Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2018 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący: SSR Dorota Zabłudowska

Protokolant: Marta Filipiak

po rozpoznaniu w dniu 11.10.2018 r. sprawy:

1)  D. K. , syna J. i W., urodzonego (...), PESEL (...)

oskarżonego o to, że

w dniu 16 lutego 2108 r. w m-ci B. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami zabrał w celu przywłaszczenia agregat tynkarski m-ki M. o wartości 20.000 zł, czym działał na szkodę A (...) Sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 278§1 k.k.

2)  B. C. , syna R. i S., urodzonego (...), PESEL (...)

oskarżonego o to, że

w dniu 16 lutego 2108 r. w m-ci B. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami zabrał w celu przywłaszczenia agregat tynkarski m-ki M. o wartości 20.000 zł, czym działał na szkodę A (...) Sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 278§1 k.k.

3)  W. Ś. (Ś.), syna J. i M., urodzonego (...), PESEL (...)

oskarżonego o to, że

w dniu 16 lutego 2108 r. w m-ci B. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami zabrał w celu przywłaszczenia agregat tynkarski m-ki M. o wartości 20.000 zł, czym działał na szkodę A (...) Sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 278§1 k.k.

I.  w ramach zarzucanego mu czynu uznaje oskarżonego D. K. za winnego tego, że w okresie od 16 lutego 2108 r. do 17 lutego 2018 r. w m-ci B. i w G., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, po uprzednim zabraniu z terenu posesji należącej do J. T. agregatu tynkarskiego m-ki M. o wartości 20.000 zł, stosował wobec przedstawicieli spółki A (...) Sp. z o.o. groźbę bezprawną w postaci odmowy zwrotu agregatu w przypadku niezapłacenia wierzytelności w postaci wynagrodzenia za pracę, czyn ten kwalifikuje z art. 191§2 k.k. i za to na podstawie art. 191§2 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia;

II.  w ramach zarzucanego mu czynu uznaje oskarżonego B. C. za winnego tego, że w okresie od 16 lutego 2108 r. do 17 lutego 2018 r. w m-ci B. i w G., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, po uprzednim zabraniu z terenu posesji należącej do J. T. agregatu tynkarskiego m-ki M. o wartości 20.000 zł, stosował wobec przedstawicieli spółki A (...) Sp. z o.o. groźbę bezprawną w postaci odmowy zwrotu agregatu w przypadku niezapłacenia wierzytelności w postaci wynagrodzenia za pracę, czyn ten kwalifikuje z art. 191§2 k.k. i za to na podstawie art. 191§2 k.k. w zw. z art. 37a k.k. w zw. z art. 34 § 1 i 1a pkt. 1 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

III.  w ramach zarzucanego mu czynu uznaje oskarżonego W. Ś. za winnego tego, że w okresie od 16 lutego 2108 r. do 17 lutego 2018 r. w m-ci B. i w G., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, po uprzednim zabraniu z terenu posesji należącej do J. T. agregatu tynkarskiego m-ki M. o wartości 20.000 zł, stosował wobec przedstawicieli spółki A (...) Sp. z o.o. groźbę bezprawną w postaci odmowy zwrotu agregatu w przypadku niezapłacenia wierzytelności w postaci wynagrodzenia za pracę, czyn ten kwalifikuje z art. 191§2 k.k. i za to na podstawie art. 191§2 k.k. w zw. z art. 37a k.k. w zw. z art. 34 § 1 i 1a pkt. 1 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

IV.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k., art. 633 k.p.k., art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych /Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 r., ze zm./ obciąża oskarżonych D. K., B. C. i W. Ś. kosztami postępowania: wydatkami w kwotach po 43 zł (czterdzieści trzy złote) oraz opłatami: D. K. i B. C. w wysokości 120 zł (stu dwudziestu złotych), W. Ś. w wysokości 180 (stu osiemdziesięciu) złotych.

Sygn. akt X K 495/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. K., W. Ś. i B. C. byli zatrudnieni przez spółkę A (...) Sp. z o.o. W lutym 2016 r. mieli problemy finansowe. W dniu 16 lutego 2018 r. zaczęli domagać się pieniędzy od pracodawcy. Kierownik projektu, P. G., wytłumaczył im, że pieniądze dostaną dopiero pod koniec tygodnia. W związku z tym poprosili kolegę z pracy, A. B., który był kierowcą w firmie, żeby zawiózł ich do B. na posesję należącą do (...) spółki (...) i przewiózł z niej agregat tynkarski marki M. o wartości 20000 zł do G. na ul. (...), gdzie pracodawca wynajmował im mieszkanie. Powiedzieli kierowcy, że takie było polecenie J. T.. Po przywiezieniu agregatu na posesję rozebrali go na części i schowali w piwnicy sąsiadów.

Gdy P. G. dowiedział się o zabraniu agregatu, zadzwonił do D. K., który powiedział mu, że gdy będą pieniądze, będzie agregat.

W rzeczywistości na dzień zaboru agregatu D. K. był firmie winien 636 zł, W. Ś. miał otrzymać 344 zł, a B. C. 441 zł.

/dowody: zeznania P. G. k. 2-5, 73, 145

zeznania J. T. k. 48, 143

zeznania A. B. k. 87-89

wyjaśnienia D. K. k. 25-28

wyjaśnienia B. C. k. 36-37

wyjaśnienia W. Ś. k. 40-41/

Oskarżeni przyznali się do zaboru agregatu, twierdząc jednocześnie, że nie chcieli go przywłaszczyć tylko odzyskać pieniądze od pracodawcy.

/wyjaśnienia D. K. k. 25-28

wyjaśnienia B. C. k. 36-37

wyjaśnienia W. Ś. k. 40-41/

W. Ś. i D. K. byli uprzednio karani. B. C. nie był uprzednio karany.

/dowody: dane o karalności k. 61, 64, 65/

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie jest bezsporny.

Z relacji oskarżonych i świadków jednoznacznie wynika, iż oskarżeni zabrali z posesji J. T. agregat tynkarski i żądali pieniędzy w zamian za jego zwrot.

Wątpliwości Sądu wzbudziła natomiast kwalifikacja prawna zaproponowana przez oskarżyciela publicznego.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania J. T., P. G. i A. B.. Zeznania te są spójne, wzajemnie się uzupełniają, znajdują potwierdzenie w relacji oskarżonych, którzy przyznali się do zaboru agregatu.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania wyjaśnień oskarżonych co do ich motywacji. Oskarżeni nie kryli się z zaborem agregatu, schowali go w miejscu znanym pracodawcy i wskazali, gdzie się znajduje. Nielogicznym byłoby, gdyby czynili tak, chcąc zachować agregat dla siebie. Dlatego też Sąd uznał, że oskarżeni rzeczywiście zabrali agregat, żeby wymusić na pracodawcy zapłatę należności.

W świetle powyższych ustaleń Sąd stwierdził, iż błędne byłoby zakwalifikowanie zachowania oskarżonych jako przestępstwa kradzieży, zabrali oni bowiem agregat nie po to, by go zatrzymać dla siebie bądź sprzedać, tylko po to, by wymusić na pracodawcy określone zachowanie – wypłatę pieniędzy, które, jak uważali, im się należały. Podkreślić przy tym należy, że oskarżeni nie chcieli, by pracodawca zapłacił im więcej niż faktyczna należność. Tym samym ich żądanie nie miało na celu wymuszenia swoistego „okupu” za zwrot agregatu, co powinno być traktowane znacznie surowiej niż w przypadku rzeczywistych rozliczeń między pracodawcą i pracownikami.

Wobec powyższego Sąd stwierdził, że swoim zachowaniem oskarżeni wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 190 § 2 k.k. - stosowali groźbę bezprawną w postaci odmowy zwrotu agregatu w celu wymuszenia zapłaty należności za pracę.

Wymierzając karę oskarżonym, Sąd zważył, co następuje.

Oskarżony D. K. był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Z tego względu Sąd uznał, iż oskarżony nie zasługuje stosowania wobec niego kar wolnościowych i wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (omyłkowo w treści wyroku nie zawarto słowa „wolności”, jednakże w ocenie Sądu zarówno wymiar, jak i rodzaj kary nie budzą wątpliwości). Kara w tym wymiarze jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego, uwzględnia brak pozytywnej prognozy w wypadku pozostawania oskarżonego na wolności.

Pozostałym dwóm oskarżonym Sąd przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierzył kary ograniczenia wolności- B. C. w wymiarze 6 miesięcy po 20 godzin w stosunku miesięcznym, W. Ś. – z uwagi na jego wcześniejszą jednokrotną karalność za przestępstwo podobne – 8 miesięcy po 20 godzin w stosunku miesięcznym. Zdaniem Sądu kara ograniczenia wolności jest wystarczająca i adekwatna do stopnia zawinienia tych oskarżonych, spełni również swoje zadania wychowawcze wobec nich.

Konsekwencją rozstrzygnięcia merytorycznego jest także zasądzenie od oskarżonych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, stosownie do dyspozycji art. 626 § 1 i art. 627 k.p.k. i obciążenie ich opłatą adekwatną do wymierzonej kary.

ZARZĄDZENIE

1)  (...);

2)  (...);

3)  (...)

G., dnia 2.11.2018 r.