Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Kz 434/18

POSTANOWIENIE

Dnia 14 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Legnicy - IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący : SSO Paweł Pratkowiecki

Protokolant : sekr. sąd. Antonina Kubiena

po rozpoznaniu w sprawie O. A.

oskarżonego o przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. i inne

zażalenia obrońcy oskarżonego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Legnicy

z dnia 17 października 2018 r.

w przedmiocie kosztów procesu

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. i art. 440 k.p.k.

postanawia

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. C. kwotę 723 (siedemset dwadzieścia trzy) złote i 24 grosze tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną pokrzywdzonej A. A. z urzędu przed sądem pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 17 października 2018 r. Sąd Rejonowy w Legnicy przyznał na rzecz pełnomocnika z urzędu pokrzywdzonej wynagrodzenie za postępowanie przed sądem pierwszej instancji w kwocie 2.479,68 zł. Wcześniej, w wyroku wydanym w tej sprawie, sąd obciążył oskarżonego kosztami procesu.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył obrońca oskarżonego i wniósł o obniżenie kwoty wynagrodzenia dla pełnomocnika z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Zażalenie jest zasadne.

Słusznie podnosi skarżący, że wobec pełnomocnika pokrzywdzonej nie mógł znaleźć zastosowania § 18 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U., poz. 1714 ze zm., zwane dalej rozporządzeniem), albowiem nie odbyło się w niej żadne posiedzenie w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania.

Ale nawet gdyby przyjąć, że Sąd Rejonowy miał na myśli udział pełnomocnika w innej czynności procesowej, tj. w posiedzeniu dotyczącym innego środka zapobiegawczego (k- 683 i 699) i tylko w wyniku omyłki pisarskiej wskazał § 18 ust. 2 zamiast § 18 ust. 1 rozporządzenia (choć jest to trudne do obrony, gdy się zważy, że w wyliczeniach przyjęto wskaźnik 50 %), to i tak przyznanie pełnomocnikowi jakiegokolwiek dodatkowego wynagrodzenia na podstawie § 18 było błędne. Przepis ów dotyczy bowiem wyłącznie wynagrodzenia dla obrońców (pełnomocników) tzw. „wpadkowych”, czyli ustanowionych jedynie do określonej czynności procesowej na podstawie art. 78 § 1a k.p.k. („wpadkowy” obrońca z urzędu) lub art. 88 k.p.k. w zw. z art. 78 § 1a k.p.k. („wpadkowy” pełnomocnik z urzędu). Nie daje on natomiast podstaw do dodatkowego wynagrodzenia dla obrońcy lub pełnomocnika ustanowionego celem reprezentacji w głównym nurcie postępowania, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie. W tym ostatnim przypadku wszelką aktywność procesową rekompensuje wyłącznie wynagrodzenie, o którym mowa w § 17 rozporządzenia (por.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt II AKa 134/17, LEX 2343444 i postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 grudnia 2016 r., sygn. akt II AKz 810/16, LEX 2259362 oraz A. Partyk, Komentarz do rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r, LEX/el 2016, teza do § 18).

Zatem już z przyczyn omówionych dotychczas konieczne było obniżenie kwoty wskazanej przez Sąd Rejonowy, jako wynagrodzenia dla pełnomocnika z urzędu.

Sąd Okręgowy doszedł nadto do przekonania o konieczności dalszego zredukowania wspomnianej kwoty, albowiem utrzymanie w mocy zaskarżonego postanowienia w pozostałej części byłoby rażąco niesprawiedliwe (art. 440 k.p.k.). Otóż w realiach sprawy nie było żadnych podstaw do zwiększenia stawki wynagrodzenia, gdyż nie zaistniały ku temu okoliczności wskazane w § 4 ust. 2 rozporządzenia. Wynika to z uwzględnienia zarówno przedmiotu sprawy, którego nie sposób uznać za skomplikowany, charakteru przeprowadzonych dowodów, jak i momentu, w którym pełnomocnik wstąpił do postępowania (k- 577 i 620).

W konsekwencji sąd odwoławczy uznał, że za postępowanie przed sądem pierwszej instancji pełnomocnikowi z urzędu na podstawie § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 17 ust. 7 oraz § 20 rozporządzenia należy się wynagrodzenie w podstawowej stawce (420 zł), powiększonej o podatek VAT oraz o 40% z tytułu dwóch dodatkowych („następnych) dni rozpraw (k- 670 i 714), co łącznie daje kwotę 723,24 zł.

IV Kz 434/18

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE