Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartosz Kasielski

Protokolant: stażysta Beata Ociesa

po rozpoznaniu w dniu 9 września 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K.

przeciwko P. P. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od P. P. (1) na rzecz (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. kwotę 13.878,12 zł (trzynaście tysięcy osiemset siedemdziesiąt osiem złotych 12/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 12.867,05 zł (dwanaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt siedem złotych 5/100) od dnia 1 marca 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od P. P. (1) na rzecz (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. kwotę 3.791 zł (trzy tysiące siedemset dziewięćdziesiąt jeden złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 731/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 marca 2018 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wystąpił przeciwko P. P. (1) o zapłatę kwoty 13.878,12 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 12.867,05 złotych od dnia 1 marca 2018 roku do dnia zapłaty tytułem zadłużenia wynikającego z umowy pożyczki z dnia 18 listopada 2016 roku.

W uzasadnieniu powódka zaznaczyła, że na sformułowane roszczenie obejmuje kwoty : 12.867,05 złotych tytułem kapitału, 678,99 złotych tytułem odsetek umownych naliczanych do dnia 11 stycznia 2018 roku oraz 332,08 złotych tytułem odsetek karnych naliczanych do dnia 28 lutego 2018 roku.

(pozew k.3 – 5)

Nakazem zapłaty z dnia 17 kwietnia 2018 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym k.5v)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 15 maja 2018 roku P. P. (1) wniosła oddalenie powództwa.

Pozwana wskazała, że nie zawierała ze stroną powodową umowy pożyczki, w szczególności nie składała żadnych podpisów na dokumentach stanowiących odzwierciedlenie dokonania czynności prawnej tego rodzaju.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k.6)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 18 listopada 2016 roku P. P. (1) zawarła w formie elektronicznej z (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w K. umowę pożyczki w kwocie 14.400 złotych na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, która miała zostać spłacona w 54 ratach, płatnych do dnia 18 każdego miesiąca.

Oprocentowanie pożyczki określono jako zmienne, stanowiące sumę stawki WIBOR 6M dla sześciomiesięcznych depozytów międzybankowych obowiązującą w ostatnim dniu roboczym miesiąca kalendarzowego poprzedzającego miesiąc, w którym została zawarta umowa oraz marży banku w wysokości 8 % w stosunku rocznym.

Miesięczne raty kapitałowo – odsetkowe miały być spłacane poprzez ich pobieranie z rachunku rozliczeniowego klienta ( (...)).

Od niespłaconego w terminie zadłużenia wynikającego z umowy naliczane i pobierane miały być odsetki maksymalne za opóźnienie.

Kwota pożyczki miała zostać przekazana na rachunek rozliczeniowy klienta.

Z uwagi na zawarcie umowy w formie elektronicznej klient składać miał jako pierwszy oświadczenie woli w postaci elektronicznej – podpisując niniejszą umowę. Oświadczenie banku równoznaczne było z przekazaniem kwoty pożyczki na rachunek rozliczeniowy klienta, a umowa miała być zawarta w tej dacie.

W sprawach nieuregulowanych zastosowanie miały m.in. Ogólne Warunki Umowy.

(umowa k.30 – 32)

Zgodnie z ust. 1 rozdziału VII OWU bank miał prawo do wypowiedzenia umowy po stwierdzeniu m.in. niewywiązywania się klienta z zobowiązań i deklaracji zawartych w umowie oraz OWU, jak również niewywiązywania się z ciążących na nim jakichkolwiek zobowiązań finansowych wobec banku. Wypowiedzenie umowy następowało z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia (ust. 2). Z dniem następnym po ostatnim dniu wypowiedzenia bank naliczał odsetki od należności przeterminowanej (ust. 4).

(Ogólne Warunki Umowy k.51 – 61)

W dniu18 listopada 2016 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. przekazał na rachunek bankowy P. P. (1) o numerze (...) kwotę 14.400 złotych. Dane odbiorcy wskazano jako „ Sklep (...).H.U. P. P. (2), (...)-(...) Ł., ul. (...)”.

(potwierdzenie przelewu k.33)

Z uwagi na brak terminowej płatności rat pożyczki bank wezwał pożyczkobiorcę pismem z dnia 21 września 2017 roku (doręczonym w dniu 6 października 2017 roku) do zapłaty kwoty 1.005,79 złotych w terminie 14 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy.

(wezwanie wraz z potwierdzeniem odbioru k.44 – 47)

Pismem z dnia 15 listopada 2017 roku (doręczonym w dniu 12 grudnia 2017 roku) bank wypowiedział umowę pożyczki z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia.

(wypowiedzenie umowy wraz z potwierdzeniem odbioru k.36 – 43)

W okresie od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia 19 czerwca 2017 roku (data ostatniej wpłaty) P. P. (1) uiściła na rzecz pożyczkodawcy łączną kwotę 2.324,08 złotych, która została zaliczona odpowiednio na : kapitał – 1.532,95 złotych, odsetki umowne – 782,68 złotych, odsetki karne – 8,45 złotego.

(zestawienie wpłat k.48)

Na dzień 1 marca 2018 roku zadłużenie P. P. (1) z tytułu umowy pożyczki obejmowało kwotę 13.878,12 złotych, w tym : 12.867,05 złotych tytułem kapitału, 678,99 złotych tytułem odsetek umownych naliczanych od dnia 18 grudnia 2016 roku do dnia 11 stycznia 2018 roku oraz 332,08 złotych tytułem odsetek karnych naliczanych w okresie od dnia 12 stycznia 2018 roku do dnia 28 lutego 2018 roku.

(wyciąg z ksiąg banku k.34, zestawienia wpłat oraz naliczania odsetek k.48 – 50)

P. P. (1) prowadziła w okresie od dnia 29 kwietnia 2014 roku do dnia 1 grudnia 2017 roku (data wykreślenia z rejestru) działalność gospodarczą pod firmą Sklep monopolowy P.H.U. (...)” z adresem (...)-(...) Ł., ul. (...).

(dane (...))

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności dokumenty związane z zawarciem, obsługą oraz spłatą zadłużenia z tytułu umowy pożyczki, a także ogólnie dostępne informacje z Centralnej Ewidencji (...) Działalności Gospodarczej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje :

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Zasada odpowiedzialności pozwanej wynika z art. 69 ust. 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo Bankowe (Dz.U. 2015, poz. 128 j.t.) oraz punktu 5 umowy pożyczki z dnia 18 listopada 2016 roku. Z załączonych do akt sprawy dokumentów wynika, że P. P. (1) uzyskała wsparcie finansowe w kwocie 14.400 złotych oraz zobowiązała się do jego spłaty w 54 miesięcznych ratach.

Sąd nie podzielił argumentów pozwanej zawartych w sprzeciwie od nakazu zapłaty, które jako ogólnikowe i niepoparte żadnymi dowodami nie mogły prowadzić do oddalenia powództwa. Nie ulega wątpliwości, że sporna umowa została zawarta w formie elektronicznej, co pozostaje dopuszczalnym w świetle obowiązujących przepisów przejawem wyrażenia woli (art. 60 k.c.). Jednocześnie dane dotyczące osoby pożyczkobiorcy odpowiadają zapisom wynikającym zarówno z systemu ewidencji ludności (PESEL), co do imienia, nazwiska, serii i numeru dowodu osobistego, czy też ówczesnego adresu zameldowania, jak również ewidencji przedsiębiorców ( (...)), co do firmy, siedziby, numerów NIP i REGON. Jednocześnie w początkowym okresie trwania stosunku zobowiązaniowego pozwana regulowała terminowo raty poszczególnych spłat (ostatnia wpłata w dniu 19 czerwca 2017 roku). W świetle zasad doświadczenia życiowego nie sposób wyjaśnić z jakich względów osoba nie będąca stroną umowy miałaby stosować się do jej postanowień. Nie wykazano zaś, aby rachunek rozliczeniowy ( (...)) przyporządkowany był innej osobie niż P. P. (1). Nie można przy tym stracić z pola widzenia, że z upływem kilku miesięcy od daty ostatniej wpłaty pozwana zaprzestała wykonywania działalności gospodarczej i ostatecznie wykreśliła się z rejestru przedsiębiorców. W tym przypadku zasady prawidłowego rozumowania również prowadzą do konkluzji, że w rzeczywistości kłopoty finansowe pozwanej oraz brak płynności prowadzonego przedsiębiorstwa rzutowały na niemożność wywiązywania się z postanowień zawartej umowy.

Mając na względzie powyższe Sąd uznał, że strona powodowa wywiązała się z nałożonego na nią obowiązku udowodnienia faktów (art. 6 k.c., onus probandi) i wykazała, że łączył ją stosunek umowny z pozwaną w postaci umowy pożyczki z dnia 18 listopada 2016 roku. W konsekwencji mogła dochodzić od P. P. (1) niespłaconej części pożyczki wraz z odsetkami, tym bardziej, że na skutek wypowiedzenia umowy roszczenie w tym zakresie stało się wymagalne z dniem 12 stycznia 2018 roku (30 – dniowy okres wypowiedzenia upływał w dniu 11 stycznia 2018 roku). Wysokość zgłoszonego żądania nie była kwestionowana przez pozwaną, która skupiła swoją uwagę wyłącznie na negowaniu zasady odpowiedzialności (brak legitymacji biernej). Niemniej jednak załączone zestawienia obsługi pożyczki, a także wyliczenia wartości odsetek umownych i karnych nie budzą wątpliwości pod względem zastosowanej metodologii i ostatecznie przyjętych kwot. Tym samym powództwo jako w pełni uzasadnione zasługiwało na uwzględnienie w całości.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu przyznając je w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1 marca 2018 roku do dnia zapłaty. Jedynie na marginesie można zauważyć, że w myśl punktu 8 umowy bank uprawniony był do dochodzenia należności ubocznych w wysokości maksymalnych odsetek ustawowych za opóźnienie, a więc wyższych niż wskazane w żądaniu pozwu. Sąd był jednak związany żądaniem pozwu, a przyjęcie wartości wynikającej z umowy w kontekście sformułowanego roszczenia stanowiłoby naruszenie zakazu ponad żądanie (art. 321 § 1 k.p.c.).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik. Powódka poniosła koszty w łącznej wysokości 3.791 złotych (174 złote tytułem opłaty od pozwu – art. 13 ust. 1 w zw. z art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa) i taka kwota została przyznana na jej rzecz od pozwanej.