Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie, w V Wydziale Karnym:

w składzie:

Przewodniczący: Joanna Kasicka

Protokolant: Karina Drzewiecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12.03.2018 r., 29.08.2018 r., 10.09.2018 r., 15.10.2018 r., 03.12.2018 r.

sprawy

R. K.

syna H. i L. z domu J.

urodzonego (...) w C.

oskarżonego o to, że:

w dniu 14.09.2017r. w S. na ul. (...), prowadził pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), nie stosując się orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Stargardzie Szczecinkiem wyrokiem z dnia 1.12.2014r., sygn. II K 816/14 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat,

tj. o czyn z art. 244 k.k.

I.  R. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za przestępstwo to, na podstawie art.244 kk, wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

II.  na podstawie art. 42§1a pkt 2 kk orzeka wobec R. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 (pięciu) lat

III.  na podstawie art. 627 kpk i art.2 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. G. kwotę 516, 60 zł (pięciuset szesnastu złotych i sześćdziesięciu groszy) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Sygn. akt V K 1266/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Stargardzie Szczecińskim z dnia 1 grudnia 2014 r., sygn. akt II K 816/14 R. K. został uznany za winnego tego, że w dniu 29 listopada 2014 r. w M. na ul. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości odpowiadającym 0,89 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym samochód marki V. (...) nr rej. (...) będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 9 grudnia 2008 r., sygn. akt II K 162/08 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 21 maja 2009 r., sygn. akt IV Ka 251/09 między innymi za czyn z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 289 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, jako karę łączną orzeczono karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresach od 20 lipca 2009 r. do 4 maja 2010 r., od 29 maja 2011 r. do 13 sierpnia 2011 r., którym to też wyrokiem orzeczono obowiązujący go nadal zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat, tj. popełnienia czynu z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za przestępstwo to wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono wobec R. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 5 grudnia 2014 r.

Dowód:

-

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Stargardzie Szczecińskim z dnia 1 grudnia 2014 r., sygn. akt II K 816/14 k. 63.

W nocy z 13 na 14 września 2017 r. funkcjonariusze policji z Komendy Powiatowej Policji w S. P. S. i M. K. pełnili służbę w godzinach od 22.00 do 06.00 w patrolu zmotoryzowanym, umundurowanym. Patrolując radiowozem ulice, około godziny 01.10 na wysokości ul. (...) zatrzymali do kontroli kierującego pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...), jadącego od Pl. (...) w kierunku pl. (...). Powodem zatrzymania był zły stan techniczny pojazdu. Kierującym okazał się R. K., który podróżował wraz z pasażerem. Funkcjonariusze wyczuli od kierującego pojazdem woń alkoholu w związku z czym za pomocą urządzenia A. nr (...) przeprowadzili badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. U R. K. stwierdzono obecność alkoholu w wymiarze 0,13mg/l. Funkcjonariusze w obecności podejrzanego ustalili, że R. K. posiada czynny zakaz prowadzenia pojazdów i jest osobą poszukiwaną do odbycia kary 8 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony okoliczności tej wówczas nie kwestionował, podnosił jedynie, że nie spożywał wcześniej alkoholu. Ponadto, z uwagi na brak aktualnych badań technicznych, funkcjonariusze zatrzymali dowód rejestracyjny pojazdu i przekazali go starostwu powiatowemu w P.. Pasażera po interwencji zwolniono, natomiast R. K. został zabrany do Komisariatu Policji S.-N., gdzie przeprowadzono ponowne badania na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu za pomocą alkomatu A2.0-054/92 uzyskując wynik 0,05 mg/l, a o godz. 1:51 0,08mg/l. Funkcjonariusze sporządzili protokół zatrzymania i odprowadzili R. K. do P. dla Osób Zatrzymanych w S..

Dowód:

-

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 2;

-

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 3-4;

-

protokół zatrzymania R. K. k. 7 ;

-

zeznania świadka P. S. k.10;

-

wyjaśnienia oskarżonego k. 25- 26, 75-76;

-

pismo do starostwa powiatowego w P. k. 9.

R. K. ma obecnie 36 lat. Jest bezdzietnym kawalerem. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Ma wykształcenie podstawowe. Bezrobotny, przed zatrzymaniem utrzymywał się z prac dorywczych na budowie z czego osiągał dochód ok. 1200 zł. Wielokrotnie karany.

Z uwagi na zaistniałe wątpliwości co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii sądowo-psychiatrycznej celem ustalenia czy w chwili popełnienia zarzuconego czynu oskarżony miał z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych zniesioną lub ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem, jaki jest aktualny stan zdrowia psychicznego oskarżonego oraz czy może on brać udział w postępowaniu sądowym i podejmować świadomą obronę.

Biegli jednoznacznie stwierdzili, że oskarżony nie miał z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, uzależnienia lub innego zakłócenia czynności psychicznych w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznawania jego znaczenia lub pokierowania swoim postępowaniem, a stan zdrowa oskarżonego pozwala mu na wzięcie udział w postępowaniu sądowym i na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Dowód:

- dane osobopoznawcze k. 27v;

- wyjaśnienia oskarżonego k. 75;

- informacja K. k. 257-258;

- opinia sądowo-psychiatryczna k. 179-182.

Oskarżony przyznał się do zrzucanego mu czynu, stwierdzając podczas postępowania przygotowawczego, że jego wina jest oczywista i wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze w trybie art. 335 kpk. Wyjaśnił, że w miesiącu wrześniu 2017 r. jechał samochodem osobowym marki F. (...) mimo zakazu prowadzenia pojazdów. Jechał wtedy z budowy do domu. Oskarżony dodał, że żałuje swojego postępowania.

Na rozprawie w dniu 12 września 2017 r. oskarżony wyjaśnił, że ma kłopoty z pamięcią i choruje na padaczkę pourazową. Leczył się w C.. Nie wiedział, że orzeczono względem niego zakaz prowadzenia pojazdów, gdyż nie był na rozprawie w Sądzie Rejonowym w Stargardzie Szczecińskim. Wyjaśnił też, że wiedział, że był karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Chojnie.

- wyjaśnienia oskarżonego k. 25- 26, 75-76.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o zeznania P. S., częściowo o wyjaśnienia oskarżonego, bo te złożone podczas postępowania przygotowawczego, a także w oparciu o zgromadzony w sprawie nieosobowy materiał dowodowy.

Wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał za wiarygodne w części, w której przyznał się on do winy i potwierdził, że we wrześniu 2017 r., pomimo orzeczonego względem niego środka karnego postaci zakazu prowadzania wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym poruszał się samochodem marki F. (...). Za niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego złożone podczas postępowania sądowego, w których podniósł, iż nie wiedział o zakazie prowadzenia pojazdów. Swoje postępowanie tłumaczył „niewiedzą i niepamięcią”. Tymczasem, jak wynika z protokołu rozprawy głównej z dnia 1 grudnia 2014 r., sygn. akt II K 816/14 Sąd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim, na podstawie ówcześnie obowiązującego art. 517e § 2 kpk uznał nieobecność oskarżonego za nieusprawiedliwioną i prowadził sprawę w trybie postępowania przyspieszonego pod jego nieobecność, co oznacza, iż oskarżony posiadał wiedzę na temat miejsca i daty rozprawy, a mimo to nie stawił się (k. 227). Nadto, biegli nie stwierdzili u oskarżonego dysfunkcji psychicznych, czy intelektualnych mogących wpływać na zdolność oskarżonego do rozpoznania znaczenia czynu.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka P. S., albowiem świadek ten jako funkcjonariusz Policji, wykonywał swoje obowiązki służbowe, a tym samym nie sposób uznać, aby był zainteresowany w złożeniu zeznań, niezgodnych z rzeczywistym przebiegiem zdarzeń. Ponadto zeznania świadka znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego oraz nieosobowym materiałem dowodowym w postaci rejestrów i raportów policyjnych.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, jako sporządzonym przez uprawnione do tego osoby, w przypisanej formie, a których wiarygodności żadna ze stron nie kwestionowała. Na przymiot wiarygodności zasługuje również opinia biegłych, gdyż jest spójna, zawiera logiczne wnioski oraz w pełni odpowiada na postawione pytania.

W kontekście tak zebranego w sprawie materiału dowodowego wina i sprawstwo oskarżonego odnośnie popełnienia zarzucanego mu czynu, a wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 244 kk, jest niewątpliwą i nie może być kwestionowana.

Dyspozycję art. 244 kk wyczerpuje ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu, który obowiązuje od daty uprawomocnienia się wyroku, bez względu na to, czy i kiedy zrealizuje obowiązek zwrotu dokumentu i bez względu także na tok postępowania wykonawczego. Przestępstwo to może być popełnione z winy umyślnej, zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. (por. wyrok SN z dnia 11 marca 2004 r., sygn. III KK 341/03, Legalis nr 64478, wyrok SN z dnia 5 lutego 2009 r, sygn. II KK 254/08, Legalis nr 210095). Jest to przestępstwo formalne, do którego znamion nie należy spowodowanie jakiegokolwiek skutku. Bez znaczenia jest przy tym z jakich powodów kierowca, wobec którego orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, w okresie jego stosowania, podejmuje jazdę samochodem. Wprawdzie oskarżony nie był obecny w trakcie ogłaszania wyroku przez Sąd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim w dniu 1 grudnia 2015 r. i odpisu tego wyroku nie odebrał, jednakże jego treść musiała być mu znana, albowiem pismem z dnia 9.10.2015 r., które wpłynęło do tego sądu w dniu 14.10.2015 r., uzupełnionym w dniu 18.11.2015 r. zwrócił się do tego sądu o zamianę orzeczonej kary pozbawienia wolności na karę ograniczenia wolności. Nadto na powyższe wskazuje również treść wyjaśnień złożonych przez R. K. w postępowaniu przygotowawczym, o czym wyżej oraz treść zeznań P. S..

Wobec powyższego Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 14.09.2017r. w S. na ul. (...), prowadził pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Stargardzie Szczecińskiem wyrokiem z dnia 1.12.2014r., sygn. II K 816/14 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat tj. o popełnienie występku z art. 244 kk i za przestępstwo to sąd wymierzył oskarżonemu bezwzględną karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku.

Kształtując wymiar kary sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 i nast. kk. Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Na niekorzyść oskarżonego Sąd uwzględnił również uprzednią wielokrotną karalność R. K. w tym za przestępstwa z art. 244 kk, jak też z art. 178a kk. Oskarżony przez popełnienie po raz kolejny tego samego rodzaju czynu, szczególnie uwidocznił swój lekceważący stosunek do porządku prawnego, w tym wagi wydanych wyroków sądowych. Nie zachodziły w sprawie okoliczności wyłączające poczytalność oskarżonego lub wskazujące, że nie zdawał on sobie sprawy z bezprawności swojego postępowania. W ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia poglądu o obecnej możliwości resocjalizowania oskarżonego w warunkach wolnościowych i tylko kara o charakterze izolacyjnym spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara ma spełnić względem oskarżonego. Tak ukształtowane kara jest zatem w ocenie Sądu adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu

Zgodnie z art. 42 § 1a pkt 2 kk Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w razie skazania za przestępstwo określone w art. 244 kk, jeżeli czyn sprawcy polegał na niezastosowaniu się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Zakaz ten orzeka się w rozmiarze od roku do lat 15 (art. 43 § 1kk). Mając na uwadze powyższe, Sąd będąc do tego zobligowanym orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat.

Na podstawie art. 627 kpk i art.2 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.

Nadto sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. G. zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, albowiem zgodnie z oświadczeniem obrońcy sąd przyjął, że nie zostały one uiszczone ani w całości ani w części.