Pełny tekst orzeczenia

WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2018r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 10 kwietnia 2018r., 17 maja 2018r. w Ś.

sprawy

R. K. (1) (K.)

syna K. i B. z d. A.

ur. (...) we W.

obwinionego o to, że:

w dniu 19 lipca 2017r. około godziny 07:30 na drodze prowadzącej z miejscowości S. w kierunku miejscowości K., na wysokości nowo powstającego osiedla w miejscowości S., kierując pojazdem marki P. (...) o nr rej. (...), wykonując manewr wyprzedzania nie zachował należytej ostrożności, w wyniku czego zmusił kierującą pojazdem marki R. (...) o nr rej. (...) jadącą w tym samym kierunku do gwałtownego hamowania oraz zjechania na pobocze drogi, czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.;

orzeka:

I.  uznaje obwinionego R. K. (1) za winnego tego, że w dniu 19 lipca 2017r., około godziny 07:30, na drodze prowadzącej z miejscowości S. w kierunku miejscowości K., przed miejscowością S., kierując pojazdem marki P. (...) o nr rej. (...), nie zachował szczególnej ostrożności wykonując manewr wyprzedzania poprzedzających go pojazdów, w ten sposób, że nie upewnił się co do możliwości bezpiecznego wykonania manewru i w celu uniknięcia zderzenia ze zbliżającym się z naprzeciwka pojazdem, wjechał bezpośrednio przed samochód osobowy marki R. (...) o nr rej. (...), jadący w tym samym kierunku, zmuszając kierującą tym pojazdem do gwałtownego hamowania oraz zjechania na pobocze drogi, czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę grzywny w wysokości 800 zł (ośmiuset złotych);

II.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia obciąża obwinionego kosztami procesu, a w tym zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania i na podstawie art. 21 pkt. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 80 zł.

SSR Radosław Gluza

19.1.UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Dnia 19 lipca 2017r., około godz. 07.30, S. O. zawoziła swoją pięcioletnią córkę do przedszkola. S. O. kierowała samochodem m-ki R. (...) o nr. rej. (...), jadąc drogą nr (...) od strony S. w kierunku K.. Za jej pojazdem poruszał się samochód prowadzony przez R. K. (2), którego znała z widzenia. Samochód S. O. posiadał ważne badania techniczne, był sprawny.

Dowód:

zeznania świadka S. O., k. 1 oraz nośnik z zapisem k. 38,

zeznania świadka R. K. (2), nośnik z zapisem k. 35.

Przed miejscowością S. do pojazdów R. K. (2) i S. O., zbliżył się samochód m-ki P. (...) o nr. rej. (...). Kierował nim obwiniony R. K. (1), jadący do pracy do K..

Dowód:

zeznania świadka S. O., k. 1 oraz nośnik z zapisem k. 38,

zeznania świadka R. K. (2), nośnik z zapisem k. 35,

wydruk fotografii, k. 4,

Po zjechaniu z górki, w miejscu gdzie droga przebiega po łuku w lewo a następnie w prawo, obwiniony zaczął wyprzedzać poprzedzające go auta. Po wyprzedzeniu samochodu R. K. (2), R. K. (1) kontynuował manewr, mimo że z naprzeciwka nadjeżdżał samochód ciężarowy. W takiej sytuacji obwiniony zaczął zjeżdżać przed wyprzedzany samochód m-ki R. (...) o nr. rej. (...), zmuszając kierującą nim S. O., do zjazdu na pobocze i gwałtownego hamowania, w celu uniknięcia zderzenia pojazdów.

Dowód:

zeznania świadka S. O., k. 1 oraz nośnik z zapisem k. 38,

zeznania świadka R. K. (2), nośnik z zapisem k. 35.

W rezultacie manewru S. O., która praktycznie zatrzymała swój pojazd, obwiniony zdołał „zmieścić się” na prawym pasie ruchu, przed nadjeżdżającym z naprzeciwka samochodem ciężarowym. Następnie R. K. (1) kontynuował jazdę, zaś kierująca samochodem R. i jadący za nią R. K. (2) pojechali za nim do Katów (...).

Dowód:

zeznania świadka S. O., k. 1 oraz nośnik z zapisem k. 38,

zeznania świadka R. K. (2), nośnik z zapisem k. 35.

Po zatrzymaniu pojazdu przez obwinionego, kierująca samochodem R. podeszła do niego i zwróciła mu uwagę na niebezpieczny manewr, pytając „co robi?” R. K. (1) nie zareagował na jej słowa, wobec czego S. O. oświadczyła mu, że zgłosi sprawę na Policję, na co obwiniony odpowiedział „proszę zgłaszać”.

Dowód:

zeznania świadka S. O., k. 1 oraz nośnik z zapisem k. 38,

zeznania świadka R. K. (2), nośnik z zapisem k. 35.

Obwiniony R. K. (1) ma 55 lat, jest żonaty, posiada na utrzymaniu dwoje dzieci. Obwiniony z zawodu jest ekonomistą, pracuje w Banku Spółdzielczym w K., zarabia około 3.000 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego R. K. (1), nośnik z zapisem k. 35.

Obwiniony R. K. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że nie ma wiedzy odnośnie sytuacji objętej wnioskiem o ukaranie. Podał, że jest właścicielem samochodu m-ki P. o nr. rej. (...). Stwierdził, iż nie wie czy w dniu 19 lipca 2017r. poruszał się po drodze prowadzącej z S. do K.. Oświadczył, że zdarza mu się jeździć tą drogą do pracy, którą zwyczajowo zaczyna o godz. 08.05. Dodał, iż nie kojarzy sytuacji rozmowy z pokrzywdzoną w K..

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny w sprawie, sąd oparł się na wiarygodnych zeznaniach świadków S. O. i R. K. (2). Dając im wiarę, sąd miał na uwadze to, że w sposób spójny, logiczny i korespondujący ze sobą, opisali przebieg zdarzenia drogowego z dnia 19 lipca 2017r. Dokonując bezpośredniej oceny zeznań świadków na rozprawie, sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności wskazujących na to, że w sposób nieprawdziwy przedstawili oni zaistniałą sytuację. Zdaniem sądu zarówno S. O. jak i R. K. (2) nie mieli żadnego interesu w tym aby bezpodstawnie oskarżać obwinionego o niebezpieczne zachowanie na drodze, którego się nie dopuścił w dniu 19 lipca 2017r.

Mając z kolei na uwadze wyjaśnienia złożone przez R. K. (1), sąd odmówił im w przeważającej części wiary. Sąd uznał, iż zaprzeczanie przez obwinionego popełnieniu zarzucanego mu wykroczenia, wbrew zasługującym na uwzględnienie zeznaniom świadków S. O. i R. K. (2), stanowi wyłącznie wyraz przyjętej przez niego linii obrony. Na powyższe wskazuje zdaniem sądu również to, że R. K. (1) odnosząc się do poszczególnych okoliczności rozpatrywanego zdarzenia, bądź to zasłaniał się niepamięcią, bądź też oświadczał, że pewnych zdarzeń nie zauważył, lub nie ma o nich wiedzy.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego sąd ustalił sprawstwo i winę R. K. (1) w zakresie zarzucanego mu wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. Jednocześnie sąd dokonał modyfikacji opisu czynu przypisanego obwinionemu, w stosunku do zawartego we wniosku o ukaranie. Sąd uznał, że R. K. (1) kierując w dniu 19 lipca 2017r. samochodem m-ki P. (...) o nr. rej. (...), nie zachował szczególnej ostrożności podczas wyprzedzania poprzedzających go pojazdów. Nie upewnił się on bowiem dostatecznie co do możliwości bezpiecznego wykonania tego manewru, w sytuacji gdy nie miał wystarczającego miejsca na jego przeprowadzenie, z uwagi na nadjeżdżający z naprzeciwka samochód ciężarowy. R. K. (1) uchybił w tym zakresie dyspozycji art. 24 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym. Rezultatem naruszenia przez obwinionego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym była konieczność wjechania przez niego bezpośrednio przed samochód osobowym m-ki R. (...), w celu uniknięcia zderzenia ze zbliżającym się do niego z naprzeciwka pojazdem. Wymusiło to jednocześnie wykonanie przez S. O. manewrów obronnych w postaci gwałtownego hamowania oraz zjechania na pobocze, aby uniknąć zderzenia z samochodem kierowanym przez R. K. (1). Ustalone okoliczności sprawy w oparciu o wiarygodne zeznania świadków, nie budzą wątpliwości co do tego, że obwiniony spowodował realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Sąd wymierzając obwinionemu R. K. (1) karę za popełnione wykroczenie, miał na względzie dyrektywy określone w art. 33 § 1 i 2 k.w., uwzględniając w szczególności znaczny stopień naruszenia przez obwinionego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Obwiniony sprowadził bowiem bezpośrednie zagrożenia zderzenia pojazdów, do którego niedoszło wskutek zdecydowanej reakcji S. O., które ustąpiła mu miejsce, zjeżdżając na pobocze i gwałtownie hamując. Sąd uznał iż karą adekwatną do czynu obwinionego i osiąganych przez niego zarobków jest grzywna w wysokości 800 zł i karę tę mu wymierzył.

Orzekając o kosztach procesu sąd obciążył nimi w całości obwinionego a w tym zasądził niego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 100 zł i wymierzył mu opłatę w wysokości przewidzianej ustawą

SSR Radosław Gluza