Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Nowak

Protokolant: sekr. sąd. Jolanta Żak

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2018 r.

sprawy przeciwko

G. P. /P./, urodz. (...) w B., synowi K. i M. z d. K.

oskarżonemu o to że:

I.  w dniu 04 maja 2018 roku w B., woj. (...), znieważył umundurowanego funkcjonariusza (...) w B. P. T., podczas i w związku z wykonywaniem przez niego czynności służbowych w ramach interwencji publicznej poprzez używanie wobec wymienionego słów wulgarnych i powszechnie uznanych za obelżywe,

tj. o czyn z art. 226 § 1 kk

II.  w czasie i miejscu jak w punkcie I naruszył nietykalność cielesną umundurowanych funkcjonariuszy (...) w B. w osobach P. T. i L. M. podczas i w związku z wykonywaniem przez nich czynności służbowych w ramach interwencji publicznej, w ten sposób, że stawiał czynny i bierny opór oraz popychał ich rękoma,

tj. o czyn z art. 222 § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego G. P. za winnego dokonania:

- czynu opisanego w punkcie I aktu oskarżenia wyczerpującego dyspozycję art. 226 § 1 kk i za to na podstawie art. 226 § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

- czynu opisanego w punkcie II aktu oskarżenia wyczerpującego dyspozycję art. 222 § 1 kk i za to na podstawie art. 222 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 kk jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone w punkcie 1 wyroku łączy i wymierza oskarżonemu G. P. karę łączną 5 (pięć) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 04 maja 2018 roku (godz. 23.10) do dnia 05 maja 2018 roku (godz. 11.50);

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków sądowych poniesionych w toku postępowania.

Sygn. akt II K 661/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 maja 2018 roku funkcjonariusze (...) P. T. wraz z L. M. pełnili służbę w zmotoryzowanym patrolu. Około godziny 22:50 w ramach pełnionych obowiązków służbowych przeprowadzali kontrolę na (...) w B.. Funkcjonariusze zauważyli dwóch mężczyzn siedzących na drewnianym podeście przed wejściem do kina. Obok nich stała otwarta butelka z piwem oraz butelka z wódką, w związku z czym funkcjonariusze, mając podejrzenie popełnienia wykroczenia, zdecydowali się wylegitymować tych mężczyzn. Jednym z nich okazał się być oskarżony G. P.. Czynności legitymowania oskarżonego przeprowadzał P. T., natomiast drugi z mężczyzn był legitymowany przez L. M..

G. P. podczas przeprowadzanej interwencji stał się arogancki i zaczął używać wulgarnych słów. W trakcie czynności został poinformowany przez funkcjonariusza, że zostanie nałożony na niego mandat karny za używanie słów wulgarnych w miejscu publicznym. G. P. odpowiedział w kierunku P. T., że ten nic nie może mu zrobić, wykrzykując słowa „ chuja mi zrobisz, ty cieciu jebany”. Jednocześnie zaczął uciekać w stronę budynku kina, a następnie wbiegł w ulicę (...).

dowód : zeznania świadka P. T. k. 87 - 88, zeznania świadka L. M. k. 7 - 8, 88 – 89, częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. P. k. 14 - 15, 86, 91 – 92, notatka k. 1 - 2

Za pośrednictwem dyżurnego, funkcjonariusze (...) wezwali wsparcie w postaci drugiego patrolu (...) w składzie (...) T. K. oraz (...) J. K.. Od drugiego patrolu funkcjonariusze otrzymali wiadomość, że mężczyzna wbiegł do jednej z bram kamienic przy ul. (...), w związku z czym udają się oni za nim w pościg pieszy. P. T. i L. M. zaś podjechali pojazdem służbowym od strony ul. (...). Na widok radiowozu G. P. przeskoczył przez ogrodzenie, zaczepiając o nie i rozrywając spodnie, wbiegł na teren sąsiedniej posesji i skierował się do niezamieszkałego budynku w trakcie budowy. Po wejściu funkcjonariuszy do środka okazało się, że podejrzany ukrywa się za pozostawionymi tam elementami budowlanymi. (...) zaczęli go namawiać do wyjścia, jednakże ten nie reagował. Mężczyzna miał uniesione ręce i zaciśnięte pięści, wyglądał na przygotowanego do bójki. Nie reagował na polecenia i prośby funkcjonariuszy o uspokojenie i opuszczenie rąk. W związku z tak długo utrzymującym się stanem faktycznym funkcjonariusze zostali zmuszeni do użycia wobec G. P. siły fizycznej, pałki służbowej a w końcu ręcznego miotacza gazu. Następnie, w celu zapobieżenia dalszej agresji ze strony podejrzanego nałożono mu kajdanki. Podczas interwencji oskarżony szarpał się, odpychał P. T. i L. M., zapierał się nie pozwalając się wyprowadzić.

Po zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego G. P. nie doznał widocznych obrażeń - zapytany oświadczył, że nie żąda pomocy medycznej. Po interwencji podejrzany został doprowadzony do (...) w B. i przekazany tamtejszym funkcjonariuszom Policji. Na miejscu, mężczyzna odmówił poddania się badaniu na stan trzeźwości i zgłosił żądanie badania lekarskiego na okoliczność osadzenia w Pomieszczeniu Dla Osób Zatrzymanych. Następnie policjanci, w obecności funkcjonariusza L. M. przewieźli mężczyznę do (...) w B., gdzie został on poddany badaniu lekarskiemu. Nie stwierdzono przeciwwskazań do osadzenia. W wyniku interwencji P. T. i L. M. nie doznali żadnych obrażeń.

dowód : zeznania świadka P. T. k. 87 - 88, zeznania świadka L. M. k. 7 - 8, 88 - 89, zeznania świadka J. K. k. 29 - 30, 90 - 91 zeznania świadka T. K. k. 32 - 33, 90, częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. P. k. 14 - 15, 86, 91 – 92, notatka urzędowa k. 1 - 2.

G. P. ma (...) lat. Posiada wykształcenie gimnazjalne, z zawodu jest (...). Jest kawalerem, nie podsiada nikogo na utrzymaniu, był wcześniej karany. Posiada gospodarstwo rolne o pow. 6,914 h, utrzymuje się z prac dorywczych i osiąga z tego tytułu dochód miesięczny około 1000 zł.

dowód: oświadczenie oskarżonego k. 53 - 54

Oskarżony nie cierpi na chorobę psychiczną ani na upośledzenie umysłowe, wykazuje inne zakłócenia czynności psychicznych pod postacią zaburzeń osobowości. W chwili popełnienia zarzucanych mu czynów miał prawidłowo zachowaną zdolność zrozumienia ich znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

dowód: opinia sądowo - psychiatryczna k 64 - 66.

G. P. był w przeszłości siedmiokrotnie karany za czyny przeciwko życiu i zdrowiu, przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym, przeciwko mieniu, przeciwko bezpieczeństwu imprez masowych oraz za posiadanie narkotyków.

dowód: karta karna k. 19 – 22, odpisy wyroków k. 23 - 28.

Oskarżony zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i sądowego nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. Na rozprawie wyjaśnił, że faktycznie w dniu 4 maja o godzinie 23.00 przebywał z kolegą M. K. na (...) w B.. W momencie przyjazdu (...) znajdował się przy (...). Gdy funkcjonariusze rozpoczęli kontrolę, oskarżony nie miał przy sobie dokumentów, więc podał im swój P.. Zdaniem oskarżonego, gdy funkcjonariusze sprawdzając jego dane zorientowali się, że jest osobą on osobą wcześniej karaną, chcieli go dodatkowo ukarać za spożywanie alkoholu. Oskarżony stwierdził, że to nie był jego alkohol i nie spożywał go w miejscu publicznym. G. P. odmówił podpisania mandatu karnego. Gdy funkcjonariusz zagroził oskarżonemu, że zawiezie go „na dołek”, ten słysząc te słowa, przestraszył się i zaczął oddalać się w stronę ulicy (...). Następnie schował się za stosem palet w pustostanie budynku, gdyż chciał przeczekać interwencję. Gdy funkcjonariusze weszli do środka i zaczęli używać latarek, namierzyli oskarżonego i zaczęli go wielokrotnie gazować. Po interwencji, przeprowadzili go do radiowozu, jednocześnie bijąc go po głowie i nogach swoimi rękoma oraz pałką. Zdaniem oskarżonego, funkcjonariusze (...) bez ostrzeżenia zaatakowali go środkami przymusu bezpośredniego. Ponadto, G. P. twierdzi, że wersja wydarzeń została ustalona bezpośrednio między funkcjonariuszami, tak aby zamaskować nadużycie przez nich władzy. Oskarżony potwierdził, że w trakcie interwencji używał wulgarnych słów, ale nie robił tego w stosunku do funkcjonariusza, a w kontekście całego zdarzenia.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego G. P. k. 14 - 15, 86, 91 - 92.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy doprowadził Sąd do wniosku, iż oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów.

Sąd w całości przypisał wiarę nieosobowemu materiałowi dowodowemu w postaci notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariuszy (...) w B., zaświadczenia o karalności z (...) i wyroków Sądu dołączonych do akt sprawy. Wszystkie w/w dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w ramach przyznanych im kompetencji i w czasie procesu nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron. Były to bowiem dowody obiektywne, które zostały załączone na potrzeby niniejszej sprawy i brak jest podstaw aby kwestionować ich treść.

Ustaleń faktycznych Sąd dokonał zgodnie z zeznaniami funkcjonariuszy (...). Były one bowiem spójne, rzeczowe i wzajemnie ze sobą korespondowały, a nadto znalazły potwierdzenie w treści notatki służbowej sporządzonej „na gorąco” bezpośrednio po zdarzeniu. Ciężko przyjmować, iż bezpośrednio po interwencji z udziałem oskarżonego i jego zatrzymaniu, czterech funkcjonariuszy (...) zawiązało intrygę przeciwko niemu, szybko ustaliło wspólną wersję zdarzeń, a następnie jeden z nich udokumentował ją w formie notatki urzędowej. I to jeszcze w sytuacji, gdy w dalszym ciągu wykonywali inne obowiązki związane z pełnioną tego dnia (a w zasadzie tej nocy) służbą.

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego stanowią jedynie przyjętą przez niego linię obrony. Oskarżony nie posiada wystarczających dowodów, które mógłby potwierdzić wersję wydarzeń przez niego przedstawioną. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom G. P. jakoby używał on podczas kontroli wulgaryzmów jedynie w odniesieniu do całego przebiegu interwencji, a nie w stosunku do funkcjonariuszy. Wskazać należy w tym miejscu, że zeznania funkcjonariuszy P. T. i L. M. jednoznacznie wskazują, jakich konkretnie słów użył G. P. pod adresem P. T., tj. „ chuja mi zrobisz ty cieciu jebany”, w związku z czym, wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na uwzględnienie.

Co więcej, wszyscy funkcjonariusze zgodnie wskazali, że G. P. stawiał czynny i bierny opór podczas interwencji, co spowodowało konieczność użycia siły fizycznej. Ponieważ zastosowany środek przymusu bezpośredniego okazał się niewystarczający, funkcjonariusze użyli wobec oskarżonego pałki służbowej, a gdy ten środek również okazał się bezskuteczny, zastosowany został ręczny miotacz gazu. Przed każdym użyciem środka przymusu bezpośredniego oskarżony był pouczony o możliwości zastosowania innych środków przymusu bezpośredniego i wzywany do zachowania zgodnego z prawem. Nie reagował on jednak na w/w pouczenia, co powodowało konieczność użycia wszystkich opisanych środków.

G. P. utrzymywał, iż nie uciekał interweniującym strażnikom miejskim, a jedynie oddalił się, aby zakończyć bezcelową jego zdaniem interwencję. O. z miejsca interwencji, ukrywanie się w bramie, następnie przestawianie przez płot na teren kolejnej posesji i ukrywanie się na terenie wznoszonej nieruchomości, nawet przy bardzo dużej mierze życzliwości dla słów oskarżonego, ciężko określić inaczej niż ucieczką z miejsca interwencji.

Oceniając dowody zgromadzone w sprawie i analizując ustalony stan faktyczny Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony podlega odpowiedzialności karnej, ponieważ zostały spełnione warunku konieczne do przyjęcia tej odpowiedzialności. G. P. dopuścił się bowiem czynów naruszających normy prawne i zagrożonych przez ustawę sankcją karną. Ponadto, czyny te w ocenie Sądu są społecznie szkodliwe w stopniu wyższym niż znikomy, zaś sprawcy można przypisać winę. Oskarżony w chwili popełniania przypisanych mu czynów był pełnoletni, poczytalny, nie stwierdzono ponadto żadnych okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynów.

W świetle poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych – oceniając zachowanie oskarżonego w kategoriach prawa karnego – nie ulega wątpliwości, że G. P. swoim działaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 226 § 1 kk i art. 222 § 1 kk, gdyż w dniu 04 maja 2018 roku w B., woj. (...) znieważył umundurowanego funkcjonariusza (...) w B. P. T., podczas i w związku z wykonywaniem przez niego czynności służbowych w ramach interwencji publicznej poprzez używanie wobec wymienionego słów wulgarnych i powszechnie uznanych za obelżywe oraz w tym samym czasie i miejscu naruszył nietykalność cielesną umundurowanych funkcjonariuszy (...) w B. w osobach P. T. i L. M. podczas i w związku z wykonywaniem przez nich czynności służbowych w ramach interwencji publicznej, w ten sposób, że stawiał czynny i bierny opór oraz popychał ich rękoma.

W zakresie czynu opisanego w punkcie I wyroku wyczerpał on dyspozycję art. 226 § 1 kk. Sprawca popełniający przestępstwo opisane w art. 226 § 1 kk musi być świadomy tego, że zamach kieruje na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną. Ponadto, w świadomości sprawcy musi również znaleźć odzwierciedlenie to, że do zniewagi dochodzi w czasie pełnienia obowiązków służbowych. Konieczne jest również odzwierciedlenie w psychice sprawcy związku jego zachowania z pełnieniem obowiązków służbowych przez funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną. Wymienione przesłanki zostały spełnione w przedmiotowej sprawie. G. P. miał świadomość, że interwencja jest przeprowadzana przez funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych. Funkcjonariusz P. T. był w trakcie kontroli umundurowany, pełnił służbę w zmotoryzowanym patrolu wspólnie z insp. L. M.. Zachowanie oskarżonego w postaci wykrzyczenia słów „ chuja mi zrobisz ty cieciu jebany” w kierunku funkcjonariusza (...) z całą pewnością więc wyczerpało dyspozycję art. 226 § kk.

Zachowanie opisane w punkcie II. stanowiło występek określony w art. 222 § 1 kk, gdyż bez wątpienia stawianie oporu czynnego i biernego, szarpanie się w trakcie interwencji z policjantem stanowi naruszenie nietykalności cielesnej wymienionej osoby. Nie ulega również wątpliwości, że w świetle poczynionych ustaleń interwencja funkcjonariuszy została przez nich podjęta w trakcie służby oraz ściśle wiązała się z pełnieniem obowiązków służbowych.

Przy wymiarze kar za opisane czyny Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w art. 53 § 1 i 2 kk, wymierzając karę według swojego uznania, w graniach przewidzianych przez ustawę, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego, biorąc pod uwagę w szczególności rodzaj i rozmiar szkody, stopień winy, pobudki, sposób działania, właściwości , warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne. Jako okoliczności obciążające Sąd uznał wcześniejszą karalność oskarżonego. Podkreślić należy, iż pomimo stosunkowo młodego wieku ((...) lat) G. P. był już wielokrotnie karany, odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie, a mimo to ponownie wszedł na drogę przestępstwa.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 226 § 1 wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyn opisany w punkcie I wyroku, zaś na podstawie art. 222 § 1 kk - karę 4 miesiące pozbawienia wolności za czyn opisany w punkcie II wyroku.

Ponieważ wymierzone kary są tego samego rodzaju, Sąd na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 kk jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone w punkcie 1 wyroku połączył i wymierzył oskarżonemu G. P. karę łączną 5 miesięcy pozbawienia wolności. W przekonaniu Sądu, wymiar kary łącznej uwzględnia potrzeby prewencji generalnej i indywidualnej, a jej izolacyjny charakter w wystarczającym stopniu zdyscyplinuje oskarżonego i skłoni do przestrzegania prawa w przyszłości. Wymierzona kara uczyni zadość społecznym oczekiwaniom a oskarżonemu zapewni wystarczająco długi proces resocjalizacyjny, by skłonić go do refleksji i dać szansę na powrót do życia zgodnego z prawem. Oskarżony był już bowiem wielokrotnie skazany, w tym na kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 4 maja 2018 (godz. 23.10) do dnia 5 maja 2018 roku (godz. 11.50).

Na podstawie art. 627 kpk i art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973 roku (Dz. U. z 1983 r. Nr. 49 poz. 223 z późn. zm) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem opłaty oraz kwotę 450 zł tytułem zwrotu wydatków sądowych poniesionych w toku postępowania.