Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Roman Chorab

Protokolant Edyta Mytych

bez udziału Prokuratora Rejonowego w Lwówku Śląskim

po rozpoznaniu w dniu 13.11.2018 r.

sprawy przeciwko:

1. P. S. (1),

s. A. i L.,

ur. (...) w L.,

2. K. M. (1) ,

s. C. i J.,

ur. (...) w L.,

oskarżonym o to, że:

1.  w dniu 1 stycznia 2016 r., na terenie parkingu przy ulicy (...) w M., w powiecie (...), działając wspólnie i w porozumieniu, jak i z góry powziętym zamiarem, po uprzednim oblaniu cieczą łatwopalną i podpalenie, dokonali umyślnego zniszczenia mienia poprzez pożar – samochodu osobowego marki V. (...) o nr rej. (...), powodując straty w wysokości 3000 zł na szkodę D. P. (1), jednocześnie, przewidując możliwość zniszczenia innego mienia znajdującego się w pobliżu i godząc się na to, doprowadzili do uszkodzenia zaparkowanych obok pojazdów: powłoki lakierniczej i części elementów plastikowych karoserii lewego boku samochodu osobowego marki P. (...) o nr rej. (...), powodując straty w wysokości 1500 zł na szkodę A. Ś., powłoki lakierniczej prawego boku karoserii samochodu osobowego marki B., nr rej. (...), powodując straty w wysokości 1000 zł na szkodę D. K., jak również uszkodzenia części stalowego ogrodzenia posesji nr (...) w postaci jednego panela, furtki i słupka, powodując straty w wysokości 2000 zł na szkodę (...) sp. z o.o., reprezentowanego przez prezesa – J. Ś.,

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k.,

przy czym P. S. (1) zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa przed upływem 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności, odbywanej na terenie Austrii, orzeczonej na mocy wyroku 083HV169/2014 oraz na terenie Niemiec na mocy wyroku 6Ls 400 Ja (...),

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

a nadto P. S. (1) o to, że:

2.  w bliżej nieokreślonym dniu grudnia 2016 r. w M., w powiecie (...), podczas rozmowy na parkingu sklepu (...) groził D. P. (1) pobiciem i uszkodzeniem poprzez spalenie należącego do D. P. (1) samochodu osobowego m-ki V. (...) o nr rej. (...), a groźby te wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę ich spełnienia,

tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k.

3.  w dniu 31 grudnia 2016 r. w K. gmina M., w powiecie (...), korzystając z aparatu telefonicznego K. M. (1), podczas rozmowy telefonicznej z D. P. (1) groził wymienionemu pobiciem i uszkodzeniem poprzez spalenie należącego do D. P. (1) samochodu osobowego m-ki V. (...) o nr rej. (...), a groźby te wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę ich spełnienia,

tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k.

a nadto K. M. (1) o to, że:

4.  w dniu 31 grudnia 2016 r. w K. gmina M., w powiecie (...), wiedząc, że P. S. (1) działa w zamiarze dokonania czynu zabronionego, udzielił mu pomocnictwa w skierowaniu gróźb karalnych - spalenia samochodu i pobicia na szkodę D. P. (1) poprzez umożliwienie wykonania połączenia telefonicznego ze swojego aparatu,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 190 § 1 k.k.

I.  oskarżonego P. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku z tym, iż przyjmuje jako datę czynu 01.01.2017 r., stanowiącego występek z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego P. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt 2 i 3 części wstępnej wyroku z tym iż przyjmuje że popełnił je w warunkach ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  oskarżonego K. M. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku z tym, iż przyjmuje za datę czynu 01.01.2017 r., stanowiącego występek z art. 288 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  oskarżonego K. M. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 4 części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 190 § 1 kk i za to na podstawie art. 19 § 1 kk w zw. z art. 190 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy oskarżonemu P. S. (1) orzeczony w pkt I i II kary pozbawienia wolności, a oskarżonemu K. M. (1) wymierzone w pkt III i IV kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu P. S. (1) karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, a K. M. (1) karę łączną 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk i art. 72 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego K. M. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby, oraz zobowiązuje go do informowania Sądu o przebiegu okresu próby ;

VII.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonych P. S. (1) i K. M. (1) obowiązki naprawienia wyrządzonych przestępstwem szkód poprzez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonych: D. P. (1) kwoty 3.000 zł, A. Ś. kwoty 1.500 zł, D. K. kwoty 1.100 zł i J. Ś. kwoty 2.200 zł, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.01.2017 r. do dnia zapłaty;

VIII.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonych P. S. (1) i K. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwotach po 50,00 złotych i na podstawie art. 2 ust 1 pkt 3 Ustawy z dnia 23.06.1973 r o opłatach w sprawach karnych wymierza im opłaty w kwotach po 180 złotych;

IX.  na podstawie art. 627 kpk zasadza od oskarżonych P. S. (1) i K. M. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego D. P. (1) solidarnie kwotę 4.428 zł tytułem poniesionych przez niego wydatków w sprawie.

Sygn. akt II K 208/17

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W chwili obecnej P. S. (1) jest 38-letnim stałym mieszkańcem miejscowości K., w gminie M. , powiatu (...). Posiada wykształcenie zawodowe w kierunku mechanik. Pracuje w charakterze gientarza, otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 7.000 zł miesięcznie. Jest żonaty, posiada na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku 9 i 6 lat. Nie posiada żadnego znaczącego majątku. Stałym mieszkańcem Ś. jest natomiast 30–letni K. M. (1) z zawodu drwal zatrudniony w zawodzie na terenie Niemiec. Osiągający z tego tytułu dochód w wysokości 8.000 zł miesięcznie. Jest bezdzietnym kawalerem.

( dowód: dane osobowe oskarżonych: P. S. (1) – k. 51, 202v; K. M. (1) – k. 60 )

Pokrzywdzony D. P. (1) i oskarżeni: P. S. (1) i K. M. (1) znają się. D. P. (1) i K. M. (1) byli jeszcze w niedalekiej przeszłości nawet bardzo dobrymi kolegami.

D. P. (1) winny był P. S. (1) pieniądze za naprawę samochodu. Była to kwota około 350-400 zł.

( dowód: zeznania pokrzywdzonego D. P. (1) – k. 203; częściowo wyjaśnienia oskarżonego – P. S. (1) – k. 53; częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. M. (1) – k. 62-63 ).

Z uwagi na powyższe, celem odzyskania swoim pieniędzy P. S. (1) , w bliżej nieokreślonym dniu grudnia 2016 roku w M. w powiecie (...), podczas rozmowy na parkingu sklepu (...), będąc tam z szwagrem G. W., zagroził D. P. (1) pobiciem i uszkodzeniem poprzez spalenie należącego do D. P. (1) samochodu.

Następnie w dniu 31 grudnia 2016 roku , P. S. (1) będąc z K. M. (2) poprosił aby ten zadzwonił do D. P. (1). Chciał przypomnieć mu o terminie spłaty długu. K. M. (1) zatelefonował do pokrzywdzonego D. P. (1), a wówczas P. S. (1) ponownie zagroził wymienionemu pobiciem i uszkodzeniem poprzez spalenie należącego do niego samochodu, w sytuacji gdy długu mu nie odda. D. P. (1) zapewnił wówczas, że jeszcze tego samego dnia ureguluje dług.

Oba te zdarzenia miały miejsce w obecności konkubiny D. P. (2) N..

( dowód: zeznania pokrzywdzonego D. P. (1) – k. 203; wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1) – k. 53-54; częściowo wyjaśnienia oskarżonego - K. M. (1) – k. 62-63,146; zeznania świadka P. N. – k. 206v-207 ).

W noc sylwestrową 2016 r. A. P., Ł. F. (1) i D. F. jeździli samochodem m-ki (...) należącym do D. F. po terenie gminy M. i miasta Ś.. K. M. (1) telefonicznie skontaktował się z A. P., gdyż zamierzał spożywać alkohol w miejscu zamieszkania P. S. (1) w K. i potrzebował tej nocy „kierowcy”. A. P., zgodził się przyjechać po K. M. (1), gdy ten będzie tego potrzebował. Po uprzednim pożyczeniu samochodu osobowego m-ki (...) od Ł. F. (1), A. P. na polecenie K. M. (1) pojechał sprawdzić czy D. P. (1) jest w domu. Nie zauważył jego auta na parkingu , więc uznał, że go nie ma w miejscu zamieszkania. Wracając , jednak minął go na skrzyżowaniu o czym poinformował telefonicznie K. M. (1). Wówczas ten kazał przyjechać po niego i P. S. (1) do miejscowości K. gdzie spędzali sylwestra. Tak też się stało. Podczas drogi w/w , widzieli jak D. P. (1) wraz z rodziną parkuje swój samochód na parkingu pod mieszkaniem które wynajmował. Następnie A. P. pojechał na stację paliw zatankować samochód. Wracając, kolejny raz przejechali obok mieszkania D. P. (1), wówczas K. M. (1) poprosił , aby kierowca A. P. zatrzymał samochód za rogiem budynku, wtedy K. M. (1) i P. S. (1) wysiedli z samochodu.

( dowód: zeznania świadków – D. F. – k. 87-88; 207v-208; A. P. – k. 91-93, 208v-209; Ł. F. (1) – k.208 - 208v ).

Następnie będąc już na terenie parkingu przy ulicy (...) w M. w powiecie (...), P. S. (1) i K. M. (3) oblali cieczą łatwopalną ,a następnie podpalili samochód należący do D. P. (1). Tym samym dokonali umyślnego zniszczenia mienia poprzez pożar – samochodu osobowego marki V. (...) o nr rej. (...), powodując straty w wysokości 3.000 zł na szkodę wskazanego powyżej D. P. (1). Dodatkowo wskutek zaistniałego pożaru samochodu D. P. (1) doprowadzili oni do uszkodzenia zaparkowanych obok pojazdów: tj. powłoki lakierniczej i części elementów plastikowych karoserii lewego boku samochodu marki (...) , o nr rej. (...), powodując straty w wysokości 1.500 zł na szkodę A. Ś., powłoki lakierniczej prawego boku karoserii samochodu osobowego marki (...) , nr rej. (...) powodując straty w wysokości 1.000 zł na szkodę D. K..

Nadto wskutek podpalenia samochodu D. P. (1) uszkodzeniu uległy części stalowego ogrodzenia posesji nr (...) na wskazanej powyżej ulicy w postaci jednego panela, furtki i słupka, powodując straty w wysokości 2.000 zł na szkodę (...) Sp. z o.o.

( dowód: dokumentacja fotograficzna – k. 4-8, 23-29; nagranie z monitoringu – k. 117; zeznania świadka A. P. – k. 91-92, k. 208v-209; zeznania świadka D. K.-k. 68 , k. 214v; zeznania pokrzywdzonego D. P. (1) – k. 203-203v, zeznania świadków P. N. – k. -206v-207 , J. Ś. – k. 203v ).

Po podpaleniu auta D. P. (1), P. S. (1) i K. M. (1) w pośpiechu wsiedli do samochodu m-ki (...), który prowadził A. P. i odjechali. W aucie oskarżeni pozostawili kanister z benzyną, czuć wówczas było od nich silną woń benzyny. A. P. odwiózł oskarżonych do K. pod dom P. S. (1).

(dowód: zeznania świadka A. P. – k. 91-92, k. 208v-209 ).

P. S. (1) w przeszłości był karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu na terenie Niemiec i Austrii , jak również odbywał karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym. Natomiast K. M. (1) w przeszłości nie był karany sądownie.

( dowód : dane dotyczące karalności oskarżonego P. S. (1) – k. 147-148 ; dane o karalności K. M. (1) – k. 149; wyjaśnienia osk. P. S. (1) – 125 ).

Oskarżony P. S. (1) przesłuchiwany w charakterze podejrzanego po raz pierwszy w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do kierowania gróźb karalnych wobec D. P. (1). Zaznaczył, że groził mu pobiciem , ale nie groził spaleniem samochodu. Wyjaśnił w jakich okolicznościach i kiedy groził pokrzywdzonemu D. P. (1). Przyznał, że zrobił to dwukrotnie: raz na parkingu sklepu (...) w M., kolejno telefonicznie z aparatu telefonicznego K. M. (1).

Wyjaśnił, że noc sylwestrową spędził w domu w towarzystwie żony, dzieci i K. M. (1) i z podpaleniem samochodu pokrzywdzonego D. P. (1) nie ma nic wspólnego.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego – P. S. (1) – k. 53-54 ).

Przesłuchiwany w charakterze podejrzanego po raz kolejny w postępowaniu przygotowawczym konsekwentnie przyznawał się do kierowania gróźb wobec D. P. (1) i nie przyznawał się do podpalenia jego samochodu zaznaczając, że nie ma z tym nic wspólnego. Nadmienił wówczas, że był już karany, lecz jedynie za granicą, na terenie Austrii i Niemiec. Dwukrotnie były to kary pozbawienia wolności, które zostały wykonane wobec jego osoby.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego – P. S. (1) – k. 125 ).

Bezpośrednio przed Sądem, przesłuchiwany w charakterze oskarżonego P. S. (1) wyjaśnił, że przyznaje się jedynie do gróźb i podtrzymał wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego – P. S. (1) – k. 202v ).

Oskarżony K. M. (1) przesłuchiwany po raz pierwszy w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego wyjaśnił, że przyznaje się do zarzutu udzielenia pomocnictwa w skierowaniu gróźb karalnych na szkodę D. P. (1). Wyjaśnił, że w noc sylwestrową był w mieszkaniu P. S. (1) z jego rodziną. Nadmienił, że tej nocy pił dużo alkoholu i „urwał mu się film” oraz, że mało kojarzy. Sprecyzował, że nie brał udziału w podpaleniu samochodu.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego – K. M. (1) – k. 62-63 ).

Przesłuchiwany w charakterze podejrzanego po raz kolejny w postępowaniu przygotowawczym konsekwentnie przyznawał się, że udzielił telefonu komórkowego P. S. (1) , aby ten zagroził D. P. (1) i podtrzymał swoje wyjaśnienia co do podpalenia samochodu.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego – K. M. (1) – k. 146 ).

Bezpośrednio przed Sądem, przesłuchiwany w charakterze oskarżonego K. M. (1) konsekwentnie podtrzymywał co wyjaśnił w postępowaniu przygotowawczym.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego – K. M. (1) – k. 202v ).

Sąd zważył co następuje :

Przechodząc do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności do oceny wyjaśnień oskarżonych P. S. (1) i K. M. (1) należy wskazać, że wyjaśnienia oskarżonych na wiarygodność zasługują tylko w tej części, w której przyznawali się oni do popełnienia zarzucanych im czynów.

W pozostałym zakresie w ocenie Sądu, ich wyjaśnieniom nie można było dać wiary. Sąd doszedł do takiego przekonania dokonując oceny wyjaśnień oskarżonych łącznie z oceną mocy dowodowej pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Pozostały zaś materiał dowodowy w szczególności w postaci dowodów z zeznań świadka A. P., D. F. i Ł. F. (1) w zestawieniu z wyjaśnieniami samych oskarżonych na etapie postępowania przygotowawczego w części dot. gróźb, nie pozostawia cienia wątpliwości, że oskarżeni dopuścili się wszystkich zarzucanych im czynów.

Jeżeli chodzi o czyny polegające na grożeniu D. P. (1), P. S. (1) konsekwentnie się do nich przyznawał. K. M. (1) na żadnym etapie postępowania nie negował, że użyczył telefonu P. S. (1) aby ten mógł zagrozić D. P. (1) pobiciem w przypadku gdy nie odda mu pieniędzy. Miał świadomość tego, w jakim celu P. S. (1) dzwonił do D. P. (1).

Oskarżeni obaj wprawdzie negowali aby P. S. (1) kiedykolwiek groził D. P. (1) podpaleniem samochodu, ale obaj wyjaśniali, że groził mu jedynie pobiciem. Powyższe jednak nie zmienia faktu, że P. S. (1) dopuścił się czynu określonego w art. 190 § 1 kk. a K. M. (1) udostępniając swój telefon komórkowy pomógł mu w tym.

Natomiast w dowodzeniu sprawstwa podpalenia samochodu D. P. (1) kluczowe były w ocenie Sądu zeznania świadka A. P.. W toku postępowania przygotowawczego oraz później przed Sądem podtrzymując te zeznania dokładnie przedstawił okoliczności przed i po podpaleniu samochodu D. P. (1).

Samo zdarzenie natomiast zostało nagrane na monitoringu w jaki wyposażony jest budynek w którym mieszkanie wynajmuje pokrzywdzony D. P. (1). Na nagraniu widać jak o godzinie 3:28- 01.01.2017 roku D. P. (1) wraz z rodziną parkują samochód i wchodzą do budynku. O godzinie 3:33 widać jak dwie osoby, idą w kierunku samochodu D. P. (1) po czym jeden z nich oblewa go łatwopalną substancją a drugi podpala po czym biegiem uciekają (k. 117).

Świadek A. P. zeznał, że tego dnia jeździł z Ł. F. (2) i D. F. jego (...). K. M. (1) kontaktował się z nim telefonicznie, aby ten przyjechał po niego, gdy będzie tego potrzebował. Miał zamiar pić alkohol tej nocy i potrzebował kierowcy. Na polecenie K. M. (3), celem sprawdzenia czy D. P. jest w domu, pożyczył samochód od Ł. F. (1) i sam pojechał do M.. D. P. (1) nie było w domu. Samochód zwrócił i dalej kontynuowali jazdę (...), D. F. wspólnie z nim i Ł. F. (2). Po północy A. P. drugi raz pożyczył samochód od Ł. F. (1) i pojechał sprawdzić czy D. P. jest w domu. Auta na parkingu nie zauważył, lecz wracając minął się z samochodem D. P. (4) na skrzyżowaniu o czym poinformował K. M. (1) telefonicznie. Po tej informacji K. M. (1) kazał przyjechać po niego i P. S. (1) do K.. Świadek A. P. zawiózł oskarżonych P. S. (1) i K. M. (1) pod mieszkanie pokrzywdzonego D. P. (1) i zaparkował za rogiem budynku. Z tego miejsca nie widział zdarzenia. Oskarżeni wysiedli z auta, po krótkiej chwili wrócili poddenerwowani i kazali A. P. odjechać – wówczas mieli ze sobą niedokręcony kanister z benzyną oraz wyczuwalny był u nich silny zapach benzyny. Świadek zeznał, że dopiero w tym momencie zorientował się, że oskarżeni podpalili samochód D. P. (1). Zaznaczył, że nie wiedział wcześniej o ich planach, gdyby je znał nie zawiózł by ich tam. Wskazał, że oskarżeni zostawili w samochodzie kanister z benzyną, który oddając samochód Ł. F. (2) przekazał mu i polecił aby benzynę wlał do baku swojego samochodu (k. 91-93).

Świadek D. F. również zeznał, że w noc sylwestrową wraz z A. P. i Ł. F. (2) jeździli bez celu na trasie, Ś.- M.- G.. Zeznał, że A. P. dwukrotnie pożyczał samochód od Ł. F. (1). Wskazał, że po północy w M. koło cmentarza jeżdżąc z Ł. F. (2) widzieli straż pożarną, która dogaszała samochód D. P.. Wskazał, że drugi raz A. P. oddał pożyczony samochód Ł. F. jakoś po godzinie trzeciej w nocy (k. 87-88).

Świadek Ł. F. (1) potwierdził, że pożyczył dwukrotnie w nocy z 31 grudnia 2016 na 01 stycznia 2017 r. swój samochód marki (...) A. P.. Zeznał, że około godziny 5 rano miał już auto na pewno z powrotem gdyż wrócił nim do domu. Nadmienił, że nie wie nic na temat kanistra, który miałby mu zostać przekazany od A. P. (k. 103v).

Zeznania wyżej wymienionych świadków Sąd uznał za wiarygodne gdyż są one logiczne, jasne i pełne, a co najistotniejsze wzajemnie się ze sobą uzupełniają i potwierdzają. W zestawieniu z nagraniem monitoringu tworzą jednolitą całość. Wprawdzie w zeznaniach wyżej wymienionych świadków rozbieżna jest kwestia w przedmiocie tego, co po zdarzeniu stało się z kanistrem, którego użyli oskarżeni. Sąd w tej kwestii dał jednak wiarę świadkowi A. P.. Zaznaczyć należy jednak, że rozbieżność ta nie miała znaczenia dla wykrycia sprawców podpalenia samochodu D. P..

Sąd nie stracił także z pola widzenia zeznań pozostałych przesłuchanych przed Sądem świadków a mianowicie: D. K., J. Ś., P. N., M. S. (1), P. S. (2), A. S. i M. S. (2).

W wyniku podpalenia samochodu D. P., stojącego na parkingu w sąsiedztwie innych pojazdów, uszkodzeniu uległy także samochód A. Ś. oraz D. K.. Uszkodzeniu uległ także fragment ogrodzenia parkingu na szkodę J. Ś.. J. Ś. i A. Ś. są braćmi. A. Ś. jest osoba głuchoniemą.

W czasie zdarzenia wyżej wymienione osoby były poza miejscem zamieszkania. Nie znali oni okoliczności zdarzenia. P. N., M. S. (3) i D. P. (1) w czasie podpalenia samochodu byli nieopodal , wewnątrz budynku. Samego momentu zdarzenia wymienieni świadkowie i pokrzywdzony nie widzieli – wyszli z domu w momencie gdy auto już się paliło, a sprawcy zbiegli. Świadek P. N. i pokrzywdzony D. P. (1) po obejrzeniu nagrania z monitoringu jednoznacznie podali, że sprawcami zdarzenia są P. S. (1) i K. M. (1). D. P. (1) wskazał, że K. M. (1) rozpoznał po charakterystycznym chodzie, bo zna go od dziecka, a P. S. (1) był jedyną osobą, która w ostatnim czasie groziła mu spaleniem auta.

P. N. zeznała, że K. M. (1) zna bardzo dobrze, bo to kolega narzeczonego D. P. i na nagraniu z monitoringu poznała go po charakterystycznym chodzie. Nadmieniła, że nie jest pewna czy drugim sprawcą jest P. S. (1).

Zeznania wyżej wymienionych osób Sąd ocenił jako polegające na prawdzie, gdyż zeznawali w sposób logiczny , a ich treść była ze sobą spójna.

Odmiennie Sąd ocenił natomiast zeznania P. S. (2), A. S. oraz M. S. (2), którzy zeznawali, że oskarżeni P. S. (1) i K. M. (1) całą noc spędzili w ich towarzystwie i wychodzili na zewnątrz jedynie celem obejrzenia fajerwerk o północy. Sąd nie dał im wiary z uwagi na fakt, iż treść ich zeznań pozostawała w sprzeczności z resztą zebranego w sprawie materiału dowodowego a w szczególności z zeznaniami A. P. i Ł. F. (1). P. S. (2) jest bratem oskarżonego P. S. (1), A. S. to jego ojciec a M. S. (2) jest jego żoną. Zasadniczo do zeznań osób najbliższych podchodzi się z dużą dozą ostrożności, co też w przypadku powyższej sprawy Sąd uczynił. Mało tego zeznania tych osób są sprzeczne nawet między sobą. A. S. kategorycznie stwierdził , że K. M. (1) nocował w jego domu w noc sylwestrową , a nawet widział go następnego dnia rano w miejscu swojego zamieszkania, gdy pozostali uczestnicy sylwestra twierdzili, że w godzinach wczesno rannych opuścił on wskazany budynek.

Dokonując zatem całościowej oceny materiału dowodowego, należy stwierdzić, iż zebrany w powyższej sprawie i omówiony powyżej materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, że oskarżeni P. S. (1) i K. M. (1) dopuścili się popełnienia wszystkich zarzucanych im przestępstw.

Należy zatem wskazać, że oskarżeni P. S. (1) i K. M. (1) swoim zachowaniem wyczerpali ustawowe znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 kk w ten sposób, że :

- w dniu 1 stycznia 2017 roku na terenie parkingu przy ulicy (...) w M., w powiecie (...), działając wspólnie i w porozumieniu jak i z góry powziętym zamiarem, po uprzednim oblaniu cieczą łatwopalną i podpaleniu, dokonali umyślnego zniszczenia mienia poprzez pożar – samochodu osobowego marki (...) o nr rej. (...), powodując straty w wysokości 3.000 zł na szkodę D. P. (1), jednocześnie przewidując możliwość zniszczenia innego mienia znajdującego się w pobliżu i godząc się na to, doprowadzili do uszkodzenia zaparkowanych obok pojazdów: powłoki lakierniczej i części elementów plastikowych karoserii lewego boku samochodu marki (...), o nr rej. (...), powodując straty w wysokości 1.500 zł na szkodę A. Ś., powłoki lakierniczej prawego boku karoserii samochodu osobowego marki (...), nr rej, (...) powodując straty w wysokości 1.000 zł na szkodę D. K., jak również uszkodzenia części stalowego ogrodzenia posesji na 1A w postaci jednego panela, furtki i słupka, powodując straty w wysokości 2.000 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. reprezentowanego przez prezesa – J. Ś..

Przy czym P. S. (1) zarzucanego mu czynu, dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa przed upływem pięciu lat od odbycia kary pozbawienia wolności, odbywanej na terenie Austrii orzeczonej na mocy wyroku 083HV169/2014 oraz ma terenie Niemiec orzeczonej na mocy wyroku 6 Ls 400Ja (...) i tym samym wyczerpał znamiona czynu z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Nadto P. S. (1) wyczerpał dwukrotnie znamiona przestępstwa określonego w art. 190 § 1 kk w ten sposób, że:

w bliżej nieokreślonym dniu grudnia 2016 roku w M., powiecie (...) podczas rozmowy na parkingu sklepu (...) groził D. P. (1) pobiciem i uszkodzeniem poprzez spalenie należącego do D. P. (1) samochodu osobowego marki (...) o nr rej. (...), a groźby te wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę ich spełnienia.

Kolejno w dniu 31 grudnia 2016 roku w K. gmina M., w powiecie (...) korzystając z aparatu telefonicznego K. M. (1) podczas rozmowy telefonicznej z D. P. (1) groził pobiciem i uszkodzeniem poprzez spalenie należącego do D. P. (1) samochodu osobowego marki (...) o nr rej (...), a groźby te wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę ich spełnienia.

K. M. (1) wyczerpał także ustawowe znamiona czynu określonego w art. 18 § 3 kk w zw. z art. 190 § 1 kk w te sposób, że: - w dniu 31 grudnia 2016 roku w K., w powiecie (...) wiedząc, że P. S. (1) działa w zamiarze dokonania czynu zabronionego, udzielił mu pomocnictwa w skierowaniu gróźb karalnych – spalenia samochodu i pobicia na szkodę D. P. (1) poprzez umożliwienie wykonania połącznia telefonicznego ze swojego aparatu.

Przechodząc do oceny poszczególnych kwalifikacji prawnych zarzucanych P. S. (1) i K. M. (1) czynów, to w ocenie Sądu żadna z tych kwalifikacji prawnych wątpliwości budzić nie może.

Zgodnie z treścią przepisy art. 190 § 1 k.k. kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona(…).

Bez wątpienia pobicie czy spalenie samochodu stanowią w polskim prawie karnym przestępstwo. Grożenie innej osobie tego typu zachowaniem wypełnia znamiona przestępstwa z art. 190 § 1 kk.

Wypowiedziane groźby przez P. S. (1) wzbudziły u pokrzywdzonego D. P. (1) uzasadnioną obawę ich spełnienia, gdyż u każdego racjonalnego człowieka taką obawę by wzbudziły.

Zgodnie z treścią art. 18 § 3 k.k. za pomocnictwo odpowiada, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienia, a w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji (…). Bez wątpienia K. M. (1), udzielając P. S. (1) telefon komórkowy, aby ten mógł zagrozić D. P. (1) ułatwiło mu popełnienie czynu zabronionego. Dostarczył mu on w ten sposób narzędzia do jego popełnienia.

Zgodnie z treścią art. 288 § 1 kk. kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czynu niezdatną do użytku podlega karze (…). Ta kwalifikacja czynu nie może budzić wątpliwości. Podpalony przez oskarżonych samochód był własnością D. P. (1). Oskarżeni poprzez jego spalenie bez dozy wątpliwości spowodowali, że samochód został uszkodzony lub stał się niezdatny do użytku. To samo dotyczy pozostałych zniszczonych/uszkodzonych rzeczy.

Z uwagi na uprzednią karalność P. S. (1) dopuścił się on zarzucanego mu czynu z art. 288 § 1 kk w warunkach powrotu do przestępstwa. Zgodnie z treścią art. 64 § 1 kk. jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne (…).

P. S. (1) był uprzednio karany za kradzież samochodu na terenie Austrii i Niemiec. Z uwagi na powyższe odbywał w tych krajach kary pozbawienia wolności. Za czyn popełniony na terenie Austrii odbył karę pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku – zwolniony we wrześniu 2015 roku. Na terenie Niemiec natomiast odbywał także za ten sam czyn karę pozbawienia wolności od września 2015 roku do czerwca 2016 roku.

Nie budzi wątpliwości, że czyny popełnione za granicą oraz ten który jest przedmiotem niniejszego postępowania, mieszczą się w katalogu przestępstw podobnych. Kradzież czy to zniszczenie mienia są przestępstwami tego samego rodzaju, przeciwko mieniu.

Kradzież jest przestępstwem umyślnym, którego można się dopuścić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Jest to bowiem przestępstwo kierunkowe, jako że jego celem zaboru jest przywłaszczenie. Dlatego też umyślność oskarżonego P. S. (1) nie może budzić wątpliwości.

Kolejna przesłanka uznania, iż czyn został popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa to popełnienie w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności. Jak wyżej wskazano oskarżony P. S. (1) zakończył odbywać karę pozbawienia wolności na terenie Niemiec w czerwcu 2016 roku, więc pół roku przed podpaleniem samochodu należącego do D. P. (1). Karę pozbawienia wolności odbywał przez 8 miesięcy.

Zważywszy na powyżej omówione kwestie dotyczące kwalifikacji prawnych czynów zarzucanych osk. P. S. (1) i osk. K. M. (1) czynu oskarżonych zakwalifikowane zostały prawidłowo.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę całokształt okoliczności zarówno obciążających, jak i łagodzących dotyczących osób sprawców – P. S. (1) i K. M. (1).

Niemniej jednak za okoliczności łagodzące w ocenie Sądu należało uznać tylko to, że oskarżeni w części przyznawali się do popełnienia zarzucanych im czynów i nie utrudniali w żaden sposób prowadzenia postępowania, a nadto oskarżony K. M. (1) nie był w przeszłości karany.

Do okoliczności obciążających, Sąd zaliczył fakt uprzedniej karalności oskarżonego P. S. (1) i to karalności za przestępstwa podobne.

Łącząc wyżej wymienione okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk., Sąd uznał, że wymierzenie oskarżonym P. S. (1) za czyn opisany w pkt. 1 części wstępnej wyroku , na podstawie art. 288 § 1 kk. w zw. z art. 64 § 1 kk. kary 10-ciu miesięcy pozbawienia wolności , natomiast K. M. (1) również za ten sam czyn , na podstawie art. 288 § 1 kk. kary 6- ciu miesięcy pozbawienia wolności , oraz P. S. (1) za czyny określone w pkt. 2 i 3 części wstępnej wyroku przy przyjęciu, że dopuścił się ich w warunkach ciągu przestępstw , na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk. kary 3-ch miesięcy pozbawienia wolności, nadto K. M. (1) za czyn określony w pkt. 4 części wstępnej wyroku na podstawie art. 19 § 1 kk. w zw. za art. 190 § 1 kk. kary 1 –ego miesiąca pozbawienia wolności jest współmierne do stopnia społecznej szkodliwości tych czynów oraz spełni w stosunku do tych oskarżonych - P. S. (1) i K. M. (1) rolę wychowawczą i zapobiegawczą, czyniąc nadto zadość prewencji ogólnej.

Na podstawie art. 85 § 1 kk., art. 86 § 1 kk. wymierzone oskarżonym P. S. (1) pkt. I , II oraz oskarżonemu K. M. (1) w pkt. III i IV kary pozbawienia wolności Sąd połączył i jako kary łączne wymierzył oskarżonym:

- P. S. (1) karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

- K. M. (1): karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu kara łączna wymierzona osk. P. S. winna zbliżać się ku sumie kar jednostkowych wymierzonych mu za poszczególne przestępstwa , gdyż czyny przez niego popełnione nie były przestępstwami podobnymi , zostały dokonane w innym również czasie.

Z tych samych względów Sąd uznał , że kara wymierzona K. M. (1) winna być sumą kar za poszczególne przestępstwa , a dlatego nie zbliżona do sumy kar ( jak w przypadku osk. P. S.) , gdyż osk. K. M. za czyn z art. 190 § 1 kk. została wymierzona kara pozbawienia wolności w najniższej wysokości i gdyby , Sąd wymierzył mu jedynie karę 6-ciu miesięcy pozbawienia wolności to w rzeczywistości za przestępstwo owych gróźb karalnych K. M. (1) nie poniósłby żadnych konsekwencji karnych.

Mimo tożsamości czynu określonego w art. 288 § 1 kk, którego dopuścili się oskarżeni wspólni i w porozumieniu , Sąd wymierzył P. S. (1) karę o cztery miesiące surowszą, gdyż był już w przeszłości karany za przestępstwo podobne, dopuścił się popełnienia tego przestępstwa warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk. Z uwagi też na powyższe ( uprzedniej karalności ) , nie miał Sąd również możliwości zastosowania dobrodziejstwa w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary na podstawie art. 69 §1 kk i art. 70 § 1 kk w stosunku do P. S. (1).

Zważywszy natomiast na wskazane okoliczności łagodzące dotyczące K. M. (1), a nade wszystko uprzednią niekaralność, Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk, art. 72 § 1 pkt 1 kk., orzeczoną wobec oskarżonego K. M. (1) karę pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) lat próby i w okresie próby zobowiązał oskarżonego K. M. do informowania Sądu o przebiegu okresu próby.

Na podstawie art. 46 § 1 kk., Sąd orzekł wobec oskarżonych P. S. (1) i K. M. (1) obowiązki naprawienia szkód wyrządzonych przestępstwami poprzez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonych: D. P. (1) kwoty 3.000 zł, A. Ś. kwoty 1.500 zł, D. K. kwoty 1.100 zł oraz J. Ś. kwoty 2.200 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.01.2017 roku do dnia zapłaty. W ocenie Sądu wskazane kwoty są rzeczywistymi odpowiednikami poniesionych przez w/w pokrzywdzonych szkód i nie były one kwestionowane przez nikogo w trakcie prowadzonego procesu karnego w niniejszej sprawie.

Na podstawie art. 627 kpk od oskarżonych P. S. (1) i K. M. (1) , Sąd zasądził na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwotach po 50 zł i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył im opłaty w kwotach po 180 złotych uznając , że ich zarobki umożliwiają uiszczenie przedmiotowych należności na rzecz Skarbu Państwa.

Następnie na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonych P. S. (1) i K. M. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego D. P. (1) solidarnie kwotę 4.428 złotych tytułem poniesionych przez niego wydatków w sprawie.

Powyższa kwota nie przekracza ustawowych należności wynikających z obowiązujących przepisów wskazanych w treści rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dn. 22.10. 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokacki ( Dz.U. poz. 1800 ze zm.)