosobowa komisja lekarska ZUS dokonała jednakowych ustaleń.

Dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – akta organu rentowego

Decyzją z dnia 24 kwietnia 2015 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu R. T. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia będącego następstwem wypadku przy pracy, jakiemu ubezpieczony uległ w dniu 11 sierpnia 2009 roku.

Dowód: decyzja organu rentowego z 24 kwietnia 2015 roku – akta organu rentowego

Na skutek wypadku u ubezpieczonego doszło do otwartego złamania kości piszczelowej lewej. Ubezpieczony przeszedł leczenie operacyjne polegające na zespoleniu elementów kostnych podudzia. Następnie doszło do powikłania w postaci rozpoznanego stawu rzekomego w obrębie kości piszczelowej, który po zastosowanym leczeniu uległ przebudowie. Kończyna odzyskała pełną zdolność statyczną z minimalnym ograniczeniem funkcji ruchowej w stawie skokowym, skróceniem kończyny o 20 mm oraz niewielkim zanikiem mięśni w obrębie podudzia lewego a także zrostem z kątowym przemieszczeniem odłamu obwodowego z powierzchnią stawową powodującym, że powierzchnia stawu skokowego jest nachylona. Ubezpieczony odzyskał zdolność statyczną w dolnej kończynie, co oznacza, że jest w stanie w pełni obciążać kończynę oraz przemieszczać się bez dodatkowego ewentualnego zaopatrzenia ortopedycznego. Nie przedstawił żadnej dokumentacji medycznej potwierdzającej, iż stan kliniczny od zakończenia leczenia (tj. od uzyskania zrostu, zezwolenia na pełne obciążenie oraz usunięcia zespolenia z kostki bocznej) uległ pogorszeniu. Co więcej, zaakceptował uzyskany stan, co wynika z braku dodatkowego zaopatrzenia ortopedycznego. Stan kliniczny w obrębie stawu skokowego nie wynika z obrażenia w jego obrębie, gdyż uzyskano dobry zrost złamanej kostki, ale z przemieszczenia odłamu obwodowego kości piszczelowej z powierzchnią stawową. Samo skrócenie kończyny jest niewielkie (20 mm) i nie ma istotnego wpływu na zaburzenie funkcji chodu.

Ubezpieczony leczył się także z powodu zgłaszanych dolegliwości bólowych kręgosłupa, jednak pozostaje to bez związku przyczynowo-skutkowego z istniejącym minimalnym skróceniem kończyny, które nie powoduje istotnego zaburzenia funkcji chodu. Nie stwierdzono u ubezpieczonego objawów korzeniowych ani upośledzenia funkcji statyczno-dynamicznej kręgosłupa. Wniosek o wpływie skrócenia kończyny dolnej na występowanie dolegliwości bólowych kręgosłupa może być uzasadniony jedynie w wypadku znacznego skrócenia kończyny dolnej, przekraczającego 40 mm i tylko wtedy, gdy przez wiele lat skrócenie to nie jest kompensowane obuwiem wyrównującym.

Dowód: dokumentacja medyczna – akta organu rentowego oraz k. 48-53; opinia i opinia uzupełniająca biegłego z zakresu ortopedii R. H. k. 31-32, 68-69, opinia i opinie uzupełniające biegłego z zakresu ortopedii Z. P. k. 106-110, 183, 208, 241-242.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci ww. dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne, wzajemnie ze sobą korelujące i rzeczowe, a także o opinie i opinie uzupełniające biegłych z zakresu ortopedii R. H. i Z. P., które wraz z dowodami z dokumentów wzajemnie się uzupełniają tworząc wyrazisty obraz całości sprawy.

Sąd dał wiarę ubezpieczonemu co do odczuwanych dolegliwości bólowych, jednakże nie dał mu wiary w zakresie, w jakim twierdził, iż dolegliwości kręgosłupa pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z doznanym wypadkiem oraz że jego stan kliniczny od zakończenia leczenia uległ pogorszeniu. Powyższe nie znajduje odzwierciedlenia w dokumentacji medycznej oraz jest sprzeczne z ustaleniami dokonanymi przez biegłych, posiadających wiadomości specjalne umożliwiające dokonanie precyzyjnej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego. Subiektywne odczucia ubezpieczonego nie mogą być jedyną przesłanką oceny stanu jego zdrowia.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Między stronami bezsporna była okoliczność, iż w wyniku wypadku przy pracy z dnia 11 sierpnia 2009 roku ubezpieczony doznał uszczerbku na zdrowiu. Spór w niniejszej sprowadzał się do kwestii ustalenia, czy stan zdrowia ubezpieczonego uległ pogorszeniu.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.

Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy, natomiast za uszczerbek długotrwały – naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Przepis art. 12 ust. 2 ustawy stanowi, iż jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, który był podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 2.

Na podstawie załącznika do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. z 2013 r. poz. 954 j.t.) wysokość stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego, u którego stwierdzono złamanie kości podudzia – w zależności od zniekształcenia, przemieszczenia, powikłań wtórnych, zmian troficznych i czynnościowych kończyny ze zmianami lub skróceniem do 4 cm wynosi od 5 do 15% (pozycja 158a).

Z kolei wysokość stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego, u którego stwierdzono ograniczenie ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych (w następstwie wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp.) – w zależności od ich stopnia i dolegliwości ze zniekształceniem, upośledzeniem funkcji ruchowej i statycznej stopy od 15 do 25% (pozycja 162b).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ pogorszeniu. Na skutek wypadku u ubezpieczonego doszło do otwartego złamania kości piszczelowej lewej. Ubezpieczony przeszedł leczenie operacyjne polegające na zespoleniu elementów kostnych podudzia. Następnie doszło do powikłania w postaci rozpoznanego stawu rzekomego w obrębie kości piszczelowej, który po zastosowanym leczeniu uległ przebudowie. Kończyna odzyskała pełną zdolność statyczną z minimalnym ograniczeniem funkcji ruchowej w stawie skokowym, skróceniem kończyny o 20 mm oraz niewielkim zanikiem mięśni w obrębie podudzia lewego a także zrostem z kątowym przemieszczeniem odłamu obwodowego z powierzchnią stawową powodującym, że powierzchnia stawu skokowego jest nachylona. Ubezpieczony odzyskał zdolność statyczną w dolnej kończynie, co oznacza jest w stanie w pełni obciążać kończynę oraz przemieszczać się bez dodatkowego ewentualnego zaopatrzenia ortopedycznego. Nie przedstawił żadnej dokumentacji medycznej potwierdzającej, iż stan kliniczny od zakończenia leczenia (tj. od uzyskania zrostu, zezwolenia na pełne obciążenie oraz usunięcia zespolenia z kostki bocznej) uległ pogorszeniu. Co więcej, zaakceptował uzyskany stan, co wynika z braku dodatkowego zaopatrzenia ortopedycznego. Stan kliniczny w obrębie stawu skokowego nie wynika z obrażenia w jego obrębie, gdyż uzyskano dobry zrost złamanej kostki, ale z przemieszczenia odłamu obwodowego kości piszczelowej z powierzchnią stawową. Samo skrócenie kończyny jest niewielkie (20 mm) i nie ma istotnego wpływu na zaburzenie funkcji chodu.

Wnioskując, ustalony przez organ rentowy uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego w wysokości 14 % należy za właściwy, bowiem uwzględnia on rzeczywisty stan zdrowia ubezpieczonego. Ustalając powyższe, Sąd dał wiarę biegłym z zakresu ortopedii R. H. i Z. P., którzy jako specjaliści w dziedzinie schorzeń, na które cierpi ubezpieczony, opisali wyczerpująco w treści swych opinii i opinii uzupełniających dlaczego przyznanie wyższego procentu uszczerbku na zdrowiu byłoby niezasadne. Mimo składanych przez ubezpieczonego zastrzeżeń, biegli potrzymali swoje opinie wyczerpująco i precyzyjnie wyjaśniając zajęte stanowisko. Mimo, iż biegli nie opiniowali łącznie, oboje jednakowo ocenili wysokość uszczerbku, co dodatkowo potwierdza słuszność ich ocen. Dodatkowo, biegły Z. P. precyzyjnie wyjaśnił, iż brak jest postaw do oceny uszczerbku ubezpieczonego wg. pozycji 162b tabeli, gdyż stan kliniczny w obrębie stawu skokowego nie wynika z obrażenia w jego obrębie (bo uzyskano dobry zrost złamanej kostki) ale z przemieszczenia odłamu obwodowego kości piszczelowej z powierzchnią stawową. Pozycja 162b mówi o następstwach wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp. Dodatkowo, samo skrócenie kończyny jest niewielkie (20 mm) i nie ma istotnego wpływu na zaburzenie funkcji chodu, natomiast pozycja ta dotyczy sytuacji, gdy funkcja ruchowa i statyczna stopy są upośledzone. Nieprawidłowe ustawienie części obwodowej kości piszczelowej z powierzchnią stawową zostało zakwalifikowane przy ocenie uszczerbku z pozycji 158a.

Ubezpieczony leczył się także z powodu zgłaszanych dolegliwości bólowych kręgosłupa, jednak pozostaje to bez związku przyczynowo-skutkowego z istniejącym minimalnym skróceniem kończyny, które nie powoduje istotnego zaburzenia funkcji chodu. Nie stwierdzono u ubezpieczonego objawów korzeniowych ani upośledzenia funkcji statyczno-dynamicznej kręgosłupa. Wniosek o wpływie skrócenia kończyny dolnej na występowanie dolegliwości bólowych kręgosłupa może być uzasadniony jedynie w wypadku znacznego skrócenia kończyny dolnej, przekraczającego 40 mm i tylko wtedy, gdy przez wiele lat skrócenie to nie jest kompensowane obuwiem wyrównującym.

Podstawą ustaleń faktycznych w zakresie wysokości uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego nie stała się opinia biegłej z zakresu ortopedii J. S., wystawiona na potrzeby postępowania prowadzonego przed Sądem Rejonowym w Jastrzębiu-Zdroju o sygn. IV P 174/13. Jak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 31 maja 2017 roku, sygn. III UK 133/16, opinia biegłego sporządzona w innej sprawie, nie tylko w sprawie tego samego rodzaju co sprawa rozpoznawana, może być wykorzystana jako dowód w rozumieniu art. 278 § 1 kpc tylko wtedy, gdy żadna ze stron nie zgłasza co do niej zastrzeżeń i nie żąda powtórzenia tego dowodu w toczącym się postępowaniu w sprawie cywilnej. Organ rentowy poprzez wydanie decyzji odmawiającej prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia będącego następstwem wypadku przy pracy, jakiemu ubezpieczony uległ w dniu 11 sierpnia 2009 roku oraz poprzez jej podtrzymanie w odpowiedzi na odwołanie zakwestionował ustalenia zawarte w tej opinii, powstała więc potrzeba przeprowadzenia nowego dowodu opinii biegłego z zakresu ortopedii, co zostało uczynione. Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii trzeciego biegłego z zakresu ortopedii, gdyż w ocenie Sądu był on zbędny i zmierzał jedynie do przedłużenia toczącego się postępowania. Jak już wskazano, mimo składanych przez ubezpieczonego zastrzeżeń, biegli potrzymali swoje opinie wyczerpująco i precyzyjnie wyjaśniając zajęte stanowisko. Mimo, iż biegli nie opiniowali łącznie, oboje jednakowo ocenili wysokość uszczerbku. Dodatkowo, biegły Z. P. precyzyjnie wyjaśnił dlaczego brak jest postaw do oceny uszczerbku ubezpieczonego wg pozycji 162b tabeli, jak błędnie uczyniła to biegła J. S. w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Jastrzębiu-Zdroju o sygn. IV P 174/13.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne, działając na podstawie przywołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 kpc Sąd oddalił odwołanie.