Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka akcyjna w W. wniosła pozew przeciwko pozwanemu G. T., do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w elektronicznym postępowaniu, o zapłatę kwoty 845,60 zł, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych i kosztami postępowania, z tytułu opłaty za dzierżawę terminala płatniczego oraz odszkodowania za niezwrócenie terminala.

Pozwany w sprzeciwie od wydanego przez ten sąd nakazy zapłaty, wnosił o oddalenie powództwa w całości, wskazując, że zwrócił powodowi terminal, tym samym żądanie jest bezprzedmiotowe co do zasady i wysokości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 1 lutego 2010r. powód i pozwany zawarli umowę w przedmiocie współpracy w zakresie obsługi i rozliczania transakcji pieniężnych dokonywanych za pomocą kart płatniczych. W wykonaniu umowy powód wydał również pozwanemu terminal płatniczy. Powód zobowiązał się do zapewnienia usługi realizacji i rozliczania płatności dokonywanych kartami płatniczymi, a pozwany zobowiązał się m.in. do ponoszenia miesięcznej opłaty tytułem użytkowania terminala stacjonarnego w wysokości 73,80 zł brutto. Z tego tytułu powód wystawił pozwanemu fakturę VAT (...).2017 na kwotę 121,57 zł, w tym 73,80 zł tytułem opłaty za użytkowanie terminala oraz fakturę VAT (...).2017 na kwotę 73,80 zł.

Bezsporna, a nadto dowód:

- umowa z dnia 1.02.2010r. z załącznikami, k. 40-64,

- faktury VAT, k. 65, 66.

Pozwany nie uiścił ww. opłat. Na podstawie załącznika 5A pkt 20 do ww. umowy, pozwany był zobowiązany do zwrotu terminala w stanie niepogorszonym. Pozwany nie zwrócił terminala zgodnie z umową. Powód wystawił w związku z tym notę obciążeniową nr (...) na kwotę 698 zł. Wartość rynkowa niezwróconego przez pozwanego urządzenia nie jest znana.

Dowód:

- umowa z dnia 1.02.2010r. z załącznikiem 5A, k. 58,

- nota obciążeniowa, k. 67.

Sąd ustalił, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

Umowa wiążąca strony postępowania miała charakter umowa nienazwanej. W części zaś spornej tj. co do zapłaty 73,80 zł za dwa kolejne miesiące tytułem opłaty za użytkowanie terminala płatniczego oraz w zakresie kwoty 698 zł tytułem zapłaty równowartości niezwróconego terminala, miała charakter umowy najmu opisanej w art. 659 kc i następne.

W sprawi nie było sporu co do zawarcia umowy z dnia 1.02.2010r. i jej treści.

Z uwagi na stanowisko pozwanego wyrażone w sprzeciwie od nakazu zapłaty, sporny w sprawie był stan faktyczny dotyczący zwrotu terminala płatniczego, a w konsekwencji zasadność dochodzenia zapłaty, w tym wysokości żądania, w szczególności w zakresie wartości terminala płatniczego.

W tym jednak zakresie, zgodnie z art. 6 kc, to na pozwany ciążył obowiązek wykazania, że zwrócił terminal powodowi. Pozwany na tą okoliczność nie powołał jakiegokolwiek dowodu. Tym samym jego stanowisko było wyłącznie oświadczeniem, które nie mogło mieć żadnej mocy ani dowodowej, ani wywoływać żadnego pozytywnego dla niego skutku procesowego. W konsekwencji uznano, że pozwany istotnie nie zwrócił umownego terminala.

Niezależnie jednak od takiej oceny stanowiska pozwanego, mając na uwadze, że zaprzeczał on całości żądania, a w tym wartości dochodzonego roszczenia, to na powodzie ciążył nie tylko obowiązek wykazania słuszności roszczenie co do zasady, lecz i co do wysokości.

Za wykazane co do zasady i wysokości uznano roszczenie w zakresie dochodzonych opłat miesięcznych za użytkowanie terminala. Obowiązek zapłaty i jej wysokość wynikała z treści zawartej umowy (k. 53) i załączonych faktur VAT, co było zgodne z art. 659 kc - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. § 2. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Powód nie wykazał zaś żadnym dowodem wysokości kwoty 698zł, która zdaniem powoda miała stanowić „wartość rynkową urządzenia”. Istotnie zgodnie z art. 675 kc oraz stosownie do postanowień umowy, po zakończeniu najmu, najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym. Tym samym w razie nie wykonania tego obowiązku wynajmującemu w zw. z art. 471 § kc, przysługuje stosowane odszkodowanie. Tymczasem powód nie złożył na tą okoliczność żadnego dowodu czy to z dokumentu – np. umowy sprzedaży urządzenia, oferty sprzedaży takich urządzeń – czy też dowodu ze źródeł osobowych. Z pewnością dowodem na rynkową wartość urządzenia nie jest nota obciążeniowa. Dokument ten został stworzony przez stronę powodową i stanowi wyłącznie jej oświadczenia w zakresie obciążenia pozwanego dowolnie wskazaną przez nią kwotą. Brak zaś innych dowodów wykazujących obiektywną wartość urządzenia.

Dlatego też twierdzenie powoda w tym względzie, podobnie jak wcześniej opisane twierdzenie pozwanego, należało uznać za arbitralne i nie mogące wywoływać żadnego pozytywnego dla niego skutku procesowego.

Z uwagi na rodzaj złożonych dowodów, stanowiska stron i ich ocenę, w sprawie nie było dowodów, którym sąd odmówił wiarygodności.

O odsetkach od zasądzonej części żądania orzeczono na podstawie art. 7 ust. ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc rozdzielając jej stosunkowo, przy uwzględnieniu, że powód wygrał sprawę w 18%, a pozwany w 82 %. Suma kosztów poniesionych przez stronę powodową to 317 zł, tym samym należny był jej zwrotu 57 zł od powoda, który nie wykazał poniesienia w sprawie kosztów.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)

(...)

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

4.  (...)

5.  (...) (...):(...)

(...)

(...)

(...)

( właściwe zaznaczyć)

Sędzia sprawozdawca

.................................................................................