Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

(co do oskarżonego W. B.)

Na podstawie ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Mieszkanki K. M. Z. i P. Z. były współwłaścicielkami samochodu osobowego m-ki D. (...) o nr rej. (...). W dniu 15 kwietnia 2018r. w K. w swoim miejscu zamieszkania M. Z. pożyczyła wyżej wskazany pojazd W. B. na tygodniowy okres czasu. W. B. wsiadł za kierownicę i odjechał nim w kierunku miejscowości G. pomimo, iż wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży Zamiejscowego Wydziału Karnego w K. z dnia 2 lutego 2018r. sygn. akt VII K 6/18, który uprawomocnił się w dniu 15 lutego 2018r. orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat. Następnie nieustalonego dnia w okresie od dnia 15 kwietnia 2018r. do dnia 14 maja 2018r. W. B. pilnie potrzebując pieniędzy postanowił sprzedać powierzony mu samochód P. P.. P. P. bez sporządzania jakiejkolwiek umowy zapłacił W. B. kwotę 700 zł, po czym zabrał pojazd lawetą i dokonał jego demontażu. Wartość pojazdu wraz ze znajdującymi się w nim radioodbiornikiem i CB radiem wynosiła 3200 zł.

Oskarżony W. B. był skazany za czyny z art. 280§2 kk i art. 244 kk na karę łączną 9 lat pozbawienia wolności, którą zakończył odbywać w dniu 20 kwietnia 2017r., kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony z okresem próby do dnia 20.04.2019r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonych W. B. (k. 52) i P. P. (k. 84, 131), zeznań świadków M. Z. (k. 2-3, 132) i P. Z. (k. 132-133), P. S. (k. 64-65) i M. M. (k. 76-77), wydruku (k. 6-32), protokołu zatrzymania (k. 68-69), notatki (k. 1), protokołów przeszukania (k. 35-36, 55-57), informacji (k. 45), protokołu oddania rzeczy (k. 58-59), danych osobopoznawczych (k. 79, 80, 95-96), karty karnej (k. 94), odpisów wyroków (k. 118-129).

Oskarżony W. B. nie stawił się na rozprawę sądową pomimo prawidłowego zawiadomienia o terminie wobec czego odczytano jego wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym. Oskarżony przyznał się w nich do obu zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia zgodne ze stanem faktycznym. Podał, że żałuje swoich czynów, wyrażając chęć dobrowolnego poddania się karze (k. 52).

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego W. B. przyznającego się do popełnienia obu zarzuconych mu czynów zasługują na wiarę. Znajdują bowiem potwierdzenie w wyjaśnieniach drugiego oskarżonego P. P., wykazie wysyłanych smsów (k. 6-32) oraz w przeważającym zakresie w zeznaniach świadków M. Z. i P. Z. (k. 2-3, 132-133). W związku z tym nie ujawniły się w sprawie żadne okoliczności mogące wskazywać na to, że przyznanie się oskarżonego do winy byłoby nieprawdziwe.

Dokonując subsumcji ustalonego stanu faktycznego pod przepisy ustawy karnej Sąd uznał, że oskarżony W. B. zrealizował znamiona czynów z art. 284§2 kk w zw. z art. 64§1 kk oraz art. 244 kk w zw. z art. 64§1 kk. Oskarżony dokonał bowiem zbycia powierzonego mu samochodu osobowego o wartości 3200 zł bez zgody i wiedzy jego współwłaścicielek, a nadto kierował nim zaledwie dwa miesiące po skazaniu go na karę grzywny wymierzoną prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży Zamiejscowego Wydziału Karnego w K. z dnia 2 lutego 2018r. sygn. akt VII K 6/18 za popełnienie przestępstwa z art. 244 kk w zw. z art. 64§1 kk, którym orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat. Zachowań tych dopuścił się przy tym przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności za czyny podobne w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy. Zgromadzony materiał dowodowy w pełni potwierdza sprawstwo oskarżonego, sposób jego działania i winę.

Wymierzając oskarżonemu W. B. karę sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w treści art. 53 kk, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości przestępstw, których się dopuścił, zagrożonych karą pozbawienia wolności do lat 5. Sąd wziął pod uwagę także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć wobec oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jako okoliczności obciążające potraktowano przede wszystkim uprzednią kilkakrotną karalność oskarżonego oraz popełnienie przez niego dwóch czynów, jak również fakt, że dopuścił się przestępstw w okresie próby wyznaczonej warunkowym przedterminowym zwolnieniem z odbycia reszty wieloletniej kary pozbawienia wolności wymierzonej za czyny podobne. Sąd miał także na względzie okoliczność, że jest to kolejny konflikt z prawem oskarżonego w okresie próby, a wymierzona mu dwa miesiące wcześniej kara grzywny okazała się całkowicie nieskuteczna w zakresie powstrzymania oskarżonego przed popełnianiem kolejnych przestępstw, w tym ponownie z art. 244 kk w zw. z art. 64§1 kk. Z kolei jako okoliczności łagodzące sąd wziął pod uwagę pozytywną opinię oskarżonego z miejsca zamieszkania oraz skruchę i chęć dobrowolnego poddania się karze przy jednoczesnym przyznaniu się do obu zarzucanych oskarżonemu czynów.

Mając to na względzie, Sąd uznał, że kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego W. B. za oba czyny będą adekwatne do stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów i spełnią wszystkie cele kary zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk sąd orzekł wobec oskarżonego W. B. karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary łącznej sąd miał na względzie przede wszystkim konieczność oddziaływania indywidualnego na osobę oskarżonego oraz konieczność wdrożenia kształtowania przez karę przekonania – zarówno w środowisku sprawcy, jak i w środowisku pokrzywdzonych – że prawo jest konsekwentnie stosowane, a sprawca zostanie sprawiedliwie ukarany. Stąd uznanie, że najbardziej celowym jest zastosowanie zasady pośredniej pomiędzy absorpcją a kumulacją, czyli zasady asperacji, gdyż tylko taka kara spełni swe cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.

Wszystkie przytoczone wyżej okoliczności jednoznacznie przesądzają o konieczności wymierzenia oskarżonemu kary bezwzględnej pozbawienia wolności. Wyłącznie taka kara uświadomi mu, że nie może być nawet najmniejszego pobłażania dla przestępstw o znacznym stopniu szkodliwości społecznej, a kara za takie występki jest realna i nieuchronna. Inna kara, w sytuacji gdy przepis art. 69§1 kk uniemożliwia wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (gdyż był już skazany na karę pozbawienia wolności), stanowiła by jedynie zachętę dla oskarżonego oraz innych sprawców podobnych przestępstw do łatwego zarobku cudzym kosztem i lekceważenia wyroków sądowych. Na poczet kary zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie.

Dodatkowo na podstawie art. 42§1a pkt.2 kk i art. 43§1 kk Sąd orzekł w stosunku do oskarżonego W. B. obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat. Na wymiar tego środka karnego miały wpływ te same okoliczności, które zostały omówione przy wymiarze kary zasadniczej.

Sąd na podstawie art. 46§1 kk orzekł ponadto wobec oskarżonego W. B. środek kompensacyjny w postaci naprawienia szkody. Oskarżony swoim działaniem wyrządził bowiem szkodę, której nie naprawił nawet w części do dnia wydania wyroku, wobec czego stosownie do treści w/w przepisu zobowiązany jest do jej naprawienia. Wartość szkody nie była przy tym kwestionowana. Łączna suma strat pokrzywdzonych to kwota 3200 zł, jednakże wartość części zabezpieczonych u drugiego oskarżonego P. P. wyniosła 500 zł, wobec czego różnicę tych kwot tj. 2700 zł sąd orzekł od W. B. tytułem środka kompensacyjnego solidarnie na rzecz obu pokrzywdzonych.

Sąd zwolnił z kolei oskarżonego na podstawie art. 624§1 kpk od ponoszenia kosztów postępowania, gdyż uiszczenie ich przez oskarżonego, nie posiadającego żadnego majątku i utrzymującego się z podejmowanych prac dorywczych, wobec którego dodatkowo zasądzono niniejszym wyrokiem zobowiązanie finansowe na rzecz pokrzywdzonych, byłoby zbyt uciążliwe.

Z/.

odpis uzasadnienia wraz z odpisem wyroku przesłać oskarżonemu z pouczeniem o prawie do uzupełnienia apelacji w terminie 14 dni

21.09.2018 r.

(...)