Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Ewelina Wolny

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Jowity Chyła-Radgowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 23 października i 14 listopada 2018 roku sprawy

Z. A.,

s. R. i Z. z domu E., urodzony (...) w S..

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 24 lipca 2016 roku na trasie W.- P., w pobliżu miejscowości P., gm. W., woj. (...)- (...), na drodze publicznej (...)umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości, posiadając 0,83 mg/l, 0,84 mg/l i 0,69 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem osobowym marki M. o nr rej. (...) i nie dostosował prędkości do panujących warunków drogowych, w wyniku czego zjechał na prawe pobocze drogi a następnie uderzył w przydrożne drzewo, wskutek czego pasażer pojazdu P. R. doznał obrażeń ciała w postaci: złamania trzonów kości przedramienia prawego, złamania dwóch lewych żeber z lewostronną odmą opłucnową i pęknięciem przepony, rozerwania krezki i odcinkowej martwicy jelita cienkiego, uszkodzenia krezki jelita grubego i krwotoku do jamy otrzewnej, rany szarpanej prawego kolana i złamania kłykcia bocznej kości udowej prawej, złamania obu kości łonowych z objęciem panewek stawów biodrowych, rozerwania spojenia łonowego, zwichnięcia stawu biodrowego prawego i uszkodzenia stawu krzyżowo- biodrowego oraz trwałego porażenia nerwu kulszowego prawego ze zniesieniem ruchów czynnych w stawie skokowym, skutkujących powstaniem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią ciężkiej choroby długotrwałej oraz innego ciężkiego kalectwa, w zakresie porażenia nerwu kulszowego prawego.

tj. o czyn z art. 177 § 2 k.k. z zw. z art. 178 § 1 k.k.

II.  w dniu 24 lipca 2016 roku na trasie W.- P., gm. W. , woj. (...)- (...), po drodze publicznej nr (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając 0,83 mg/l, 0,84 mg/l i 0,69 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokami: Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 17 listopada 2010 roku, sygn. akt II K 708/10, za popełnienie przestępstwa z art. 178 § 1 k.k. oraz wyrokiem sądu na terenie Republiki Federalnej Niemiec AG M. z dnia 15 maja 2014 roku sygn. akt 31 Cs 509 (...), między innymi za popełnienie przestępstwa wypadku drogowego w zbiegu z umyślną nietrzeźwością w ruchu

tj. o czyn z art. 178 a § 4 k.k.

I.  oskarżonego Z. A. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to:

- za czyn z pkt I z mocy art. 177 § 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk skazuje go na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

- za czyn z pkt II z mocy art. 178a § 4 kk skazuje go na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk w miejsce orzeczonych kar jednostkowych wymierza oskarżonemu karę łączną 3 (trzech) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 42 § 3 kk w związku z popełnieniem czynu określonego w pkt I orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio,

IV.  na podstawie art. 42 § 3 kk w związku z popełnieniem czynu określonego w pkt II orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio,

V.  na podstawie art. 90 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio,

VI.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

VII.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary łącznej zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od godz. 00.10 w dniu 25 lipca 2016 roku do godz. 16.23 w dniu 26 lipca 2016 roku,

VIII.  na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości i opłatę w kwocie 400 (czterysta) zł.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2016r. od około godziny 18.00 oskarżony Z. A. przebywał w swoim mieszkaniu w W., wraz z kolegą, pokrzywdzonym P. R., wspólnie spożywając alkohol, w łącznej ilości około 8 piw i ponad 0,5 litra wódki. Po godzinie 23.00 postanowili udać się do N., należącym do żony oskarżonego samochodem marki M. o nr rej. (...). Pojazdem tym kierował Z. A., pomimo braku uprawnień do kierowania pojazdami, w związku z wydaniem w dniu 25 stycznia 2011r. decyzji o ich cofnięciu, zaś pokrzywdzony siedział na przednim fotelu pasażera.

W trakcie przejazdu przez miejscowość P. znajdujący się w stanie nietrzeźwości oskarżony nie dostosował prędkości prowadzonego pojazdu do panujących warunków drogowych, na skutek czego stracił opanowanie nad autem, zjechał na prawe pobocze drogi i uderzył w przydrożne drzewo. Po zderzeniu samodzielnie opuścił pojazd i wezwał telefoniczne służby ratownicze. Na miejscu pojawił się także znający obu mężczyzn, mieszkający w sąsiedztwie R. W., zaalarmowany głośnym hukiem uderzenia.

Przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze Straży Pożarnej wydobyli z wnętrza pojazdu zablokowanego uszkodzonymi elementami pokrzywdzonego, zaś załoga karetki pogotowia zabrała go do szpitala w S..

Na miejscu oskarżony został poddany badaniu na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu, z wynikami 0,83 mg/l o godzinie 23.58, 0,84 mg/l o godz. 00.13 i 0,69 mg/l o godz. 00.18.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego Z. A. na k. 25, k. 28, k. 228 i k. 255v, zeznania świadków: P. R. na k. 111v do słów „również nie pamiętam” i k. 258v do słów „jechaliśmy samochodem”, A. R. na k. 13v do słów „przewieziony mój mąż” i k. 258v do słów „z tego wypadku”, R. W. na k. 9v – 10 i k. 259, protokół badania stanu trzeźwości na k. 3 – 3v, protokół oględzin miejsca zdarzenia na k. 4 – 5 z dokumentacją fotograficzną na k. 55 - 60, szkic na k. 93, opinia biegłego dotycząca stanu technicznego pojazdu z dokumentacją fotograficzną na k. 36 – 46, decyzja o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami na k. 83)

W wyniku powyższego zdarzenia P. R. doznał następujących obrażeń: złamania kości trzonów przedramienia prawego, złamania dwóch lewych żeber, lewostronnej odmy opłucnowej i pęknięcia przepony, rozerwania krezki i odcinkowej martwicy jelita cienkiego, uszkodzenia krezki jelita grubego i krwotoku do jamy otrzewnowej, rany szarpanej prawego kolana i złamania kłykcia bocznej kości udowej prawej, złamania obu kości łonowych z objęciem panewek stawów biodrowych, rozerwania spojenia łonowego, zwichnięcia stawu biodrowego prawego i uszkodzenia stawu krzyżowo – biodrowego, skutkujących ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu po postacią ciężkiej choroby długotrwałej, a także trwałego porażenia nerwu kulszowego ze zniesieniem ruchów czynnych w stawie skokowym, stanowiącego inne ciężkie kalectwo w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kk.

W okresie od 25 lipca do 09 sierpnia 2016r. pokrzywdzony przebywał na oddziale chirurgicznym Szpitala (...) w S., gdzie odwiedził go raz oskarżony, następnie do 31 października 2016r. był hospitalizowany na terenie placówek medycznych w O., gdzie przeszedł między innymi torakotomię i zeszycie kopuły przepony, zespolenie złamania kłykcia bocznego kości udowej, był także poddawany kinezy – i fizykoterapii, bez poprawy funkcji nerwu kulszowego prawego, jego nieodwracalne porażenie skutkowało całkowitą niezdolnością P. R. do pracy w swoim zawodzie.

Pokrzywdzony jest obecnie rencistą, w związku z częściową niezdolnością do pracy, jest poddawany rehabilitacji. Nadal odczuwa dolegliwości bólowe w obrębie kończyn dolnych i miednicy, utyka na prawą nogę. Nie ubiegał się o odszkodowanie bezpośrednio od oskarżonego, postępowanie z udziałem ubezpieczyciela nie zostało zakończone.

(dowód: zeznania świadków: A. R. na k. 13v od słów „wczoraj już wiedziałam” do słów „operacyjnie nastawiana” na k. 14 i na k. 259v od słów „mąż nadal” do słów „ze szpitala”, P. R. na k. 111v od słów „mogę tylko powiedzieć” do słów „do końca życia” i na k. 258v od słów „nie leczę się” do słów „jest w trakcie”, dokumentacja medyczna P. R. na k. 74, k. 96, k. 99, k. 114, opinia biegłego z zakresu medycyny na k. 210 – 212)

Z. A. był uprzednio sześciokrotnie prawomocnie skazany za przestępstwa umyślne, w tym przez Sąd Rejonowy w Szczytnie za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, wyrokiem z dnia 17 listopada 2010r. w sprawie II K 708/10 na karę 130 stawek dziennych grzywny po 10 zł, wymierzono mu również zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, wykonany z dniem 25 listopada 2012r., a także wyrokiem AG M. Republiki Federalnej Niemiec z dnia 15 maja 2014r. w sprawie (...) za popełnienie przestępstwa nieumyślnego wypadku drogowego w zbiegu z umyślną nietrzeźwością w ruchu.

(dowód: informacja z Krajowego Rejestru Karnego na k.224 – 225, odpis wyroku na k.54, materiały dotyczące wyroku sądu w Mannheim na k. 156 - 207)

Oskarżony Z. A. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do winy i wyjaśnił, iż pomiędzy godziną 18.00 i 19.00 w dniu 24 lipca 2016r. spotkał się w W. z kolegą P. R., wspólnie spożywali alkohol, w łącznej ilości 0,5 litra wódki i około 8 piw, po czym ponownie pili wódkę, w nieustalonej ilości, a następnie postanowili się udać się na połów węgorza w okolice N.. Podał, iż to on kierował pojazdem marki M. o nr rej. (...), stanowiącym własność jego żony K., pokrzywdzony zajmował przednie siedzenie pasażera, obaj mieli zapięte pasy bezpieczeństwa. Zaznaczył, że czuł się dobrze i nie potrafił wskazać przyczyny utraty panowania nad pojazdem w miejscowości P., wskazując, iż być może jechał zbyt szybko, zjechał na pobocze i uderzył w przydrożne drzewo. Wskazał, iż po wypadku samodzielnie opuścił pojazd, natomiast P. R. był zakleszczony i wymagał interwencji strażaków, po czym został zabrany przez załogę karetki pogotowia do szpitala w S.. Wyraził żal z powodu swojego zachowania, podkreślając, że nie zamierzał nikomu wyrządzić krzywdy, nigdy wcześniej nie spowodował wypadku ani kolizji drogowej, natomiast w 2010r. był karany za kierowanie samochodem w stanie nietrzeźwości. (vide wyjaśnienia oskarżonego na k. 25, k. 28 i k. 228).

Analogiczną wersję oskarżony zaprezentował na rozprawie głównej, nie kwestionując swego sprawstwa. Zwrócił zarazem uwagę na wezwanie pomocy po wypadku, a także brak jakichkolwiek pretensji ze strony pokrzywdzonego, który był pomysłodawcą wyjazdu i także znajdował się pod wpływem alkoholu. Powołał się także na swoją sytuacje rodzinną, związaną z chorobą żony i poszukiwaniem dorywczego zatrudnienia. (vide wyjaśnienia oskarżonego na k. 255v).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższe wyjaśnienia Z. A., nie kwestionującego swego sprawstwa, przedstawiającego przebieg zdarzenia w sposób spójny i konsekwentny, zbieżny ze zgromadzonym materiałem dowodowym, w tym protokołem oględzin miejsca wypadku (vide k. 4 – 5), dokumentacją fotograficzną (vide k. 55 – 60), szkicem (vide k. 93), opinią biegłego dotyczącą stanu technicznego pojazdu (vide k. 36 – 46), wreszcie z zeznaniami obecnego na miejscu bezpośrednio po zdarzeniu świadka R. W. (vide k. 9v – 10 i k. 259), a także z dokumentacją dotyczącą stężenia alkoholu w organizmie oskarżonego (vide k. 3 – 3v), cofnięcia oskarżonemu uprawnień do kierowania pojazdami (vide k. 83) oraz jego uprzedniej karalności (vide k. 54, k. 156 – 207 i k. 224 – 225), zostały z wymienionych względów uznane przez Sąd za wiarygodne.

Na podzielenie w pełni zasługują także zeznania pokrzywdzonego P. R. ( vide k. 111v od słów „mogę tylko powiedzieć” do słów „do końca życia” i k. 258v od słów „nie leczę się” do słów „jest w trakcie”) i jego żony A. R. (vide k. 13v od słów „wczoraj już wiedziałam” do słów „operacyjnie nastawiana” na k. 14 i k. 259v od słów „mąż nadal” do słów „ze szpitala”) w części dotyczącej rodzaju obrażeń doznanych na skutek przedmiotowego wypadku przez pokrzywdzonego, procesu jego leczenia oraz aktualnego stanu zdrowia, albowiem znajdują one potwierdzenie w przedłożonej dokumentacji medycznej (vide k. 74, k. 96, k. 99, k. 114) a także opinii biegłego z zakresu medycyny ( vide k. 210 – 212), pełnej, jasnej, jednoznacznej, wydanej po wnikliwiej analizie akt sprawy przez osobę dysponującą odpowiednią wiedzą specjalistyczną i wieloletnim doświadczeniem zawodowym.

W świetle powyższych dowodów nie ulega wątpliwości, iż kierując w dniu 24 lipca 2016r. pojazdem marki M. o nr rej. (...) (...) i przewożąc jako pasażera P. R., Z. A., posiadający w organizmie 0,83 mg/l zawartości alkoholu, znajdował się w stanie nietrzeźwości, na skutek niedostosowania prędkości utracił panowanie nad prowadzonym samochodem i uderzył nim w przydrożne drzewo, w następstwie czego podróżujący z nim pokrzywdzony doznał obrażeń ciała stanowiących ciężką chorobę długotrwałą i skutkujących jego ciężkim kalectwem. Opisane zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 177 § 2 kk w związku z art. 178 § 1 kk.

Oskarżony dopuścił się nadto kierowania przedmiotowym samochodem pomimo uprzedniej dwukrotnej karalności za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości, za co został skazany wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 17 listopada 2010r. oraz sądu w M. z dnia 15 maja 2014r., naruszając tym samym dyspozycję art. 178a § 4 kk.

Wymieniony działał umyślnie, zdając sobie sprawę wpływu uprzednio spożytej większej ilości alkoholu i co najmniej godząc się na prowadzenie auta w stanie nietrzeźwości, naruszając w sposób świadomy zasady obowiązujące w ruchu drogowym, zwłaszcza w sytuacji uprzedniej dwukrotnej karalności za analogiczne czyny. Stopień jego winy uznać tym samym należy za wyższy niż nieznaczny.

Jako znaczny ocenić natomiast należy stopień społecznej szkodliwości przypisanych Z. A. występków. Podkreślenia wymagają takie okoliczności obciążające oskarżonego, jak umyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, rażąco lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego, zarówno wiążących wszystkich kierowców reguł ostrożności, jak i wydanych wobec niego orzeczeń, dopuszczenie się kolejnego przestępstwa związanego z kierowaniem pojazdem w stanie nietrzeźwości, wysokie stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego, ośmiokrotnie przekraczające dopuszczalną normę. Mieć na uwadze należy również charakter doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń, wyczerpujących znamiona ciężkiej choroby długotrwałej i ciężkiego kalectwa, uniemożliwiających mu pracę w uprzednio wykonywanym zawodzie kierowcy, skutkujących jego częściową niezdolnością do pracy i przejściem na rentę w wieku zaledwie 37 lat, powodujących utrzymujące się po upływie ponad dwóch lat od wypadku ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu i dolegliwości bólowe. Jakkolwiek sam P. R. wskazał, że wystąpił o odszkodowanie od ubezpieczyciela oskarżonego i nie kierował roszczeń wobec bezpośredniego sprawcy, zauważyć trzeba, iż Z. A. pomimo znacznego upływu czasu od zdarzenia nie poczynił żadnych starań w celu choćby częściowego zrekompensowania wyrządzonej szkody.

Na korzyść oskarżonego przemawiają natomiast natomiast, zdaniem Sądu, jego konsekwentne przyznawanie się do winy, złożenie szczegółowych wyjaśnień i wyrażona na etapie postępowania przygotowawczego skrucha.

Mając na uwadze powyższe okoliczności obciążające i łagodzące, wymierzone Z. A. kary jednostkowe pozbawienia wolności, utrzymane znacznie poniżej górnych granic ustawowego zagrożenia, wynoszących odpowiednio 12 lat i 5 lat, a także orzeczoną przy zastosowaniu zasady częściowej absorpcji karę łączną, uznać należy za adekwatne do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu przestępstw. Jakkolwiek realnie dolegliwe, nie noszą cech rażącej surowości, spełniając w sposób skuteczny zadania w zakresie prewencji indywidualnej wobec niepoprawnego sprawcy przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełnianych w stanie nietrzeźwości, kształtując nadto społeczną świadomość prawną poprzez przeciwdziałanie przyzwoleniu na kierowanie pojazdem po uprzednim spożyciu alkoholu.

Zgodnie z dyspozycją art. 42 § 2 kk, zarówno w przypadku dopuszczenia się czynu z art. 177 § 2 kk w stanie nietrzeźwości, jak i naruszenia przepisu art. 178a § 4 kk, orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio ma charakter obligatoryjny, nie stwierdzono przy tym, by w niniejszej sprawie zachodził szczególny, uzasadniony okolicznościami wypadek przemawiający za odstąpieniem od jego nałożenia. Ze względu na wymiar obu zakazów, łącząc je na podstawie art. 90 § 2 kk, zastosowano zasadę pełnej absorpcji.

Przypisanie odpowiedzialności za czyn z art. 178a § 4 kk skutkowało nadto obowiązkiem obciążenia Z. A. świadczeniem pieniężnym w wysokości nie niższej niż 10.000 zł, zgodnie z art. 43a § 2 kk, ze względu na sytuację rodzinną i finansową oskarżonego ograniczono przedmiotowy środek karny do kwoty minimalnej.

Na poczet kary łącznej zaliczono oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie, na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk.

W konsekwencji wydania wyroku skazującego obciążono Z. A., osiągającego wynagrodzenie za pracę za granicą rzędu 1000 Euro miesięcznie, kosztami postępowania oraz opłatą, zgodnie z art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.