Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w C. Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Agnieszka Knade-Plaskacz

Protokolant – sek. sąd. Kamila Skorupska

przy udziale Prokuratora -----

po rozpoznaniu w dniu 14.11.2018

sprawy L. Z.

s. J. i B. z domu Z.,

ur. (...) w C.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K 482/17 za czyny wypełniające znamiona z art. 209§1a kk na karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym;

2.  Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K 236/18 za czyn wypełniający znamiona z art. 209§1a kk na karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym;

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

orzeka:

I.  na podstawie art. 569 § 1 kpk, art. 85 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 i §3 kk jednostkowe kary ograniczenia wolności orzeczone wobec L. Z. następującymi wyrokami:

⚫.

⚫

Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K 482/17;

⚫

Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K 236/18;

łączy i w ich miejsce wymierza L. Z. karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 577 kpk w zw. z art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej ograniczenia wolności zalicza skazanemu okres dotychczas wykonywanych kar ograniczenia wolności w sprawie o sygn. akt II K 482/17 oraz w sprawie o sygn. akt II K 236/18;

III.  na podstawie art. 86 §3 k.k. art. 34§3 kk w zw. z art. 72§1 pkt 3 i 4 kk zobowiązuje oskarżonego do bieżącego łożenia na rzecz uprawnionego D. Z. oraz do podjęcia stałej pracy zarobkowej;

IV.  w pozostałym zakresie wyżej wymienione wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

V.  wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt: II K 331/18

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tej części wyroku, której dotyczył wniosek Prokuratora, a więc do orzeczonej kary.

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. wydanie wyroku łącznego jest możliwe tylko wtedy, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów, a wówczas właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu.

Karę łączną w myśl przepisu art. 85 § 1 k.k. orzeka się, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zgodnie zaś z § 2 cytowanego przepisu podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa – art. 85a k.k.

Odnosząc przytoczone powyżej przepisy do wyroków stanowiących przedmiot rozpoznania w niniejszej sprawie, Sąd stwierdził, że istnieją podstawy do połączenia kar jednostkowych ograniczenia wolności wymierzonych L. Z. wyrokami Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K 482/17 oraz Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K 236/18. W obu wyrokach L. Z. został skazany na karę ograniczenia wolności i oba wyroki są obecnie wykonywane. Nie zachodzą także przesłanki określone w art. 85§3 k.k.

W sprawie zachodzą okoliczności przemawiające za zastosowaniem zasady pełnej absorpcji. Sąd ma na względzie, że jest to rozwiązanie skrajne i wymaga istnienia szczególnych przesłanek przemawiających za takim rozstrzygnięciem.

Wymierzając L. Z. karę łączną 1 roku i 2 miesięcy ograniczenia wolności i określając zgodnie z treścią art. 86§3 k.k. na nowo obowiązek wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym Sąd miał na względzie treść art. 85 a k.k. oraz dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Kara w takim wymiarze odzwierciedla całą kryminalną aktywność skazanego, uwzględnia także wymogi prewencji ogólnej, jak i szczególnej.

Nie można tracić z pola widzenia, że istniał ścisły związek podmiotowo – przedmiotowy, zachodzący między wszystkimi przestępstwami, za które wymierzono kary jednostkowe podlegające łączeniu. Przez związek podmiotowo-przedmiotowy Sąd rozumie tożsamość rodzajową zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich oraz tożsamość osób pokrzywdzonych.

L. Z. został skazany za przestępstwa niealimentacji z art. 209 § la k.k. popełnione na szkodę małoletniego syna D. Z. w okresach: od czerwca 2015 roku do dnia 3 kwietnia 2017 roku i w okresie od 7 czerwca 2017 roku do października 2017 roku (orzeczenie w sprawie o sygn. akt II K 482/17) oraz w okresie od listopada 2017 roku do 12 marca 2018 roku (orzeczenie o sygn. akt II k 236/18). Skazany wykonuje regularnie kary ograniczenia wolności. Nadal jest osobą bezrobotną, ale jak wynika z wywiadu kuratora ma obiecaną umowę o pracę w T., pracuje dorywczo, nadto choć nie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego, to jednak zamieszkuje z synem (skazany z synem zajmują jeden pokój, żona drugi pokój w likalu należącym do skazanego) i aktywnie uczestniczy w jego wychowaniu oraz w miarę swoich możliwości w jego utrzymaniu. Obowiązek opieki realizuje poprzez zapewnienie dziecku mieszkania i częściowo utrzymania. Żona skazanego, z którą pozostaje on w separacji, nie pracuje, utrzymuje się z zasądzonych na dziecko alimentów (400 zł.) , zasiłku (124 zł) i świadczenia wychowawczego 500 +.

Kara łączna orzekana w wyroku łącznym powinna w niniejszej sprawie stanowić swego rodzaju korektę – poprzez pryzmat oceny dotychczasowego przebiegu okresu wykonywania poszczególnych kar jednostkowych – kar zawartych w podlegających łączeniu wyrokach. Mając na względzie powyższe okoliczności, w tym także i to, że okres niealimentacji określony w wyroku w sprawie II K 236/18 dotyczył niespełna 4 i pół miesiąca, zasadnym ze wszech miar jest zastosowania zasady pełnej absorbcji. Określając zgodnie z treścią art. 86§3 k.k. obowiązek wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin Sąd uwzględnił to, że skazany powinien dążyć do uzyskania legalnego zatrudnienia i równolegle z orzeczoną karą wykonywać pracę zarobkową pozwalającą na regularne uiszczenie zobowiązań.

Ponadto na podstawie art. 577 kpk w zw. z art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej ograniczenia wolności Sąd zaliczył skazanemu okres dotychczas wykonywanych kar ograniczenia wolności w sprawie o sygn. akt II K 482/17 oraz w sprawie o sygn. akt II K 236/18.

Dla wzmocnienia poprawnej postawy sprawcy, zgodnie z treścią art. 86 §3 k.k. w zw. z art. 34§3 kk w zw. z art. 72§1 pkt 3 i 4 kk Sąd zobowiązał skazanego do bieżącego łożenia na rzecz uprawnionego D. Z. oraz do podjęcia stałej pracy zarobkowej.

W pozostałym zakresie (dotyczącym zadośćuczynienia za doznaną krzywdę) wyżej wymienione wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

Wydatkami poniesionymi w sprawie Sąd obciążył Skarb Państwa.

SSR Agnieszka Knade-Plaskacz

(...)/11/2018 r