Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2018 r. w S.

odwołania S. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 25 października 2018 r. Nr (...)

w sprawie S. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo S. J. do emerytury od dnia (...);

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w S. na rzecz S. J. kwotę 180,00
(sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 804/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 25 października 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił S. J. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczył okresu pracy ubezpieczonego w Fabryce (...) w okresie od 1 sierpnia 1976r. do 31 grudnia 1998r. z uwagi na braki formalne świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach (decyzja z 25 października 2018r. k.14 akt emerytalnych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył S. J. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał m.in., że do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach należy zaliczyć okres jego pracy w Fabryce (...) w O. i w Ł., którego to okresu organ rentowy nie uwzględnił wskazując na uchybienia formalne świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach. Ubezpieczony podniósł, że przez cały okres zatrudnienia trwającego od od 1 sierpnia 1976r. do 13 listopada 2000r. wykonywał pracę szlifierza wałków i otworów i było to szlifowanie metalu (odwołanie k.1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony S. J. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 17 października 2018r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 17 października 2018r. k.1-3 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, 4 miesiące i 2 dni, z czego okresy składkowe stanowią 24 lata, 11 miesięcy i 12 dni, a okresy nieskładkowe 4 miesiące i 20 dni. Ponadto organ rentowy stwierdził, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony nie wykazał co najmniej 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach. Organ podniósł do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczył okresu pracy ubezpieczonego w Fabryce (...) w okresie od 1 sierpnia 1976r. do 31 grudnia 1998r. z uwagi na braki formalne świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach (świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach k.-67 akt emerytalnych).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 25 października 2018r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 25 października 2018r. k.14 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Fabryce (...) z siedzibą w O., a od 1 listopada 1990r. z siedzibą w Ł., w okresie od 3 września 1973r. do 13 listopada 2000r., przy czym w okresie od 3 września 1973r. do 31 lipca 1976r. jako uczeń przyzakładowej szkoły zawodowej (umowa o naukę zawodu zawarta w dniu 1 września 1973r. - w aktach osobowych ubezpieczonego, świadectwa pracy k.3-5 akt o ustalenie kapitału początkowego).

Od 1 sierpnia 1976r. do końca zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie ,tj. do 13 listopada 2000r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy. Z dniem 1 sierpnia 1976r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu pracę na stanowisku szlifierza wałków i otworów (umowa o pracę z 1 sierpnia 1976r. zawarta na czas nieoznaczony na stanowisku szlifierza wałków i otworów – w aktach osobowych ubezpieczonego). Na stanowisku tym ubezpieczony pracował do końca zatrudnienia (angaże na stanowisku szlifierza wałków i otworów – w aktach osobowych ubezpieczonego). Jako szlifierz wałków i otworów ubezpieczony obsługiwał maszynę szlifierkę do szlifowania elementów metalowych wykorzystywanych w produkcji maszyn budowlanych – koparek, koparko-ładowarek. Szlifowane przez ubezpieczonego części to wały, tuleje, sworznie (zeznania świadków: E. S. i S. Z. k.20-20v akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.19v akt sprawy).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.11 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. J. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek, spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia, a także że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach z tytułu zatrudnienia w Fabryce (...) z siedzibą w O., a następnie z siedzibą w Ł. w okresie od 1 sierpnia 1976r. do 31 grudnia 1998r. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe z wiarygodnych i obiektywnych dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych ubezpieczonego z powyższego okresu zatrudnienia, a także ze spójnych zeznań świadków – współpracowników ubezpieczonego i samego ubezpieczonego dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie od 1 sierpnia 1976r. do 31 grudnia 1998r., a przez ponad 22 lata ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach wykonując pracę polegającą na szlifowaniu wyrobów metalowych. Praca tego rodzaju zaliczona jest do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi wykaz A dział III poz.78 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Reasumując uznać należało, że ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że S. J. przysługuje prawo do emerytury od (...). ,tj. od chwili ukończenia przez ubezpieczonego 60. roku życia.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art.98§1 i 3 kpc w zw. z §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r., poz.1800 ze zm.) Sąd zasądził od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.