Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 05 grudnia 2018 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w L.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) spółki akcyjnej z siedzibą w L. kwotę 1 365,30 złotych ( jeden tysiąc trzysta sześćdziesiąt pięć złotych trzydzieści groszy) wraz z odsetkami:

-

ustawowymi liczonymi za okres od dnia 26 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,

-

ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  zasądza od powoda (...) spółki akcyjnej z siedzibą w L. na rzecz pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 2 107,78 złotych ( dwa tysiące sto siedemnaście złotych siedemdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od powoda (...) spółki akcyjnej z siedzibą w L. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 399,41 złotych ( trzysta dziewięćdziesiąt dziewięć złotych czterdzieści jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych tymczasowo wypłaconych ze środków Skarbu Państwa;

V.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 114,10 złotych ( sto czternaście złotych dziesięć groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych tymczasowo wypłaconych ze środków Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI GC 749/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 października 2016 roku powód (...) spółka akcyjna z siedzibą w L. (poprzednio (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L.) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 6 143,85 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 26 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w wyniku kolizji drogowej, która miała miejsce w dniu 08 października 2015 roku, uszkodzeniu uległ pojazd marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do K. B. i M. B.. Poszkodowane zleciły naprawę uszkodzonego pojazdu i na czas naprawy wynajęły pojazd zastępczy. Za usługę najmu tego pojazdu zastępczego przez okres 27 dni (od dnia 21 października 2015 roku do dnia 17 listopada 2015 roku) została wystawiona faktura na kwotę 6 143,85 złotych brutto, z uwzględnieniem stawki za najem w kwocie 185 złotych netto za dobę.

Pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. nie znalazł podstaw do uznania kosztów wynajmu pojazdu zastępczego wskazując, że jego zdaniem zasadny okres najmu pojazdu zastępczego został wykorzystany przez poszkodowaną w dniach od dnia 09 do dnia 20 października 2015 roku, w czasie których pojazd zastępczy został udostępniony poszkodowanej przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P..

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 23 marca 2017 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 1160/17 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. w sprzeciwie od powyższego orzeczenia wniósł o oddalenie powództwa wskazując, iż kwestionuje zastosowane przez powoda stawki za najem pojazdu zastępczego i okres najmu oraz że uznał w niniejszej sprawie za uzasadniony okres najmu 11 dni, od dnia 09 października 2015 roku do dnia 20 października 2015 roku, a w tym okresie poszkodowane korzystały z pojazdu zastępczego oferowanego przez inny podmiot.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 08 października 2015 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do K. B. i M. B.. Odpowiedzialność za tę szkodę ponosił kierujący pojazdem ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S..

niesporne

W dniu 09 października 2015 roku poszkodowana K. B. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. umowę najmu pojazdu zastępczego. Strony ustaliły stawkę za najem pojazdu zastępczego w kwocie 154 złotych netto.

K. B. zwróciła pojazd zastępczy w dniu 20 października 2015 roku.

W dniu 22 października 2015 roku z tytułu najmu pojazdu zastępczego przez okres 11 dni (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wystawił K. B. fakturę o numerze (...) na kwotę 2 083,62 złotych brutto.

umowa najmu – w aktach szkody, umowa cesji – w aktach szkody, faktura – w aktach szkody

W dniu 21 października 2015 roku poszkodowana K. B. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. na okres do dnia 28 października 2015 roku umowę najmu pojazdu zastępczego marki T. (...). Strony ustaliły stawkę za najem pojazdu zastępczego w kwocie 185 złotych netto.

W dniu 28 października 2015 roku poszkodowana K. B. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. na okres do dnia 04 listopada 2015 roku umowę najmu pojazdu zastępczego marki T. (...). Strony ustaliły stawkę za najem pojazdu zastępczego w kwocie 185 złotych netto.

W dniu 04 listopada 2015 roku poszkodowana K. B. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. na okres do dnia 11 listopada 2015 roku umowę najmu pojazdu zastępczego marki T. (...). Strony ustaliły stawkę za najem pojazdu zastępczego w kwocie 185 złotych netto.

W dniu 11 listopada 2015 roku poszkodowana K. B. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. na okres do dnia 17 listopada 2015 roku umowę najmu pojazdu zastępczego marki T. (...). Strony ustaliły stawkę za najem pojazdu zastępczego w kwocie 185 złotych netto.

W dniu 17 listopada 2015 roku poszkodowane K. B. i M. B. zawarły z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. umowę cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za najem pojazdu zastępczego i innych roszczeń mających związek z przedmiotową szkodą wynikających z powyższych umów najmu

umowy wynajmu – k. 22-35 akt, umowa cesji wierzytelności – k. 20, 21 akt, zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 22 listopada 2017 roku – k. 96-97 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:59-00:07:11), zeznania świadka K. B. – protokół rozprawy z dnia 19 lutego 2018 roku – k. 125-126 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:26-00:06:51)

W dniu 16 listopada 2015 roku z tytułu najmu pojazdu zastępczego przez okres 27 dni, tj. od dnia 21 października 2015 roku do dnia 17 listopada 2015 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. wystawił K. B. fakturę o numerze (...) na kwotę 6 143,85 złotych brutto (stosując stawkę w kwocie 185 złotych netto za dobę).

faktura – k. 19 akt

Poszkodowana K. B. korzystała z samochodu m. in. w celu dojazdów do pracy. Poszkodowane K. B. i M. B. zleciły naprawę pojazdu.

zeznania świadka M. B. – protokół rozprawy z dnia 22 listopada 2017 roku – k. 96-97 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:59-00:07:11), zeznania świadka K. B. – protokół rozprawy z dnia 19 lutego 2018 roku – k. 125-126 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:26-00:06:51)

Decyzją z dnia 25 listopada 2015 roku (...) Towarzystwo (...) spółka aakcyjna z siedzibą w S. odmówił (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. wypłaty odszkodowania z tytułu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego wskazanych w fakturze numer (...) wskazując, że ubezpieczyciel uznał za uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego okres 11 dni, od dnia 09 października 2015 roku do dnia 20 października 2015 roku, w czasie których poszkodowane korzystały z pojazdu zastępczego oferowanego przez inny podmiot.

decyzja – k. 17-18 akt

Uszkodzony pojazd marki A. (...) należy do pojazdów autosegmentu E.

Wynajęty pojazd marki T. (...) należy do pojazdów niższego autosegmentu – D.

Warsztaty naprawcze i wypożyczalnie pojazdów z G. w okresie likwidacji szkody stosowały za najem pojazdów zastępczych klasy D stawki w kwocie od 101,63 złotych netto do 243,90 złotych netto.

opinia biegłego sądowego M. P. – k. 133-153 akt

Celowy i ekonomicznie uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego na czas naprawy uszkodzonego pojazdu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosi 15 dni.

częściowo opinia biegłego sądowego M. P. – k. 133-153 akt, częściowo uzupełniająca opinia biegłego sądowego M. P. k. 172-176 akt

Sąd zważył co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w zakresie, w jakim pozostawał bezsporny pomiędzy stronami, Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron.

Sąd uwzględnił zgromadzone w sprawie dokumenty, w tym znajdujące się w aktach szkody, albowiem ich autentyczność i wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, jak również Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności i mocy dowodowej.

Sąd oparł się także, uznając je za spójne i wiarygodne, na zeznaniach świadka K. B. w szczególności w zakresie, w jakim świadek wskazywała na korzystanie z pojazdu zastępczego przez okres około miesiąca, na niemożność poruszania się w tym okresie pojazdem uszkodzonym oraz odnośnie potwierdzenia przez nią jej podpisu na umowie najmu zawartej z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.. W pozostałym zakresie jej zeznania, podobnież jak zeznania świadka M. B., nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia kwestii spornych w sprawie, świadkowie nie miały bowiem wiedzy odnośnie przebiegu procesu likwidacji szkody, w tym nie znały szczegółów co do podejmowanych czynności naprawczych.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii spornych w niniejszej sprawie Sąd oparł się także na opinii biegłego sądowego w zakresie techniki motoryzacyjnej i maszynowej M. P., który ustalił dobowe stawki najmu pojazdów zastępczych zbliżonych parametrami do pojazdu wynajętego (autosegmentu D) oraz uszkodzonego (autosegmentu E) stosowane przez warsztaty i wypożyczalnie z terenu G. w okresie likwidacji szkody.

W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego w tym zakresie została sporządzona wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, poza tym jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Komunikatywność jej sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do wniosków końcowych, przy czym nie zawiera ona wewnętrznych sprzeczności i wykluczających się wzajemnie wniosków. W tym zakresie – odnośnie wysokości stawek najmu pojazdu zastępczego – nie była ona kwestionowana także przez żadną ze stron.

Odnosząc się natomiast do ustaleń biegłego sądowego w zakresie koniecznego i ekonomicznie uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego na czas trwania naprawy uszkodzonego pojazdu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w związku z jego uszkodzeniem w dniu 08 października 2015 roku, to w tym zakresie Sąd oparł się na wyliczeniach tego okresu zawartych w uzupełniającej opinii biegłego sądowego uznając zasadność zastrzeżeń pozwanego co do przyjętego przez biegłego sądowego okresu oczekiwania na części zawartych w piśmie z datą w nagłówku „dnia 18 kwietnia 2018 roku” (k. 165 akt).

W konsekwencji tego Sąd uznał, że celowy i ekonomicznie uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego na czas naprawy uszkodzonego pojazdu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosi 15 dni i obejmuje okres niezbędny nie tylko do tzw. technologicznej naprawy (czynności stricte naprawczych), ale również okres potrzebny do: przyjęcia pojazdu do serwisu, mycia, wydania klientowi, postawienia na stanowisku naprawczym i przygotowania pojazdu oraz schnięcia i odprężenia powłoki lakierowej – określony przez biegłego sądowego łącznie na 11 dni oraz występujące w tym okresie dni wolne (dwie soboty i dwie niedziele), czyli łącznie 4 dni. Jednocześnie Sąd nie podziela wniosków biegłego sądowego (k. 175 akt), że uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego winien obejmować w niniejszej sprawie również okres do zakończenia likwidacji szkody w postaci wypłaty odszkodowania.

Sąd nie przeprowadził dowodu z zeznań stron, albowiem wniosek dowodowy w tym zakresie został przez powoda cofnięty (k. 84 akt).

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 05 grudnia 2018 roku Sąd oddalił wniosek o zwrócenie się do zakładu naprawczego o przedłożenie dokumentacji z naprawy uszkodzonego pojazdu, mając na uwadze, że ani świadek K. B., ani świadek M. B. nie posiadały wiedzy odnośnie warsztatu naprawczego, w którym dokonywano naprawy uszkodzonego pojazdu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka akcyjna z siedzibą w L. (poprzednio (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L.) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 6 143,85 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 26 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem zapłaty kwoty odszkodowania za najem pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem pojazdu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. wnosząc o oddalenie powództwa kwestionował żądanie pozwu co do wysokości stawek za najem pojazdu, a także czasu trwania tego najmu oraz wskazywał, że w okresie uznanych przez pozwanego 11 dni najmu, poszkodowane korzystały z najmu pojazdu zastępczego udostępnionego im przez inny podmiot.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała zasada odpowiedzialności pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. z tytułu przedmiotowej szkody zaistniałej w pojeździe marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w wyniku zdarzania komunikacyjnego mającego miejsce w dniu 08 października 2015 roku. Sporna była jedynie wysokość stawki za najem pojazdu zastępczego oraz czas jego trwania.

Dokonując dalszych rozważań wskazać należy, iż zasada ta jest uregulowana w ramach treści art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Źródłem odpowiedzialności sprawcy jest z kolei treść art. 436 § 2 k.c., który stanowi, iż w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody, wymienione w art. 435 k.c. osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych, czyli na statuowanej przez treść art. 415 k.c. zasadzie winy. W ramach obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego ubezpieczyciel zobowiązuje się do wypłaty odszkodowania, jakie sprawca szkody komunikacyjnej zobowiązany jest zapłacić poszkodowanemu. Poszkodowany może natomiast dochodzić roszczeń z tego tytułu bezpośrednio od ubezpieczyciela sprawcy szkody. Odpowiedzialność ubezpieczyciela wobec poszkodowanego jest więc rozpatrywana w kategoriach odpowiedzialności deliktowej, a jej zakres zależy od zakresu odpowiedzialności sprawcy szkody.

Odnosząc się do żądania w zakresie kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, to wskazać należy, że przywołany powyżej przepis art. 361 § 2 k.c. statuuje zasadę pełnego odszkodowania. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Jednocześnie naprawieniu podlega jedynie taka szkoda, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. Nie ulega wątpliwości, że szkoda majątkowa może wyrażać się w braku możliwości korzystania z określonej rzeczy, np. samochodu. Jeżeli więc poszkodowany ponosi w związku z tym koszty wynajmu pojazdu zastępczego, które były konieczne, to mieszczą się one w pojęciu szkody podlegającej wyrównaniu przez ubezpieczyciela.

Jak wynikało z uzupełniającej opinii biegłego sądowego celowy i ekonomicznie uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego na czas naprawy uszkodzonego pojazdu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) – w odniesieniu do uszkodzeń powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 08 października 2015 roku – wynosił 15 dni i obejmował okres niezbędny nie tylko do tzw. technologicznej naprawy (czynności stricte naprawczych), ale również okres potrzebny do: przyjęcia pojazdu do serwisu, mycia, wydania klientowi, postawienia na stanowisku naprawczym i przygotowania pojazdu oraz schnięcia i odprężenia powłoki lakierowej, czyli łącznie 11 dni oraz występujące w tym okresie dni wolne (dwie soboty i dwie niedziele), czyli łącznie 4 dni. Taki też okres Sąd uznał za uzasadniony w niniejszej sprawie nie znajdując żadnych podstaw do przyjęcia, że uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego winien obejmować również okres do zakończenia likwidacji szkody w postaci wypłaty odszkodowania. Okoliczność ta podlega bowiem uwzględnieniu niewątpliwie w przypadku tzw. szkody całkowitej, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Jednocześnie powód nie wykazał, że poszkodowana wstrzymywała się ze zleceniem naprawy do czasu przyjęcia odpowiedzialności za szkodę przez ubezpieczyciela albo że nie dysponowała środkami pieniężnymi, które mogłaby wyłożyć na naprawę pojazdu jeszcze przed przyjęciem przez pozwanego odpowiedzialności i przed wypłatą odszkodowania. Sąd podziela przy tym pogląd, że również w przypadku szkody częściowej ocena, czy poszkodowany winien niezwłocznie przystąpić do usunięcia szkody nie może być dokonana w oderwaniu od ryzyka, czy i w jakim zakresie ubezpieczyciel przyjmie odpowiedzialność za szkodę (tak również Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w wyroku z dnia 02 listopada 2015 roku, sygn. akt III C 842/15). Brak oczekiwania na przyjęcie odpowiedzialności przez ubezpieczyciela, tj. podjęcie przez poszkodowanego czynności związanych z naprawą uszkodzeń w pojeździe przy braku akceptacji odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za naprawę tych uszkodzeń co do zasady (a nie co do wysokości), mogło okazać się brzemienne w skutkach dla poszkodowanego. Z punktu widzenia ubezpieczonego istotne jest przecież, czy ubezpieczyciel pokryje koszty związane z naprawą pojazdu, nawet w przypadku sporu w zakresie wysokości tych kosztów, a nie może mieć on tej takiej pewności, gdy cały czas trwa postępowanie wyjaśniające mające na celu ustalenie jego odpowiedzialności (tak Sąd Okręgowy w Łodzi w wyroku z dnia 15 grudnia 2017 roku, sygn. akt XIII Ga 562/17). Postulat minimalizacji szkody nie ma charakteru bezwzględnego i w kontekście normy z art. 361 § 1 k.c. nie może być odczytywany jako konieczność podejmowania wszelkich, nawet wiążących się dla poszkodowanego z wysokim ryzykiem, czynności po to, by usunięcie szkody nastąpiło w jak najkrótszym terminie. Poszkodowany winien działać w ramach należytej staranności, w sposób lojalny wobec osoby odpowiedzialnej za naprawienie szkody, co nie oznacza konieczności podjęcia działań z narażeniem na uszczerbek swoich uzasadnionych interesów.

Raz przy tym jeszcze podkreślić należy, że w niniejszej sprawie powód nie wykazał, że poszkodowana wstrzymywała się ze zleceniem naprawy do czasu przyjęcia odpowiedzialności za szkodę przez ubezpieczyciela albo że nie dysponowała środkami pieniężnymi, które mogłaby wyłożyć na naprawę pojazdu jeszcze przed przyjęciem przez pozwanego odpowiedzialności i wypłatą odszkodowania, co powoduje, że brak jest podstaw do uwzględnienia okresu do wypłaty odszkodowania przy ustalaniu uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego i w tym zakresie Sąd nie podziela wniosku biegłego sądowego.

W tej sytuacji mając na uwadze, że poszkodowana zgłosiła szkodę w dniu 12 października 2015 roku (co wynika z akt szkody) pozwany zobowiązany był do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego przez okres 15 dni uznanych przez Sąd za uzasadniony, a zatem do dnia 26 października 2015 roku, przy czym bezspornie do dnia 20 października 2015 roku poszkodowana korzystała z pojazdu zastępczego wynajmowanego od innego podmiotu. W konsekwencji tego żądanie powoda było zasadne jedynie za okres od dnia 21 października 2015 roku do dnia 26 października 2015 roku, a zatem za okres 6 dni.

Jak wynikało z opinii biegłego sądowego uszkodzony pojazd marki A. (...) należy do pojazdów autosegmentu E, zaś wynajęty pojazd marki T. (...) należy do pojazdów niższego autosegmentu – D. W tej sytuacji brak było jakichkolwiek podstaw do przyjmowania stawek stosowanych dla pojazdów zstępczych odpowiadających klasą pojazdowi uszkodzonemu, skoro pojazd tej klasy nie został wynajęty, a wynajęto pojazd klasy niższej.

Nadto, jak ustalił biegły sądowy warsztaty naprawcze i wypożyczalnie pojazdów z G. w okresie likwidacji szkody stosowały za najem pojazdów zastępczych klasy D stawki w kwocie od 101,63 złotych netto do 243,90 złotych netto, a zatem przyjęta przez powoda stawka w kwocie 185 złotych netto była stawką rynkową.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, iż pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. zobowiązany był do zwrotu powodowi (...) spółce akcyjnej z siedzibą w L. kosztów najmu pojazdu zastępczego stanowiących iloczyn uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego przypadających na tego wynajmującego (6 dni) oraz stawki w kwocie 185 złotych netto (227,55 złotych brutto), a zatem kwotę 1 365,30 złotych brutto.

Mając powyższe na uwadze, uznając żądanie pozwu za zasadne w powyższym zakresie, Sąd na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. w punkcie I wyroku zasądził od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) spółki akcyjnej z siedzibą w L. kwotę 1 365,30 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 26 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty (termin naliczania odsetek nie był kwestionowany przez pozwanego, podobnież jak wartość odszkodowania w kwocie brutto).

Uznając zaś dalej idące żądanie za niezasadne, Sąd w punkcie II wyroku na podstawie powyższych przepisów w zw. z art. 6 k.c. stosowanych a contrario, powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu określoną w art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c.

W niniejszej sprawie powód wygrał sprawę w 22,22%, a pozwany w 77,78%. Koszty poniesione przez powoda wyniosły 2 125 złotych (opłata sądowa od pozwu – 308 złotych, koszty zastępstwa procesowego – 1 800 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych). Koszty poniesione przez pozwanego wyniosły 3 317złotych (koszty zastępstwa procesowego – 1 800 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych oraz wykorzystana zaliczka na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego – 1 500 złotych).

Powodowi zatem należy się zwrot kosztów procesu w kwocie 472,18 złotych (22,22% z kwoty 2 125 złotych), zaś pozwanemu – w kwocie 2 579,96 złotych (77,78% z kwoty 3 317 złotych). Po skompensowaniu obu powyższych kwot powód powinien zwrócić pozwanemu kwotę 2 107,78 złotych, którą Sąd zasądził na jego rzecz w punkcie III wyroku.

W punktach IV oraz V wyroku na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 300) Sąd nakazał ściągnąć odpowiednio od powoda i pozwanego kwoty 399,41 złotych i 114,10 złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych w postaci części wynagrodzenia biegłego sądowego w kwocie 513,51 złotych nie pokrytej zaliczką stron, a wypłaconego tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 22 grudnia 2018 roku