Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie V Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Cezary Jankowski

Protokolant – Anna Sobańska

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu w dniach: 30.08., 22.10., 29.11., 13.12.2018r. sprawy przeciwko:

I. L. - synowi R. i I. z domu S.,

ur. (...) w R.

oskarżonemu o to, że:

w okresie 1 maja 2016 - 28 lipca w S. przy Al. (...) działając z góry przyjętym zamiarem z celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem K. B. poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy najmu mieszkania i opłacanie czynszu w wyniku czego powstały straty w wysokości (...).11 zł na szkodę K. B.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

I. uznaje oskarżonego I. L. za winnego tego, że w okresie od 1 maja 2016 roku do dnia 27 lipca 2016 roku w S. przy alei (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. B. do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się z z zawartej umowy najmu mieszkania i opłacania czynszu nie mając zamiaru regulowania tych należności w następstwie czego powstała szkoda po stronie K. B. na kwotę 3717 złotych, to jest popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 37a kk skazuje go na karę 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 (dziesięciu) złotych,

II. na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego I. L. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz K. B. kwoty (...) (trzech tysięcy siedmiuset siedemnastu) złotych,

III.na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego I. L. na rzecz oskarżyciela posiłkowego K. B. kwotę 936 (dziewięciuset trzydziestu sześciu) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przygotowawczym i sądowym,

IV.na podstawie art. 627 kpk. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości, w tym na podstawie art. 3 ustęp 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych wymierza mu 300 (trzysta) złotych opłaty.

SSR Cezary Jankowski

Sygnatura akt: V K 257/18

UZASADNIENIE

W przedmiotowej sprawie ustalono co następuje:

1 kwietnia 2016 roku pokrzywdzony K. B. zawarł z oskarżonym I. L. umowę najmu mieszkania spółdzielczego stanowiącego własność K. B., a zlokalizowanego w S. przy alei (...). Zgodnie z umową oskarżony z tytułu użytkowania wymienionego lokalu miał uiszczać K. B. do 15 dnia każdego miesiąca kwotę 1330 złotych tytułem czynszu, z której to kwoty 900 złotych stanowiło czynsz netto dla K. B., natomiast 430 złotych stanowił czynsz należny spółdzielni mieszkaniowej. Nadto oskarżony miał dodatkowo pokrywać należności z tytułu użytkowanych mediów (energia elektryczna, gaz) według bieżących rachunków. W miesiącu kwietniu 2016 roku, przy zawieraniu umowy, oskarżony przekazał pokrzywdzonemu kwotę 1330 złotych z tytułu należności umownych za wymieniony miesiąc kwiecień 2016 roku. W miesiącach maju, czerwcu i lipcu 2016 roku oskarżony z tytułu wynajmu wymienionego mieszkania nie przekazał pokrzywdzonemu żadnych środków finansowych. W tym czasie i w okresie późniejszym I. L. pracował w firmie prowadzonej przez P. N., gdzie otrzymywał wynagrodzenie miesięczne w kwocie około 2.500 złotych. W ramach tego zatrudnienia I. L. pracował między innymi na terenie Ł., gdzie pracodawca zapewniał mu bezpłatne zakwaterowanie. Przez P. N. był też zatrudniony M. M., który potwierdził to, iż pracował razem w tym okresie z I. L.. W mieszkaniu przy alei (...) wspólnie z oskarżonym zamieszkiwała w okresie jak wyżej - w miesiącach od kwietnia do lipca 2016 roku jego konkubina - K. G.. W miesiącach od maja do lipca 2016 roku pokrzywdzony próbował wielokrotnie nawiązać kontakt telefoniczny z oskarżonym, aby ponaglić go co do realizacji płatności czynszowych. Oskarżony wielokrotnie nie odbierał telefonów, względnie udzielał odpowiedzi sms - owych wnosząc o prolongatę płatności, po czym we wskazanych przez siebie terminach takich płatności nie dokonywał. W miesiącu czerwcu 2016 roku pokrzywdzony spotkał się z I. L. oraz K. G. i w czasie tej rozmowy zapewniał K. B., iż ureguluje zaległości czynszowe, czego nie uczynił. Pokrzywdzony po spotkaniu w miesiącu czerwcu 2016 roku dalej podejmował próby bezpośredniego spotkania się z oskarżonym w mieszkaniu przy alei (...), ale to nie przyniosło oczekiwanego rezultatu. W dacie 28 lipca 2016 roku K. B. kolejny raz przybył do mieszkania przy alei (...) w celu podjęcia kolejnej próby nawiązania kontaktu z oskarżonym mającej na celu uzyskanie należnego czynszu. W sytuacji, gdy pokrzywdzonemu nie otworzono drzwi wszedł on do mieszkania otwierając drzwi posiadanymi przez siebie kluczami - mieszkanie sprawiło na nim wrażenie lokalu opuszczonego przez dotychczasowego najemcę - oskarżonego. W mieszkaniu były pozostawione przez oskarżonego rzeczy codziennego użytku w tym ubrania dziecięce (K. G. była matką dwójki dzieci -jednego dziecka w wieku 3 lat i drugiego urodzonego w dacie 9 maja 2016 roku - F. L.), częściowo znajdujące się w kartonach. Wówczas K. B. zabezpieczył swoje mieszkanie poprzez założenie nowych zamków w drzwiach głównych prowadzących do tego mieszkania. W kilka dni po zabezpieczeniu mieszkania z pokrzywdzonym nawiązała telefoniczny kontakt K. G. z prośbą, aby K. B. wydał jej należące do niej rzeczy. Pokrzywdzony nie wydał wskazanych rzeczy mając na względzie nieuregulowanie przez oskarżonego należności czynszowych. W dacie 10 sierpnia 2016 roku K. B. ujawnił włamanie do wymienionego mieszkania - drzwi sforsowano poprzez wyłamanie zawiasów. W mieszkaniu ujawnił brak wyżej wymienionych kartonów z zawartością różnych przedmiotów, a także brak rzeczy dziecięcych. W zakresie włamania do mieszkania K. B. zawiadomił Policję. I. L. i K. G. nie przyznali tego, aby mieliby włamać się do mieszkania K. B..

Dowód:

- zeznania K. B. – k. 1a – 4, 32, 33, 37, 38, 63, 64, 143 – 145,

- zeznania K. G. – k. 11, 12, 37, 38, 66, 67,

- protokół oględzin telefonu wraz z wydrukiem zapisów treści wiadomości sms - k. 20-31,

- skrócony odpis aktu urodzenia F. L. – k. 69,

- zeznania P. N. – k. 83, 84, 110, 164, 165,

- zeznania M. M. – k. 86 - 87, 112, 165, 166,

- oświadczenie S. G. dot. zakwaterowania pracowników P. N. – k. 105,

- wyjaśnienia I. L. - k. 99, 100.

I. L. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż ma świadomość co do tego, iż „zaległość będzie musiał spłacić i to uczyni”. W toku postępowania przygotowawczego I. L. złożył oświadczenie co do dobrowolnego poddania się karze - procedowanie w tym kierunku - wobec sprzeciwu pokrzywdzonego złożonego w postępowaniu sądowym - zostało zaniechane.

Dowód:

- wyjaśnienia I. L. - k. 99, 100.

Rekonstruując stan faktyczny w przedmiotowej sprawie oparto się na dowodach osobowych jak i dokumentarnych wskazanych w początkowej części uzasadniania. Zeznania wskazanych powyżej świadków w pełni zasługują na uwzględnienie, nie ma w nich takich elementów, które podważałyby ich wiarygodność. Także zgromadzone w tej sprawie dokumenty, a wskazane powyżej, zasługują w pełni na uwzględnienie, zostały wytworzone przez uprawnione podmioty, ich treści nie wskazują na ich nieprawdziwość bądź nierzetelność, również nie były kwestionowane przez żadną ze stron procesu. Także wyjaśnienia złożone przez oskarżonego nie pozostają w sprzeczności z innymi dowodami zebranymi w tej sprawie, a dotyczącymi istoty oskarżenia.

Przepis art. 286 § 1 kk penalizuje te działania, w których sprawca zmierzając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

W ocenie sądu oskarżony dokonał pierwszej płatności z tytułu należnego czynszu na rzecz pokrzywdzonego, aby zachęcić go do zawarcia umowy najmu wymienionego mieszkania - objęcia go w fizyczne władanie. Oskarżony nie miał zamiaru regulowania dalszych należności, o czym należy wnioskować z jego sposobu działania - wielokrotnie on zwodził pokrzywdzonego, iż dokona płatności, co nie następowało, unikał on kontaktu z pokrzywdzonym, także w dalszych miesiącach nie uregulował zaległości czynszowych. Oskarżony składając wyjaśnienia w dacie 1 grudnia 2017 roku przyznawał to, iż „zaległość będzie musiał spłacić i to uczyni”, co jednak w dalszym ciągu nie nastąpiło. Oskarżony pracował - uzyskiwał regularne wynagrodzenie, a zatem po jego stronie nie istniały obiektywne przeszkody, aby uiszczać te należności, czego nie czynił.

Mając na względzie powyżej poczynione ustalenia faktyczne oraz bacząc na rozwiązanie ustawodawcy w zakresie jak wskazano wcześniej I. L. uznano za winnego, tego, że: w okresie od 1 maja 2016 roku do dnia 27 lipca 2016 roku w S. przy alei (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. B. do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy najmu mieszkania i opłacania czynszu nie mając zamiaru regulowania tych należności w następstwie czego powstała szkoda po stronie K. B. na kwotę 3717 złotych, to jest popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk.

Jak wynika z powyższego wartość szkody ustalono na kwotę 3717 złotych, odnosząc ją do czasu popełnienia przestępstwa, co wynika z następującego wyliczenia: czynsz za miesiąc maj 2016 roku w kwocie 1330 złotych, czynsz za miesiąc czerwiec 2016 roku w kwocie 1330 złotych, czynsz za miesiąc lipiec 2016 roku - niepełny za okres od 1 do 27 dnia tego miesiąca w kwocie 1057 złotych.

Zachowanie oskarżonego było bezprawne i zawinione, albowiem w realiach niniejszej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność karną czynu lub winę sprawcy.

I. L. jest kawalerem, na swoim utrzymaniu ma syna F. - urodzonego (...). I. L. utrzymuje się z prac dorywczych wykonywanych na terenie Niemiec z dochodem miesięcznym w kwocie około 3000 złotych. I. L. był karany:

- wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 10 września 2012 roku - sygnatura akt: V K 721/12 za przestępstwo z art. 222 § 1 kk w zb. z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skazano go na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonie warunkowo zawieszono na okres próby w wymiarze 4 lat, po czym postanowieniem z dnia 9 czerwca 2016 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności uprzednio warunkowo zawieszonej,

- wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 16 maja 2017 roku - sygnatura akt: V K 1338/16 za przestępstwo z art. 278 § kk skazano go na karę 500 stawek dziennych grzywny z określeniem wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.

Dowód:

- dane o karalności – k. 129 – 131,

- dane wskazane przez I. L. co do swojej osoby – k. 99.

Przepis art. 286 § 1 kk przewiduje za popełnienie tego przestępstwa karę pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Za powyżej opisane przestępstwo I. L. - na podstawie art. 286 § 1 kk przy zastosowaniu przepisu art. 37a kk - wymierzono karę 300 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych. Przy wymiarze kary I. L. sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w przepisie art. 53 § 1 i 2 kk w tym uwzględnił stopień winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, a także jego motywację, warunki osobiste oraz cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Popełniony przez oskarżonego występek stanowi przestępstwo skierowane przeciwko mieniu - należy do czynów o znacznym stopniu społecznej szkodliwości. Na niekorzyść oskarżonego przemawia z pewnością jego uprzednia karalność. Sąd uwzględnił na korzyść oskarżonego przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie sądu orzeczona wobec oskarżonego I. L. kara grzywny jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec niego celu zapobiegawczego i wychowawczego, a także uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara ta w ocenie sądu jest proporcjonalna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu i będzie stanowić dla oskarżonego wystarczającą dolegliwość. Należy też wskazać, iż takie rozstrzygnięcie co do orzeczenia kary w istocie nie czyni występku popełnionego przez oskarżonego jako nienapiętnowanym, albowiem w przypadku nieuiszczenia grzywny będzie ona podlegała zamianie na zastępczą karę pozbawienia wolności. Zatem oskarżony o ile nie wyciągnie właściwych wniosków, co do stworzenia mu warunków w zakresie możliwości nieizolacyjnego wykonania kary, poniesienie ujemne konsekwencje - łącznie z zarządzeniem wykonania wobec niego zastępczej kary pozbawienia wolności. Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, aby wysokość jednej stawki dziennej grzywny w stosunku do oskarżonego ukształtować na poziomie 150 złotych, albowiem sąd w tym zakresie baczył na możliwości zarobkowe I. L., okoliczność, iż ma on na swoim utrzymaniu małoletniego syna F. (art. 33 § 3 kk).

Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeczono wobec I. L. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz K. B. kwoty 3717 złotych, co wynika z wyrządzenia pokrzywdzonemu szkody w tej wysokości w następstwie popełnienia przypisanego oskarżonemu tym wyrokiem przestępstwa - z art. 286 § 1 kk. Nie uwzględniono wniosku pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego odnośnie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do kwoty 4278,11 złotych, albowiem wartość szkody ustalono w tej sprawie na kwotę 3717 złotych, co już było przedmiotem szczegółowego wcześniejszego omówienia. Nie uwzględniono też wniosku pokrzywdzonego co do zasądzenia odsetek (zawierających się w żądanej kwocie 4278,11 złotych), albowiem szkoda w procesie karnym określana jest z pominięciem ewentualnych odsetek, które nie stanowią elementu szkody. Obowiązek naprawienia szkody nie obejmuje odsetek wynikających z opóźnienia świadczenia odszkodowawczego. Nie wynikają one z faktu wyrządzenia szkody, lecz ze zwłoki w jej naprawieniu. Stanowisko to jest aprobowane w orzecznictwie - wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 marca 2005 r. - sygnatura akt II AKa 62/05, OSA w K. 2005 (za Grześkowiak - Komentarz do Kpk - system informacji prawnej Legalis).

Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o zasądzenie na rzecz pokrzywdzonego od oskarżonego zadośćuczynienia w kwocie 5000 złotych, albowiem w ocenie sądu, uprawnione żądania kompensacyjne w tej sprawie zostały zamknięte rozstrzygnięciem podjętym jak w punkcie II wyroku. Żądania kompensacyjne w procesie karnym muszą pozostawać w związku z przestępstwem przypisanym oskarżonemu - w tym przypadku występkiem z art. 286 § 1 kk, nie mogą one rozciągać się na inne zachowania oskarżonego nie objęte oskarżeniem.

Na podstawie art. 627 kpk zasądzono od oskarżonego I. L. na rzecz oskarżyciela posiłkowego K. B. kwotę 936 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przygotowawczym i sądowym, albowiem oskarżyciel posiłkowy korzystał w tym procesie z pomocy prawnej pełnomocnika w osobie adwokat A. S. (2).

Oskarżonego obciążono kosztami sadowymi w całości - w tym na podstawie art. 3 ustęp 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu 300 złotych opłaty, nie znajdując podstaw do uwolnienia I. L. od poniesienia tych należności.

SSR Cezary Jankowski