Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 lutego 2016 r. powód (...) W. – Zakład (...) w D. M., wniósł o zasądzenie od pozwanej B. C. kwoty 8.539,19 złotych zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto domagał się zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powód wskazał, że pozwana z tytułu zajmowania lokalu bez tytułu prawnego zobowiązana jest do uiszczania odszkodowania w wysokości dotychczas pobieranego czynszu i pozostałych opłat. Zadłużenie lokalu za okres od dnia 1 kwietnia 2014 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku wynosi w zakresie zaległości za świadczenia 585,56 złotych, zaległości za lokal 6.055,39 złotych a zaległość odsetkowa liczona do dnia 31 grudnia 2015 roku wynosi 1898,24 złotych. Wezwanie do zapłaty pozostało bez odpowiedzi.

( pozew k. 2-3)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 7 marca 2016 r., pod sygn. akt II Nc 6803/16 Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w W. orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (k.17).

W dniu 2 czerwca 2016 r. pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości.

W sprzeciwie podniosła zarzut braku legitymacji czynnej po stronie powoda . Wskazała, że własność przedmiotowego lokalu została przywrócona właścicielom hipotecznym , pełnomocnikiem właścicieli lokalu do 30 czerwca 2015 roku był adwokat J. S., natomiast (...) W. nie dysponuje lokalami w budynku przy ul. (...). Powołała się na wyrok Sąd w tożsamej sprawie w którym powództwo zostało oddalone a Sąd odwoławczy oddalił apelację. Nadto zaprzeczyła jakoby otrzymała jakiekolwiek upomnienia od powoda , wskazała również, ze rozliczenie za świadczenia za 2014 roku zostało zapłacone w dniu 23 czerwca 2015 roku.

( sprzeciw k. 20-21)

W odpowiedzi na sprzeciw powód poparł powództwo i wskazał, ze w okresie objętym powództwem powód wykonywał zarząd nad nieruchomością przy ul. (...) w W. działając jako falsus procurator . Powołał się na treść art. 752 kc i wskazał, że jest zobowiązany do działania w interesie właściciela i z dochowaniem należytej staranności. Z tego względu ma prawo domagać się od pozwanej odszkodowania z tytułu bezumownego korzystania z lokalu gdyż jest to działanie z korzyścią dla właściciela.

( pismo k. 84-85)

Przed zamknięciem rozprawy pozwana podtrzymywała stanowisko w sprawie.

( k. 121)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana B. C. od wielu lat zamieszkuje lokal mieszkalny numer (...) położony w W. przy ul. (...) w tym zamieszkiwała lokal w okresie od 1 kwietnia 2014 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku .

(okoliczność niesporna)

Miasto stołeczne nie jest właścicielem przedmiotowego lokalu, nie wchodzi on w skład mieszkaniowego zasobu (...) W.. Sprawuje zarząd nad przedmiotową nieruchomością działając jako falsus procurator. Lokal stanowi własność spadkobierców byłych właścicieli .

( bezsporne, decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 grudnia 200 roku k.24-28, pismo (...) W. Biura (...) geodezji i Katastru z dnia 23 maja 2003 roku k. 29-30, pismo z dnia 9 czerwca 2004 roku k. 31)

Za korzystanie z lokalu w okresie od 1 kwietnia 2014 roku do 30 czerwca 2015 roku powód żądał od pozwanej zapłaty comiesięcznego odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego w wysokości 562,68 złotych oraz opłat zaliczkowych za ciepłą wodę (63 zł ) i centralne ogrzewanie ( 207,63 zł) a także za wodę i kanalizację ( 160,58 zł)

( rozliczenie k. 88)

Pozwana regularnie uiszczała na rzecz powoda opłaty z tytułu mediów . Kwoty wpłacone przez pozwaną , w okresie od 1 kwietnia 2014 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku pokryły całkowicie należne opłaty. Pozwana nie uiszczała na rzecz powoda opłat z tytułu odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego. Na dzień 30 czerwca 2015 roku naliczone przez powoda odszkodowanie wynosiło 6.055,39 złotych a odsetki 1654,29 złotych.

( kartoteka konta lokalu zajmowanego przez pozwaną k. 13-26, zeznania pozwanej k. 96-96v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów złożonych do akt sprawy, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała. W zasadzie w dużej mierze stan faktyczny w niniejszej sprawie był bezsporny. Nie budziło wątpliwości, iż powód nie jest właścicielem lokalu zajmowanego przez pozwaną. Wskazane przez powoda rozliczenie konta nie zostało przez pozwaną zakwestionowane a z jego treści bezspornie wynika, iż z tytułu mediów ( świadczeń) na dzień 30 czerwca 2015 roku pozwana nie miała żadnych zaległości ( w rozliczeniu wskazane jest 0). W tym miejscu zaznaczyć trzeba, ze wskazywana przez powoda w pozwie kwota zaległości za świadczenia 585,56 złotych została ujawniona w kartotece konta dopiero w dniu 29 grudnia 2015 roku podczas gdy powód określił ramy czasowe dochodzonego roszczenia jako zadłużenie lokalu za okres od 1 kwietnia 2014 roku do 30 czerwca 2015 roku. Zobowiązany do sprecyzowania swojego żądania w tym zakresie nie zajął stanowiska w sprawie , wobec czego Sąd przyjął, iż datą końcową zadłużenia jest dzień 30 czerwca 2015 roku. Jak to już wyżej wskazano, na tą datę pozwana żadnych zaległości z tytułu opłat za świadczenia nie miała, w związku z czym dalsze wywody dotyczą wyłącznie żądania w postaci odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu.

Sąd nie przeprowadził dowodu z opinii biegłego z uwagi na zbędność tego dowodu dla rozstrzygnięcia, o czym w dalszej części uzasadnienia .

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie z uwagi na brak legitymacji czynnej po stronie powoda.

Strona powodowa domagała się zapłaty odszkodowania za korzystanie przez pozwaną z lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem (...) w budynku położonym w W. przy ul. (...) bez tytułu prawnego a także odsetek za opóźnienie w regulowaniu tych płatności.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266 ze zm.), osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Odszkodowanie o którym mowa w ust. 1 odpowiada wysokości czynszu jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby o której mowa w ust. 1 odszkodowania uzupełniającego .

Z kolei zgodnie w oparciu o art. 224§2 kc dotyczącym tzw. roszczeń uzupełniających właściciel może dochodzić wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy od osoby, która rzecz zajmuje bez tytułu prawnego.

Z treści powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że roszczenie z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy ( zwane również odszkodowaniem) przysługuje wyłącznie właścicielowi nieruchomości, podczas, gdy powód właścicielem nie jest. Sam fakt sprawowania zarządu nad nieruchomością w oparciu o art. 752 kc takiej legitymacji do żądania odszkodowania nie daje . W tym zakresie Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 17 kwietnia 2015 r.
( III CSK 272/14, Legalis Numer 1245355 ) oraz z dnia 8 listopada 2016 r.
( III CSK 368/15, Legalis Numer 1558519) Natomiast jak to już wyżej wskazano, pozwana nie miała w stosunku do powoda zaległości z tytułu opłat za media.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.