Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W., XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Chała - Małkowska

Protokolant: Emil Ruciński

po rozpoznaniu w dniu 05 grudnia 2016r. w W.,

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 2.774,34 zł

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 1.217 (jeden tysiąc dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości.

Sygn. akt XVI GC 2296/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 maja 2015 r. (data stempla pocztowego k. 32v) powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwoty 2.774,34 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 2.012,34 zł od dnia 11 lutego 2014 r. do dnia zapłaty i od kwoty 762,60 zł od dnia 20 lutego 2014 r. do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wyjaśnił, że na zlecenie pozwanego, dokonał prac budowlanych w budynkach wybudowanych przez pozwanego przy ul. (...) w W.. Prace te zostały przez powoda wykonane i przez pozwanego odebrane. Z tytułu wykonanych prac powód wystawił faktury VAT o nr (...) z dnia 27 stycznia 2014 r. i nr I/10/14 z dnia 05 lutego 2014 r., które to nie zostały przez pozwanego opłacone (pozew k. 2-5).

W dniu 15 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w W. XVI Wydział Gospodarczy, wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt XVI GNc 3873/16 (nakaz zapłaty, k. 34).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana spółka zaskarżyła nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował powództwo zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Pozwany zgłosił zarzut nieistnienia roszczenia, jak i jego nieudowodnienia. Pozwany zaprzeczył, aby pomiędzy stronami w ogóle doszło do zawarcia umowy na wykonanie przez powoda prac budowlanych opisanych pozwem, tudzież zlecenia mu tych prac. Pozwany zauważył, że faktury dołączone do pozwu zostały przez niego zakwestionowane i zwrócone już w 2014 r. Pozwany jednocześnie wyjaśnił, że powód w okresie, w którym miały być rzekomo wykonane prace, pełnił obowiązki zarządcy nieruchomości wspólnej (...) przy ul. (...) w W., a zatem ewentualne prace mieściły się w zakresie obowiązków, do jakich powód był zobowiązany wykonywać w imieniu i na rzecz wspólnoty mieszkańców. Za te czynności zaś powód pobierał stosowne wynagrodzenie od wspólnoty mieszkańców jako właściciela wspomnianych budynków (sprzeciw k. 41-44).

Strony do końca procesu pozostały przy swoich stanowiskach.

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o.o. jako inwestor zawarł z (...) S.A. jako generalnym wykonawcą umowę na roboty budowlane, na mocy której (...) S.A. wybudował i oddał w 2012 r. nieruchomości w postaci budynków mieszkalnych położonych przy ul. (...) w W.. Generalny Wykonawca (...) S.A. udzielił inwestorowi (...) Sp. z o.o. gwarancji na wybudowaną przez siebie inwestycję (bezsporne, ponadto dowód: zeznania świadka M. Z. k. 184-186, zeznania świadka A. S. (1) k. 186-187, zeznania świadka G. T. k. 189v – 191v, zeznania J. P. za pozwanego k. 217-217v).

(...) Sp. z o.o. (jako zarządca) na mocy umowy z dnia 10 lutego 2012 r. zawartej ze (...) nieruchomości położonej w W. przy ul. (...) (jako wspólnota) świadczył usługi zarządzania ww. nieruchomościami (§1 ust.1).

Zarządca w zakresie realizacji przedmiotu umowy posługiwał się licencjonowanymi zarządcami nieruchomości, tj. I. K. i G. T., które zawodowo odpowiedzialne były za realizację umowy (§ 2 ust. 2).

Zarządca zobowiązał się do podejmowania decyzji i dokonywania czynności mających na celu zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno – finansowej nieruchomości oraz zapewnianie bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości, w tym bieżącego administrowania nieruchomością, jak również czynności zmierzających do utrzymywania nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem oraz do uzasadnionego inwestowania w tę nieruchomości (§4 ust. 1).

Czynności zarządzania nieruchomością w zakresie technicznego utrzymania nieruchomości wspólnej obejmowały w szczególności: kontrolę nad usuwaniem awarii i ich skutków, kontrolę nad obsługą techniczną nieruchomości, w tym obsługę techniczną nieruchomości – 24 h pogotowie techniczne instalacji: elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, domofonowej, bram garażowych, wentylacji, klimatyzacji, przeciwpożarowej (§4 ust. 3 pkt 4).

W przypadku awarii, której usunięcie przekraczało zakres bieżących konserwacji, Zleceniobiorca miał obowiązek podjąć czynności mające na celu zabezpieczenie przed zniszczeniem mienia, następnie zlecić usunięcie awarii z jednoczesnym powiadomieniem Zleceniodawcy o jej wystąpieniu, przewidywanych kosztach i terminie jej usunięcia. Do usunięcia awarii zleceniobiorca miał korzystać z firm i osób świadczących usługi konserwacji nieruchomości zgodnie z zakresem niniejszej umowy oraz umów zawartych z podmiotami zewnętrznymi (§5 ust. 1 i 2).

Za wykonywane czynności zarządzania, Zarządca pobierał wynagrodzenie miesięczne, przy czym wynagrodzenie nie obejmowało takich usług jak przeglądy okresowe nieruchomości i urządzeń, usuwania awarii i ich skutków, dostaw mediów, usuwania liści z rynien i ich odśnieżania, odśnieżania powierzchni dachów, udrażniania systemów odpływowych, konserwacji dźwigów, oczyszczania separatorów, które płatne były na podstawie odrębnych faktur (§6 ust. 1 w zw. 6) (bezsporne, ponadto dowód: umowa o zarządzanie nieruchomością wspólną k. 58-67, zeznania świadka M. Z. k. 184-186, zeznania świadka A. S. (1) k. 186-187, zeznania świadka G. T. k. 189v – 191v, zeznania J. P. za pozwanego k. 217-217v).

(...) Sp. z o.o. lub bezpośrednio mieszkańcy nieruchomości przy ul. (...) w W. zgłaszali do (...) Sp. z o.o. wady i awarie techniczne w tych budynkach, które ten ostatni – w ramach odpowiedzialności z tytułu rękojmi lub gwarancji – zlecał ich naprawę generalnemu wykonawcy (...) S.A. Naprawą ze strony (...) S.A. zajmował się jego podwykonawca (...) Sp. z o.o. (...) Sp. z o.o. prowadził czynności nadzorcze nad procesem usuwania usterek przez (...) S.A. (bezsporne, ponadto dowód: zeznania świadka M. Z. k. 184-186, zeznania świadka A. S. (1) k. 186-187, zeznania świadka G. T. k. 189v – 191v, zeznania J. P. za pozwanego k. 217-217v).

W sierpniu 2012 r. G. T. z ramienia (...) Sp. z o.o. zgłosiła do (...) Sp. z o.o. usterkę fontanny polegającą na ponadnormatywnym zużyciu wody. Przyczyną tej usterki było niewłaściwe usytuowanie czujników odpowiadających za poziom wody tzw. sond. (...) Sp. z o.o. zgłosił ww. usterkę do generalnego wykonawcy (...) S.A., a ten - w ramach gwarancji - do naprawy fontanny skierował swojego podwykonawcę (...) Sp. z o.o. W maju 2013 r. (...) Sp. z o.o. wykonała naprawę fontanny i ustawiła właściwe poziomy wody w zbiorniku (bezsporne, nadto dowód: zeznania świadka M. Z. k. 184-186, zeznania świadka A. S. (1) k. 186-187, zeznania świadka P. S. k. 187v-188v, zeznania świadka G. T. k. 189v – 191v, zeznania J. P. za pozwanego k. 217-217v).

W procesie naprawy fontanny - na zlecenie (...) Sp. z o.o. - pomocniczo brał udział konserwator budynku P. S.. P. S. na miejscu udostępniał (...) Sp. z o.o. pomieszczenia techniczne (otwierał właz do studni), uzupełniał wodę i dolewał środki chemiczne (dowód: zeznania świadka M. Z. k. 184-186, zeznania świadka P. S. k. 187v-188v).

Do obowiązków konserwatora z ramienia (...) Sp. z o.o. w zakresie obsługi fontanny na tej inwestycji należało usuwanie awarii hydraulicznych, kontrola pracy fontanny, bieżąca konserwacja, czyszczenie filtrów, uzupełnienie i napełnianie wody w sezonie i dolewanie chemii (dowód: zeznania świadka P. S. k. 187v-188v).

P. S. na zlecenie (...) Sp. z o.o. kupił środki chemiczne potrzebne do utrzymania prawidłowej jakości wody w fontannie - 4 sztuki opakowania B. (...) płynny 25 kg i 4 sztuki opakowania B. S. 20 kg (dowód: zeznania świadka P. S. k. 187v-188v, zeznania świadka G. T. k. 189v – 191v).

Są to środki standardowo zalecane przez producenta fontann - przeznacza się je do bieżącej konserwacji fontann i ich czyszczenia (dowód: zeznania świadka M. Z. k. 184-186, zeznania świadka A. S. (1) k. 186-187, zeznania świadka P. S. k. 187v-188v, zeznania świadka G. T. k. 189v – 191v).

Z uwagi na awarię instalacji ciepła technicznego, P. S. na zlecenie (...) Sp. z o.o. wymienił odpowietrznik przy wymienniku ciepła technologicznego w klatce D (dowód: zeznania świadka P. S. k. 187v-188v, zeznania świadka G. T. k. 189v – 191v).

W związku z awarią instalacji kanalizacyjnej w klatce C2 i C4 P. S. wraz z W. K. na zlecenie (...) Sp. z o.o. wykonali odkrycia w murach szachtów instalacyjnych w pionach tzw. odkrywki w klatkach C2 i C4. Odkrywki były dokonywane w celu lokalizacji miejsca przecieku. (...) Sp. z o.o. po odkryciu takiego miejsca przecieku zabezpieczał to miejsce i wskazywał je (...) Sp. z o.o., by ten usunął awarię. Usterka zlokalizowana w klatkach C2 i C4 została usunięta przez (...) S.A., a fakt ich naprawy potwierdził (...) Sp. z o.o. (dowód: zeznania świadka M. Z. k. 184-186, zeznania świadka A. S. (1) k. 186-187, zeznania świadka P. S. k. 187v-188v, zeznania świadka W. K. k. 188v-189v, zeznania świadka G. T. k. 189v – 191v).

P. S. otrzymał od (...) Sp. z o.o. dodatkowe wynagrodzenie z tytułu wykonania odkrywek (dowód: zeznania świadka P. S. k. 187v-188v), zaś W. K. od (...) Sp. z o.o. otrzymał je częściowo (dowód: zeznania świadka W. K. k. 188v-189v).

(...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Sp. z o.o. wystawił następujące faktury VAT:

- nr I/08/14 w dniu 27 stycznia 2014 r. na kwotę łączną 2.012,34 zł brutto, na którą składała się kwota 800,00 zł z tytułu usuwania skutków awarii systemu cyrkulacji wody fontanny oraz wsparcia technicznego pracowników serwisu (...) w trakcie naprawy gwarancyjnej, kwota 610,08 zł brutto za 4 szt. B. (...) płynny opakowanie 25 kg. oraz 602,26 zł za 4 szt. B. S. opakowanie 20 kg;

- nr I/10/14 w dniu 05 lutego 2014 r. na kwotę łączną 762,60 zł brutto, na którą składała się kwota 615,00 zł brutto za prace inspekcyjne oraz wykonanie odkryć w murach szachtów instalacyjnych na pionach w klatce C2 oraz C4 w związku z awariami instalacji kanalizacyjnej oraz kwota 147,60 zł za usunięcie awarii instalacji CT w budynku mieszkalnym przy ul. (...). Wymiana odpowietrznika przy wymienniku ciepła technologicznego - klatka D2 ( dowód: faktury VAT k. 27-28).

(...) Sp. z o.o. nie przyjęła ww. faktur VAT i jeszcze w 2014 r. zwróciła je do (...) Sp. z o.o., gdyż w opinii (...) Sp. z o.o. usługi wskazane na fakturach VAT nie były zlecane przez niego, ani nie wynikały z umowy czy jakiegokolwiek uzgodnienia (dowód: ewidencja VAT zakupów k. 109-119, zestawienie zapisów kont k. 120).

Pismem z dnia 11 maja 2015 r. (data nadania) (...) Sp. z o.o. wystosowała do (...) Sp. z o.o. wezwanie do zapłaty kwoty 2.774,34 zł z tytułu nieuregulowanych należności objętych fakturami VAT nr (...). W odpowiedzi, (...) Sp. z o.o. podtrzymał dotychczasowe stanowisko i odmówił zapłaty wskazując, że nie zlecał (...) Sp. z o.o. wykonania usług wskazanych w tych fakturach VAT ( dowód: wezwania do zapłaty k. 29, wyciąg z książki nadawczej k. 31, pismo (...) Sp. z o.o. k. 55-56, wyciąg z książki nadawczej k. 57).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dokumentów złożonych do akt sprawy. Dokumenty te stanowiły dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 k.p.c., to stosownie do treści art. 233 § 1 k.p.c. Sąd, dokonując ich oceny w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia stanu faktycznego, a w konsekwencji, poczynił na ich podstawie ustalenia faktyczne, zwracając jednak uwagę, że dokumenty prywatne stanowiły jedynie dowód tego, że określone w nich osoby złożyły oświadczenia treści w nich zawartej.

Ponadto Sąd dopuścił dowody z zeznań świadków pracowników powoda P. S., W. K. i G. T., a także pracowników pozwanego M. Z. i A. S. (1). Sąd dał wiarę w całości zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków P. S., W. K., M. Z. i A. S. (1). Ich zeznania były logiczne i konsekwentne, i tworzyły spójną całość. W sposób zgodny z doświadczeniem życiowym oraz zasadami logiki zeznania te przedstawiły okoliczności związane z zakresem i zasadami współpracy pomiędzy stronami, opisały przebieg prac związanych z usuwaniem awarii w budynkach przy ul. (...) w W. i wykonywanych prac na zlecenie pozwanego przez generalnego wykonawcę (...) S.A. w ramach gwarancji, a w tym w szczególności charakteru czynności podjętych przez powoda przy tych pracach. Wobec zgodnych zeznań tych świadków za niewiarygodne częściowo należało uznać zeznania świadka G. T., której treść zeznań w znacznej części nie została potwierdzona, ani zeznaniami ww. świadków, ani żadnymi innymi dowodami, o czym Sąd będzie rozważać szczegółowo poniżej.

Obaj świadkowie M. Z. i A. S. (1), zajmujący się u pozwanego sprawami technicznymi, nie potwierdzali okoliczności, aby jakiekolwiek prace naprawcze na inwestycji miały być wykonywane przez powoda na zlecenie pozwanego za wynagrodzeniem przyznanym przez pozwanego. W ich ocenie nie było zawartego pomiędzy stronami porozumienia czy jakiejkolwiek umowy, na podstawie której powód miał wykonywać na rzecz pozwanego prace objęte na spornych fakturach za wynagrodzeniem. Świadkowie również nie przypominali sobie tego, by pozwany był wzywany przez powoda do wykonania prac pod rygorem wykonawstwa zastępczego. Świadkowie zgodnie stwierdzili, że wszystkie wady i usterki zgłoszone przez powoda zostały wykonane przez pozwanego, a następnie zatwierdzone przez powoda. W odniesieniu do odkrywek wykonywanych przez powoda zgodnie wyjaśnili, że odkrywki te były wykonywane jedynie w celu zlokalizowania źródła przecieku, lecz nie były one zlecane przez pozwanego za wynagrodzeniem.

Również P. S., jaki i W. K., będący konserwatorami budynków przyl. Kolejowej 47 i 47a w W. nie posiadali żadnych informacji odnośnie istnienia porozumienia pomiędzy spółkami, czy umowy pomiędzy nimi, odnoszących się do zlecania przez pozwanego na rzecz powoda prac, za które pozwany miał uiścić stosowne wynagrodzenie. Obaj zgodnie zeznali, że zlecenia wykonania danych prac otrzymywali właśnie od powoda i to powód zlecał im czynności pomocnicze przy awariach. Za dodatkowo wykonane prace otrzymywali wynagrodzenie od powoda. Żaden z tych świadków nie słyszał nic o zlecaniu prac powodowi przez pozwanego, chociaż usłyszeli, że miało jakieś być rozliczenie pomiędzy nimi. Świadkowie nie kojarzyli jednak skąd padło takie stwierdzenie. Świadkowie przy tym przyznali, że przy nich nie było rozmów o konkretnej kwocie wynagrodzenia, jaka miała być zapłacona przez pozwanego.

W kontekście przeanalizowanych zeznań powyższych świadków, szereg twierdzeń świadka G. T. należało uznać za niewiarygodnych. I tak, niewiarygodne były twierdzenia, że świadek ustalała z M. Z., T. S., A. S. (2) i P. K., że to pozwany poniesie koszty pracy pracownika powoda przy usuwaniu awarii fontanny oraz, że zwróci koszty za zakupione przez powoda środki chemiczne. Niewiarygodne jest też to, że T. S. (dyrektor finansowy pozwanego) zwracał się do niej z prośbą o zabezpieczenie obsługi fontanny, za które pozwany poniesie koszt. Dalej, za niewiarygodne należało uznać okoliczność rzekomej wymiany odpowietrznika przez powoda - z uwagi na niepodjęcie tych czynności przez pozwanego, pomimo wezwania go jako tzw. wykonawstwa zastępczego. Żaden z przesłuchanych świadków powyższych okoliczności nie potwierdza – ani pracownicy pozwanego, ani tym bardziej pracujący nawet na rzecz powoda P. S. i W. K.. Dodatkowo podczas uzupełniających zeznań świadków M. Z. i A. S. (1), świadkowie ci, zgodnie zaprzeczyli, aby przy nich odbyły się jakiekolwiek uzgodnienia finansowe tego rodzaju, że pozwany zapłaci powodowi za czynności naprawy cyrkulacji wody fontanny, wykonania odkrywek czy też zwróci należności za zakupione przez powoda środki chemiczne. M. Z. jednocześnie zaprzeczył, aby uzgodnienia takie odbywały się w obecności Pana S. i Pana K. – prezesa zarządu powoda. Świadkowie również nie potwierdzili tego, aby odpowietrznik został wymieniony przez powoda jako tzw. wykonawstwo zastępcze - nikt tej okoliczności nie kojarzył. O ile wiarygodne jest twierdzenie świadka, że pracownicy powoda wykonali właśnie na jej zlecenie odkrywki w szachtach, o tyle niewiarygodnym jest – właśnie w kontekście zeznań ww. opisanych świadków - aby uprzednio ustalała z A. S. (1), że kosztami tych prac zostanie obciążony pozwany. A. S. (1) potwierdził tyle, że zajmował się co najwyżej decyzjami technicznymi. Świadkowie A. S. (1) i M. Z. wyjaśnili natomiast, że decyzjami finansowymi za pozwanego zajmował się prezes zarządu pozwanej spółki (...). Przesłuchany w charakterze pozwanego J. P. wyjaśnił, że nie udzielał im jakiegokolwiek upoważnienia do składania oświadczeń woli w imieniu pozwanego. Nadto za niewiarygodne Sąd uznał twierdzenie G. T., że prezes pozwanej spółki (...) publicznie zobowiązał się do zapłaty faktur VAT podczas spotkania członków wspólnoty w kwietniu 2014 r., podczas którego byli T. S., Państwo K. i właściciele mieszkań. J. P. przesłuchany za stronę pozwaną po odebraniu przyrzeczenia zeznał, że nie przypominał sobie takiej sytuacji, aby w imieniu pozwanej spółki złożył ustne oświadczenie na zebraniu wspólnoty, iż ureguluje należności ze spornych faktur. Wobec braku innych dowodów nie sposób uznać, by J. P. dokonał publicznego zobowiązania do zapłaty faktury VAT.

Sąd również dopuścił w sprawie dowód z przesłuchania stron (art. 299 k.p.c.). Oceniając wiarygodność zeznań tych osób Sąd, wziął pod uwagę fakt, że były one zainteresowane wynikiem sprawy. Zadaniem Sądu przed dokonaniem oceny prawnej stanu faktycznego było ustalenie tego stanu poprzez dokonanie selekcji informacji wiarygodnych i niewiarygodnych. Selekcji tej dokonano porównując zeznania z materiałem w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, a także z zeznaniami świadków, a wreszcie kierując się zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Za powoda został przesłuchany prezes zarządu P. K., którego zeznania Sąd ostatecznie przy ustalaniu stanu faktycznego pominął, a to dlatego, że opisane przez niego okoliczności albo nie miały miejsca albo zawierały znaczne niespójności. Zakres prac rzekomo wykonanych przez konserwatorów przy naprawie fontanny jest sprzeczny z zakresem prac, o jakim mówili sami konserwatorzy – P. S. i W. K.. Nadto wszyscy świadkowie zgodnie zeznali, że to (...) Sp. z o.o. wykonała naprawę fontanny, a nie konserwatorzy. Opisany przez P. K. proces wystawienia faktur VAT za czynności jest niezrozumiały i nie jest potwierdzony żadnymi innymi dowodami zebranymi w sprawie. Niewiarygodne jest też stwierdzenie, aby A. S. (2) prosił powoda o naprawę i wymianę odpowietrznika oraz uszczelnienie instalacji. Co najwyżej, wykonanie otworów przez powoda było potrzebne mu jako zarządcy do zlokalizowania źródła przecieku. A po lokalizacji takiego miejsca usterki, za naprawę był odpowiedzialny pozwany - co też uczynił. Zasadniczo w sprawie nie było sporu co do tego, że wszelkie zgłaszane pozwanemu przez powoda usterki były usuwane przez pozwanego, a więc za niewiarygodne należało uznać twierdzenia P. K. o rzekomo niewykonanych przez pozwanego pracach.

Z kolei zeznaniom J. P. przesłuchanego za pozwaną spółkę, Sąd dał wiarę w całości, ponieważ zostały złożone w sposób logiczny, a treść zeznań korespondowała z treścią zeznań świadków P. S., W. K., M. Z., A. S. (1) i częściowo G. T., które stanowiły podstawę dokonanych ustaleń faktycznych. Opisał on w sposób przekonywujący, że nie miał potrzeby zlecania jakichkolwiek prac (...) Sp. z o.o., skoro za usterki odpowiedzialny był generalny wykonawca i to on ponosił koszty takich napraw. Wyjaśnił, że wszystkie zgłaszane przez powoda usterki były usuwane przez pozwaną spółkę. Zeznał, że jako osoba upoważniona do wydania oświadczenia woli w imieniu spółki, nie udzielał nikomu upoważnienia do zlecenia powodowi wykonania za wynagrodzeniem przyznanym przez pozwanego. Nie udzielał takiego upoważnienia, ani T. S., ani M. Z. czy A. S. (2).

S ąd zważył, co następuje:

Powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu w całości.

W niniejszej sprawie powód dochodził od pozwanego zapłaty łącznie kwoty 2.774,34 zł, na którą złożyły się należności wynikające z faktur VAT nr (...) z dnia 27 stycznia 2014 r. i nr I/10/14 z dnia 05 lutego 2014 r. Kwoty objęte w fakturach VAT dotyczyły prac powoda polegających na usunięciu skutków awarii systemu cyrkulacji wody fontanny oraz wsparcia technicznego pracowników serwisu (...) w trakcie naprawy gwarancyjnej, zwrotu kosztów poniesionych przez powoda na zakup środków chemicznych potrzebnych przy naprawie fontanny, prac inspekcyjnych powoda oraz za wykonanie odkryć w murach szachtów instalacyjnych na pionach w klatce C2 oraz C4 w związku z awarią instalacji kanalizacyjnej, za koszty usunięcia awarii instalacji ciepła technicznego w budynku mieszkalnym przy ul. (...) w W., a także za wymianę odpowietrznika przy wymienniku ciepła technologicznego w klatce D2 przez powoda. Tymczasem strona pozwana zakwestionowała, aby pomiędzy stronami doszło do zawarcia jakiejkolwiek umowy na wykonanie powyższych prac przez powoda na jego rzecz, tudzież zlecenia mu tych prac, za które powód miałby otrzymać od niego wynagrodzenie. Pozwany podniósł, że powód co najwyżej wykonał czynności towarzyszące przy czynnościach realnie wykonanych przez (...) S.A. w ramach gwarancji. Czynności te zaś mieściły się w zakresie obowiązków, do jakich powód jako zarządca nieruchomości był zobowiązany wykonać dla wspólnoty mieszkańców.

W każdej sprawie cywilnej, w tym również i gospodarczej, podstawową zasadą odnoszącą się do roli stron w procesie jest zasada wynikająca wprost z art. 6 k.c. oznaczająca, iż na każdej ze stron procesu spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności, z których wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. Innymi słowy, ten kto powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne), uzasadniające to żądanie. Działanie Sądu z urzędu nie może prowadzić do naruszenia prawa do bezstronnego sądu i odpowiadającego mu obowiązku przestrzegania zasady równego traktowania stron, tj. art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP (wyrok SN z dnia 12 grudnia 2000 r., V CKN 175/2000, OSP 2001/7-8 poz. 116). Sąd nie prowadzi zatem postępowania dowodowego z urzędu, gdyż przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c. - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96 - OSNC 1997/6-7, poz. 76; uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 2000 r., III CKN 237/00 - OSNC 2000/10, poz. 190).

W konsekwencji, skoro ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c. w zw. z art. 223 k.p.c.) to właśnie na powodzie spoczywał ciężar wykazania podnoszonych przez niego twierdzeń, że prace opisane w fakturach VAT zostały mu zlecone przez pozwanego, a za ich wykonanie przysługuje mu od pozwanego wynagrodzenie w kwotach dochodzonych pozwem. Zdaniem Sądu temu obowiązkowi powód nie sprostał.

W celu ustalenia, czy strony umówiły się, że prace wykonane przez powoda miały zostać rozliczone przez pozwanego za wynagrodzeniem, a tym samym, że powodowi należne są kwoty wskazane szczegółowo w fakturach VAT, Sąd pochylił się nad szczegółowym przeanalizowaniem każdej pozycji wskazanej na fakturach VAT i ustalił co następuje.

W fakturze VAT nr (...) z dnia 27 stycznia 2014 r. w pozycji 1 powód określił wynagrodzenie w kwocie 800,00 zł brutto za „usuwanie skutków awarii systemu cyrkulacji wody fontanny oraz wsparcia technicznego pracowników serwisu (...) w trakcie naprawy gwarancyjnej”.

W pierwszej kolejności Sąd ustalił, że powód nie usuwał skutków awarii systemu cyrkulacji wody fontanny polegającej na ponadnormatywnym zużyciu wody. Wszyscy świadkowie przesłuchani na okoliczność tego, w jaki sposób była przeprowadzona naprawa fontanny zgodnie zeznali, że naprawą awarii w maju 2013 r. zajęła się spółka (...) Sp. z o.o., będąca podwykonawcą (...) S.A., a czynności te wykonała w ramach udzielonej przez (...) S.A. gwarancji. Prace naprawcze zaś zostały podjęte na zlecenie pozwanego (...) Sp. z o.o., który wcześniej otrzymał zawiadomienie o awarii od powoda (...) Sp. z o.o. (...) Sp. z o.o. naprawiła fontannę – prawidłowo ustawiła czujniki odpowiadające za poziom wody w fontannie (tzw. sondy). Natomiast żaden z przesłuchanych w sprawie świadków nie był w stanie odpowiedzieć, na czym miały polegać prace dotyczące "usuwania skutków awarii systemu cyrkulacji wody fontanny" rzekomo wykonane przez powoda.

Odnośnie zaś drugiego elementu pozycji 1 ujawnionej na omawianej fakturze VAT, tj. „wsparcia technicznego pracowników serwisu (...) w trakcie naprawy gwarancyjnej” to w tym wypadku należy uznać, że takie wsparcie ze strony powoda było świadczone. W procesie naprawy fontanny brał bowiem udział P. S. – konserwator pracujący na tej nieruchomości na rzecz powoda. P. S. jednak sam wyjaśnił, że były to prace pomocnicze. Prace te polegały bowiem na udostępnieniu (...) Sp. z o.o. pomieszczenia technicznego, tj. otwarciu włazu do studni, a także uzupełnianie wody i dolewanie środków chemicznych do fontanny. Przy czym – wbrew stanowisku powoda – nie wykazano, aby właśnie te prace powoda miały być wykonane za wynagrodzeniem płatnym przez pozwanego. Brak jest jakichkolwiek dowodu na tego rodzaju uzgodnienie. P. S. pytany zaś o jego standardowe obowiązki jako konserwatora budynków przy ul. (...) wyjaśnił, że do jego obowiązków należała właśnie bieżąca konserwacja fontann, kontrola pracy fontanny i jej obsługa, dolewanie płynów, czyszczenie filtrów, uzupełnienie i napełnianie wody w sezonie i dolewanie chemii. Zatem czynności te to były codzienne zadania konserwatora i należały do jego normalnego zakresu obowiązków, za które otrzymywał stosowne wynagrodzenie od powoda. Tak opisane przez świadka P. S. zadania przy obsłudze fontanny należy również uznać za podstawowe usługi, jakie powód jako zarządca nieruchomości winien był wykonywać na rzecz wspólnoty mieszkaniowej w czasie usuwania awarii przez (...) Sp. z o.o. To, że (...) Sp. z o.o. uzgodnił z P. S., że czynności te ("wsparcie techniczne pracowników B.") wykona za dodatkowym wynagrodzeniem nie oznacza jednocześnie, że takie wynagrodzenie miało zostać rozliczone przez pozwanego. Brak jest w sprawie jakiegokolwiek dowodu na uzgodnienie, że to pozwany poniesie koszt udziału pracowników powoda przy usuwaniu awarii fontanny. Jednocześnie nie sposób w sprawie zweryfikować twierdzeń G. T., że dyrektor finansowy pozwanego T. S. zwracał się do niej z prośbą o zabezpieczenie obsługi fontanny, których koszt miałby ponieść pozwany. Żaden z przesłuchanych świadków o takiej okoliczności nie słyszał. Tymczasem powód zaniechał inicjatywy dowodowej w zakresie przesłuchania świadka T. S., którego zeznania mogłyby potwierdzić wyżej opisane twierdzenia świadka G. T.. Abstrahując od powyższego, nawet gdyby hipotetycznie uznać, że powodowi należy się wynagrodzenie z tytułu "wsparcia technicznego pracowników serwisu (...) w trakcie naprawy gwarancyjnej” to nie sposób jest ustalić jego wysokości, a to dlatego, że powód w poz. 1 faktury VAT nr (...) dochodzi kwoty 800,00 zł również za "usuwanie skutków awarii systemu cyrkulacji wody fontanny", których prac powód w istocie nie wykonywał.

Na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 27 stycznia 2014 r. poz. 2 powód zażądał kwoty 610,08 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych na zakup środków chemicznych potrzebnych przy naprawie fontanny, tj. 4 sztuk opakowań 25 kg B. (...) płynny i 4 szt. opakowań 20 kg B. S..

W sprawie ustalono, że powyższe środki chemiczne zostały zakupione w maju 2013 r. przez P. S. na zlecenie (...) Sp. z o.o. Nie ulega wątpliwościom, że do naprawy fontanny było niezbędne zastosowanie tych środków chemicznych, skoro należało uprzednio opróżnić z fontanny wodę, a następnie ją uzupełnić, lecz powód nie wykazał tego, aby to właśnie pozwany zobowiązał się zwrócić powodowi koszty zakupu tych środków. Ponownie nikt - poza świadkiem G. T. - o takich uzgodnieniach nie słyszał. Marginalnie wypada odnotować, że niewiadomym jest, czy ilość produktu ujawniona na fakturze VAT nr (...) była niezbędna do usunięcia awarii fontanny, o której w sprawie mowa. Nawet gdyby przyjąć, że to T. S. miał polecić G. T. zakup środków „w wystarczającej ilości” potrzebnej do naprawy fontanny to tych twierdzeń nie sposób zweryfikować. Świadkowie M. Z., A. S. (1), P. S. i G. T. bowiem zeznali, że tego rodzaju środki chemiczne są standardowymi środkami przeznaczonymi do bieżącej konserwacji fontann i ich czyszczenia. Zatem powód jako zarządca nieruchomości, by utrzymać fontannę w należytym stanie, tak czy inaczej musiał mieć w swojej dyspozycji tego rodzaju produkty.

Na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 05 lutego 2014 r. w punkcie 1 powód dochodzi zapłaty kwoty 615,00 zł brutto za „prace inspekcyjne oraz wykonanie odkryć w murach szachtów instalacyjnych na pionach w klatce C2 oraz C4 w związku z awariami instalacji kanalizacyjnej”. Po pierwsze nie wiadomo, o jakie wykonane przez powoda "prace inspekcyjne" właściwie chodzi. Być może dotyczyło to czynności poszukiwawczych źródeł przecieków związanych z awarią instalacji kanalizacyjnej wykonywanych przez pracowników powoda. Na podstawie tych czynności pracownicy powoda - P. S. i W. K. na zlecenie (...) Sp. z o.o. wykonali zatem w klatkach C2 i C4 odkrycia w murach szachtów instalacyjnych w pionach tzw. odkrywki. P. S. otrzymał od (...) Sp. z o.o. dodatkowe wynagrodzenie z tytułu wykonania odkrywek, a W. K. otrzymał je częściowo. W ramach obowiązków powoda jako zarządcy nieruchomości przy ul. (...) w W. należało właśnie ustalenie miejsca przecieku, jego zabezpieczenie i docelowo wskazanie ich (...) Sp. z o.o. do podjęcia czynności usunięcia awarii. W sprawie zaś ustalono, że usterki zlokalizowane w klatkach C2 i C4 zostały usunięte właśnie przez (...) S.A. Należy zauważyć, że odkrywki w szachtach wykonali P. S. i W. K. na zlecenie powoda (...) Sp. z o.o., a właściwie na zlecenie G. T.. Brak jest jednak podstaw do uznania, ażeby pozwany zobowiązał się do pokrycia tych kosztów. G. T. podnosiła, że ustalała z A. S. (1) to, że pozwany poniesie koszt wykonania omawianych odkrywek. Tymczasem świadek A. S. (1) potwierdził jedynie tyle, że podejmował w imieniu pozwanego decyzje odnoszące się do zagadnień technicznych (był specjalistą do spraw technicznych). Uzgodnienia ze świadkiem związane z wykonaniem odkrywek sprowadzać się zatem mogły co najwyżej do kwestii technicznych. Decyzjami finansowymi zajmował się zaś J. P. - prezes zarządu pozwanej spółki. Ten zaś przesłuchany za stronę pozwaną wyjaśnił, że nie udzielał swoim pracownikom jakiegokolwiek upoważnienia do składania oświadczeń woli w imieniu pozwanej spółki. Zatem nawet gdyby uznać, że takie uzgodnienia pomiędzy G. T. a A. S. (1) miały miejsce (czego jednak na kanwie niniejszego proces nie sposób przyjąć) to nie mogły one wywrzeć takiego skutku, jakiego oczekiwałby powód, tj. ewentualna zgoda A. S. (1) na finansowanie przez pozwanego wykonania odkrywek przez pracowników powoda nie mogła być skuteczna.

Na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 05 lutego 2014 r. w punkcie 2 powód żądał również wynagrodzenia w kwocie 147,60 zł za „usunięcie awarii instalacji ciepła technicznego w budynku mieszkalnym przy ul. (...) w W. oraz wymianę odpowietrznika przy wymienniku ciepła technologicznego w klatce D2”.

Analogicznie, jak w sytuacji żądania przez powoda zapłaty za usuwanie skutków awarii systemu cyrkulacji fontanny, należało również w tym przypadku stwierdzić, że powód nie usuwał awarii instalacji ciepła technicznego mieszkalnym przy ul. (...) w W.. Świadkowie zgodnie zeznali, że to generalny wykonawca (...) S.A. usuwał wszelkie zgłaszane przez powoda usterki. Co do tego nie było sporu. Jednocześnie nie sposób w sprawie ustalić, jakie czynności w tym zakresie wykonywał powód i na czym one właściwie miały polegać. W odniesieniu do drugiej części opisu w fakturze VAT ("wymiana odpowietrznika przy wymienniku ciepła technologicznego w klatce D2") wiadomo jedynie tyle, że P. S. wykonał wymianę tego odpowietrznika. Przy czym czynność tę wykonał na zlecenie (...) Sp. z o.o. Okoliczność rzekomego wzywania pozwanego do wymiany odpowietrznika pod rygorem wykonania zastępczego nie jest w żaden sposób udowodniona. Nikt - poza świadkiem G. T. - nie słyszał o tego rodzaju wezwaniu. Zatem trudno jest obciążyć pozwanego kosztami rzekomo zastępczego wykonania prac przez powoda, skoro nikt o okoliczności wzywania pozwanego do wykonania tych prac nie wie.

Ostatecznie należałoby się odnieść do podnoszonej przez powoda okoliczności, że prezes pozwanej spółki (...) publicznie zobowiązał się do zapłaty wyżej opisanych faktur VAT podczas spotkania członków wspólnoty w kwietniu 2014 r., na którym byli obecni T. S., Państwo K. i właściciele mieszkań. J. P. po odebraniu przyrzeczenia zeznał, że nie przypominał sobie takiej sytuacji, aby w imieniu pozwanej spółki złożył ustne oświadczenie na zebraniu wspólnoty, iż ureguluje należności ze spornych faktur. Sąd - wobec braku dowodów świadczących odmiennie - nie znalazł podstaw do ustalenia, by J. P. dokonał publicznego zobowiązania do zapłaty faktury VAT. Być może twierdzenie to mogło zostać obalone np. zeznaniami świadka T. S. czy I. K., lecz powód o dopuszczenie dowodu z zeznań tych świadków nie wnosił, a sąd, szanując obowiązującą w procesie cywilnym zasadę kontradyktoryjności, nie dopatrzył się zasadności dopuszczenia tych dowodów z urzędu. W tym kontekście zaś wydają się być racjonalne twierdzenia J. P., że "jest to dla mnie absurdalne, że miałbym zlecać jakiekolwiek prace (...) Sp. z o.o., płacić za usterkę, za którą odpowiada generalny wykonawca". I z takim tokiem rozumowania nie sposób się nie zgodzić. Skoro generalny wykonawca (...) S.A. udzielił pozwanemu gwarancji na wykonaną przez siebie inwestycję, a tym samym zobowiązał się do usuwania usterek i awarii w budynkach, to właściwie pozwany nie miałby powodów, by partycypować w kosztach usuwania tych usterek i awarii.

W konsekwencji, powód ze spoczywającego na nim ciężaru dowodu nie wywiązał się należycie i nie wykazał, aby pozwany zobowiązał się do zapłaty za czynności wykonane przez powoda. Sąd co prawda daje wiarę temu, że pomiędzy stronami (właściwie jego pracownikami) mogły istnieć jakieś ustalenia, tudzież pozwany kierował do powoda prośby o wykonanie pewnych czynności przy usuwaniu usterek i awarii, lecz to nie stanowi - samo przez się - że były to dodatkowe zlecenia, za które powodowi należna jest od pozwanego zapłata. Tym bardziej, że w tych ustaleniach po stronie pozwanego nie uczestniczył J. P., jako jedyny upoważniony do składania oświadczeń woli w imieniu pozwanej spółki. Po stronie zaś powoda z racji swego zajęcia jako zarządcy nieruchomości oczywiście leżał obowiązek pomocy przy pracach polegających na usunięciu awarii w tych nieruchomościach.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że roszczenie strony powodowej nie znajduje ani podstawy faktycznej, ani prawnej. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dał podstaw do stwierdzenia, iż pozwany zobowiązał się wobec powoda do zapłaty wynagrodzenia za czynności opisane w fakturach VAT i to właśnie w kwotach w nich wskazanych.

Wobec powyższego powództwo należało oddalić w całości, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i kosztów celowych – art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c. w zw. § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490, j.t. ze zm.). Na koszty te, poniesione przez pozwanego, składają się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym 1200,00 złotych.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.