Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ua 34/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Katarzyna Antoniak

Sędziowie : SO Jerzy Zalasiński (spr)

SO Elżbieta Wojtczuk

Protokolant : st.sekr.sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2018 r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku L. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do zasiłku chorobowego i o zwrot nienależnie pobranego świadczenia

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 18 maja 2018r. sygn. akt IV U 120/18

oddala apelację.

Jerzy Zalasiński Katarzyna Antoniak Elżbieta Wojtczuk

Sygn. akt IV Ua 34/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18.05.2018r. Sąd Rejonowy w Siedlcach Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 16.02.2018r. w ten sposób, że przyznał L. M. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 08.08.2016r. do dnia 08.09.2016r. i ustalił, że niema ona obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego za ten okres wraz z odsetkami w łącznej kwocie 2.869,56 zł.

Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że w okresie od 8 sierpnia 2016 r. do 8 września 2016 r. L. M., zatrudniona w Straży (...) w S., była niezdolna do pracy i korzystała ze zwolnienia lekarskiego. W dniach 10 sierpnia 2016 r. i 6 września 2016 r. będąc w domu L. M. zdalnie zalogowała się do systemu informatycznego (...) Centrum (...)potwierdzając ilość pracowników zgłoszonych do grupowego ubezpieczenia pracowniczego. W tym okresie jedynie ona spośród pracowników Straży (...) w S. była upoważniona do wykonywania tego typu czynności na rzecz (...). Za czynności wykonane w ramach umowy zlecenia dla (...) Centrum (...) L. M. otrzymała od zleceniodawcy wynagrodzenie. W ocenie Sądu pierwszej instancji dwukrotne potwierdzenie przez ubezpieczoną w systemie informatycznym (...) Zakładu (...) ilości pracowników Straży (...) w S. zgłoszonych do grupowego ubezpieczenia pracowniczego było czynnością incydentalną, wymuszoną okolicznościami. Żaden inny pracownik Powiatowego Straży (...) w S. nie mógł bowiem wykonać za ubezpieczoną opisanych czynności, gdyż nie miał stosownego upoważnienia, czy też umowy zlecenia zawartej z (...) Centrum (...). W tym stanie rzeczy Sad Rejonowy, powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, uznał odwołanie ubezpieczonej za zasadne.

Od wyroku tego apelacje złożył Zakład Ubezpieczeń Społecznych zarzucając naruszenie prawa materialnego tj. art.17 ust.1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz.U. z 2016r. poz. 372) w zw. z art. 84 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez błędną wykładnię tych przepisów oraz naruszenie prawa procesowego tj. art. 233 par.1 kpc poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i wyprowadzenie ze zgromadzonego materiału dowodowego wniosków z niego nie płynących przez przyjęcie, że czynności wykonywane przez ubezpieczona w okresie zwolnienia lekarskiego miału charakter incydentalny oraz, że ubezpieczonej nie można przypisać złej woli w pobraniu zasiłku chorobowego z sporny okres. Podnosząc te zarzuty skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest niezasadna i jako taka na uwzględnienie nie zasługuje.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń i wydał trafne, odpowiadające prawu rozstrzygnięcie. Logicznie uzasadnił swoje stanowisko. Sąd Okręgowy w całej rozciągłości podziela zarówno ustalenia faktyczne, jak i ocenę prawną Sądu I instancji, zatem nie zachodzi konieczność ich powtarzania (por. wyrok Sądu Najwyższego z 08.10.1998r. IICKN 923/97, OSNC 1999/3/60). Odnosząc się do zarzutów apelacji podnieść należy, że w żaden sposób nie podważają one prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu I instancji. Sąd Rejonowy dokonał wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego oceniając wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania zgodnie z art. 233 par.1 kpc. Należy zauważyć, że ubezpieczona dwukrotnie potwierdzając ilość pracowników zgłoszonych do grupowego ubezpieczenia pracowniczego nie wykonywała innej pracy zarobkowej. Czynność tę wykonała w domu, a zajęło jej to około trzech minut. Osiągane z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 50 zł miesięcznie nie mogą być uznane za osiąganie dochodów. Był to raczej ekwiwalent poniesionych kosztów własnych.

Z tych względów i na mocy powołanych powyżej przepisów oraz na podstawie art.385 KPC Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13