Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 287/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2018 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Andrzej Janowski

Protokolant:

sekr. sądowy Katarzyna Strzelec

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 20 września 2018 roku sprawy:

K. S., syna J. i D. z d. C., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 15 maja 2014 r. do 12 maja 2018 r. w miejscowości J., gm. Ś., woj. (...)- (...), uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na utrzymanie małoletniego J. S., określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 11 grudnia 2007 r. sygn. akt III RC 133/07, poprzez spowodowanie zaległości stanowiącej równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, narażająca tym samym osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,

tj. o czyn z art. 209 § 1a k.k.

I.  oskarżonego K. S. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 209 §1a k.k. skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 1, art. 2 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zmian.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180 (stu osiemdziesięciu) złotych, zaś na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w sprawie.

UZASADNIENIE

stosownie do art. 424 §3 k.p.k.

Na wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 §1 k.p.k. Sąd skazał oskarżonego K. S. za czyn polegający na tym, że w okresie od 15 maja 2014 roku do 12 maja 2018 roku w miejscowości J., gm. Ś., uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na utrzymanie małoletniego J. S., określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 11 grudnia 2007 r. sygn. akt III RC 133/07, poprzez spowodowanie zaległości stanowiącej równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, narażając tym samym osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, tj. za przestępstwo z art. 209 §1a k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do winy (k.71). Jako okoliczność obciążającą przyjęto dotychczasową karalność oskarżonego (dane o karalności k.57v) oraz fakt, iż oskarżony całkowicie świadomie złamał prawo – wiedząc o ciążącym na nim obowiązku alimentacyjnym wobec pokrzywdzonego, mimo zatrudnienia i uzyskiwanych dochodów zaniechał płacenia alimentów i stan ten utrzymywał przez długi czas.

Uwzględnienie powyższych okoliczności, zdaniem Sądu, wskazuje, że - zgodnie z tym co oskarżony uzgodnił z prokuratorem i na co wyraził zgodę w toku postępowania przygotowawczego - wymierzona kara jest adekwatna do stopnia szkodliwości społecznej popełnionego przestępstwa, jak i do stopnia winy oskarżonego. Uzgodnienie przez oskarżonego z oskarżycielem wymiaru kary wskazuje na to, że zrozumiał on niemałą społeczną szkodliwość swego czynu, a wymierzona mu kara jest karą słuszną i sprawiedliwą. Taki wymiar kary, w ocenie Sądu, spełni zatem swe zapobiegawcze i wychowawcze cele w stosunku do oskarżonego oraz uwzględniając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, wpłynie na kształtowanie w nim prawidłowych postaw, umacniając poszanowanie prawa.

Sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi w całości uznając, że powinien on ponieść koszty postępowania, którego wszczęcie swym czynem spowodował.