Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 listopada 2018r.

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. domagał się zasądzenia od pozwanego Ł. W. kwoty 3.321,01 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu. Pozew został złożony w dniu 28 lutego 2018r.

W uzasadnieniu powód podał, iż 20 czerwca 2017r. nabył wierzytelność od (...) S.A. w W. z tytułu zawartej przez pozwanego z pierwotnym wierzycielem umowy o świadczenie usługi telekomunikacyjnej. Na zadłużenie pozwanego składają się należności z tytułu niezapłaconego abonamentu w kwocie 267,69 zł., kary umownej za zerwanie umowy w kwocie 1.710 zł., kar umownych za brak zwrotu sprzętu w kwocie 100 zł. i w kwocie 560 zł., skapitalizowane odsetki 683,32 zł.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podniósł zarzut przedawnienia roszczenia oraz jego niezasadności.

W dalszej kolejności powoływał się na chorobę psychiczną, która powoduje że nie jest w stanie rozpoznać znaczenia podejmowanych decyzji. W piśmie z 12 września 2018r. pozwany dodatkowo powołał się na błąd oświadczenia woli.

W piśmie z 27 września 2018r. powód oświadczył, iż cofa bez zrzeczenia się roszczenia powództwo w części przedawnionej, nie określając jednak kwotowo jakiej części roszczenia dotyczy powyższe oświadczenie.

Wyjaśnił, że roszczenie dochodzone pozwem wynika z umowy zawartej przez pozwanego z wierzycielem pierwotnym w dniu 22 czerwca 2010r., zawartej na okres 12 miesięcy. Na podstawie przepisów regulaminu świadczenia usług operator telekomunikacyjny był uprawniony do naliczenia kar umownych. Z kolei wymagalność najstarszego, nieprzedawnionego roszczenia przypada na dzień 19 lutego 2016r. co oznacza, iż nie jest ono przedawnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Umowa o abonament pomiędzy (...) spółka z o.o. i pozwanym Ł. W. została zawarta w dniu 22 czerwca 2010r. na okres 12 miesięcy. Równocześnie zawarto umowę sprzedaży terminalu wraz z wyposażeniem, pozwanemu został też wydany dekoder. Umowa najprawdopodobniej była przedłużana.

W nieustalonej dacie ale przed 16 września 2014r. umowa została rozwiązana, wypowiedziana, lub zakończona w inny sposób przez pozwanego. Z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych pozwany był zobowiązany do zapłaty należności abonamentowych w kwocie 267,89 zł. Operator telekomunikacyjny wystawił także noty księgowe w dniu 16 września 2014r. z tytułu kary umownej za niedotrzymanie warunków umowy w kwocie 1.710 zł., w dniu 26 stycznia 2016r. z tytułu kary umownej za sprzęt (...) karty dekodującej w kwocie 560 zł., oraz obciążył pozwanego karą umowną za niezwrócony sprzęt w kwocie 100 zł. Data wymagalności za abonament została określona na dzień 18 sierpnia 2014r., za niedotrzymanie umowy i niezwrócony sprzęt na dzień 30 października 2014r., kary za sprzęt na dzień 19 lutego 2016r.

Powód w dniu 20 czerwca 2017r. nabył od (...) S.A. w W. ( spółka przejmująca(...) spółka z o.o.) wierzytelność przeciwko pozwanemu w łącznej kwocie 2.637,69 zł. o czym pozwany został poinformowany.

Regulamin świadczenia usług przewidywał, iż w przypadku niezwrócenia udostępnionego sprzętu: dekodera, karty dekodującej, abonent będzie zobowiązany do uiszczenia kary oraz w razie rozwiązania, wypowiedzenia, lub zakończona w inny sposób umowy abonent jest zobowiązany do niezwłocznego zwrotu udostępnionego dekodera, karty dekodującej, z zastrzeżeniem, iż nie może nastąpić to później niż w terminie 14 dni od dnia rozwiązania, wypowiedzenia, lub zakończona w inny sposób umowy. Z tytułu opóźnienia w wykonaniu tego obowiązku abonent będzie zobowiązany do uiszczenia kary w wysokości określonej w cenniku ( Rozdział VIII ust. 12 i 13 ).

/ dowód: umowa i dodatkowe dokumenty k. 25-28, regulamin k.21/v-24, umowa sprzedaży wierzytelności k. 17-20, noty księgowe k. 28/v-30 /

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dowody z dokumentów. Oddalił wnioski pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii psychiatry i dokumentacji lekarskiej z uwagi na wystarczające do wydania orzeczenia wyjaśnienie okoliczności sprawy, na podstawie dowodów z dokumentów.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia roszczeń wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Stosownie do treści art. 117 § 2 k.c. po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba, że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Dalej w myśl art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Pozwany podniósł zarzut przedawnienia.

Jak wynika z twierdzeń samego pozwu i załączników roszczenia objęte pozwem stanowiące świadczenia z tytułu zaległego abonamentu, kary umownej za zerwanie sprzętu i kary umownej za brak zwrotu sprzętu, stały się wymagalne w dniach 18 sierpnia i 30 sierpnia 2014r. takie daty wymagalności określił sam powód, zatem skoro pozew został złożony w dniu 28 lutego 2018r., to bezspornym jest, iż roszczenia powyższe uległy przedawnieniu.

Powód zresztą oświadczył w piśmie procesowym, iż cofa pozew wobec roszczeń przedawnionych, w związku z tym jednak, iż nie określił wartości cofniętego powództwa a równocześnie w tym samym piśmie podnosił argumenty za brakiem przedawnienia całego dochodzonego roszczenia, sąd nie widział podstaw do umorzenia postępowania w nieokreślonej przez dysponenta powództwa, części.

W ocenie sądu przedawnione jest także roszczenie wynikające z noty za sprzęt niezwrócony w kwocie 560 zł., co do którego datę wymagalności określono w pozwie na dzień 19 lutego 2016r.

Świadczenie powyższe wynika z cytowanych wyżej ust. 12 i 13 Rozdziału VIII regulaminu świadczenia usług. W przypadku rozwiązania lub innego zakończenia umowy, abonent w ciągu 14 dni jest zobowiązany do zwrotu udostępnionego sprzętu a w razie niedotrzymania powyższego warunku operator może domagać się zapłaty kary z tytułu braku zwrotu sprzętu po zakończeniu umowy. W tym wypadku były to kary za brak zwrotu sprzętu typu (...) ( 500 zł. – cennik k. 122 ) i karty dekodującej ( 60 zł. - cennik k. 122 ). Wskazany w regulaminie zapis ustalający termin uczynienia zadość obowiązku zwrotu sprzętu po zakończeniu umowy jest równocześnie datą początkową, od której biegnie termin przedawnienia roszczenia o zapłatę kary, nie jest nim zaś dzień wystawienia noty, faktury czy rzeczywistego wezwania do zapłaty. Nawet w przypadku roszczenia wynikającego z zobowiązania bezterminowego, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się w dniu, w którym świadczenie powinno być spełnione, gdyby wierzyciel wezwał dłużnika do wykonania zobowiązania w najwcześniej możliwym terminie ( art. 120 § 1 zd. 2 k.c. ). W niniejszej zaś sprawie mamy do czynienia z zobowiązaniem dłużnika – abonenta, co do którego termin wykonania został ustalony – jest to termin 14 dni od daty zakończenia lub rozwiązania umowy. Dokładna data zerwania przez pozwanego umowy nie została ustalona, nie podaje jej także powód, niemniej nie budzi wątpliwości, iż odbyło się to przed 16 września 2014r., wtedy bowiem pierwotny wierzyciel wystawił notę księgową na karę umowną za niedotrzymanie warunków umowy i jej zerwanie. W terminie 14 dni od tej daty pozwany powinien zwrócić sprzęt i z kolei po bezskutecznym upływie tego terminu nastąpiła wymagalność roszczenia o zapłatę kary i rozpoczął swój bieg termin przedawnienia. Nie do zaakceptowania jest w ocenie sądu stanowisko, iż dopiero wezwanie dłużnika do zapłaty kary za brak zwrotu sprzętu mogłoby być datą wymagalności roszczenia.

W takim bowiem przypadku równie dobrze wierzyciel mógłby wystawić wezwanie/notę po upływie kilku lub kilkunastu lat, co powodowałoby, że początek biegu terminu przedawnienia rozpoczynałby się po kilku lub kilkunastu latach po powstaniu szkody z tytułu nienależytego wykonania umowy.

Mając powyższe na uwadze także świadczenie w kwocie 560 zł. z tytułu braku zwrotu sprzętu uległo przedawnieniu najpóźniej 1 października 2017r. czyli przed wniesieniem pozwu. Automatycznie za przedawnioną należy uznać część roszczenia obejmującą skapitalizowane odsetki.

Mając powyższe na uwadze sąd orzekł jak w sentencji na podstawie przepisów cytowanych w uzasadnieniu.

Odnośnie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc.

Sędzia

ZARZĄDZENIE

1/ (...)

2/(...)

3/(...)

(...)

Sędzia.