Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Chojnicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Drobińska

Protokolant: sekr. sąd. Paulina Feder

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17.01.2018 r., 05.04.2018 r., 07.06.2018 r., 26.07.2018 r., 31.07.2018 r., 01.10.2018 r., 22.11.2018 r., 05.12.2018 r., 19.12.2018 r. sprawy

1.  Ł. W.(W.)

syna K. i H. z domu M.,

urodzonego (...) w T.

oskarżonego o to, że:

w okresie 28 listopada 2016 roku do 29 listopada 2016 roku w C. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z J. S. (1) i Ł. W., w ramach nieustalonego podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu uzyskania z banku kredytu i pożyczki poprzez wprowadzenie w błąd co do tożsamości i osiąganych dochodów kredytobiorcy oraz zamiarów i faktycznych możliwości należytego wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem: Bank (...) S.A. poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 4.022,99 zł, (...) poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 2.700 zł, F. Bank poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 1.000 zł, N. Bank poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 18.286,53 zł oraz w dniu 29 listopada 2016 roku w C. w salonie (...) poprzez zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...), nabywając przy tym dwa telefony komórkowe m-ki S. (...) o nr (...) i (...) o wartości 1.509 zł jeden, powodując łączną szkodę w wysokości 3.377,95 zł i (...) S.A. poprzez zawarcie umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i (...), nabywając przy tym telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr (...): (...) o wartości 2.296,77 zł, powodując łączną szkodę w wysokości 2.467,71 zł poprzez podrobienie w celu użycia za autentyczny podpisu E. W. na wnioskach i umowach czym działał na szkodę Banku (...), (...), F. Bank, N. Bank, (...) S.A., T- (...) oraz E. W., gdzie łączna suma strat wynosiła 31.856,18 zł

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

2.  B. W. (W.)

syna G. i H. z domu M.,

urodzonego (...) w T.

oskarżonego o to, że:

w okresie 28 listopada 2016 roku do 29 listopada 2016 roku w C. przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 10 maja 2012 roku do 10 maja 2013 roku kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w C. z dnia 13 sierpnia 2012 roku sygnatura akt II K 459/12 za czyn z art.286§1 kk, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z J. S. (1) i Ł. W., w ramach ustalonego podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu uzyskania z banku kredytu i pożyczki poprzez wprowadzenie w błąd co do tożsamości i osiąganych dochodów kredytobiorcy oraz zamiarów i faktycznych możliwości należytego wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem: Bank (...) S.A. poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 4.022,99 zł, (...) poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 2.700 zł, F. Bank poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 1.000 zł, N. Bank poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 18.286,53 zł oraz w dniu 29 listopada 2016 roku w C. w salonie (...) poprzez zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...), nabywając przy tym dwa telefony komórkowe m-ki S. (...) o nr (...) i (...) o wartości 1.509 zł jeden, powodując łączną szkodę w wysokości 3.377,95 zł i (...) S.A. poprzez zawarcie umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i (...), nabywając przy tym telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr (...): (...) o wartości 2.296,77 zł, powodując łączną szkodę w wysokości 2.467,71 zł poprzez podrobienie w celu użycia za autentyczny podpisu E. W. na wnioskach i umowach czym działał na szkodę Banku (...), (...), F. Bank, N. Bank, (...) S.A., T- (...) oraz E. W., gdzie łączna suma strat wynosiła 31.856,18 zł

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art.64§1 kk

ORZEKA

1.  oskarżonego Ł. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem, że popełnił je przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 9 listopada 2013 roku do 9 maja 2015 roku kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wobec niego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Ś. Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w T. z dnia 8 listopada 2012 roku, sygn. akt II K 209/12, za czyny z art.278§1 kk inne oraz że przedłożone wnioski i umowy z podrobionym podpisem E. W. miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego oraz wymienionych telefonów oraz że działał wspólnie i w porozumieniu z J. S. (1) i B. W. tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art.64§1 kk i za to, na podstawie art.286§1 kk w zw. z art.11§3 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

2.  oskarżonego B. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem, że przedłożone wnioski i umowy z podrobionym podpisem E. W. miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art.64§1 kk i za to, na podstawie art.286§1 kk w zw. z art.11§3 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art.46§1 kk zobowiązuje oskarżonych Ł. W. i B. W. solidarnie ze skazanym J. S. (1) do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz:

- Banku (...) S.A. z siedzibą w B. kwoty 4.022,99 zł (cztery tysiące dwadzieścia dwa złote 99/100),

- (...) z siedzibą w W. kwoty 2.700 zł (dwa tysiące siedemset złotych),

- F. Bank z siedzibą we W. kwoty 1.000 zł (jeden tysiąc złotych0,

- N. Bank z siedzibą w W. kwoty 18.286,53 zł (osiemnaście tysięcy złotych dwieście osiemdziesiąt sześć złotych 53/100),

- (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 3.377,95 zł (trzy tysiące trzysta siedemdziesiąt siedem złotych 95/100),

- (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 2.467,71 zł (dwa tysiące czterysta sześćdziesiąt siedem złotych 71/100),

4.  zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt II K 407/17

UZASADNIENIE

Oskarżony Ł. W. w przeszłości był karany sądownie. W okresie od 9 listopada 2013 roku do 9 maja 2015 roku odbył karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczoną wobec niego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w T. z dnia 8 listopada 2012 roku, w sprawie II k 209/12, łączącego karę jednostkową za popełnienie przestępstwa z art.289§1 kk (odpis wyroku z obliczeniem k.628-632).

Oskarżony B. W. również był karany sądownie. W okresie od 10 maja 2012 roku do 10 maja 2013 roku kary 1 roku pozbawienia wolności, orzeczoną wobec niego wyrokiem Sądu Rejonowego w C. z dnia 13 sierpnia 2012 roku sygnatura akt II K 459/12 za czyn z art.286§1 kk (odpis wyroku k.234-234v).

J. S. (1) ma 63 lata. Wygląda na osobę starszą i podobną do E. W.. Nie miał pracy ani też innych źródeł dochodu.

Jego znajomymi są bracia B. W. i Ł. W.. W dniu 28 listopada 2016 roku bracia W. i J. S. (1) spotkali się i pojechali do C.. J. S. (1) nie miał w tym czasie pracy ani też innych źródeł dochodu. W samochodzie oskarżony Ł. W. pokazał J. S. (2) dowód osobisty i legitymację ubezpieczeniową E. W.. Wymienione dokumenty zostały wcześniej zabrane właścicielowi przez B. W., Ł. W. oraz D. W.- wnuka E. W. (zeznania E. W. k.3,271-271v akt II K435/17, D. W. k.153,487-487v, F. W. (k.35v-36,393v-394).

Oskarżeni wyjaśnili J. S. (1), że dobrze zapamiętać dane widniejące na dokumentach, ponieważ na te dane ma otrzymać pożyczki. W dniach od 28 listopada 2016 roku do 29 listopada 2016 roku oskarżeni Ł. W., B. W. oraz J. S. (1) udawali się do kolejnych instytucji w celu uzyskania korzyści majątkowej. Wszędzie J. S. (2), za namową oskarżonych podawał się za E. W. i przedstawiał jego dokumenty. Podpisywał się również jego imieniem i nazwiskiem. Te dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego oraz uzyskania telefonów.

Mężczyźni pojechali do C.. Tam poszli razem do Banku (...), gdzie J. S. (2) podpisał umowę pożyczkową nr (...) na kwotę 4.022,99 zł. Rachunek bankowy został również otwarty. Następnie z inicjatywy B. i Ł. W., J. S. (2) zawarł umowę o pożyczkę nr (...) z (...) na kwotę 1.000 zł. Kolejna umowa była z N. Bankiem, nr (...) na kwotę 18.286,53 zł (zeznania K. B. k.17-18,393v).

Następnie w dniu 29 listopada 2016 roku, oskarżeni wraz z J. S. (1) udali się do C.. Tam w salonie (...) zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...). Nabył przy tym dwa telefony komórkowe m-ki S. (...) o nr (...) i (...) o wartości 1.509 zł za jeden. Spowodował w ten sposób łączną szkodę w wysokości 3.377,95 zł.

J. S. (1) działając wspólnie z oskarżonymi zawarł również umowy z (...) S.A. o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i (...). Nabył przy tym telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr (...): (...) o wartości 2.296,77 zł. Spowodował łączną szkodę w wysokości 2.467,71 zł.

Łączna suma strat wyniosła 31.856,18 zł. Uzyskane pieniądze oraz telefony J. S. (1) przekazał B. W. i Ł. W.. Oskarżeni zaprosili mężczyznę na obiad i każdy z nich dał mu po 50 zł za wykonane zadanie. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione wyżej dowody oraz pozostały materiał zgromadzony w sprawie tj.: protokół pobrania materiału i wzory pisma (k.7-8,145,147-150,155-156,201-202), umowa z N. Bankiem (k.10), kopie dokumentów (k.20-31,54-60,70,73,77-78,82-90,107-114,125,136-137,159-183), płyta CD (k.41,104), tablica poglądowa z protokołem okazania (k.97), protokół zatrzymania (k.122-124), wzory pisma (k.209), pismo O. (k.218-221,404), umowa z N. Bankiem (k.224), kopia wyroku (k.229,231,234-243), pismo Banku (...) (k.411), odpis skrócony aktu zgonu E. W. (k.414), pismo (...) sp. z o.o. (k.428a), dokumentacja z banku (k.524-534), karty karne (k.191-195604-611), odpis wyroku (k.628-632).

Oskarżony Ł. W. (k.486v-487) oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że W. mieszkał u jego brata na pewno przez rok. Wskazał przy tym, że trudno mu powiedzieć, czy W. i S. ich oczerniają.

Oskarżony B. W. (k.220,486-486v) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że D. W. oraz J. S. (1) działali wspólnie i narobili kłopotów. Widział u W. dowód jego dziadka i dowiedział się od niego, że będzie brał raty. Zdaniem oskarżonego, wymienieni jeździli do sklepów.

Sąd Rejonowy nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonych. Wypowiedzi ich są niejasne i sprzeczne z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Przede wszystkim wskazać należy, że wyjaśnienia oskarżonych pozostają w oczywistej sprzeczności z zeznaniami J. S. (1) (k.142-143,444-444v). Świadek ten został prawomocnie skazany za popełnienie czynu wspólnie i w porozumieniu z B. W. i Ł. W.. W swoich oświadczeniach wskazał, że bracia W. dali mu dowód na nazwisko W. i zadecydowali o wzięciu pożyczki na to nazwisko. Wyjaśnił przy tym szczegółowo, na czym polegała rola każdej z osób przy podpisywaniu umowy. Wskazał jednocześnie, że inicjatorami zawierania umów pożyczki oraz o telefony byli oskarżeni. Wedle wypowiedzi świadka, pieniądze oraz telefony przekazał B. i Ł. W.. Wskazał, że był wówczas bezrobotny i sądził, że coś otrzyma za swój udział. Zeznał, że bracia dali mu po 50 zł.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka. Jego wypowiedzi są jasne, szczere i konsekwentne. J. S. (1) już w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i szczegółowo wyjaśnił, jak doszło do popełnienia tego czynu. Jednocześnie opisał swoją rolę oraz rolę B. W. i Ł. W.. Sam poniósł konsekwencje swojego czynu. Przy czym w swoich wyjaśnieniach, świadek nie umniejszał swojej roli. Przyznał, że dysponował dokumentami na obce nazwisko i podpisywał dokumenty. W tym też zakresie zeznania świadka pozostają w całkowitej zgodności z opinią biegłego z dziedziny grafologii i kryminalistycznych badań dokumentów mgr B. M. (k.545-591).

Jednoczenie wypowiedzi świadka korelują w swoje treści z zeznaniami samego E. W. (k.3,271-271v akt II K435/17). W swoich zeznaniach świadek wskazał jasno, że jego wnuk D. W. przyszedł do jego domu z kolegami i wtedy zniknął mu dowód osobisty. Następnie zaczęły do niego przychodzić rachunki.

Sąd Rejonowy uwzględnił zeznania świadka przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie. Są one jasne, szczere i konsekwentne.

Wskazany przez wymienionego świadka przebieg wydarzeń dotyczący utracenia dokumentów potwierdził D. W. (k.153v,487-487v). Zeznał, że oskarżeni bracia W. przyjechali po niego pod sklep, gdzie spożywał alkohol. Wtedy B. W. powiedział mu, że ma wziąć dowód swojego dziadka. D. W. poszedł więc wraz z oskarżonymi do domu dziadka i tam odwracając jego uwagę zabrał mu dokumenty. Zeznał przy tym, że nie rozmawiał potem z S. i W..

W ocenie Sądu Rejonowego, zeznania świadka są zgodne z prawdą. Świadek w związku z zabraniem dokumentu swojemu dziadkowi, poniósł odpowiedzialność karną. Nie miał żadnego logicznie uzasadnionego powodu dla składania fałszywych zeznań w zakresie udziału oskarżonego B. W. i Ł. W. przy tym zdarzeniu. Brak jest również jakichkolwiek elementów mogących wskazywać na to, że D. W. i J. S. (1) uzgadniali między sobą przedstawioną wersję wydarzeń. Tym bardziej, że rola każdego z nich była inna i nie kontaktowali się między sobą. Nadto, jak wynika z zeznań E. W. i F. W., D. W. był zaskoczony faktem pobrania kredytów i telefonów na swojego dziadka. To zachowanie też świadczy o szczerości jego zeznań. W tym też kontekście, wyjaśnienia oskarżonych jawią się jako sprzeczne z rzeczywistością.

Należy w tym miejscu również wskazać, że świadek D. W. (k.3410-341) został poddany badaniu przez biegłych psychiatrów. Biegli stwierdzili, że nie jest on chory psychicznie, a jego intelekt mieści się w granicach dolnych normy. Rozpoznali u niego uzależnienie od alkoholu. W okresie inkryminowanym nie występowały u niego zakłócenia czynności psychicznych, które mogłyby mieć wpływ na jego poczytalność.

Sąd rejonowy uznał, że powyższa opinia jest jasna i rzetelna.

Zeznania zgodne z powyższymi złożył również F. W. (k.35v-36,393v-394). Potwierdził, że brat ukradł dowód dziadkowi i potem na niego przychodziły rachunki. W związku z tym pojechał z dziadkiem zgłosić kradzież.

W ocenie Sądu Rejonowego, zeznania świadka są jasne i logiczne.

W sprawie zostali również przesłuchani świadkowie, który są pracownikami instytucji, z którymi J. S. (1) zawierał poszczególne umowy. Są to I. S. (k.213v), J. A. (k.244v), M. R. (k.252v-253), K. B. (k.17-18,393v), Ł. T. (k.91v-93), D. B. (k.99v,394-394v), K. P. (k.66), I. B. (k.120v). W swoich zeznaniach potwierdzili oni fakt zawarcia umów na nazwisko E. W.. Dodatkowo świadek K. B. wskazał, że klient podający się za E. W. był z dwoma innymi młodymi mężczyznami, których nie byłby w stanie rozpoznać.

Wymienieni świadkowie w swoich zeznaniach przytoczyli okoliczności, które poznali w związku z wykonywaną pracą. Są oni osobami postronnymi w sprawie i nie są zainteresowani wynikiem toczącego się postępowania.

Do sprawy została sporządzona opinia sądowo- psychiatryczna przez biegłych I. M. i K. W. (k.248-250). Biegli stwierdzili, że B. W. nie jest chory psychicznie. Jego funkcje intelektualne mieszczą się w granicach normy i upośledzenia umysłowego. Rozpoznali u oskarżonego osobowość z cechami nieprawidłowości. W czasie popełnienia zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony może brać udział w postępowaniu, jego stan psychiczny pozwala na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Biegli sporządzili również opinię odnośnie oskarżonego Ł. W. (k.482-482v). Stwierdzili, że Ł. W. nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. W chwili popełnienia zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia oraz pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony może brać udział w postępowaniu, jego stan psychiczny pozwala na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Sąd Rejonowy uwzględnił opinie biegłych przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie. Opinie są jasne, logiczne i nie zwierają sprzeczności.

Sąd Rejonowy uzyskał w toku postępowania sądowego opinię biegłego z dziedziny grafologii i kryminalistycznych badań dokumentów mgr B. M. (k.545-591). Biegły wskazał jednoznacznie, że czytelne podpisy o treści: (...) znajdujące się na umowie nr (...), dyspozycji wypłaty kredyty z dnia 28.11.2016 roku, umowie pożyczki plus nr (...) (blankiet Banku (...)), potwierdzeniu odbioru formularza G. Płatności z dnia 28.11.2016 roku (blankiet F. Bank), oświadczeniu o dochodach z dnia 28.11.2016 roku (blankiet F. Bank), umowie o (...) na Poczcie” nr 69-16- (...) (blankiet Banku (...) S.A.), karcie deklaracji pożyczki dla wnioskodawcy (blankiet Banku (...) S.A.), dokumencie o nazwie wpływ zmiany stóp procentowych na całkowity koszt kredytu i całkowitą kwotę do zapłaty (blankiet Banku (...)), dowodu wypłaty kredytu nr umowy (...) (blankiet Banku (...)), wniosku o udzielenie pożyczki krótkoterminowej ( (...) sp. z o.o.), umowie pożyczki ratalnej nr (...) (blankiet (...) sp. z o.o.), umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...), potwierdzeniu odbioru aparatu telefonicznego do oferty nr (...), umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) (blankiet T- M.), oświadczeniu dla konsumenta (blankiet T- M.), umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) (blankiet T-M.) sporządziła jedna ta sama osobą i podpisy te własnoręcznie nakreślił J. S. (1).

W ocenie Sądu Rejonowego, powyższa opinia biegłego jest rzetelna i nie zawiera żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Dlatego też Sąd uwzględnił powyższą opinię przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

Wobec braku podstaw do kwestionowania Sąd uznał też za wiarygodne pozostałe dowody zgromadzone w sprawie tj.: protokół pobrania materiału i wzory pisma (k.7-8,145,147-150,155-156,201-202), umowa z N. Bankiem (k.10), kopie dokumentów (k.20-31,54-60,70,73,77-78,82-90,107-114,125,136-137,159-183), płyta CD (k.41,104), tablica poglądowa z protokołem okazania (k.97), protokół zatrzymania (k.122-124), wzory pisma (k.209), pismo O. (k.218-221,404), umowa z N. Bankiem (k.224), kopia wyroku (k.229,231,234-243), pismo Banku (...) (k.411), odpis skrócony aktu zgonu E. W. (k.414), pismo (...) sp. z o.o. (k.428a), dokumentacja z banku (k.524-534), karty karne (k.191-195604-611), odpis wyroku (k.628-632).

W tym stanie sprawy wina oskarżonego B. W. nie budziła wątpliwości Sądu Rejonowego i polegała na tym, że w okresie od 28 listopada 2016 roku do 29 listopada 2016 roku w C. przed upływem 5 lat od dobycia w okresie od 10 maja 2012 roku do 10 maja 2013 roku kary 1 roku pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w C. z dnia 13 sierpnia 2012 roku sygnatura akt II K 459/12 za czyn z art.286§1 kk, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z J. S. (2) i Ł. W., w ramach ustalonego podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu uzyskania z banku kredytu i pożyczki poprzez wprowadzenie w błąd co do tożsamości i osiąganych dochodów kredytobiorcy oraz zamiarów i faktycznych możliwości należytego wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem: Bank (...) S.A. poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 4.022,99 zł, (...) poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 1.000 zł, N. Bank poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 18.286,53 zł oraz w dniu 29 listopada 2016 roku w C. w salonie (...) poprzez zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...), nabywając przy tym dwa telefony komórkowe m-ki S. (...) o nr (...) i (...) o wartości 1.509 zł za jeden, powodując łączną szkodę w wysokości 3.377,95 zł i (...) S.A. poprzez zawarcie umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i (...), nabywając przy tym telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr (...): (...) o wartości 2.296,77 zł, powodując łączną szkodę w wysokości 2.467,71 zł poprzez podrobienie w celu użycia za autentyczny podpisu E. W. na wnioskach i umowach, które miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego oraz wymienionych telefonów czym działał na szkodę Banku (...), (...), F. Bank, N. Bank, (...) S.A., T- (...) oraz E. W., gdzie łączna suma strat wynosiła 31.856,18 zł. Swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art.286§1 kk w zbiegu z art.297§1 kk w zbiegu z art.275§1 kk w zbiegu z art.270§1 kk w zw. z art.11§2 kk w zw. z art.12 kk i w zw. z art.64§1 kk.

Wina oskarżonego Ł. W. polegała na tym, że w okresie od 28 listopada 2016 roku do 29 listopada 2016 roku w C. przed upływem 5 lat od dobycia w okresie od 9 listopada 2013 roku do 9 maja 2015 roku kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Ś. Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w T. z dnia 8 listopada 2012 roku, sygn. akt II K 209/12, za czyny z art.278§1 kk i inne, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z J. S. (2) i B. W., w ramach ustalonego podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu uzyskania z banku kredytu i pożyczki poprzez wprowadzenie w błąd co do tożsamości i osiąganych dochodów kredytobiorcy oraz zamiarów i faktycznych możliwości należytego wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem: Bank (...) S.A. poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 4.022,99 zł, (...) poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 1.000 zł, N. Bank poprzez zawarcie umowy o pożyczkę nr (...) na kwotę 18.286,53 zł oraz w dniu 29 listopada 2016 roku w C. w salonie (...) poprzez zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...), nabywając przy tym dwa telefony komórkowe m-ki S. (...) o nr (...) i (...) o wartości 1.509 zł za jeden, powodując łączną szkodę w wysokości 3.377,95 zł i (...) S.A. poprzez zawarcie umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i (...), nabywając przy tym telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr (...): (...) o wartości 2.296,77 zł, powodując łączną szkodę w wysokości 2.467,71 zł poprzez podrobienie w celu użycia za autentyczny podpisu E. W. na wnioskach i umowach, które miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego oraz wymienionych telefonów czym działał na szkodę Banku (...), (...), F. Bank, N. Bank, (...) S.A., T- (...) oraz E. W., gdzie łączna suma strat wynosiła 31.856,18 zł. Swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art.286§1 kk w zbiegu z art.297§1 kk w zbiegu z art.275§1 kk w zbiegu z art.270§1 kk w zw. z art.11§2 kk w zw. z art.12 kk i w zw. z art.64§1 kk.

Należy w tym miejscu wskazać, że art.286§1 kk ustanawia odpowiedzialność karną za przestępstwo oszustwa. Polega ono na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym przez wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu lub niezdolności należytego pojmowania przedsiębranego działania. Celem działania sprawcy jest dążenie do osiągnięcia korzyści majątkowej. Przy czym wprowadzenie w błąd polega na tym, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy. Środkiem użytym do wprowadzenia w błąd może być słowo, pismo, fałszywe narzędzie lub urządzenie. Do przypisania oszustwa nie jest potrzebne użycie szczególnego podstępu, lecz wystarczy każde działanie mogące wprowadzić poszkodowanego w błąd. Strona podmiotowa przestępstwa oszustwa polega na umyślności. Działanie sprawcy motywowane jest osiągnięciem celu w postaci korzyści majątkowej. Wymagana jest więc szczególna postać zamiaru bezpośredniego kierunkowego (dolus directus coloratus) (M. Szewczyk, Komentarz do kodeksu karnego).

Przedmiotem ochrony z art.297 kk jest zabezpieczenie prawidłowości i rzetelności w zakresie przyznawania i wykorzystywania kredytów, pożyczek, poręczeń, gwarancji, akredytyw, dotacji, subwencji, potwierdzeń przez bank zobowiązań wynikających z poręczenia lub z gwarancji albo z podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, instrumentów płatniczych czy zamówień publicznych. Zachowanie się sprawcy tego przestępstwa polega na przedkładaniu podrobionego, przerobionego, poświadczającego nieprawdę lub nierzetelnego dokumentu lub nierzetelnego pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia.

Przy dokonywaniu oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd kierował się tym, że ocena każdego dowodu, również z wyjaśnień oskarżonego, jako pozostawiona sądowi orzekającemu, musi być dokonywana z przekonaniem, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu. Dopiero, kiedy przeprowadzone dowody, ich ocena i wyprowadzone z nich wnioski, obalą owo przekonanie- można ferować wyrok skazujący. Stanowisko takie ma swoje uargumentowanie w treści art.5§1 kpk w związku z art.7 kpk, jako ze przepisy tej ustawy uznają jedynie zasadę swobodnej oceny dowodów, będącej efektem rozważań całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności, przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz nie różnicują dowodów od tego, w jakiej fazie postępowania i od kogo zostały pozyskane ( wyrok S.A. w Lublinie z dnia 29.04.2009 r., II AKa 63/09).

Oskarżeni nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów. W ocenie Sądu Rejonowego, materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie wskazuje jednoznacznie, że ich stanowisko jest jedynie przyjętą linią obrony. W toku postępowania ustalono bezsprzecznie, że podpisy na umowach i wnioskach zostały złożone przez J. S. (2), który podawał się za E. W..

Należy w tym miejscu również wskazać, że jak wynika z art. 18§1 k.k. – sprawcą jest nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam, lecz także ten, kto wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. Przepis ten zawiera definicję sprawstwa pojedynczego oraz definicję współsprawstwa.

Oczywistym jest, że sprawcą jest ten, kto wykonuje sam czyn zabroniony. O tym, kto jest sprawcą, decyduje przede wszystkim budowa dyspozycji przepisu karnego, a w szczególności znamię czasownikowe (L. T., „Współdziałanie przestępne i główne pojęcia z nim związane w polskim prawie karnym, P. 1964, s. 105). Ponadto, sformułowanie „wykonuje czyn zabroniony sam” oznacza, że ustawodawca opowiedział się za formalno-obiektywnym podejściem do tego rodzaju sprawstwa. Nie mają zatem w przypadku sprawstwa pojedynczego znaczenia elementy subiektywne, o sprawstwie decyduje obiektywna rzeczywistość, a konkretnie „wykonanie” czynu zabronionego, a więc realizacja własnym zachowaniem wszystkich znamion danego typu czynu zabronionego, w tym znamienia czasownikowego. Sąd podziela w tym zakresie poglądy przedstawione przez niektórych przedstawicieli doktryny. Zatem sprawcą pojedynczym czynu zabronionego z art. 286§1 k.k. jest osoba, która działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej „wprowadza w błąd” inną osobę doprowadzając ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub innej osoby.

W realiach niniejszej sprawy oskarżeni B. W. i Ł. W., chociaż osobiście nie podpisywali żadnej z umów, działali wspólnie i w porozumieniu z J. S. (1). Jak wynika z omówionego wyżej materiału dowodowego, to oskarżeni byli inicjatorami całego czynu przestępczego. Najpierw nakłonili D. W. do zabrania dokumentów należących do jego dziadka- E. W.. Następnie ustalili i zawieźli J. S. (1) w konkretne miejsca. Uzyskali przy udziale D. W. dokumenty na nazwisko E. W., który z wyglądu przypominał J. S. (1). Stąd też wymieniony mężczyzna był potrzebny dla odegrania roli klienta. Następnie to oskarżeni dokonywali wyboru kwoty pożyczki oraz telefonów, które to J. S. (1) niezwłocznie im przekazał. Zatem cały przestępczy plan nie mógłby zostać zrealizowany, gdyby nie udział B. W. i jego brata Ł. W..

W ocenie Sądu Rejonowego, oskarżeni działał z pełnym rozeznaniem. Zapewne uważali, że jeśli to J. S. (1) składa podpisy, to oni nie poniosą z tego tytułu żadnej odpowiedzialności. Zachowanie oskarżonych wypełniło znamiona przestępstwa z art.286§1 kk w zbiegu z art.297§1 kk w zbiegu z art.275§1 kk w zbiegu z art.270§1 kk w zw. z art.11§2 kk w zw. z art.12 kk i w zw. z art.64§1 kk.

W związku z powyższymi ustaleniami Sąd Rejonowy uznał, że oskarżony Ł. W. dopuścił się popełnienia czynu zarzuconego mu w akcie oskarżonego, z tym ustaleniem, że zostały one popełnione w warunkach recydywy z art.64§1 kk. Za ten czyn, na podstawie art.286§1 kk w zw. z art.11§3 kk Sąd Rejonowy skazał oskarżonego Ł. W. na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Oskarżonego B. W. Sąd Rejonowy na podstawie art.286§1 kk w zw. z art.11§3 kk Sąd Rejonowy skazał na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Czyn z art.286§1 kk zagrożony jest karą od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Sąd wymierzył oskarżonemu karę w dolnej granicy jej ustawowego zagrożenia uznając, że wymierzona kara odpowiada stopniowi zawinienia sprawcy przestępstwa oraz stopniowi społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu.

Na podstawie art.46§1 kk Sąd Rejonowy zobowiązał oskarżonych Ł. W. i B. W. do zapłaty solidarnie ze skazanym J. S. (1) do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz Banku (...) S.A. z siedzibą w B. kwoty 4.022,99 zł, (...) z siedzibą w W. kwoty 2.700 zł, F. Bank z siedzibą we W. kwoty 1.000 zł, N. Bank z siedzibą w W. kwoty 18.286,53 zł, (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 3.377,95 zł, (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 2.467,71 zł.

W przypadku oskarżonego Sąd potraktował jako okoliczność obciążającą dotychczasową wielokrotną karalność każdego z oskarżonych, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. B. W. i Ł. W. popełnili zarzucane im czyny w warunkach recydywy z art.64§1 kk. B. W. ma 36 lat. Nie posiada pracy. Utrzymuje się z pomocy opieki społecznej. Jest z zawodu piekarzem. Jest kawalerem i ma na utrzymaniu dwoje dzieci.

Ł. W. ma 32 lata. Posiada wykształcenie zawodowe- rzeźnik. Przebywając na wolności utrzymywał się z prac dorywczych, z których osiągał dochody w wysokości 1.200 zł miesięcznie. Jest kawalerem i ma na utrzymaniu dwoje dzieci.

Sąd Rejonowy uznał, że nie istnieje pozytywna prognoza kryminalistyczna, która uzasadniałaby zastosowanie wobec któregokolwiek z oskarżonych dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Przy czym należy podkreślić, że jedną z przesłanek zawieszenia wykonania kary są wynikające z dotychczasowego postępowania oskarżonego, dające się uzasadnić w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego przypuszczenia, co do przewidywanego sposobu życia, dotyczy to przede wszystkim przestrzegania przez niego porządku prawnego.

W ocenie Sądu powyższe przesłanki w odniesieniu do oskarżonych Ł. W. i B. W. nie zachodzą. Obaj oskarżeni w przeszłości wielokrotnie korzystali z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i powracali na drogę przestępstwa. Sądy stosowały wobec nich również kary ograniczenia wolności i grzywny, które również nie przynosiły oczekiwanego skutku. Nie ma zatem żadnych gwarancji, że oskarżeni w warunkach wolnościowych nie powróciliby na drogę przestępstwa.

Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących.

W ocenie Sądu tylko wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności wpłynie na oskarżonych wychowawczo i zapobiegnie ich powrotowi do popełniania przestępstw, zaspokoi również społeczne poczucie sprawiedliwości.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624§1 kpk. Oskarżeni nie posiadają żadnej stałej pracy. uzyskiwane dochody z prac dorywczych również nie były wysokie. Stąd też Sąd doszedł do przekonania, ze uiszczenie kosztów byłoby dla oskarżonych zbyt uciążliwe.