Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Kz 54/13

POSTANOWIENIE

Dnia 10 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu, II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Prezes SO Robert Pelewicz /spr./

Sędziowie : SSO Małgorzata Szwedo-Dec

SSO Adam Bąk

Protokolant: st. sekr. sąd. Marta Tutro

przy udziale Prokuratora z Prokuratury Rejonowej w Tarnobrzegu – Doroty Sochackiej /delegowanego/ do Prokuratury Okręgowej w Tarnobrzegu

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 10 kwietnia 2013 r.,

sprawy M. R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 157 § 2 k.k.

na skutek zażalenia oskarżycielki posiłkowej K. P.

na postanowienia Sądu Rejonowego T. z dnia 19 lutego 2013 roku w sprawie sygn. akt Ko 3065/12, w przedmiocie odmowy podjęcia warunkowo umorzonego postępowania karnego

na podstawie art. 437 § 1 kpk

p o s t a n o w i ł:

I. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

II. zasądzić od oskarżycielki posiłkowej K. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 20,00 złotych tytułem kosztów postępowania odwoławczego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 listopada 2012 roku, w sprawie sygn. akt II K 285/12, Sąd Rejonowy w T. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec M. R. o czyn z art. 157 § 2 k.k. na okres próby trwający 2 lata oraz zobowiązał oskarżonego do częściowego naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej K. P. kwoty 1500 zł. Przedmiotowy wyrok uprawomocnił się w dniu 13 listopada 2012 roku.

W dniu 4 grudnia 2012 roku pokrzywdzona K. P. złożyła do Sądu Rejonowego w T. wniosek o podjęcie warunkowo umorzonego postępowania karnego wobec M. R. wskazując, że M. R. nie wywiązał się z nałożonego na niego przez Sąd Rejonowy wT. obowiązku częściowego naprawienia szkody.

Sąd Rejonowy w T. po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku
w dniu 19 lutego 2013 roku, w sprawie II Ko 3065/12, postanowił nie podejmować warunkowo umorzonego postępowania karnego wobec M. R. w sprawie
II K 285/12.

Na uzasadnienie swojego stanowiska Sąd podał, że w sprawie brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku pokrzywdzonej, albowiem to właśnie z jej zachowania wynikło, iż oskarżony nie wykonał nałożonego na niego przez Sąd obowiązku częściowego naprawienia szkody.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożyła pokrzywdzona K. P., wnosząc o podjęcie warunkowo umorzonego postępowania karnego wobec M. R. (k.212).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pokrzywdzonej K. P. nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji w sposób wyczerpujący ustalił okoliczności istotne dla wydania zaskarżonego postanowienia, a ze swoich ustaleń wyciągnął trafne wnioski. Na aprobatę Sądu odwoławczego zasługuje konkluzja, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do podjęcia warunkowo umorzonego postępowania karnego wobec M. R..

Przepis art. 68 k.k. wskazuje przesłanki podjęcia warunkowo umorzonego postępowania, które może być obligatoryjne (§ 1) lub fakultatywne (§ 2 i 3).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem obligatoryjne podjęcie warunkowo umorzonego postępowania następuje w przypadku kumulatywnie spełnionych przesłanek, tj. gdy sprawca popełni w okresie próby przestępstwo umyślne (tzn. czas popełnienia tego przestępstwa musi mieścić się w okresie próby) i za to przestępstwo sprawca zostanie prawomocnie skazany. Fakultatywne podjęcie umorzonego postępowania może nastąpić, jeżeli sprawca w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, uchyla się od dozoru, uchyla się od wykonania nałożonego obowiązku lub środka, bądź nie wykonuje zawartej ugody.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 23 lutego 1974 r., sygn. akt IV KRN 17/74 w pojęciu „uchyla się” mieści się negatywny stosunek psychiczny osoby zobowiązanej do nałożonego na nią obowiązku („zła wola”), sprawiający,
że mimo obiektywnej możliwości sprawca obowiązku tego nie wypełnia, gdyż nie chce go wypełnić (OSNKW 1974, z. 5, poz. 95).

Z akt sprawy jednoznacznie wynika, że M. R. nie uchylał się od wykonania nałożonego na niego przez Sąd obowiązku częściowego naprawienia szkody.

Zarówno z wyjaśnień M. R. jak i z zeznań samej pokrzywdzonej oraz zalegających w aktach sprawy kserokopii potwierdzeń nadania wpłat (k. 177) jednoznacznie wynika, że M. R. podejmował próby wpłaty na rzecz pokrzywdzonej zasądzonej kwoty, jednakże to sama pokrzywdzona stanowczo odmawiała ich przyjęcia.

W tym stanie rzeczy przyjąć należy, że nie wywiązanie się M. R.
z nałożonego na niego obowiązku nie miało charakteru "uchylania się", gdyż było następstwem okoliczności od niego niezależnych, albowiem wynikało bezpośrednio
z zachowania się pokrzywdzonej K. P..

Mając na uwadze całokształt naprowadzonych wyżej okoliczności i ustaleń zażalenie pokrzywdzonej K. P. nie mogło odnieść oczekiwanego przez nią skutku. Znalazło to swój wyraz w treści niniejszego postanowienia.

Utrzymując w mocy zaskarżone orzeczenie Sąd odwoławczy działał w oparciu
o art. 437 § 1 k.p.k.

Rozstrzygnięcie o kosztach znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 636§1 kpk.

II Kz 54/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE