Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 marca 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu Z. K. (1) zasiłek chorobowy w wysokości obniżonej o 25% za okres od 8 lutego 2018 r. do 12 lutego 2018 r. W uzasadnieniu swego stanowiska organ powołał się na art. 62 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r., wskazując, że skoro zaświadczenie lekarskie zostało wystawione na druku (...), to ubezpieczony winien je dostarczyć płatnikowi zasiłków nie później niż w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania.

Odwołanie od powyższej decyzji organu wniósł odwołujący domagając się wypłaty zasiłku chorobowego w pełnej wysokości oraz podnosząc, iż w dniu wystawienia zwolnienia doszło do awarii systemu internetowego (...) Oddział w S., co uniemożliwiło wystawienie zwolnienia w trybie elektronicznym. Ubezpieczony podniósł również, iż uraz kolana prawej dolnej kończyny uniemożliwiał mu chodzenie bez ryzyka poważnego niebezpieczeństwa jego pogłębienia. Jednocześnie odwołujący wskazał, iż został pouczony przez lekarza, że winien w ciągu 7 dni dostarczyć zwolnienie wystawione w formie papierowej do organu.

W odpowiedzi na odwołanie organ podtrzymał swoje stanowisko, dodatkowo wskazując, że zwolnienie mogło być wysłane pocztą lub dostarczone przez osobę upoważnioną przez ubezpieczonego. Organ wniósł również o zasądzenie od ubezpieczonego, na swoją rzecz, kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. K. (2) w dniu 1 lutego 2018 r. udał się do przychodni lekarskiej przy ul. (...) w S.. Podczas wizyty otrzymał od lekarza zwolnienie lekarskie na okres od 1 lutego 2018 r. do 16 lutego 2018 r. Było to jedno z kolejnych, następujących bezpośrednio po sobie, zwolnień lekarskich. Poprzednie zwolnienia były wysyłane przez lekarza bezpośrednio do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego. Zwolnienie z dnia 1 lutego 2018 r. nie zostało przekazane w taki sposób z uwagi na zawieszenie systemu teleinformatycznego. W związku z wystawieniem zwolnienia lekarskiego w formie papierowej lekarz poinformował Z. K. (2), iż winien takie zwolnienie złożyć w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w S. w ciągu 7 dni. Podczas wizyty lekarskiej obecna była również córka Z. K. (2) P. I. (1), która jest z wykształcenia prawnikiem i wykonuje pracę w takim charakterze.

W zwolnieniu lekarskim zaznaczono, iż „chory może chodzić”. Podczas wizyty lekarskiej Z. K. (2) poruszał się o kuli, miał usztywnioną nogę. Córka Z. K. (2) odebrała od niego zwolnienie lekarskie mówiąc, że złoży je w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Z. K. (2) ustalił z córką, że złoży zwolnienie do organu w ciągu 7 dni. Ostatecznie P. I. (2) złożyła zwolnienie lekarskie w dniu 12 lutego 2018 r. Wcześniej dwukrotnie była w oddziale organu w S. przy ul. (...), ale z uwagi na długi czas oczekiwania na swoją kolej, rezygnowała ze złożenia zwolnienia. Nie podjęła również próby wysłania zwolnienia lekarskiego drogą pocztową uznając, iż nie ma czasu, aby jechać na pocztę – w tym czasie pracowała, zajmowała się córką po odbiorze jej ze żłobka oraz pomagała tacie, który wówczas mieszkał sam.

Bezsporne, a nadto dowód: zeznania ubezpieczonego złożone na rozprawie w dniu 4 stycznia 2019 r., zeznania świadka P. I. (2) złożone na rozprawie w dniu 4 stycznia 2019 r., zwolnienia lekarskie – k. 3-7 akt organu;

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się niezasadne.

Zgodnie z treścią art. 23 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (zwanej dalej: ustawą zmieniającą), w brzmieniu obowiązującym w dacie wystawienia zwolnienia lekarskiego i wydania decyzji w niniejszej sprawie, lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo w innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, zwanych dalej „zaświadczeniami lekarskimi”, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1 (ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2018 r. (ust. 1). W przypadku, o którym mowa w ustępie 1, lekarz, lekarz dentysta, felczer lub starszy felczer wystawiający zaświadczenia lekarskie informują ubezpieczonego o konieczności doręczenia zaświadczenia lekarskiego odpowiednio płatnikowi zasiłku lub płatnikowi składek w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. Przepisy art. 62 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy (ust. 2).

Zacytowana powyżej ustawa zmieniająca weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r., a zatem zgodnie z jej regulacjami, do ubezpieczonego, który otrzymał zwolnienie lekarskie na druku (...), zastosowanie znajdzie art. 62 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (zwanej dalej: ustawą zasiłkową) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r.

Na dzień 31 grudnia 2015 r. art. 62 ustawy zasiłkowej brzmiał następująco: zaświadczenie lekarskie ubezpieczony jest obowiązany dostarczyć nie później niż w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania płatnikowi zasiłków z uwzględnieniem ust. 2 (ust. 1). Niedopełnienie obowiązku określonego w ust. 1 i 2 powoduje obniżenie o 25% wysokości zasiłku przysługującego za okres od 8 dnia orzeczonej niezdolności do pracy do dnia dostarczenia zaświadczenia lekarskiego, chyba że niedostarczenie zaświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od ubezpieczonego (ust. 3).

Przedstawiony powyżej stan faktyczny pozostawał w całości bezsporny, a Sąd ustalił go w oparciu o korespondujące ze sobą dowody z zeznań ubezpieczonego, świadka P. I. (2) oraz niezakwestionowane przez żadną ze stron dowody z dokumentów znajdujące się w aktach sprawy.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie nie pozwala na przyjęcie, iż opóźnienie w złożeniu zwolnienie lekarskiego powstało z przyczyn niezależnych od odwołującego. Poza sporem pozostaje, iż ubezpieczony został poinformowany o obowiązku dostarczenia zwolnienia w ciągu 7 dni. Gdyby ubezpieczony takiej wiedzy nie posiadał, to wyrok Sądu, w kontekście możliwości doręczania zwolnień za pośrednictwem systemu teleinformatycznego i przyjmowaniem przez pacjentów, że tak się właśnie dzieje (w szczególności wobec doręczenia wcześniejszych zwolnień w taki właśnie sposób), zapewne byłby dla ubezpieczonego korzystny. Ubezpieczony został jednak prawidłowo pouczony przez lekarza o obowiązku dostarczenia zwolnienia do organu w określonym terminie oraz poinformowany, że obowiązek ten związany jest z brakiem możliwości doręczenia organowi zwolnienia za pośrednictwem systemu teleinformatycznego. Za okoliczność niezależną od ubezpieczonego nie może być przy tym uznana sama choroba. Zwolnienie lekarskie zostało bowiem przekazane córce powoda, z którą uzgodnił on, że dostarczy je ona do organu w ciągu 7 dni. Córka ubezpieczonego była nadto obecna podczas wizyty ojca u lekarza i również słyszała o konieczności dostarczenia zwolnienia lekarskiego w ciągu 7 dni, a jako praktykujący prawnik niewątpliwie zdawała sobie sprawę z konsekwencji niezachowania tego terminu, skoro podejmowała próby złożenia zwolnienia w oddziale organu podczas ww. siedmiodniowego terminu. Obowiązki dnia codziennego, takie jak praca czy konieczność zajmowania się członkami rodziny (w tym małym dzieckiem po odbiorze ze żłobka) nie mogą być uznane za okoliczności nadzwyczajne usprawiedliwiające przekroczenie terminu. Podkreślenia wymaga bowiem, iż obowiązek przedkładania organowi zwolnień lekarskich w określonym terminie związany jest z umożliwieniem przeprowadzenia ewentualnej kontroli takich zwolnień, a brak takiego terminu, obarczonego sankcjami, rodziłby pole do niedopuszczalnych nadużyć.

Mając na uwadze wszystko powyższe Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie organ był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika – radcę prawnego, którego minimalne wynagrodzenie wynosi 180 zł (§9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) i taką też kwotę Sąd zasądził od ubezpieczonego na rzecz organu w punkcie II wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.(...),

2. (...);

3. (...).

14 stycznia 2018 r.