Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2019r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2019r. w S.

odwołania K. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 13 sierpnia 2018 r. Nr (...)

w sprawie K. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo K. B. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01 lipca 2018r. do 30 czerwca 2020r.;

II.  wniosek K. B. o wypłatę odsetek przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi
w S..

Sygn. akt IV U 659/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 13 sierpnia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 w związku z art.58 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz.1383) odmówił K. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 lipca 2018r. wskazując, że komisja lekarska ZUS nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył K. B. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy oraz zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na jego rzecz ustawowych odsetek od nieterminowo wypłaconego świadczenia. W uzasadnieniu stanowiska ubezpieczony wskazał, że od 1 maja 1994r. do 1 lipca 2018r. uprawniony był do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze zmianami zwyrodnieniowymi w układzie ruchu, które nie rokują poprawy, a przed przyznaniem świadczenia rentowego zatrudniony był jako pracownik fizyczny. Ponadto Zakład Ubezpieczeń Społecznych już dwukrotnie kwestionował zły stan jego zdrowia, wskutek czego ubezpieczony wnosił odwołania do Sądu Okręgowego w Siedlcach, a w czasie trwania postępowań pozostawał bez środków do życia (odwołanie ubezpieczonego k.2-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz wskazując, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a odwołanie nie zawiera żadnych dowodów faktycznych lub argumentów prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji i uwzględnienie odwołania (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony K. B., urodzony w dniu (...), na podstawie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 16 listopada 1994r. od 1 maja 1994r. uprawniony był do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 16 listopada 1994r. o przyznaniu renty inwalidzkiej trzeciej grupy k.37-38 akr rentowych). Prawo do renty przedłużane było ubezpieczonemu na dalsze okresy. W ostatnim czasie, tj. od 1 lipca 2016r. do 30 czerwca 2018r. ubezpieczony uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na podstawie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 3 kwietnia 2017r., wydanej w oparciu o wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z 20 lutego 2017r. w sprawie IV U 761/16 (decyzja z 3 kwietnia 2017r. o przyznaniu renty k. 2 akt rentowych oraz odpis wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z 20 lutego 2017r. w sprawie IV U 761/16 k.3 akt rentowych).

W dniu 17 maja 2018r. ubezpieczony K. B. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek ubezpieczonego k.4 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 12 lipca 2018r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 12 lipca 2018r. k.6 akt rentowych). Od powyższego orzeczenia ubezpieczony wniósł sprzeciw, na skutek czego został skierowany na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 2 sierpnia 2018r. również uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.58 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej, orzeczenie komisji lekarskiej z 2 sierpnia 2018r. k.8 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 13 sierpnia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 13 sierpnia 2018r. k.9 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 57 lat i wykształcenie zawodowe - górnik. Do 1990r. ubezpieczony był aktywny zawodowo, przez około 1 rok pracował jako górnik, a następnie na (...) w parowozowni i jako maszynista, w Przedsiębiorstwie (...) w S. jako operator żurawia, w Spółdzielni (...) w S. jako kierowca samochodu ciężarowego (zaświadczenia i świadectwa pracy ubezpieczonego k.4-24 akt rentowych).

Ubezpieczony cierpi na średnio nasiloną chorobę zwyrodnieniową obu stawów biodrowych; nasiloną chorobę zwyrodnieniową obu stawów kolanowych, pourazową chorobę zwyrodnieniową prawego stawu nadgarstkowego, stan po złamaniu prawego obojczyka – z zespołem bólowym i ograniczeniem ruchomości prawego stawu barkowego; nawracające dolegliwości bólowe i korzeniowe odcinków szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatii – bez niedowładów; objawy zespołu cieśni nadgarstka ręki lewej; stan po otwartym zwichnięciu stawu IP kciuka ręki lewej. W badaniu klinicznym, przeprowadzonym przez biegłych lekarzy neurologa i ortopedę stwierdzono: brak objawów ogniskowych i piramidowych; brak objawów uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego; brak niedowładów kończyn i ataksji, brak zaburzeń czucia powierzchownego i głębokiego; odruchy głębokie obecne, symetryczne; chód powolny, utykający na prawą kończynę dolną, ograniczenie zakresów ruchomości obu stawów biodrowych – zgięcie 120 stopni, rotacja wewnętrzna – 0 stopni, rotacja zewnętrzna – 30 stopni; zniekształcenie na przebiegu prawego odcinka obojczyka – blizna kostna; ograniczenie zakresów ruchomości prawego stawu barkowego – zgięcie i odwodzenie po 140 stopni; mierny obrzęk i zniekształcenie prawego stawu nadgarstkowego – ograniczenie ruchomości po ok. 20 stopni w każdym kierunku, ruchy bolesne; stawy kolanowe szpotawe, zakresy ruchomości stawów kolanowych – 0 – 10 – 120 stopni, objawy chondropatii przedziałów przyśrodkowych i rzepkowo-udowych, ruchy stawów kolanowych bolesne; ograniczenie zakresów ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, odległość palce – podłoga 20 cm, bez objawów rozciągowych; ograniczenie zakresów ruchomości kręgosłupa szyjnego; zanik mięśni kciuka ręki lewej. Ponadto, w badaniach RTG stawów biodrowych i stawów kolanowych z 14 listopada 2018r. stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe bardziej nasilone niż stwierdzone w tożsamych badaniach z 12 stycznia 2012r. Natomiast w badaniu RTG prawego stawu nadgarstkowego z 7 lipca 2014r. zdiagnozowano pourazowe zniekształcenie nasady dalszej kości promieniowej prawej, pourazową chorobę zwyrodnieniową stawu promieniowo-nadgarstkowego. W badaniu rezonansu magnetycznego odcinka szyjnego kręgosłupa z 3 grudnia 2000r. stwierdzono przepuklinę na poziomie C5C6 z uciskiem worka opony twardej i rdzenia kręgowego. W takim samym badaniu z 17 czerwca 2016r. zdiagnozowano przepukliny na poziomach C3C4, C4C5, C5C6, C6C7, C7Th1 uciskające worek opony twardej i modelujące korzenie nerwowe. W późniejszym badaniu z 11 maja 2018r. obraz zmian był podobny do poprzedniego. W badaniu rezonansu magnetycznego odcinka lędźwiowego kręgosłupa z 17 czerwca 2016r. stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe w stawach międzykręgowych, wypukliny dokanałowe na poziomach L3L4, L4L5,L5S1 uciskające worek oponowy i modelujące korzenie nerwowe. Porównywalny obraz zauważono w badaniu rezonansu magnetycznego z 11 maja 2018r. Stwierdzone u ubezpieczonego schorzenia powodują, że ubezpieczony nie jest zdolny do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej, wymagającej dłuższego chodzenia, przenoszenia – nawet niewielkich – ciężarów, chodzenia po schodach, po nierównościach, pracy na wysokości. Mnogość zmian zwyrodnieniowych w układzie ruchu wymaga od ubezpieczonego systematycznego leczenia farmakologicznego i rehabilitacyjnego, celem którego będzie spowolnienie postępu tychże zmian. Brak jest jednak rokowań co do radykalnej poprawy sprawności i wydolności układu ruchu. W świetle powyższego ubezpieczony jest nadal, tj. od 1 lipca 2018r. osobą częściową niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 30 czerwca 2020r. (opinia biegłych z zakresu neurologii i ortopedii k.14 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego K. B. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r., poz. 748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje w dalszym ciągu niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu schorzeń, na które cierpi ubezpieczony, a zatem neurologa i ortopedy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest nadal, tj. od 1 lipca 2018r., osobą częściowo niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 30 czerwca 2020r. Powołani w sprawie biegli wskazali, iż liczne i postępujące schorzenia dotykające narząd ruchu uzasadniają uznanie ubezpieczonego za nadal częściowo niezdolnego do pracy. Analizując sporządzoną w sprawie opinię Sąd ocenił ją jako spójną, logiczną i należycie uzasadnioną. Opinia została sporządzona po zapoznaniu się przez biegłych lekarzy odpowiednich specjalności z dokumentacją medyczną oraz po przebadaniu ubezpieczonego. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych. W ocenie biegłych nie budzi wątpliwości, że z uwagi na stan zdrowia ubezpieczony nie jest w stanie wykonywać pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami zawodowymi, tj. pracy fizycznej, pracy na wysokości, pracy wymagającej aktywności fizycznej. Wskazać należy, iż ubezpieczony był uprzednio uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy z powodu istnienia tych samych schorzeń, a przeprowadzone badania obrazowe wskazują na progres zmian zwyrodnieniowych w stawach barkowych oraz stawach kolanowych, a także w odcinku szyjnym kręgosłupa.

Sąd postanowił oddalić wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych ortopedy i neurologa, uznając zastrzeżenia organu rentowego za bezzasadne i stanowiące polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłych (pismo k.22-23 akt sprawy), a sprawę za dostatecznie wyjaśnioną.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie 477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w pkt I wyroku.

Wniosek ubezpieczonego o wypłatę odsetek jako zgłoszony po raz pierwszy w odwołaniu podlegał przekazaniu organowi rentowemu do rozpoznania.