Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Górski

Sędziowie:SO Anna Budzyńska

SR del. Anna Górnik (spr.)

Protokolant:stażysta Patrycja Predko

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2014 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej w S.

przeciwko K. K., B. K., W. K., K. W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanych K. K. i K. W. od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 16 maja 2013 roku, sygnatura akt X GC 37/13

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanych K. K. i K. W. solidarnie na rzecz powoda kwotę 1.200 zł (jednego tysiąca dwustu złotych) tytułem kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Anna Budzyńska SSO Krzysztof Górski SSR del. Anna Górnik

VIII Ga 345/13

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2012 r. powódka (...) spółka akcyjna w S. wniosła pozew przeciwko B. K., W. K., K. K. i K. W. o zapłatę solidarnie na jej rzecz kwoty 34.599,09 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 31.021,09 złotych od dnia 5 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazano, iż powódka otrzymała nakaz zapłaty Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy dnia 12 maja 2011 r. w sprawie o sygn. akt X GNc 1222/11 wydanego przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. i wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie D. M. z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużnej spółce. W toku prowadzonej egzekucji nie ustalono majątku, z którego mogłaby być zaspokojona wierzytelność powódki. W dniu 13 marca 2012 r. komornik sądowy umorzył postępowanie egzekucyjne. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. stanowi kwotę 34.599,09 złotych, na którą składają się kwota 31.021,09 złotych tytułem należności głównej, kwota 2.795,00 złotych tytułem kosztów procesu oraz kwota 783,00 złotych tytułem kosztów postępowania egzekucyjnego, wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 32.021,09 złotych od dnia 5 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie powódka wskazała, że w toku innych czynności windykacyjnych ustalono, iż wspólnicy dłużnej spółki w osobie B. K., W. K. oraz K. K. nie wnieśli wkładów na pokrycie kapitału zakładowego Pralnia (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś., co potwierdził w swoim oświadczeniu K. W.. Powódka domaga się zatem zasądzenia solidarnie od członków zarządu dłużnej spółki wskazanych kwot w myśl art. 167 § 1 pkt 2 k.s.h. w zw. z art. 291 k.s.h. Wystosowane do pozwanych wezwania do zapłaty z dnia 26 lipca 2012 r. pozostały bez odpowiedzi.

Zarządzeniem z dnia 7 stycznia 2013 r. odpisy pozwu zostały doręczone pozwanym wraz z zobowiązaniem do udzielenia odpowiedzi na pozew w terminie 14 dni pod rygorem uznania, ze treści pozwu nie kwestionują. Pozwani nie ustosunkowali pisemnie się do zarzutów wskazanych w pozwie.

Na rozprawie w dniu 9 maja 2013 roku pozwany K. K. oświadczył, że majątek spółki przewyższa wartość zobowiązania. Wskazał nadto, że wkłady na kapitał zakładowy zostały wniesione częściowo aportem.

Ponadto pozwani K. W. i W. K. złożyli wyjaśnienia.

Wyrokiem z dnia 16 maja 2013 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy zasądził solidarnie od pozwanych B. K., W. K., K. K. i K. W. na rzecz powódki (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 34.599,09 zł. z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 31.021,09 zł od dnia 5 kwietnia 2011 r., a nadto zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powódki kwotę 4.147 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Powyższy wyrok Sąd wydał po ustaleniu, iż w dniu 26 lutego 2010 r. została zawarta w formie aktu notarialnego pomiędzy B. K., W. K., K. K. oraz K. W. umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której nazwa brzmiała (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.. Zgodnie z §7.1. tej umowy kapitał zakładowy spółki wynosił 400.000,00 złotych i dzielił się na 400 równych i niepodzielnych udziałów po 1.000,00 złotych każdy. W §8.1. umowy wskazano, że każdy wspólników objął po sto udziałów w kapitale zakładowym spółki o łącznej wartości 100.000,00 złotych. Wkłady miały zostać wniesione przez wszystkich wspólników gotówką. Członkami pierwszego zarządu spółki, zgodnie §17 ust. 8 umowy spółki, zostali wszyscy wspólnicy, tj. B. K., W. K., K. K. oraz K. W.. Przy zgłoszeniu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. do rejestru przedsiębiorców zarząd przedłożył do akt rejestrowych oświadczenie z dnia 13 lipca 2010 r., popisane przez wszystkich członków zarządu, o wniesieniu wkładów na pokrycie kapitału zakładowego spółki. W dniu 20 sierpnia 2010 r. zarejestrowano w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.

Sąd Rejonowy ustalił dalej, że w dniu 5 kwietnia 2011 r. powódka wystąpiła na drogę postępowania sądowego przeciwko Pralnia (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.. Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy w sprawie o sygn. akt X GNc 1222/11 wydał nakaz zapłaty z dnia 12 maja 2011 r. zasądzający od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. na rzecz powódki (...) spółki akcyjnej w S. kwotę 31.021,99 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 5 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2.795,00 złotych tytułem kosztów procesu. Nakaz zapłaty uprawomocnił się w dniu 4 października 2011 r. Postanowieniem z dnia 21 października Sąd nadał mu klauzulę wykonalności. Po uzyskaniu tytułu wykonawczego powódka wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie, D. M., z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużnej spółce. W toku postępowania egzekucyjnego komornik sądowy postanowieniem z dnia 15 listopada 2011 r. przyznał powódce kwotę 600,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa w postępowaniu egzekucyjnym. Postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec dłużnej spółki zostało umorzone przez komornika na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Jednocześnie postanowieniem z dnia 13 marca 2012 r. komornik sądowy ustalił koszty postępowania egzekucyjnego na kwotę 183,00 złotych.

Sąd ustalił nadto, iż zgodnie z oświadczeniem członka zarządu dłużnej spółki (...) złożonym w dniu 25 lipca 2012 r. pozostali członkowie B. K., W. K. oraz K. K. nie wnieśli wkładów na pokrycie kapitału zakładowego „(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.. Na rozprawie w dniu 9 maja 2013 r. pozwany K. W. podał, że wkłady na pokrycie kapitału zakładowego spółki nie zostały wniesione w formie gotówki. Informacje ta potwierdził w swych zeznaniach W. K. i K. K..

W związku z powyższym pismami z dnia 26 lipca 2012 r. powódka wezwała pozwanych B. K., W. K., K. K. oraz K. W. do dobrowolnego spełnienia świadczenia w oparciu o art. 291 k.s.h. tj. w związku z podaniem fałszywych danych w oświadczeniu o wniesieniu przez wspólników wkładów na pokrycie kapitału zakładowego. Niniejsze wezwanie pozostało bez odpowiedzi ze strony pozwanych.

Sąd wskazał też, że obecnie wspólnicy powołali likwidatora(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.. Wobec dłużnej spółki toczą się dwa postepowania egzekucyjne.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd I instancji uznał powództwo za uzasadnione. Przywołał przy tym treść art. 291 k.s.h. zgodnie z którym, jeżeli członkowie zarządu umyślnie lub przez niedbalstwo podali fałszywe dane w oświadczeniu, o którym mowa w art. 167 § 1 pkt 2 tj. w oświadczeniu wszystkich członków zarządu, że wkłady na pokrycie kapitału zakładowego zostały przez wszystkich wspólników w całości wniesione, odpowiadają wobec wierzycieli spółki solidarnie ze spółką przez trzy lata od dnia zarejestrowania spółki lub zarejestrowania podwyższenia kapitału zakładowego.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego w ocenie Sądu, wynika, iż (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. została zarejestrowana w dniu 20 sierpnia 2010 r., członkami zarządu byli zaś pozwani: B. K., W. K., K. K. i K. W.. Składając dokumenty rejestrowe spółki pozwani przedłożyli oświadczenie z dnia 13 lipca 2010 r., popisane przez wszystkich członków zarządu, o wniesieniu wkładów na pokrycie kapitału zakładowego spółki zgodnie z postanowieniami umowy spółki zawartej w dniu 26 lutego 2010 r. Wskazana umowa zawierała zapis, iż kapitał zakładowy(...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. stanowi kwotę 400.000,00 złotych, który dzielił się na 400 równych i niepodzielnych udziałów po 1.000,00 złotych każdy. Na każdego ze wspólników przypadało po sto udziałów. W myśl zapisów umowy oraz w świetle złożonego oświadczenia z dnia 13 lipca 2010r pozwani winni wnieść gotówką wkład do kapitału zakładowego spółki o wartości 100.000,00 złotych każdy. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwalał, zdaniem Sądu Rejonowego, stwierdzić, iż wkład o takiej wysokości wniósł jedynie K. W.. Według jego oświadczenia z dnia 25 lipca 2012 r. pozostali wspólnicy nie spełnili tego obowiązku. Sąd zauważył, iż mimo zakwestionowania prawdziwości dokumentu z dnia 25 lipca 2012 r. (przedmiotowego oświadczenia) na rozprawie w dniu 9 maja 2013 r., to po odbiorze przyrzeczenia K. W. przyznał, że w formie gotówki nie zostały wniesione wkłady na pokrycie kapitału zakładowego Pralnia (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.. Nadto w swych zeznaniach wskazywał, iż uiszczona przez niego kwota została przeznaczona na zakup maszyn i urządzeń pralniczych. Podobne okoliczności podali pozostali pozwani - W. K. i K. K.. W. K. potwierdził, iż nie wniósł swojego wkładu do spółki w formie gotówki. K. K. podał zaś, iż swój wkład wniósł częściowo (podobnie jak K. W.) w formie aportu tj. zakupu maszyn i urządzeń.

Reasumując zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd podkreślił, że pozwani nie wnieśli wkładu na kapitał zakładowy spółki o wartości 400.000,00 złotych w formie gotówki, mimo złożenia pisemnej deklaracji. Podanie zatem fałszywych danych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 167 § 1 pkt 2 k.s.h., stanowi umyślne działanie, a co najmniej rażące niedbalstwo. Na tej podstawie za słuszne należy przyjąć stanowisko powódki, iż pozwani ponoszą pełną odpowiedzialność za zobowiązania (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.. Odpowiedzialność pozwanych ma przy tym charakter nieograniczony i obejmuje wszystkie zobowiązania, bez względu na ich wysokość i tytuł, wysokość kapitału zakładowego, wysokość niedopłaty w zakresie pokrycia kapitału. Termin trzyletni zaś wskazany w art. 291 k.s.h. jeszcze nie minął.

Jednocześnie Sąd zauważył, że twierdzenia pozwanych w zakresie istnienia majątku(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. o wartości znacznie wyższej niż dochodzone pozwem roszczenie i przyjęcie na tej podstawie niezasadnego umorzenia postepowania egzekucyjnego, nie może się ostać. Pozwani winni – zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c. – wskazać konkretne środki dowodowe, który przemawiałby za przyjęciem ich stanowiska w tej kwestii za prawdziwe. Jedynymi dowodami, które wskazywałyby na istnienie majątku spółki stanowią tak naprawdę zeznania pozwanych, które są zbyt mało precyzyjne. Wynika z nich, że zakupiono prawdopodobnie maszyny i urządzenia za częściowe wkłady dokonane przez K. K. i K. W.. Pozwani wskazywali na zapłacenie jakiś faktur za zakup tych przedmiotów. Dodatkowo K. W. zeznał, iż faktury na około 70.000,00 złotych dotyczyły remontu i uruchomienia pralni. W. K. zaś podał, że widział wycenę majątku spółki sporządzoną w toku egzekucji na 100.000,00 lub 70.000,00 złotych, ale co do jakości i ilości sprzętu nie miał już żadnych, nawet orientacyjnych danych. K. K. wskazał, że w jego ocenie maszyny wchodzące w skład majątku spółki ważą około 40 ton, zatem dokonując ich złomowania już uzyskałoby się kwotę blisko 40.000,00 złotych. Sąd uznał, że zeznania i wyjaśnienia pozwanych nie są wewnętrznie spójne, trudno na ich podstawie jednoznacznie wywieść ile i jakie maszyny zostały zakupione oraz jak obecnie przedstawia się ich wartość. Nie bez znaczenia pozostaje też fakt, że komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie postanowieniem z dnia 13 marca 2012 r. postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko(...)spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. umorzył na podstawie art. 824 § 1 pkt. 3 k.p.c., tj. wskazał na wystąpienie sytuacji, gdzie z prowadzonej egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych. W tych okolicznościach sam niedokładny opis majątku spółki przedstawiony przez pozwanych, jawi się jako mało przekonywujący. Na stwierdzeniach pozwanych nie można było ustalić jaką rzeczywistą wartość ma majątek dłużnej spółki. Sąd jednak, kierując się zasadą słuszności przyjął, że komornik sądowy nie umorzyłby postępowania egzekucyjnego w sytuacji posiadania przez dłużna spółkę majątku pozwalającego nie tylko na zaspokojenie wierzyciela (powódki), ale także zaspokojenie kosztów postępowania egzekucyjnego. Na tej podstawie złożone w tym zakresie przez pozwanych zeznania i wyjaśnienia zostały uznane za mało wiarygodne.

Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy wziął pod uwagę przedłożone przez powódkę dokumenty oraz korespondujące z nimi zeznania i wyjaśnienia pozwanych. Sąd uznał, że ich brzmienie jest zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy i na ich podstawie ustalił stan faktyczny sprawy oraz stwierdził słuszność żądania zawartego w pozwie – mając na uwadze, że strona powodowa wykazała zarówno podstawę, jak i wysokość swojego roszczenia.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia było orzeczenie o kosztach. Koszty procesu powódki zamknęły się kwotą 4.147,00 złotych (1.730,00 złotych – opłata sądowa, 2.400,00 złotych – koszty zastępstwa adwokackiego, 17 złotych – opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Jako, że były to koszty niezbędne do celowego dochodzenia roszczenia przez powódkę, niniejszą kwotę zasądzono solidarnie od pozwanych na jej rzecz, na podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 99, § 6 pkt 5, rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Od powyższego wyroku apelacje wywiedli pozwani K. K. i K. W., zaskarżając wyrok w całości i wnosząc o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

1)  przepisów prawa materialnego, określonych w art. 291 K.s.h., poprzez:

-

błędne jego zastosowanie w sytuacji ustalenia wyłącznie, że dane podane w ww. oświadczeniu są nieprawdziwe, co w ocenie sądu jest tożsame z „podaniem fałszywych danych”, przy jednoczesnym błędnym przyjęciu przez Sąd I instancji, że warunek zastosowania tego przepisu polegający na zawinionym podaniu przez członków zarządu fałszywych danych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 167 § 1 pkt 2 K.s.h., zostaje spełniony automatycznie w przypadku ustalenia, że dane podane w ww. oświadczeniu są „fałszywe”,

-

błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że na podstawie tych przepisów członkowie zarządu ponoszą odpowiedzialność, po spełnieniu warunków określonych w tych przepisach, za wszystkie zobowiązania spółki stwierdzone prawomocnym orzeczeniem wydanymi względem spółki, bez konieczności wykazywania względem członków zarządu zasadności roszczenia przysługującego także względem spółki, pomimo, iż w niniejszej sprawie pozwany K. K. zarzucił, iż powódce nie przysługuje roszczenie względem(...)Sp. z o.o., gdyż powódka nie wykonała umowy o uruchomienie pralni, która nigdy nie została uruchomiona,

2)  naruszenie przepisów prawa procesowego mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym w szczególności przepisów art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia całego zebranego materiału dowodowego i w jego wyniku dokonanie błędnej oceny stanu faktycznego, polegającej na:

-

ustaleniu, że wspólnicy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie wnieśli wkładu na kapitał zakładowy spółki o wartości 400.000 zł w formie gotówki, a jednocześnie na ustaleniu, że pozwani podali fałszywe dane w oświadczeniu, że wkłady na pokrycie kapitału zakładowego zostały przez wszystkich wspólników w całości wniesione,

-

ustaleniu, że podanie fałszywych danych w ww. oświadczeniu przez pozwanych, stanowiło umyślne działanie, a co najmniej rażące niedbalstwo, pomimo, że z materiału dowodowego nie wynika - nawet pomijając kwestię braku podania fałszywych danych w ww. oświadczeniu - aby ewentualnie podanie nieprawdziwych danych stanowiło umyślne działanie pozwanego lub jego rażące niedbalstwo, a co więcej, postępowanie dowodowe w ogóle nie było prowadzone na okoliczność ewentualnego zawinienia pozwanego w zakresie podania fałszywych danych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 167 § 1 pkt 2 K.s.h.,

-

ustaleniu, że powódka wykazała zasadność roszczenia przysługującego jej w stosunku do (...) Sp. z o.o., pomimo, że pozwany K. K. podniósł zarzut niewykonania umowy przez powódkę, z której powódka wywodzi swoje roszczenia.

Skarżący wnieśli ponadto o dopuszczenie dowodu z dokumentów wymienionych w apelacji i stanowiących załączniki do apelacji na okoliczność wniesienia przez wspólników wkładów na pokrycie udziałów w(...)Sp. z o.o., a także o zobowiązanie I. B.- Prezesa Zarządu spółki (...) Sp. z o.o. do złożenia raportu kasowego potwierdzającego wniesienie przez wspólników wkładów oraz bilansu finansowego spółki potwierdzającego zakup przez spółkę maszyn i urządzeń ze środków pochodzących z wkładów wpłaconych przez wspólników.

W uzasadnieniu apelacji wskazano, że wyjaśnienia pozwanego K. W. zostały błędnie zinterpretowane przez Sąd, albowiem ich treść wynika z niezrozumienia istoty wniesienia wkładu w gotówce. Wskazano, iż pozwany jedynie myli pojęcia zaś Sąd nie wyjaśnił, jak strona rozumienie poszczególne stwierdzenia.

Wskazano także, iż w istocie wkłady zostały wniesione w gotówce i to z tych wpłat Spółka zakupiła urządzenia i maszyny.

Uzasadniając złożenie wniosków dowodowych przy apelacji wskazano, iż złożonymi dokumentami pozwani do tej pory nie dysponowali, a były one w posiadaniu B. K., z którym nie mieli kontaktu. Natomiast co do wniosku o zobowiązanie I. B. do złożenia dokumentów, podniesiono, że pozwani, którzy nie byli reprezentowani przez zawodowego pełnomocnika, byli przekonani, że wystarczą ich wyjaśnienia.

Powód wniósł odpowiedź na apelację, w której wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego. W uzasadnieniu powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, odnosząc się do zarzutów apelacji w całości poparł stanowisko Sądu Rejonowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się niezasadna w całości.

Sąd Okręgowy, zgodnie z dyspozycją art. 378§1 k.p.c. rozważa na nowo zebrany w sprawie materiał dowodowy i dokonuje jego samodzielnej oceny. Powyższa analiza pozwala stwierdzić, iż zarówno ustalenia stanu faktycznego, jak i ocena prawna, dokonana przez Sąd instancji była prawidłowa, tym samym niecelowe jest jej powtarzanie.

Niezasadnym okazał się zarzut przekroczenia przez Sąd granicy swobodnej oceny dowodów i w związku z tym dokonanie błędnych ustaleń faktycznych.

Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według swego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. W orzecznictwie trafnie przyjmuje się iż, jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena taka nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów wymaganej normą art. 233§1 k.p.c. Ocena taka musi się ostać nawet, gdyby z materiału tego w równym stopniu dały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku braku logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie przeprowadzono wbrew zasadom doświadczenia życiowego, ocena dowodów przeprowadzona przez sąd może być skutecznie podważona ( wyrok SN z 27.09.2001, II CKN 817/00, LEX nr 56906). Apelujący wskazał jedynie na swoje przekonanie, iż stan faktyczny w istocie był odmienny niż ustalony przez Sąd, nie wskazał przy tym przyczyn dyskwalifikujących postępowanie Sądu w tym zakresie. Nie podał więc, jakie kryteria oceny naruszył Sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając ich wiarygodność i moc dowodową (por. orzecz. SN z 23.01.2001r. IV CKN970/00 LEX 52753, z 10.01.2002, II CKN 572/99, LEX 53136).

Odnosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, iż pozwani przed Sądem I instancji wykazali bierną postawę w zakresie inicjatywy dowodowej. Już przy doręczeniu pozwu zostali pouczeni o treści art. 3, art. 6§2 oraz art. 207 § 6 i 7 k.p.c. Mimo to jednak pozwani nie złożyli odpowiedzi na pozew, nie stawili się także na pierwszy termin rozprawy i nie złożyli usprawiedliwienia. Również na kolejnym terminie rozprawy pozwani nie podjęli inicjatywy dowodowej, nie podnieśli także twierdzeń faktycznych w zakresie uiszczenia wkładów w gotówce. Co więcej, nie zaprzeczyli żadnemu z twierdzeń pozwu. Wskazywali jedynie, iż Spółka posiada majątek i że powódka nie wykonała zobowiązania w całości, przy czym twierdzenia te były spóźnione, a nadto w żaden sposób nie podjęto nawet próby ich wykazania.

Sąd Rejonowy, orzekając w sprawie, oparł się w całości na zgłoszonych przez powoda i przeprowadzonych dowodach i dokonał ich prawidłowej oceny. Zaznaczyć trzeba także, iż również przesłuchanie pozwanych zostało zainicjowane przez stronę powodową, a wyjaśnienia te wykazały, iż pozwani nie wnieśli do spółki wkładów gotówką. Co więcej, pozwani także przed wytoczeniem powództwa nie odpowiedzieli na wezwania powoda, nie podjęli próby wyjaśnienia kwestii wniesienia wkładów. Twierdzenia zawarte w apelacji, iż pozwani jedynie mylą pojęcia a w rzeczywistości wkłady gotówkowe zostały wniesione, w żaden sposób nie mogą się ostać. W stosunku do założycieli spółki prawa handlowego ustawodawca stosuje wyższy niż podstawowy miernik staranności przy wykonywaniu czynności związanych z założeniem i prowadzeniem spółki. Wniesienia wkładów i złożenie oświadczenia w tym zakresie jest doniosłą czynnością zarówno dla funkcjonowania spółki, jak i dla odpowiedzialności członków zarządu. Niewiarygodne jest, by zakładając spółkę, a następnie zostając jej członkami zarządu, pozwani nie posiadali podstawowego rozeznania, jaka jest różnica pomiędzy wpłaceniem gotówki, a wniesieniem aportu. Tym bardziej trudno uznać, by pomimo wezwań do zapłaty, a następnie otrzymania odpisu pozwu i wezwania na rozprawę wraz z pouczeniami nie podjęli podstawowych działań, by kwestię tę wyjaśnić.

Pierwsze wnioski dowodowe pozwani złożyli dopiero w apelacji. W ocenie Sądu Okręgowego okoliczności przywołane w apelacji nie uzasadniały dopuszczenia tych dowodów na etapie postępowania odwoławczego. Strona nie uprawdopodobniła, iż rzeczywiście wcześniejsze przedstawienie dokumentów nie było możliwe z uwagi na brak kontaktu z B. K.. Twierdzenie takie jest o tyle niewiarygodne, iż pozwani nie zdołali uzyskać tych dokumentów przez prawie rok trwania postępowania przed Sądem I Instancji, natomiast bez trudu uzyskali je w ciągu dwóch tygodni, jakie strona miała na wywiedzenie apelacji. Argumentem nie jest także przeświadczenie strony o tym, iż wystarczające dla wykazania twierdzeń jest wyjaśnienie stron, zwłaszcza w sytuacji, gdy strona żadnych twierdzeń nie wskazywała, a dowód z przesłuchania stron został zawnioskowany przez stronę powodową. Sąd II instancji oddalił więc wnioski dowodowe zawarte w apelacji, uznając, iż nie zaistniały przesłanki z art. 381 k.p.c. dopuszczające przeprowadzenie nowych dowodów.

Powyższe w całości potwierdza, iż Sąd Rejonowy nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów i ustalił stan faktyczny po wszechstronnym rozważeniu materiału dowodowego. Na podstawie tych ustaleń także prawidłowo Sąd zastosował normę art. 291 K.s.h.

Przepis art. 291 K.s.h. ustanawia odpowiedzialność za podanie w oświadczeniu fałszywych danych, przy czym fałsz ten kategorią faktyczna, a nie ocenną. Aby uznać, iż oświadczenie jest fałszywe wystarczające jest ustalenie, czy zawarta w nim treść odpowiada rzeczywistości. W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, iż w rzeczywistości wkład nie został uiszczony w całości gotówką. Jak już wyżej wskazano, wynika to z wyjaśnień pozwanych ale także złożonego przez K. W. oświadczenia z dnia 25 lipca 2012 roku. Zwłaszcza, iż pozwani nie podjęli nawet próby wyjaśnienia dlaczego oświadczenie takie powstało ani nie wskazywali, iż zawiera ono nieprawdę. Oczywistym dla Sądu odwoławczego jest więc, iż oświadczenie złożone przez pozwanych w trybie art. 167§1 pkt 2 K.s.h. zawierało nieprawdziwe dane o wniesieniu wkładu we wskazanej tam wysokości w gotówce.

Dla odpowiedzialności pozwanych w trybie art. 291 K.s.h. bez znaczenia jest, czy fałszywe oświadczenie złożone zostało celowo, czy wskutek niedbalstwa. Wystraczające jest więc, by członkowie zarządu nie zachowali należytej staranności przy składaniu oświadczeniu. Z wyjaśnień pozwanych wynika, iż nawet w chwili obecnej nie mają wiedzy, kto i w jakiej wysokości wpłacił gotówkę, a w jakiej części wniesiono aporty. Tym bardziej uprawnione jest uznanie, iż nie wiedzieli tego wcześniej, a mimo to oświadczenie złożyli. Pozwani nie sprawdzili tych danych w chwili składania oświadczenie, a taka postawa pozwanych nosi znamiona niedbalstwa determinującego uznanie ich odpowiedzialności. Co więcej omówiona już postawa pozwanych w toku procesu i przed nim wskazuje na ich lekceważąca postawę wobec obowiązków, a nie brak świadomości prawnej, jak próbowano to wykazywać w apelacji.

Powód wykazał nadto, iż posiada wierzytelność wobec Spółki, która to wierzytelność jest stwierdzona prawomocnym orzeczeniem Sądu. Odpowiedzialność zaś członków zarządu jest odpowiedzialnością solidarną ze spółką, a nadto nie zależy od skuteczności egzekucji prowadzonej przeciwko spółce. Bez znaczenia są więc twierdzenia pozwanych o istnieniu majątku Spółki o ile spełnione są przesłanki odpowiedzialności pozwanych wymienione w art. 291 K.s.h.

Biorąc pod uwagę całokształt przytoczonych okoliczności i powyższą argumentację, Sąd Okręgowy uznał zarzuty apelacji za niezasadne, co skutkowało jej oddaleniem w trybie art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108§1 k.p.c. Wynagrodzenie pełnomocnika ustalono na podstawie § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – na kwotę 1200 złotych.

SSO Anna Budzyńska SSO Krzysztof Górski del. SSR Anna Górnik