Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2018r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu VIII Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Kurdziel

Protokolant: Aleksandra Klepacz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2018 r. we W.

sprawy z powództwa M. A.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda M. A. kwotę 6.965,70 zł (sześć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt pięć złotych siedemdziesiąt groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 6.207,62 zł od dnia 1 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 758,08 od dnia 4 maja 2018 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.128 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.800 zł kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu kwotę 759,20 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygnatura akt VIII C 1167/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu powód M. A. dochodził od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. zapłaty kwoty 6.207,62 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty, a nadto wniósł o zwrot kosztów procesu według norm.

Uzasadniając żądanie podniósł, że w dniu 16 stycznia 2017 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którego właścicielem był powód. Zgłoszenie szkody ubezpieczycielowi w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych nastąpiło w dacie powstania szkody. W dniu 26 stycznia 2017 r. pozwana zapłaciła powodowi kwotę 4.901,08 zł odszkodowania. Powód w toku postępowania likwidacyjnego odwołał się od pierwotnej wyceny szkody na kwotę 4.901,08 zł opartej na kosztach naprawy pojazdu, podnosząc,
iż koszt naprawy według kalkulacji (...) Sp. z o.o. powinien wynieść 12.290,34 zł. W odpowiedzi na pismo powoda, strona pozwana przesłała mu drogą elektroniczną pismo, w którym zmieniono metodę szacowania szkody przez ubezpieczyciela z metody kosztów naprawy na metodę szkody całkowitej, z powołaniem się na wysokość kosztów według wyceny autoryzowanego serwisu i przy przyjęciu wartości pojazdu w stanie sprzed powstania szkody na kwotę 11.500 zł oraz wartości pozostałości oszacowanych przez ubezpieczyciela na kwotę 5.800 zł, przy czym pismem z dnia 23 lutego 2017 r. ubezpieczyciel podwyższył wartość pojazdu w stanie po uszkodzeniach do 8.700 zł, ostatecznie ustalając wysokość szkody jako różnicę między ww. kwotami (...)-8700=2.800 zł, jednocześnie wezwano powoda do zwrotu różnicy pomiędzy kwotą uprzednio wypłaconą 4.901,08 zł a ustaloną ostatecznie na kwotę 2.800 zł wysokością szkody. Powód wezwał stronę pozwaną do dopłaty odszkodowania na kwotę 6.207,62 zł, z powołaniem się na nową kalkulację szkody opartą na metodzie kosztowej a sporządzoną przez biegłego W. O.. Kwota ta stanowi różnicę między kosztami naprawy oszacowanymi na 10.247,70 zł a wypłaconymi 4.901,08 zł, powiększoną o koszt 861 zł sporządzenia dwóch prywatnych kalkulacji zleconych przez powoda. Powód podniósł w pozwie, iż strona pozwana nie odpowiedziała na jego pisma z dnia 15 marca 2017 r., 4 kwietnia 2017 r. i 28 kwietnia 2017 r., przez co ubezpieczyciel uznał milcząco roszczenie, przy czym powód podniósł treść art. 8 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym. Powód nadto wskazał, że pismem z dnia 15 marca 2017 r. sprecyzował swoje żądanie i wezwał po raz pierwszy pozwanego do zapłaty dochodzonej pozwem należności w terminie 14 dni, pismo to zostało odebrane przez pozwanego w dniu 17 marca 2017 r., co uzasadnia żądanie odsetek od dnia 1 kwietnia 2017 r.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu według norm.

Zarzuciła, że zgodnie z art. 363 § 2 k.p.c. ceny towarów i usług powinny odpowiadać cenom średnim, a nie cenom stosowanym przez autoryzowane stacje obsługi, przy użyciu części tej samej jakości co części stosowane do montażu, co gwarantują – obok części typu O – także części zamienne oznaczone symbolem (...) czyli pochodzące od producenta pojazdu a nieoznaczone jego logo, o ile są dostępne na rynku, a także części oznaczone indeksami (...), (...), (...), czyli części pochodzące od innych producentów.

W piśmie procesowym z dnia 4 maja 2018 r. powód rozszerzył żądanie pozwu o dalszą kwotę 758,08 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 maja 2018 r. do dnia zapłaty, przy przyjęciu wartości szkody liczonej metodą kosztową na kwotę 11.005,78 zł

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 stycznia 2017 r. we W. w wyniku zderzenia pojazdów mechanicznych, którego sprawca był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w ramach umowy zawartej z (...) S.A. w W., uszkodzeniu uległ należący do powoda M. A. samochód marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Powód zgłosił stronie pozwanej szkodę w dniu 16 stycznia 2017 r.

Bezsporne

W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel w dniu 23 stycznia 2017 r. przesłał pozwanemu kalkulację kosztów naprawy pojazdu na sumę 4.901,08 zł, która to kwota została powodowi wypłacona. Od tej kalkulacji powód zgłosił odwołanie pismem z dnia 25 stycznia 2017 r., przedstawiając zleconą przez siebie firmie (...) Sp. z o.o. kalkulację na kwotę 12.290,34 zł. Powód poniósł koszt tej kalkulacji w kwocie 307,50 zł. 20 lutego 2017 r. ubezpieczyciel przesłał powodowi pismo z dnia 23 lutego 2017 r. , w którym poinformował o zmianie stanowiska w kwestii metody wyliczenia oraz wysokości odszkodowania, podając, iż szkoda powinna być liczona metodą szkody całkowitej i – przy założeniu wartości pojazdu przed szkodą 11.500 zł – wyliczył odszkodowanie w wysokości różnicy między kwotą 11.500 zł a kwotą 5.800 zł tj. oszacowaną przez stronę pozwaną wartością pojazdu uszkodzonego. Godzinę później ubezpieczyciel przedstawił kolejne stanowisko, w którym zwiększył wartość pojazdu uszkodzonego do kwoty 8.700 zł, co dawało 2.800 zł różnicy między wartościami. W piśmie z dnia 23 lutego 2017 r. ubezpieczyciel wezwał powoda do zwrotu różnicy między kwotą wypłacona a kwotą 2.800 zł. W odpowiedzi powód pismem z dnia 15 marca 2017 r. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 6.207,62 zł z powołaniem się na drugą zleconą przez siebie kalkulację kosztów naprawy, przygotowaną przez rzeczoznawcę W. O.. Powód poniósł koszt tej kalkulacji na kwotę 553,50 zł. Strona pozwana nie zareagowała na to pismo, wobec czego powód ponowił żądanie w piśmie z dnia 4 kwietnia 2017 r., pozostające także bez reakcji ubezpieczyciela. W dniu 24 kwietnia 2017 r. powód złożył reklamację na brak ustosunkowania się ubezpieczyciela do dwóch poprzednich pism powoda. Reklamacja ta pozostała nierozpoznana.

Dowód: - pismo (...) S.A. z dnia 23.01.2017 – k. 12

- wycena (...) z dnia 20.01.2017 – k. 15-22

- pismo powoda z 25.01.2017 – k. 23-24 z potwierdzeniem nadania k. 25 i potwierdzeniem odbioru k. 26-27,

- wycena z dnia 25.01.2017 (...) Sp. z o.o. – k. 28-34

- pismo (...) S.A. z 20.02.2017 z wyceną – k. 35-37,

- pismo (...) S.A. z 20.02.2017 – k. 38,

- pismo (...) S.A. z 23.02.2017 – k. 39,

- pismo (...) S.A. z 23.02.2017 – k. 40,

- pismo powoda z dnia 15.03.2017 – k. 41-43 z potwierdzeniem odbioru k. 46-47,

- wycena W. O. z 19.01.2017 – k. 48-59

- faktura VAT z dnia 25.01.2017 – k. 60

- faktura VAT z dnia 14.03.2017 – k. 61

- pismo z dnia 4.4.2017 – k. 62 z potwierdzeniem odbioru k. 63-64,

- pismo z dnia 24.04.2017 – k. 65-66 z potwierdzeniem nadania k. 67 i wydrukiem ze śledzenia przesyłki – k. 68.

Wartość pojazdu w stanie bezpośrednio przed zdarzeniem wynosiła co najmniej 11.500 zł

Bezsporne

Koszt przywrócenia pojazdu marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...) do stanu bezpośrednio przed wypadkiem z dnia 16 stycznia 2017 r., przy zastosowaniu stawek za roboczogodzinę 110 zł odpowiednich dla średnio wyposażonego warsztatu poza siecią autoryzowanych stacji obsługi i przy uwzględnieniu części grupy O dostarczanych przez niezależnych dostawców, wynosi 11.005,78 zł.

Dowód: - opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej mgr inż. P. R. z dnia 12.02.2018 r. – k. 105-114

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne podlegało uwzględnieniu w całości.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Według § 2 jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.. W oparciu zaś o § 4 uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej reguluje w sposób szczegółowy ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124, poz. 1152 ze zm., dalej zwana ustawą o ubezpieczeniach obowiązkowych). Odszkodowanie z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest m.in. zniszczenie lub uszkodzenie mienia (art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych). Zgodnie zaś z przepisem art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2). Zgodnie natomiast z art. 363 § 1 zd. 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Bezsporne między stronami pozostawały okoliczności związane z zaistnieniem zdarzenia z dnia 16 stycznia 2017 r. jak i odpowiedzialność strony pozwanej za jego skutki w postaci powstania szkody w mieniu powoda polegającej na uszkodzeniu pojazdu. Kwestiami spornymi pozostawały: metoda liczenia szkody w pojeździe, wysokość tej szkody, zasadność dochodzenia zwrotu kosztów poniesionych na obie zlecone przez powoda opinie prywatne jak i zasadność dochodzenia ustawowych odsetek.

Okoliczności faktyczne w zakresie przebiegu postępowania likwidacyjnego zostały ustalone w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty, których autentyczność nie budziła zastrzeżeń. Wysokość szkody została ustalona w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej mgr inż. P. R., którą Sąd ocenił jako poprawną logicznie, należycie uzasadnioną i znajdującą oparcie w materiale dokumentacyjnym. Opinia ta ma walor obiektywności, zawiera kilka wariantów wyceny.

Odnośnie kwestii metody wyliczenia oraz kwestii wartości szkody w mieniu powoda, Sąd przyjął jako adekwatną metodę kosztów napraw niezbędnych dla usunięcia szkody. Bezspornym pomiędzy stronami pozostawało, że wartość pojazdu przed szkodą wynosiła co najmniej 11.500 zł. Wycena uznana przez Sąd jako najbardziej miarodajną do wyliczenia kosztów naprawy pojazdu, dokonana przez biegłego sądowego na kwotę 11.005,78 zł, tj. w wersji opartej na założeniu dokonania naprawy w warsztacie średnio wyposażonym, poza siecią autoryzowanych stacji obsługi, według średnich cen roboczogodzin 110 zł/rb i przy uwzględnieniu cen części zamiennych z grupy O dostarczanych przez niezależnych dostawców, była najbardziej miarodajna i obiektywizowała przewidywane koszty naprawy w sposób adekwatny do wieku pojazdu i zakresu uszkodzeń. Wynika z powyższego, iż adekwatne koszty przywrócenia pojazdu do stanu bezpośrednio sprzed wypadku są niższe od wartości pojazdu sprzed powstania szkody, co oznacza niedopuszczalność stosowania metody szkody całkowitej.

Wobec powyższego, skoro powodowi wypłacono dotychczas kwotę 4.901,08 zł, do zapłaty tytułem wyrównania szkody pozostała różnica:

11.005,78 zł – 4.901,08 zł = 6.104,70 zł

W ocenie Sądu nieprawidłowość działań strony pozwanej w procesie likwidacji szkody spowodowała dalsze szkody w majątku powoda, związane z poniesieniem kosztów zlecenia dwóch opinii prywatnych. Niesłuszne jest stanowisko strony pozwanej, jakoby powód mógł się domagać zwrotu kosztów co najwyżej jednej opinii. Sama strona pozwana zmieniała stanowisko odnośnie metody liczenia wartości szkody, co wymagało dodatkowej opinii w fazie postępowania likwidacyjnego, rozszerzonej o kwestię wartości pojazdu przed szkodą i wartości pojazdu w stanie uszkodzonym. Zasadnie zatem powód domagał się zwrotu kosztów zarówno pierwszej jak i drugiej opinii, sporządzonej przez W. O.. Stąd należało zasądzić dalszą kwotę stanowiącą sumę kosztów obu opinii (k. 60 i 61):

307,50 zł + 553,50 zł = 861 zł

Kwota należności głównych zasądzonych w pkt. I wyroku stanowi sumę:

6.104,70 zł + 861 zł = 6.965,70 zł

Orzeczenie w kwestii odsetek od zasądzonej kwoty Sąd oparł o treść przepisu art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przepis art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych stanowi, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie, a w przypadku gdyby w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. Skoro strona pozwana powiadomiona została o zdarzeniu w dniu 16 stycznia 2017 r., obowiązek wypłaty pełnego odszkodowania realizował się najdalej w dniu 16 lutego 2017 r. Strona pozwana nie kwestionowała powyższych okoliczności. Dlatego też Sąd zasądził odsetki ustawowe od pierwotnie żądanej kwoty 6.207,62 zł zgodnie z żądaniem pozwu, tj. od dnia 1 kwietnia 2017 r. i od rozszerzonego powództwa – od dnia 4 maja 2018 r.

W oparciu o powyższe, Sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w przepisie art. 98 k.p.c., z którego wynika, iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Strona pozwana przegrała sprawę w całości, w związku z czym winna zwrócić stronie powodowej poniesione przez tą ostatnią koszty procesu w kwocie 2.128 zł, z czego 1.800 zł kosztów zastępstwa procesowego w stawce minimalnej (§ 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu), 311 zł tytułem uiszczonej opłaty sądowej od pozwu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Stąd orzeczono jak w pkt II wyroku.

Strona pozwana – jako przegrywająca proces w całości – winna ponieść całość wydatków związanych z wynagrodzeniem biegłego sądowego – ponad uiszczoną przez tę stronę zaliczkę – na kwotę 721,20 zł, a ponadto opłatę od rozszerzonego powództwa na kwotę 38 zł. Stąd, na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych orzeczono jak w pkt. III wyroku.