Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Sałamaj

Sędziowie: SO Agnieszka Kądziołka

SR (del.) Patrycja Baranowska

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2014 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

w postępowaniu upadłościowym M. S.

na skutek zażalenia upadłego na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt XII GUp 14/09, w przedmiocie odrzucenia zażalenia

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Agnieszka Kądziołka SSO Piotr Sałamaj SSR del. Patrycja Baranowska

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie odrzucił zażalenie upadłego M. S. na postanowienie Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 20 kwietnia 2005 r. w przedmiocie zmiany kierunku postępowania upadłościowego. W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że postanowieniem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 22 października 2013 r. (sygn. akt VIII Gz 216/13) oddalono zażalenie upadłego M. S. na postanowienie z dnia 20 kwietnia 2005 r. Wyjaśnił, że prawidłowe doręczenie skarżącemu odpisu postanowienia z dnia 20 kwietnia 2005 r., po rozpoznaniu zażalenia na powyższe postanowienia przez Sąd Okręgowy, nie może skutkować ponownym rozpoczęciem biegu terminu do złożenia zażalenia, gdyż przepisy postępowania cywilnego, gwarantujące stronie możliwość poddania orzeczenia sądu kontroli instancyjnej, zakazują jednocześnie powtórnego rozstrzygania w przedmiocie tego samego roszczenia pomiędzy tymi samymi stronami (art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.). Z tych też względów na podstawie art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 229 prawa upadłościowego i naprawczego Sąd pierwszej instancji odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne.

Upadły M. S. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie zarzucając mu:

- błędne uznanie jakoby zażalenie na postanowienie z dnia 20 kwietnia 2005 r. było niedopuszczalne;

- naruszenie art. 7 Konstytucji RP poprzez brak działania w granicach i na podstawie prawa;

- odrzucenie zażalenia pomimo bezwzględnych przesłanek odwoławczych uniemożlwiających wydanie orzeczenia z dnia 20 kwietnia 2005 r., a to wobec pozbawienia skarżącego obrony swoich praw albowiem w czasie rozpoznawania wniosku ówczesnego nadzorcy sądowego M. S. przebywał w szpitalu, a następnie w areszcie śledczym.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

W uzasadnieniu wskazał, że Sąd Rejonowy błędnie uznał, że zażalenie jest niedopuszczalne. Możliwość jego zaskarżenia nie powinna budzić wątpliwości, skoro Sąd Okręgowy rozpoznał je merytorycznie. Postanowienie bowiem o zmianie trybu postępowania upadłościowego jest zaskarżalne. Poza tym jeżeli Sąd Okręgowy uznał, że odpis postanowienia z dnia 20 kwietnia 2005 r. nie został doręczony skarżącemu to powinien odrzucić zażalenie, a nie je oddalić. Zarzucił, że przepis art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. nie można odnosić się do przedmiotowej sprawy. Skarżący nie złożył bowiem nowego wniosku o ogłoszenie upadłości, a tylko w tych warunkach było możliwe odrzucenie pozwu czy też wniosku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało nie uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego o niedopuszczalności ponownego wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 20 kwietnia 2005 r. Wskazać bowiem należy, że dłużnik wniósł już raz zażalenie na ww. postanowienie w piśmie z dnia 22 sierpnia 2013 r. (karty 2-9 niniejszych akt zastępczych). Zażalenie na to postanowienie zostało merytorycznie rozpoznane przez Sąd Okręgowy w Szczecinie postanowieniem z dnia 22 października 2013 r. (k. 13-27). Wyjaśnienia wymaga, że przepisy procedury cywilnej nie przewidują możliwości ponownego rozpoznania zażalenia na to samo postanowienie, godziłoby to bowiem w powagę rzeczy osądzonej (art. 365 § 1 k.p.c.).

Z tego też względu zgodzić się należy z poglądem Sądu pierwszej instancji o tym, że w niniejszej sprawie znajduje odpowiednie zastosowanie przepis art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. obligujący do odrzucenia środka odwoławczego na postanowienie, które było już przedmiotem rozpoznania przez sąd odwoławczy. Nie sposób w tym kontekście przyjąć, za skarżącym, że Sąd Rejonowy nie działał w granicach i na podstawie prawa. Przeciwnie, to odmienne rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji, a zatem przekazanie zażalenia do merytorycznego rozpoznania, stanowiłoby naruszenie przepisów prawa procesowego.

Odnosząc się do powołanej przez skarżącego bezwzględnej przyczyny odwoławczej wskazać należy, że skarżący w chwili ponownego wniesienia zażalenia (w piśmie z dnia 3 grudnia 2013 r.) na postanowienie z dnia 20 kwietnia 2005 r. nie przebywał w szpitalu czy też areszcie śledczym. Okoliczność zatem, że M. S. przebywał w szpitalu, a następnie w areszcie śledczym, jak sam wskazuje w czasie rozpoznania wniosku o zmianę kierunku postępowania upadłościowego (tj. w 2005 r.), pozostawała bez wpływu na trafność rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego zawartego w postanowieniu z dnia 12 grudnia 2013 r. Ubocznie wskazać zresztą należy, że Sąd Okręgowy w postanowieniu z dnia 22 października 2013 r. odniósł się już do powołanej przez skarżącego bezwzględnej przyczyny nieważności postępowania.

Z tych względów na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i w zw. z art. 229 prawa upadłościowego i naprawczego Sąd Okręgowy oddalił zażalenie jako bezzasadne.

SSO Agnieszka Kądziołka SSO Piotr Sałamaj SSR del. Patrycja Baranowska