Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowe w (...)- Sebastiana Pilch

po rozpoznaniu w dniach: 06.11.2017 r., 10.01.2018 r., 14.02.2018 r., 17.05.2018 r., 27.09.2018 r., 29.10.2018 r., 14.01.2019 r.

sprawy

1)  M. L. c. P. i R. z d. M., ur. (...) w S.

oskarżonej o to, że:

I.  W dniu 07 sierpnia 2016 roku w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w celu uzyskania pożyczki, wprowadziła w błąd przedstawiciela P. upoważnionego do zawarcia umowy, co do zamiaru spłaty rat pożyczki, a nadto poprzez przedłożenie nierzetelnego pisemnego oświadczenia, mającego istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego, wprowadziła go w błąd co do faktu zatrudnienia w firmie (...), w której w tym okresie nie pracowała oraz wysokości osiąganych dochodów, czym doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA z siedzibą w W. w kwocie 1500 złotych

tj. o czyn z art. 286§1 kk i art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

II.  W dniu 19 czerwca 2017 roku w G. przy Al. (...) działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonała zaboru w celu przywłaszczenia butów sportowych m-ki R., portfela z pieniędzmi w kwocie 100 złotych, telefonu komórkowego m-ki L. (...), karty bankomatowej banku (...), następnie przy jej użyciu dokonała czterech transakcji płacąc kartą zbliżeniowo za zakupy na stacji paliw (...) i sklepie (...) powodując straty o łącznej wartości 586,77 złotych czym działała na szkodę J. B. (1)

tj. o czyn z art. 278§1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk

III.  W dniu 25 maja 2017 roku w W. z terenu Zespołu Szkół Ogólnokształcących dokonała zaboru w celu przywłaszczenia roweru m-ki K. o numerze ramy (...) i wartości 1500 złotych na szkodę J. P. (1)

tj. o czyn z art. 278§1 kk

IV.  W okresie od 1 lipca 2017 roku do 2 czerwca 2017 roku w G. z klatki schodowej w bloku mieszkalnym usytuowanym przy A. K. (...)po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia technicznego w postaci linki zabezpieczającej rower dokonała jej przecięcia przy użyciu nieustalonego narzędzia, a następnie dokonała zaboru w celu przywłaszczenia roweru m-ki F. (...) o numerze ramy (...) i wartości 1200 złotych na szkodę P. K.

tj. o czyn z art.279§1 kk

V.  W dniu 14 lipca 2017 roku w miejscowości B. gmina G. spod sklepu Delikatesy C. dokonała zaboru w celu przywłaszczenia roweru m-ki I. (...)-R. o numerze ramy (...), (...) i wartości nie mniejszej niż 1699 złotych na szkodę A. D.

tj. o czyn z art. 278§1 kk

a nadto sprawy

2)K. S. (1) s. J. i K. z d. J., ur. (...) w Ł.

oskarżonego o to, że :

VI.  W bliżej nieustalonym dniu w okresie od 25 maja 2017 roku do 17 lipca 2017 roku w G. nabył od M. L. za nieustaloną kwotę pieniędzy rower m-ki K. o numerze ramy (...) i wartości 1500 złotych wiedząc, że rower pochodzi z czynu zabronionego polegającego na kradzieży, a następnie za kwotę 800 złotych sprzedał go Z. M.

tj. o czyn z art. 291§1 kk

VII.  W bliżej nieustalonym dniu w okresie od 01 lipca 2017 roku do 17 lipca 2017 roku w G. nabył od M. L. za nieustaloną kwotę pieniędzy rower m-ki F. (...) o numerze ramy (...) i wartości 1200 złotych wiedząc, że rower pochodzi z czynu zabronionego polegającego na jego kradzieży, a następnie za kwotę 150 złotych sprzedał go dla P. S.

tj. o czyn z art. 291§1 kk

1.  Oskarżoną M. L. uznaje za winną popełnienia wszystkich zarzucanych jej czynów i za to:

a). za czyn z pkt. I na podstawie art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk skazuje oskarżoną, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza jej karę 6 ( sześć ) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżoną do naprawienia szkody w części w ten sposób, że nakazuje zapłacić M. L. na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. w W. kwotę 1500 ( jeden tysiąc pięćset) złotych,

b). za czyn z pkt.II , kwalifikując go z art. art. 278§1 i 5 kk w zb. z art. 279§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk skazuje oskarżoną na tej podstawie, zaś na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza jej karę 1 ( jeden) roku i 3 ( trzy) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżoną do naprawienia szkody w całości w ten sposób, że nakazuje zapłacić M. L. na rzecz pokrzywdzonego J. B. (2) kwotę 586,77 (pięćset osiemdziesiąt sześć 77/100) złotych,

c). przy przyjęciu, że czyny z pkt. III i V stanowią ciąg przestępstw, na podstawie art. 278§1 kk skazuje oskarżoną, zaś na podstawie art. 278§1 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierza jej karę 7 ( siedem) miesięcy pozbawienia wolności,

d). za czyn z pkt. IV na podstawie art. 279§1 kk skazuje oskarżoną na karę 1 ( jeden) roku pozbawienia wolności i na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżoną do naprawienia szkody w całości w ten sposób, że nakazuje zapłacić M. L. na rzecz pokrzywdzonego P. K. kwotę 290 ( dwieście dziewięćdziesiąt) złotych.

2. Na podstawie art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk i art. 91§2 kk orzeka wobec oskarżonej M. L. karę łączną w wysokości 1 ( jeden) roku i 8 ( osiem) miesięcy pozbawienia wolności

3. Oskarżonego K. S. (1) uznaje za winnego popełnienia obu zarzuconych mu czynów, przy czym przyjmuje, że sprawca działał w warunkach ciągu przestępstw i za to na podstawie art. 291§1 kk skazuje oskarżonego, zaś na podstawie ar. 291§1 kk w zw. z art. 91§1 kk w zw. z art. 34§1 i 1a pkt. 1 kk i art. 35§1 kk przy zastosowaniu art. 37a kk skazuje go na karę 8 (osiem) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydzieści) godzin w stosunku miesięcznym.

4.  Na podstawie art. 45§1 kk orzeka wobec oskarżonego K. S. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowych uzyskanych z popełnienia przestępstw zarzuconych oskarżonemu w pkt. VI i VII w postaci kwoty w wysokości 950 ( dziewięćset pięćdziesiąt) zł.

5.  Na podstawie art. 230§2 kpk nakazuje zwrócić Z. M. dowód rzeczowy w postaci umowy sprzedaży znajdujący się na karcie 42 akt sprawy.

6.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz:

- adw. L. R. tytułem wynagrodzenia za ustanowioną z urzędu obronę oskarżonego K. S. (1) kwotę 1239,84 ( jeden tysiąc dwieście trzydzieści dziewięć 84/100) złotych, w tym kwota 231,84 ( dwieście trzydzieści jeden 84/100) złotych tytułem 23% podatku VAT,

- adw. W. O. tytułem wynagrodzenia za ustanowioną z urzędu obronę oskarżonej M. L. kwotę 826,56 ( osiemset dwadzieścia sześć 56/100) złotych, w tym kwota 154,56 ( sto pięćdziesiąt cztery 56/100) złotych tytułem 23% podatku VAT.

7.  Zwalnia oskarżonych od ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt IIK 322/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 07 sierpnia 2016 roku, E. O. - pracownik (...) S.A. z siedzibą w W., udała się do miejsca zamieszkania M. L., przy ul (...) w G., w celu zwarcia z oskarżoną umowy pożyczki na kwotę 1500 złotych. Istotnym warunkiem uzyskania pożyczki było wskazanie przez pożyczkobiorcę miejsca jego zatrudnienia i wysokości osiąganych dochodów. M. L. przedłożyła nierzetelne pisemne oświadczenie, z którego wynikało, iż zatrudniona jest w firmie (...), w której faktycznie w tym czasie nie pracowała, i nie osiągała wówczas wskazanych w oświadczeniu dochodów. Oskarżona w konsekwencji wprowadziła w błąd przedstawiciela (...) S.A, co do faktu swojego zatrudnienia i osiąganych dochodów. Pożyczka w kwocie 1500 złotych została M. L. przyznana, pieniądze przekazane oskarżonej, przy czym spłata pożyczki miała nastąpić w miesięcznych ratach. Oskarżona nie zapłaciła żadnej z rat.

J. P. (2) kupił rower m-ki K. o numerze ramy (...), którym do szkoły miał jeździć jego syn. W dniu (...) syn pokrzywdzonego udał się w/w rowerem do szkoły, przy czym rower zostawił na terenie Zespołu Szkół Ogólnokształcących (...), a następnie udał się na lekcje. W tym czasie M. L. dokonała zaboru tego roweru, który w dacie kradzieży miał wartość 1500 złotych, a który następnie sprzedała K. S. (2). Po około 2 miesiącach policja odzyskał w/w rower i zwróciła go pokrzywdzonemu.

W dniu 19 czerwca 2017 roku J. B. (2) zasnął na dworcu (...) w G.. W tym czasie M. L. dokonała zaboru, w celu przywłaszczenia, należących do pokrzywdzonego butów sportowych m-ki R., portfela z pieniędzmi w kwocie 100 złotych, telefonu komórkowego m-ki L. (...) i karty bankomatowej banku (...). Tego samego dnia oskarżona przy użyciu w/w karty dokonała czterech transakcji płacąc kartą zbliżeniowo za zakupy przy ul. (...) w G. na stacji paliw (...) i w sklepie (...). Na skutek przestępczego działania oskarżonej, J. B. (2) poniósł straty o łącznej wartości 586,77 złotych.

Wieczorem w dniu 01 lipca 2017 roku P. K. pozostawił na klatce schodowej w bloku mieszkalnym usytuowanym przy A. K. (...)w G. swój roweru m-ki F. (...) o numerze ramy (...) i wartości 1200 złotych. Rower przed kradzieżą był zabezpieczony linką. Następnego dnia rano, wychodząc z mieszkania stwierdził, że roweru nie ma, a przecięta linka zabezpieczająca rower jest w śmietniku. W/w rower w okresie od 1 lipca do 2 lipca 2017 roku zabrała w celu przywłaszczenia, po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia technicznego w postaci linki zabezpieczającej rower dokonując jej przecięcia przy użyciu nieustalonego narzędzia- M. L., po czym rower sprzedała K. S. (1). Policja odzyskała rower, przy czym był on zniszczony i nie nadawał się do użytku. Pokrzywdzony dokonał jego naprawy za 290 zł.

W dniu 14 lipca 2017 roku A. D. pożyczył swój rower m-ki I. (...)-R. o numerze ramy (...), (...) i wartości nie mniejszej niż 1699 złotych - bratu, który udał się nim do sklepu Delikatesy C. w miejscowości B. gmina G.. Mężczyzna wszedł do sklepu, natomiast rower pozostawił pod sklepem. Stąd zabrała go w celu przywłaszczenia M. L., a od niej rower zabrał S. A.. Pokrzywdzony na drugi dzień po kradzieży odzyskał rower.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonej M. L. (k. 234v: k. 29-30, 62-63, 95-96, 149-152, 171-172, 188-189), nadto na podstawie zeznań: J. B. (2) (k. 234v- 235, 44-45, 48-49), A. D. (k. 235, 79-80), J. P. (2) (k. 235), P. K. (k. 235), E. O. (k. 235v, 26), M. B. (k. 276v, 54-55), M. W. (k. 277- 277v, 20-21), S. B. (k. 385v, 56-57), w mniejszym stopniu w oparciu o wyjaśnienia K. S. (1) (k. 234v: k. 165-167, 211), zeznania S. A. (k. 235v, 88-89), Z. M. (k. 235v), P. S. (k. 310v: 111-112), a także na podstawie takich dowodów, jak: zawiadomienie k.2, 128-129,137-138,kserokopia umowy pożyczki k. 3-8, wypowiedzenie umowy k.9, wyciąg z KRS k. 11, pełnomocnictwo k. 22, pismo k. 35, płyta k. 47, zestawienie operacji k. 50, płyta k. 53, protokół okazania k. 67, protokół odtworzenia k. 68-69, protokół zatrzymania rzeczy k. 85-87, pokwitowanie k. 97, dokument ubezpieczenia k. 98, faktura k. 99, protokół okazania k. 101-102, materiał poglądowy k. 103, protokół zatrzymania rzeczy k. 108-110, k. 113-115, umowa k. 118, kserokopia instrukcji obsługi k. 141, protokół oględzin k. 153-154, materiał poglądowy k. 155, protokół okazania k. 156-157, pokwitowanie k. 158, protokół okazania k. 159-160, materiał poglądowy k. 161, pokwitowanie k. 162.

M. L. ( wyjaśnienia k. 234v: k. 29-30, 62-63, 95-96, 149-152, 171-172, 188-189) przyznała się do popełnienia czynu zarzuconego jej pkt. I aktu oskarżenia, tj. popełnionego na szkodę (...) S.A., częściowo przestępstwa popełnionego na szkodę J. B. (2), potwierdzając, że dokonała zaboru należnych do pokrzywdzonego: portfela z pieniędzmi, przy czym utrzymywała, że było w nim 30 zł a nie 100 zł, karty bankomatowej przy użyciu której następnie dokonała płatności na stacji paliw (...) i w sklepie (...), jednocześnie zaprzeczyła, by dokonała zaboru butów marki R. i telefonu marki L., należących do J. B. (2). Przyznała się również do zaboru roweru spod sklepu "Delikatesy C." w B., który przekazała następnie S. A., a który to rower, jak się okazało, stanowił własność A. D., jak również do zaboru roweru spod szkoły w miejscowości W., na szkodę J. P. (2), który to rower następnie sprzedała, oraz do przestępstwa dokonanego na szkodę P. K..

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom M. L., w jakich przyznaje się ona do winy, albowiem znajdują one swoje potwierdzenie w pozostałym zebranym materiale dowodowym. Sceptycznie natomiast odniósł się do tej części jej relacji, w której zaprzecza, by dokonała zaboru butów na szkodę J. B. (2) oraz, że w portfelu, który mu zabrała było 30 a nie 100 złotych. Zdaniem Sądu te wyjaśnienia nie polegają na prawdzie i stanowią jedynie przyjętą przez M. L. linię obrony.

Mając na uwadze przyznanie się M. L. do czynu zarzuconego jej pkt. I aktu oskarżenia, tj. przestępstwa na szkodę (...) S.A., przy jednoczesnym uwzględnieniu zeznań E. O. (k. 235v, 26), M. W. (k. 277- 277v, 20-21), a także mając na uwadze dowody tj.: kserokopia umowy pożyczki k. 3-8, wypowiedzenie umowy k.9, wyciąg z KRS k. 11, pismo k. 35 bez wątpliwości przyjąć należało, że M. L. działając w celu uzyskania korzyści majątkowej - pożyczki - wprowadziła w błąd przedstawiciela (...) S.A. co do zamiaru spłaty pożyczki. Oskarżona przedłożyła nierzetelne pisemne oświadczenia, z którego wynikało, iż jest zatrudniona w firmie (...), w której faktycznie - w dacie zawierania umowy o pożyczkę - nie pracowała, i nie osiągała wówczas wskazanych w oświadczeniu dochodów. Wskazanie przez pożyczkobiorcę miejsca jego zatrudnienia i wysokości osiąganych dochodów było istotnym warunkiem uzyskania pożyczki. Oskarżona w konsekwencji wprowadziła w błąd przedstawiciela (...) S.A, co do faktu swojego zatrudnienia i osiąganych dochodów. Pożyczka w kwocie 1500 złotych została M. L. przyznana, a pieniądze przekazane oskarżonej. Oskarżona nie zapłaciła żadnej z rat pożyczki.

Przywołane wyżej dowody są spójne, wzajemnie się uzupełniają i korespondują ze sobą. Zdaniem Sądu brak jest podstaw, by podważać ich wiarygodność. Swoim zachowaniem oskarżona w konsekwencji wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk.

Mając na uwadze wyjaśnienia M. L., w jakich przyznała się do zaboru rowerów należących, jak się później okazało - do J. P. (2), P. K. oraz A. D., przy uwzględnieniu zeznań tych pokrzywdzonych ( zeznania A. D. (k. 235, 79-80), J. P. (2) (k. 235), P. K. (k. 235), jak również zeznań S. A. (k. 235v, 88-89) i Z. M. (k. 235v), nadto w oparciu częściowo o wyjaśnienia K. S. (1) (k. 234v: k. 165-167, 211) i zeznania P. S. (k. 310v: 111-112) oraz dowody tj.: protokół zatrzymania rzeczy k. 85-87, pokwitowanie k. 97, dokument ubezpieczenia k. 98, faktura k. 99, protokół okazania k. 101-102, materiał poglądowy k. 103, protokół zatrzymania rzeczy k. 108-110, k. 113-115, umowa k. 118, kserokopia instrukcji obsługi k. 141, protokół oględzin k. 153-154, materiał poglądowy k. 155, protokół okazania k. 156-157, pokwitowanie k. 158, protokół okazania k. 159-160, materiał poglądowy k. 161, pokwitowanie k. 162 - nie budzi wątpliwości, że M. L. dokonała zaboru w celu przywłaszczenia rowerów na szkodę w/w pokrzywdzonych, przy czym jeśli chodzi o dokonanie kradzieży roweru na szkodę P. K., dokonała powyższego po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia technicznego w postaci linki zabezpieczającej rower dokonując jej przecięcia przy użyciu nieustalonego narzędzi. W konsekwencji oskarżona dopuściła się dwukrotnie przestępstw z art. 278§1 kk oraz występku z art. 279§1 kk.

Dokonując oceny materiału dowodowego zebranego na okoliczność popełnienia przez M. L. przestępstwa popełnionego na szkodę J. B. (2), Sąd w jego świetle uznał, iż brak jest podstaw, by podważać zeznania w/w co do tego, jakie rzeczy zostały mu zabrane przez sprawcę, którym- jak się później okazało - była M. L. ( zeznania pokrzywdzonego k. 234v- 235, 44-45, 48-49).

Na wstępie podnieść należy, że oskarżona częściowo przyznała się do przestępstwa popełnionego na szkodę J. B. (2), potwierdzając, że dokonała zaboru należnych do pokrzywdzonego: portfela z pieniędzmi, przy czym utrzymywała, że było w nim 30 zł a nie 100 zł- jak podawał J. B. (2)- karty bankomatowej, przy użyciu której następnie dokonała płatności na stacji paliw (...) i w sklepie (...). Jednocześnie zaprzeczyła, by dokonała zaboru butów marki R. i telefonu marki L., należących do J. B. (2) ( wyjaśnienia M. L. (k. 234v: k. 29-30, 62-63, 95-96, 149-152, 171-172, 188-189).

Mając na uwadze wyjaśnienia oskarżonej, w jakich poznaje się ona do winy oraz korespondujące w tej części z nimi zeznania pokrzywdzonego, a także dowody tj. płyta k. 47, zestawienie operacji k. 50, płyta k. 53, protokół okazania k. 67, protokół odtworzenia k. 68-69 - bez wątpliwości przyjąć należy, że w dniu 19 czerwca 2017 roku, kiedy J. B. (2) zasnął na dworcu (...) w G., w tym czasie M. L. dokonała zaboru, w celu przywłaszczenia, należących do pokrzywdzonego portfela z pieniędzmi i karty bankomatowej banku (...). Tego samego dnia oskarżona przy użyciu w/w karty dokonała czterech transakcji płacąc kartą zbliżeniowo za zakupy przy ul. (...) w G. na stacji paliw (...) i w sklepie (...). Powyższe okoliczności są bezsporne.

Zdaniem Sądu nie ma podstaw, by odmówić wiary zeznaniom pokrzywdzonego, że przedmiotem zaboru przez oskarżoną były także należące do pokrzywdzonego białe buty sportowe m-ki R., telefon komórkowy m-ki L. (...) oraz, że w zabranym przez M. L. portfelu J. B. (2) było 100 zł.

Podkreślić należy, że zeznania złożone przez pokrzywdzonego do początku były konsekwentne i stanowcze ( zeznania J. B. (2) (k. 234v- 235, 44-45, 48-49). Więcej- znalazły swoje potwierdzenie nie tylko w przywołanych wyżej dowodach, ale także w zeznaniach S. B. (k. 385v, 56-57) i M. B. (k. 276v, 54-55). S. B. w sposób pewny zeznała, m. in., iż oskarżona przyznała się jej, że zabrała śpiącemu na dworcu chłopakowi m. in. buty marki R.. W takich butach widziała ją także M. B.. Z protokołu z odtworzenia płyt (k. 47, 53, 67, 68-69) wynika, że M. L. w chwili dokonywania zakupów, za które opłaty dokonywała przy użyciu karty bankomatowej należącej do pokrzywdzonego- znajdowała się w białych sportowych butach, a pokrzywdzony rozpoznał to obuwie jako swoje. Zdaniem Sądu J. B. (2) nie miał żadnych powodów, by zeznawać na temat okoliczności, które w rzeczywiści nie miały miejsca i w konsekwencji niesłusznie obciążać M. L.. Zważywszy, że oskarżona nie przyznała się do zaboru butów na szkodę pokrzywdzonego- a jej wyjaśnienia w tej części nie polegały na prawdzie, albowiem zostają odosobnione w świetle przywołanych wyżej dowodów, Sąd uznał, że sceptycznie należy się odnieść także do tej części jej relacji, z której wynika, że w portfelu pokrzywdzonego było 30- a nie 100 złotych- oraz, że nie dokonała ona zaboru telefonu J. B.. Mając powyższe na uwadze przyjąć należało, że wskutek przestępczego działania oskarżonej, J. B. (2) poniósł straty o łącznej wartości 586,77 złotych.

W świetle analizy zebranych dowodów, Sąd uznał oskarżoną M. L. za winną popełnienia wszystkich zarzucanych jej czynów.

M. L. miała pełną świadomość, że zabiera cudze mienie tj. dopuszcza się kradzieży rowerów, jak również bez wątpliwości stwierdzić trzeba, że świadomie wprowadziła w błąd przedstawiciela (...) S.A. co do swojego zatrudnienia i uzyskiwanych dochodów, by otrzymać pożyczkę, której od początku nie miała zamiaru spłacić.

Za czyn z pkt. I na podstawie art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk Sąd skazał oskarżoną, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierzył jej karę 6 ( sześć ) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 46§1 kk zobowiązał oskarżoną do naprawienia szkody w części w ten sposób, że nakazał zapłacić M. L. na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. w W. kwotę 1500 ( jeden tysiąc pięćset) złotych- mając na uwadze wniosek złożony przez tego pokrzywdzonego (k. 2).

Mając na uwadze wyrok SN z 22.03.2017 r. ( IIKK 349/16, OSNKW 2017/9/50)

stwierdzić należy, że dokonanie płatności kartą płatniczą w formie tzw. płatności zbliżeniowej przez osobę nieuprawnioną, która weszła w posiadanie karty wbrew woli jej właściciela, stanowi przestępstwo kradzieży z włamaniem (art. 279 § 1 k.k.). W świetle powyższego czyn zarzucony oskarżonej w pkt.II należało zakwalifikować z art. art. 278§1 i 5 kk w zb. z art. 279§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk. Sąd na tej podstawie za powyższy występek skazał oskarżoną, zaś na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierzył jej karę 1 ( jeden) roku i 3 ( trzy) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 46§1 kk zobowiązał oskarżoną do naprawienia szkody w całości w ten sposób, że nakazał zapłacić M. L. na rzecz pokrzywdzonego J. B. (2) kwotę 586,77 (pięćset osiemdziesiąt sześć 77/100) złotych, uwzględniając złożony przez tego pokrzywdzonego wniosek (k. 235). Przyjmując, że czyny zarzucone oskarżonej w pkt. III i V stanowią ciąg przestępstw określony w art. 91§1 kk, Sąd na podstawie art. 278§1 kk skazał oskarżoną, zaś na podstawie art. 278§1 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierzył jej karę 7 ( siedem) miesięcy pozbawienia wolności.

Za czyn z pkt. IV, Sąd na podstawie art. 279§1 kk skazał oskarżoną na karę 1 ( jeden) roku pozbawienia wolności i na podstawie art. 46§1 kk zobowiązał oskarżoną do naprawienia szkody w całości w ten sposób, że nakazał zapłacić M. L. na rzecz pokrzywdzonego P. K. kwotę 290 (dwieście dziewięćdziesiąt) złotych, uwzględniając wniosek tego pokrzywdzonego (k. 235).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jedynie przez przeoczenie Sąd nie sprostował wskazanego przez Prokuratora w pkt. IV aktu oskarżenia czasu popełnienia przedmiotowego występku, uznając, że był to okres od 1 lipca do 2 lipca 2017 roku, a nie jak wskazał, zapewne przez omyłkę Prokurator, od 1 lipca 2017 do 2 czerwca 2017 roku.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się ogólnymi jej dyrektywami zawartymi w art. 53§1 i 2 kk tj. uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynów, winy sprawcy, pobudki jakimi się kierował.

Zdaniem Sądu oskarżona z pełną premedytacją popełniła zarzucone jej przestępstwa, skuszona perspektywą łatwego wzbogacenia się w wyniku czy to oszustwa, czy też zabrania cudzego mienia. Oskarżona swoim zachowaniem dała niewątpliwie dowód lekceważenia obowiązujących norm prawnych, lekceważenia zasad współżycia społecznego. Mając na uwadze rozmiar szkód spowodowanych każdym z tych przestępstw, jako okoliczności łagodzące częściowo przyznanie się sprawcy do winy oraz niewątpliwą okoliczność obciążającą tj. dotychczasową karalność M. L., w tym za przestępstwa przeciwko mieniu ( odpis wyroku k. 199, 200, karta karna k. 383-384), Sąd uznał, że orzeczone kary są adekwatne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynów.

Kierując się dyrektywami art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk i art. 91§2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonej M. L. karę łączną w wysokości 1 ( jeden) roku i 8 ( osiem) miesięcy pozbawienia wolności mając na uwadze zbieżność czasową występków, tożsamość celów, jakimi kierowała się oskarżona.

Zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. O. tytułem wynagrodzenia za ustanowioną z urzędu obronę oskarżonej M. L. kwotę 826,56 ( osiemset dwadzieścia sześć 56/100) złotych, w tym kwota 154,56 ( sto pięćdziesiąt cztery 56/100) złotych tytułem 23% podatku VAT -Sąd miał na uwadze treść Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Zwalniając oskarżoną od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych, Sąd kierował się postanowieniami art. 624§1 kpk.