Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2019 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa Raport Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K.

przeciwko A. B.

o zapłatę

oddala powództwo w całości.

Sygn. akt I C 1612/18 upr.

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego z dnia 7 stycznia 2019 r.

Powód Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. B. na swoją rzecz kwoty 2332,09 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że pozwanego i (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. łączyła umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Na dochodzoną kwotę składają się abonament w kwocie 183,06 złotych, 1190 złotych tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy, 100 złotych tytułem kary umownej za brak zwrotu sprzętu oraz 560 złotych tytułem noty za sprzęt wystawionej w przypadku braku zwrotu sprzętu.

Strona pozwana, choć odpis pozwu i zawiadomienie o terminie wyznaczonym na rozprawę zostały jej skutecznie doręczone, nie stawiła się, nie domagała się rozpoznania sprawy w jej nieobecności, ani też nie zajęła stanowiska w sprawie ustnie lub na piśmie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 września 2015 r. roku A. B. zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Przy zawieraniu tej umowy pozwanemu został przekazany dekoder cyfrowy WifiBox+/S. D. i karta dekodująca, przy czym (...) S.A. zastrzegła przysługujące jej do tych przedmiotów prawo własności. Umowa została zawarta na okres 2 miesięcy.

(dowód: umowa o świadczenie usług k. 29-30v)

W dniu 12 czerwca 2016 r. (...) S.A. wystawiła notę księgową, w ramach której A. B. naliczono karę umowną za niedotrzymanie warunków promocji w kwocie 1190 złotych, płatną w terminie do dnia 30 czerwca 2016 r.

(dowód: nota księgowa z dnia 12.06.2016 r. k. 31 v)

W dniu 11 lipca 2016 r. (...) S.A. wystawiła notę księgową, w ramach której A. B. naliczono karę za brak zwrotu sprzętu: B.+/HD i karty dekodującej, w kwocie 100 złotych, płatnej do dnia 31 lipca 2016 r.

(dowód: nota księgowa z 11.07.2016 r. k. 32)

W dniu 21 marca 2017 r. (...) S.A. w W. wystawiła notę księgową, w ramach której A. B. naliczono karę w kwocie 560 złotych tytułem noty za sprzęt wystawionej w przypadku zwrotu sprzętu, płatnej do dnia 06 kwietnia 2017 r.

(dowód: nota księgowa z dnia 21.03.2017 r. k 31)

W dniu 20 czerwca 2017 r. (...) S.A. zawarła umowę sprzedaży wierzytelności z Raport Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym z siedzibą w K.. Zgodnie z § 5 pkt 5 tej umowy, prawa (...) S.A. miały ulec przeniesieniu na kupującego z chwilą uiszczenia przez kupującego ceny sprzedaży wierzytelności.

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 20.06.2017 r. k. 16-17)

Pismem z dnia 16 sierpnia 2017 r. R. M., (...) S.A, zawiadomił pozwanego o tym, że wierzytelności wynikające z powyższych dokumentów księgowych zostały na podstawie art. 509 k.c. przeniesione na rzecz Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K..

(dowód: zawiadomienie z dnia 16.08.2017 r. k. 14)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Treść art. 339 § 2 k.p.c. upoważnia Sąd do przyjęcia za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W niniejszej sprawie Sąd powziął wątpliwości dotyczące dojścia przelewu wierzytelności do skutku, jak również co do podstawy naliczenia opłat ujętych w notach księgowych dołączonych do pozwu. W tym zakresie powód nie przytoczył okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, a jedynie w sposób blankietowy powołał się na fakt zawarcia umowy przelewu oraz uprawnienie do naliczenia opłat w związku z rozwiązaniem umowy. Stąd niniejszą sprawę należało rozstrzygnąć z odwołaniem do ogólnych reguł dotyczących ciężaru dowodu.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Choć powód przedłożył odpis umowy przelewu wierzytelności, nie wynika z niej treść wszystkich przedmiotowo istotnych postanowień, w tym ceny sprzedaży. Zwrócić należy uwagę, że od zapłaty ceny wierzytelności strony uzależniły powstanie skutków umowy. Na okoliczność zapłaty ceny powód przedłożył potwierdzenie przelewu, które nie zawiera jednak wskazania kwoty, jaka miała zostać przelana na rachunek bankowy cedenta i uniemożliwia stwierdzenie, czy doszło do spełnienia warunku.

Ocena faktu skuteczności cesji wierzytelności należy do sfery prawa materialnego, a okoliczność ta musi być każdorazowo oceniana przez Sąd z urzędu. Skutki prawne omawianej czynności prawnej z woli stron zostały uzależnione od zaistnienia zdarzenia przyszłego i niepewnego w rozumieniu art. 89 k.c. Takiej oceny nie wyłącza okoliczność, że zapłata ceny stanowi spełnienie świadczenia obciążającego drugą stronę umowy. Art. 89 k.c. nie wyłącza bowiem dopuszczalności potraktowania jako warunku świadczenia jednej ze stron, choćby jego spełnienie było w pełni zależne od jej woli. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który stwierdził m. in., że dokonanie czynności prawnej zawierającej zastrzeżenie, że jej skutek zależy od skorzystania z uprawnienia lub woli wykonującego zobowiązanie, a zdarzenie zależne od zachowania strony może polegać na spełnieniu lub niespełnieniu świadczenia (postanowienie SN z dnia 22 marca 2013 roku, III CZP 85/12, 7 sędziów, OSNC 2013/11/132).

W związku z tym, że opisany wyżej warunek miał charakter zawiązujący, to na powodzie, jako wywodzącym z faktu zawarcia umowy przelewu skutków prawne (art. 6 k.c.), spoczywał ciężar udowodnienia, że warunek ten został spełniony. Powód nie przedstawił jednak na tę okoliczność miarodajnego dowodu, wobec czego ponosi on negatywne skutki swych zaniedbań w sferze aktywności procesowej.

Na marginesie podnieść należy, że powód nie wykazał zasadności obciążenia pozwanego wszystkimi opłatami naliczonymi przez swego poprzednika prawnego.

Roszczenie poprzednika powoda w zakresie kar umownych za zerwanie umowy i brak zwrotu sprzętu nie zostało udowodnione. Podstawą naliczenia tych kar mogło być tylko zerwanie umowy z przyczyn leżących po stronie pozwanej, lub brak zwrotu sprzętu mimo ustania obowiązywania umowy. Powód nie wykazał jednak, aby wiążąca strony umowa została rozwiązana przed upływem okresu jej obowiązywania, oraz by nastąpiło to z przyczyn leżących po stronie pozwanej. Na tę okoliczność nie został przedstawiony żaden dowód, a nawet nie zgłoszono w tym zakresie miarodajnych twierdzeń. Nie jest bowiem wystarczające powołanie się na uprawnienie do naliczenia kary umownej wynikające z zapisów umownych oraz art. 57 ust. 6 usawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne. Powód powinien wykazać przesłanki naliczenia kary umownej i udowodnić ich spełnienie, czemu nie sprostał.

Podkreślenia wymaga, że żaden ze złożonych dokumentów nie wskazuje na złożenie przez którąkolwiek ze stron oświadczenia, na podstawie którego umowa o świadczenie usług z dnia 24 września 2015 roku uległaby rozwiązaniu przed końcowym terminem jej obowiązywania.

W tych okolicznościach powództwo, z uwagi na brak wykazania okoliczności faktycznych stanowiących jego podstawę, w tym w szczególności ziszczenia warunku dojścia przelewu do skutku, podlegało oddaleniu na podstawie art. 6 k.c. i art. 232 zdanie pierwsze k.p.c.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda

3.  przedłożyć z apelacją lub za 14 dni.

S., 21 stycznia 2019 r.