Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2019 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K.

przeciwko K. S.

o zapłatę

oddala powództwo w całości.

Sygn. akt I C 1729/18 upr.

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego z dnia 14 stycznia 2019 r.

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od pozwanej K. S. na swoją rzecz kwoty 1.298,52 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że pozwaną i (...) sp. z o.o. łączyła umowa pożyczki z dnia 20 października 2017 r., z której pozwana nie wywiązała się i nie spłacała w terminie umówionych rat kredytu. Umowa kredytu została wypowiedziana, a w dniu 12 czerwca 2018 r. pozwana została poinformowana o przeniesieniu wierzytelności na rzecz powoda. Na dochodzoną kwotę składają się 1.175 złotych tytułem należności głównej, 69,86 złotych tytułem odsetek umownych naliczonych od dnia następnego po dacie cesji, tj. 08.03.2018 r., oraz 53,66 złotych odsetek umownych i karnych naliczonych przez zbywcę do dnia 06.02.2018 r.

Strona pozwana, choć odpis pozwu i zawiadomienie o terminie wyznaczonym na rozprawę zostały jej skutecznie doręczone, nie stawiła się, nie domagała się rozpoznania sprawy w jej nieobecności, ani też nie zajęła stanowiska w sprawie ustnie lub na piśmie.

Podstawa faktyczna rozstrzygnięcia:

W dniu 13 lutego 2018 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawarła z (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w K. ramową umowę przelewu wierzytelności. W § 1 ust. 3 tej umowy ustalono, że dokonywane w oparciu o nią przelewy wierzytelności będą skuteczne z chwilą zapłaty przez nabywcę ceny określonej w osobnie zawartym porozumieniu. Także dopiero na podstawie porozumień do umowy ramowej miało dochodzić do samej sprzedaży wierzytelności.

(dowód: umowa ramowa przelewu z 13.02.2018 r., k. 6v-7)

W dniu 1 marca 2018 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawarła z (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w K. porozumienie nr 2 do umowy ramowej przelewu wierzytelności. W treści porozumienia stwierdzono, że jego przedmiotem jest przeniesienie własności wierzytelności określonych w załącznikach nr 1A i 1B, przy czym zapłata ceny określonej w § 2 ust. 5 miała nastąpić jednorazowo w terminie siedmiu dni od zawarcia porozumienia, nie później niż do dnia 8 marca 2018 r.

(dowód: porozumienie nr 2 z dnia 1 marca 2018 r., k. 8)

Sąd nie oparł się na złożonych wraz z pozwem niepodpisanych wydrukach. Jakkolwiek nie budzi wątpliwości dopuszczalność posłużenia się w procesie takim dowodem (art. 243[1] k.p.c.), Sąd uznał te dokumenty za niewystarczające do przyjęcia, że pozwany zawarł umowę z pierwotnym wierzycielem, zgodnie z twierdzeniami powoda. W tym zakresie wskazanym dokumentom należało odmówić wiarygodności.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Treść art. 339 § 2 k.p.c. upoważnia Sąd do przyjęcia za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W niniejszej sprawie Sąd powziął wątpliwości dotyczące dojścia przelewu wierzytelności do skutku, jak również co do zawarcia przez stronę pozwaną umowy z pierwotnym wierzycielem. Powód nie opisał sposobu, w jaki umowa ta miała zostać zawarta, a nie została ona podpisana przez pozwanego.

W tych warunkach należy uznać, że podstawa faktyczna powództwa jest niepełna, zawiera stwierdzenia o charakterze blankietowym, dotyczące istotnych okoliczności w sprawie. Wobec wskazanych wątpliwości , rozstrzygnięcie niniejszej sprawy nie mogło zostać oparte na samych twierdzeniach powoda, lecz wymagało odwołania się do ogólnych reguł dotyczących ciężaru dowodu w procesie.

Stosownie do treści art. 6 k.c., znajdującego swoje proceduralne odzwierciedlenie w art. 232 k.p.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne. W realiach niniejszej sprawy to powód był obowiązany do przedłożenia dowodów, które wykazywać będą fakt przysługiwania mu od pozwanej żądanej należności, we wskazanej w pozwie wysokości.

W ocenie Sądu powód nie sprostał określonym w powyższych przepisach wymaganiom.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. weierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Choć powód przedłożył odpis umowy przelewu wierzytelności oraz dotyczącego jej porozumienia, nie wynika z nich treść wszystkich przedmiotowo istotnych postanowień, w tym ceny sprzedaży. Zwrócić należy uwagę, że od zapłaty ceny wierzytelności strony uzależniły powstanie skutków umowy. Na okoliczność zapłaty ceny powód przedłożył potwierdzenie przelewu, które nie zawiera jednak wskazania kwoty, jaka miała zostać przelana na rachunek bankowy cedenta.

Ocena faktu skuteczności cesji wierzytelności należy do sfery prawa materialnego, a okoliczność ta musi być każdorazowo oceniana przez Sąd z urzędu. Skutki prawne omawianej czynności prawnej z woli stron zostały uzależnione od zaistnienia zdarzenia przyszłego i niepewnego w rozumieniu art. 89 k.c. Takiej oceny nie wyłącza okoliczność, że zapłata ceny stanowi spełnienie świadczenia obciążającego drugą stronę umowy. Art. 89 k.c. nie wyłącza bowiem dopuszczalności potraktowania jako warunku świadczenia jednej ze stron, choćby jego spełnienie było w pełni zależne od jej woli. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który stwierdził m. in., że dokonanie czynności prawnej zawierającej zastrzeżenie, że jej skutek zależy od skorzystania z uprawnienia lub woli wykonującego zobowiązanie, a zdarzenie zależne od zachowania strony może polegać na spełnieniu lub niespełnieniu świadczenia (postanowienie SN z dnia 22 marca 2013 roku, III CZP 85/12, 7 sędziów, OSNC 2013/11/132).

W związku z tym, że opisany wyżej warunek miał charakter zawiązujący, to na powodzie, jako wywodzącym z faktu zawarcia umowy przelewu skutków prawne (art. 6 k.c.), spoczywał ciężar udowodnienia, że warunek ten został spełniony. Powód nie przedstawił jednak na tę okoliczność miarodajnego dowodu, wobec czego ponosi on negatywne skutki swych zaniedbań w sferze aktywności procesowej.

Wskazać także należy, że powód nie udowodnił też istnienia wierzytelności, która miałaby wynikać z zawarcia przez jego poprzednika prawnego umowy pożyczki z pozwanym.

Powód twierdził, że do zawarcia takiej umowy doszło w dniu 20 października 2017 r., jednakże nie opisał sposobu złożenia oświadczeń przez strony. Jednocześnie z pozwem złożył niepodpisane wydruki umowy pożyczki, która według jego twierdzeń miała zostać zawarta przez pozwaną z jego poprzednikiem.

W tej sytuacji Sąd przyjął, że w skład twierdzeń powoda wchodzą także złożone wraz z pozwem dokumenty, jednakże ich treść pogłębia jedynie wątpliwości co do tego, czy pozwany złożył jakiekolwiek oświadczenie woli mogące być podstawą zobowiązania. Także w tym zakresie przeprowadzone postępowanie dowodowe nie usunęło wątpliwości Sądu.

Stosownie do art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten znajduje swoje procesowe odzwierciedlenie w art. 232 zdanie pierwsze k.p.c., zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że złożone wraz z pozwem wydruki pochodzą wyłącznie od pożyczkodawcy, mimo że z ich treści miałoby wynikać, że także pozwany jest ich wystawcą. Zwraca przy tym uwagę brak podpisu strony pozwanej na umowie ramowej pożyczki, pomimo pozostawienia pod umową pustego pola na podpis, co sugeruje że miało ono zostać wypełnione.

Z wydruku umowy ramowej wynika, że za rejestrację pożyczkobiorcy na stronie internetowej pożyczkodawcy, weryfikację tożsamości pożyczkobiorcy lub rozpatrzenie wniosku o udzielenie pożyczki miała być pobierana opłata w kwocie 0,01 zł lub 1 zł. Uiszczenie tego rodzaju opłaty mogłoby stanowić przejaw woli związania się umową pożyczki ze strony pozwanegj.

Podkreślić w tym miejscu należy, że żaden ze złożonych przez powoda dowodów nie potwierdza, że pozwana uiściła taką opłatę, dokonała rejestracji na stronie internetowej pożyczkodawcy i złożyła za pośrednictwem tej strony wniosek o zawarcie umowy, co skutkowałoby przyjęciem akceptacji przez pozwaną warunków wynikających z treści złożonej ramowej umowy pożyczki.

Powód nie dołączył do pozwu potwierdzenia doręczenia pozwanemu umowy na trwałym nośniku. Brak także jakiegokolwiek dowodu przekazania do dyspozycji pozwanej kwoty pożyczki.

Ostatecznie stwierdzić należy, że choć powód wykazał, że pożyczkodawca dysponował danymi osobowymi pozwanej, sama ta okoliczność nie pozwala na ustalenie, że pozwana złożył jakiekolwiek oświadczenie woli, na skutek którego zawarła umowę pożyczki.

Nie budzi wątpliwości, że zawieranie umów za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość jest dozwolone w obrocie prawnym. Nie jest ono wyłączone przez art. 29 ustawy z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim i art. 10 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki). Jednakże strona będąca profesjonalistą, obowiązanym do podwyższonej staranności w obrocie prawnym, powinna być świadoma ograniczeń dowodowych wiążących się z taką formą zawarcia umowy i uzyskać, a następnie przedstawić dowody złożenia oświadczenia woli przez pożyczkobiorcę. Powód, który powołuje się na nabycie wierzytelności w wyniku cesji powinien bowiem wykazać wszelkie okoliczności, które obciążałyby pierwotnego wierzyciela, gdyby to on wytaczał powództwo.

Z uwagi na powyższe powództwo zostało oddalone w całości.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., (...)