Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V .2 Ka 676/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Lucyna Tomala

w obecności Marcina Darmochwala Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Raciborzu

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2019 r.

sprawy: Z. W. /W./

s. E. i M.

ur. (...) w Ż.

oskarżonego o czyn z art. 178 a § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 19 lipca 2018r. sygn. akt II K 98/18

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V.2 Ka 676/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 19 lipca 2018r. Sąd Rejonowy w Raciborzu uznał Z. W. za winnego tego, że w dniu 26 września 2016 r. w R. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,49 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i przy kolejnych pomiarach: 0,51 mg/l; 0,39 mg/l, 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził pojazd mechaniczny ciągnik samochodowy marki V. (...) o nr rej. (...) z naczepą o nr rej. (...) w ruchu lądowym i za to na podstawie art. 178a § 1 kk w zw. z art. 34 § 1, 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk skazał go na karę 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Na podstawie art. 42 § 2 kk i art. 43 § 3 kk orzekł wobec oskarżonego tytułem środka karnego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres wynoszący 3 lata oraz zobowiązał oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów do właściwego miejscowo Starostwa.

Na podstawie art. 63 § 4 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26. 09. 2016r. do dnia 27. 09. 2017r.;

Na podstawie art. 43a § 2 kk orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i od opłaty w sprawie.

Apelację od tego wyroku wniósł oskarżony, który zaskarżył wyrok w całości, który powołał się na swoją trudną sytuację materialną i zdrowotną. W oparciu o ten zarzut oskarżony wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku albo o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

apelacja oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Podniesiony w apelacji zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej mu przez sąd I instancji w wyroku kary oraz środków karnych jest chybiony. Jak słusznie podkreślił sąd I instancji w swoim uzasadnieniu oskarżony Z. W. nie wykorzystał swojej szansy jaką dał mu wcześniej sąd, warunkowo umarzając postępowanie w przedmiotowej sprawie, skoro oskarżony uchylał się od wykonania orzeczonego środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 1.000 złotych. Sąd rejonowy wymierzył oskarżonemu za czyn z art. 178 a § 1 kk przy zastosowaniu art. 34 § 1 ,1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk karę 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz świadczenie pieniężne, zostały przez sąd I instancji orzeczone w dolnych granicach na które pozwala ustawodawca. Nie można zatem mówić, ze orzeczona kara i środki karne są rażąco surowe. W tej kwestii wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 20.09.2001 r. sygn. II AKa 154/01Prok. i Pr.-wkł.2002/11/29... który stwierdził : Rażąca niewspółmierność kary, art. 438 pkt 4 k.p.k., zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej, w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego.

Z kolei Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 19.12.2000 r. sygn. akt II AKa 218/00 KZS 2001/1/1/33 wypowiedział się w ten sposób, że :

Nie każda nietrafność orzeczenia o karze, ale tylko jej rażąca niewspółmierność uzasadnia zmianę orzeczenia o karze (art. 438 pkt 4 k.p.k.). Niewspółmierność rażąca to znaczna, zasadnicza, "bijąca w oczy" różnica między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (tak SA pod poz. 37 KZS 10/00). W niniejszej sprawie sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę nie naruszył zasady i dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Przy wymiarze kary sąd rejonowy miał na uwadze zarówno przesłanki negatywne jak i pozytywne dotyczące oskarżonego. Dolegliwość tej kary nie przekracza zdaniem Sądu Okręgowego stopnia winy oskarżonego i prawidłowo realizuje cele zapobiegawcze w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Z tych też względów Sąd Okręgowy nie uznał zasadności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego , nie podzielił przytoczone na ich poparcie argumentów zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk.

SSO Sławomir Klekocki

V Ka 676/18

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE