Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kielcach III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018 w Kielcach

przy udziale

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S. (1), N. S. (1) i N. S. (2)

przeciwko R. S.

o podwyższenie alimentów

i z powództwa R. S.

przeciwko M. S. (1), N. S. (1) i N. S. (2)

o obniżenie alimentów

1.  podwyższa alimenty zasądzone od R. S. wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 10 kwietnia 2017 r. sygnatura akt I C 868/16 na rzecz M. S. (1) z kwoty 600 do kwoty po 650 ( sześćset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie płatnych do 10-tego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 7 maja 2018 r.,

2.  podwyższa alimenty zasądzone od R. S. wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 10 kwietnia 2017 r. sygnatura akt I C 868/16 na rzecz małoletnich N. S. (1) i N. S. (2) z kwoty po 450 do kwoty po 500 ( pięćset) złotych na rzecz każdej z nich miesięcznie płatnych do 10-tego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 7 maja 2018 r. do rąk matki M. S. (2),

3.  oddala powództwo w pozostałej części,

4.  oddala powództwo wzajemne R. S. o obniżenie alimentów,

5.  zwalnia pozwanego od ponoszenia kosztów sądowych,

6.  wyrokowi w punkcie 1 i 2 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Beata Mierzejewska-Piekarska

Sygn. akt RC 318/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 maja 2018 r. M. S. (2) w imieniu swoich dzieci M. S. (1), N. S. oraz N. S. (2) wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych od ich ojca R. S. wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 10 kwietnia 2017 r. na rzecz M. S. (1) z kwoty 600,00 zł miesięcznie do kwoty po 1.000,00 zł, a na rzecz N. S. i N. S. (2) z kwoty 450,00 zł miesięcznie do kwoty po 850,00 zł miesięcznie. Dodatkowo M. S. (2) wniosła o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przypisanych.

W uzasadnieniu wskazano iż od ostatniego określenia wysokości świadczeń alimentacyjnych nastąpiła znaczna zmiana w sytuacji materialnej i finansowej matki małoletnich, ponieważ jej dochód uległ obniżeniu. Dodatkowo wskazano, że zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletnich uległ zmianie oraz że nastąpił zasadniczy wzrost dochodów pozwanego. Zaznaczono, że pozwany prowadzi warsztat samochodowy oraz zarabia ponad 5.000,00 zł miesięcznie. Podniesiono, że R. S. nie interesuje się losem córek i nie poczuwa się do odpowiedzialności za nie. Z tego względu cały ciężar wychowania, dbania o rozwój dzieci oraz zaspokajanie ich potrzeb spoczywa na matce małoletnich.

W odpowiedzi na pozew z dnia 2 lipca 2018 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości dodatkowo wnosząc pozew wzajemny, w którym zażądał obniżenia alimentów na rzecz M. S. (1) z kwoty po 600,00 zł miesięczni do kwoty 450,00 zł miesięcznie, na rzecz małoletnich N. S. (1) i N. S. (2) z kwoty po 450,00 zł miesięcznie do kwoty po 350,00 zł miesięcznie. Dodatkowo wniósł o udzielenie zabezpieczenia na czas trwania postępowania poprzez obniżenie alimentów na rzecz M. S. (1) z kwoty po 600,00 zł miesięczni do kwoty 450,00 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletnich N. S. (1) i N. S. (2) z kwoty po 450,00 zł miesięcznie do kwoty po 350,00 zł miesięcznie. Ponadto wniósł o zwolnienie go z kosztów postępowania w tym od opłaty od pozwu wzajemnego. W uzasadnieniu wskazał, że roszczenie matki małoletnich jest nieuzasadnione, ponieważ jego sytuacja materialna uległa pogorszeniu. Zaznaczył również, że usprawiedliwione potrzeby powódek wskazane przez ich matkę są zawyżone. Ponadto podniósł, że w przypadku przyjęcia wskazanej przez matkę wartości usprawiedliwionych potrzeb powódek należy zauważyć że jest ona tożsama z wysokością alimentów wnioskowanych w pozwie. Zaznaczono, że tak ukształtowane powództwo dąży do zaspokojenia potrzeb powódek jedynie z majątku ich ojca. R. S. zaprzeczył twierdzeniom jakoby zarabiał ponad 5.000,00 zł miesięcznie wskazując, że wynagrodzenie osiągane przez niego jest blisko pięciokrotnie niższe. Pozwany wskazał, że w pokrywaniu świadczeń alimentacyjnych dotychczas pomagała mu jego matka oraz, że zapożyczał się u rodziny i znajomych.

Na mocy postanowienia Sądu sprawę skierowano do mediacji, jednakże w toku postępowania mediacyjnego przeprowadzonego w dniu 19 lipca 2018 r. strony nie zawarły ugody.

Na rozprawie w dniu 15 listopada 2018 r. strony wnosiły i wywodziły jak w pozwie oraz w pozwie wzajemny.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

N. S. (1) ur. (...), N. S. (2) ur. (...) oraz M. S. (1) ur. (...) pochodzą ze związku małżeńskiego R. S. i M. S. (2), które zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 10 kwietnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt IC 868/16. Ostatni raz obowiązek alimentacyjny względem powódek został ustalony w tym wyroku rozwodowym. Zobowiązano oboje rodziców do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dzieci i z tego tytułu zasądzono od ojca R. S. na rzecz M. S. (1) kwotę 600,00 zł miesięcznie, zaś na rzecz małoletnich N. S. (1) oraz N. S. (2) kwotę po 450,00 zł miesięcznie na rzecz każdej z nich.

W dacie wydania przedmiotowego orzeczenia M. S. (1) uczęszczała do I klasy technikum. Była osobą cierpiącą na wiele schorzeń, takich jak: padaczka oraz torbiel pajęczynówki. Z tego względu małoletnia pozostawała pod opieką lekarzy specjalistów: neurologa, okulisty oraz psychiatry. Posiadła orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Koszty jej utrzymania w tym okresie określono na kwotę 1.200,00 zł miesięcznie, na którą składały się następujące wydatki: wyżywienie: 300,00 zł, odzież 300,00 zł, środki czystości 150,00 zł, kieszonkowe 50,00 zł, ubezpieczenie 10 zł, wizyty lekarskie oraz koszty leczenia 150,00 zł, imprezy szkolne 260,00 zł, korepetycje 100,00 zł.

W tym czasie N. i N. S. (1) miały po 15 lat i uczęszczały do gimnazjum. Ich miesięczne koszty utrzymania wynosił ok. 900,00 zł na rzecz każdej z nich. Składały się na niego następujące wydatki: wyżywienie 300,00 zł, odzież 300,00 zł, abonament telefoniczny 50,00 zł, kieszonkowe 50,00 zł, wydatki szkolne oraz na imprezy szkolne 260,00 zł, opłaty za wakacje i ferie 170,00 zł

M. S. (2) prowadziła własną działalność gospodarczą, z tytułu której osiągała dochody w wysokości od 3.000,00 zł do 3.500,00 zł miesięcznie. Mieszkała wraz ze swoimi córkami w mieszkaniu, które otrzymała od swojej matki w drodze umowy darowizny. Miesięczne koszty utrzymana, które ponosiła wynosiły: opłata za czynsz 600,00 zł, opłata za prąd 100,00 zł, dopłaty do wody, kablówka, Internet, (...)-190,00 zł, opłata za gaz 160,00 zł. Dodatkowo w skali roku płaciła 500,00 zł za ubezpieczenie mieszkania.

R. S. w dacie wydania poprzedniego orzeczenia określającego wysokość świadczenia alimentacyjnego była zatrudniony w S., na stanowisku przedstawiciela handlowego. Z tego tytułu osiągał miesięczne dochody w wysokości 711,00 zł.

Dowody: wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 10 kwietnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt IC 868/16 ( akta sprawy IC 868/16, k. 153 , odpisy skróconych aktów urodzenia (akta sprawy IC 868/16, k. 5-7 ), zeznania M. S. (3) (akta sprawy IC 868/16, k. 69,70), uzasadnienie postanowienia z dnia 6 października 2016 r. (akta sprawy IC 868/16, k. 113,114), zeznania M. S. (4) (akta sprawy IC 868/16, k. 5-7, 113,114)

Obecnie M. S. (1) ma 18 lat, uczęszcza do trzeciej klasy Technikum Chemicznego w K.. Do 31 maja była osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Nie ubiegała się o wydanie nowego orzeczenia. Pozostaje pod stałą opieką lekarzy specjalistów: psychologa raz okulisty. Nie uczęszcza na zajęcia dodatkowe.

N. S. (1) ma 17 lat, uczęszcza do drugiej klasy Technikum Ekonomicznego w K.. Przebywa pod stałą opieką lekarza psychiatry, psychologa oraz dietetyka. Sporadycznie korzysta z korepetycji z matematyki. Od początku bieżącego roku szkolnego miało to miejsce dwa razy, koszt korepetycji wyniósł 200 zł. N. S. (1) była na wycieczce w Niemczech, której koszt wyniósł 1500,00 zł. M. S. (2) zapożyczyła się u swojej siostry aby pokryć tę opłatę.

N. S. (2) ma 17 lat. Jest uczennicą VI Liceum Ogólnokształcącego w K.. Chodzi do drugiej klasy z rozszerzonymi przedmiotami: matematyką i geografią. Dobrze się uczy. W bieżącym roku szkolnym miała 3 godziny korepetycji z matematyki, których koszt wynosił 45 zł za godzinę. Stwierdzono u niej astmę alergiczną.

Matka powódek określiła miesięczny koszt utrzymania córek na następujący kwoty: N. S. (1) 1.940,21 zł miesięcznie, N. S. (2) 1.875,22 zł miesięcznie, M. S. (1) 1.874,38 zł. Łącznie daje to kwotę 5.689,81 zł.

M. S. (2) prowadziła działalność gospodarczą związaną ze sprzedażą biżuterii złotej i srebrnej, która aktualnie jest zawieszona. Dochód M. S. (2) w okresie od 1 stycznia 2018 r. do 31 marca 2018 r. wyniósł ok 2999,00 zł miesięcznie. (k.6) Jednakże z dniem 30 września 2018 nastąpiło rozwiązanie umowy agencyjnej z firmą której biżuterię matka powódek sprzedawała. Od 25 października pracuje na poczcie w K. i otrzymuje wynagrodzenie 2150,00 zł miesięcznie brutto, co netto stanowi 1500,00zł. Jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę na okres próbny do 24 stycznia 2019 r. Oprócz mieszkania, które otrzymała tytułem darowizny nie posiada majątku. Mieszka w nim z dziećmi oraz ich babką macierzystą. M. S. (2) nie zarządza emeryturą swojej matki. Pobiera świadczenie z programu ,,Rodzina 500+” na jedną z córek. W bieżącym roku kupiła kuchenkę i kanapę. Koszt abonamentu telefonicznego na rzecz każdej córki wynosi po 136,00 zł miesięcznie.

Dowody: zeznania M. S. (2) (k. 69 w zw. z k. 29,30), specyfikacja miesięcznych kosztów utrzymania (k.41-43), podsumowanie księgi przychodów i rozchodów (k.6), zaświadczenie o zatrudnieniu (k. 72), umowa o pracę M. S. (2) (k. 73), orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (k.10), rozwiązanie umowy agencyjnej (k.34)

Aktualnie R. S. ma 44 lata, nadal jest zatrudniony na stanowisku przedstawiciela handlowego w wymiarze pół etatu na podstawie umowy o pracę na czas określony od 01.01.2012 r. do 31.12.2018 r. Do lipca 2018 r. pracował w wymiarze pełnego etatu, jednak w związku z kondycją finansową firmy jego etat uległ obniżeniu. Obecnie osiąga miesięczne wynagrodzenie brutto w wysokości 1100,00 zł, co daje kwotę ok. 800,00 zł netto. Firma, w której pracuje jest zarejestrowana na jego matkę. Zatrudnione są tam łącznie dwie osoby. Jest to firma usługowo-handlowa, profil jej działalności to sprzedaż samochodów, montaż instalacji gazowych oraz naprawa samochodów. Dorabia wykonując drobne naprawy, z tego tytułu osiąga kwotę ok. 300,00 zł miesięcznie. W 2017 r. R. S. osiągnął dochód w kwocie 10.665,00 zł. Jest właścicielem dwóch działek budowlanych położonych w M., których łącza powierzchnia wynosi 1.900 m ². Jest na nich usytuowany budynek gospodarczy. W 2015 r. otrzymał od swojej babci oraz matki darowiznę na łączną kwotę 200.000,00 zł. Wyżej wskazane działki nabył również w 2015 r. za kwotę 100.000,00 zł. Nie posiada samochodu, korzysta z O. (...) z 2006 r., którego właścicielem jest jego wuj G. P.. 11 maja 2018 r. sprzedał samochód S. (...) z 2006 r., którego był właścicielem i uzyskał z tego tytułu kwotę 9.500,00 zł. Mieszka z matką i bratem w dwupokojowym mieszkaniu, którego właścicielką jest matka R. S.. Pozostaje na utrzymaniu swojej matki, która pobiera emeryturę. Pożycza środki finansowe aby pokryć świadczenia alimentacyjne.

Nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Nie może pracować fizycznie z uwagi na operacje, które przeszedł w 1998 r. i 2009 r.

Koszty utrzymania małoletnich przedstawione przez ich matkę ocenił jako zawyżone. Wskazał, że nie zgadza się z wysokością koszów środków higienicznych oraz odzieży. W jego ocenie uzasadnione miesięczne potrzeby córek kształtują się w kwocie od 800,00 do 900,00 zł. Podniósł, że kwota wskazana w specyfikacji kosztów utrzymania na wycieczki i ferie jest nierealna.

Utrzymuje kontakt z córkami, dzwoni do nich raz w tygodniu, a średnio raz w miesiącu widuje się z nimi

Dowody: zeznania R. S. (k.70 w zw. z k.30), zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach (k. 22), zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu przez R. S. w 2017 r. (k.23), umowa sprzedaży samochodu (k.25)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo M. S. (1), N. S. (3) i N. S. (2) o podwyższenie alimentów zasługuje na częściowe uwzględnienie, w związku z czym powództwo wzajemne R. S. o obniżenie alimentów należało oddalić.

Zgodnie z dyspozycją art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Niewątpliwym faktem jest to, że małoletnie powódki, z racji wieku oraz z uwagi na to, że nie posiadają majątku i uczą się, są uprawnione do pełnej alimentacji ze strony rodziców.

Przepis art. 135 § 1 k.r.o. stanowi natomiast, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. W świetle art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zarówno w literaturze jak i orzecznictwie sądowym przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie lub zmniejszenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji oraz istotne zwiększenie się lub zmniejszenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Pojęcia zwiększenia lub zmniejszenia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i wzajemnie na siebie rzutują. ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 r., III CRN 350/69 , OSNCP 1970, nr 2, poz. 15)

Przenosząc powyższe rozważania na kanwę niniejszej sprawy w pierwszej kolejności należy zauważyć, że od ostatniego ustalenia obowiązku alimentacyjnego minęło ponad 1,5 roku. Należy podkreślić, że zgodnie z art. 365 § 1 k.p.c. Sąd był związany kwestią ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie o sygn. akt IC 868/16.

Sąd mając na uwadze materiał dowodowy zgromadzony w sprawie oraz kierując się logiką i zasadami doświadczenia życiowego ustalił, że koszty utrzymania rodzeństwa S. kształtują się na wyższym poziomie niż w dacie uprawomocnienia się wyroku rozwodowego. Sąd stanął jednak na stanowisku, iż nie sposób zgodzić się ze stroną powodową jakoby kwota utrzymania N. S. (1) wynosiła 1.940,21 zł miesięcznie, N. S. (2) 1.875,22 zł miesięcznie a M. S. (1) 1.874,38 zł. Kwoty te są zawyżone. Należy bowiem zauważyć, iż przedstawicielka ustawowa małoletnich próbowała wykazać, że łączy koszt utrzymania córek wynosi 5689,81 zł, a aktualnie zarabia miesięcznie 2150 zł. Według Sądu miesięczny koszt utrzymania adekwatny do stopy życiowej ich rodziców wynosi mniej niż przedstawiła to strona powodowa. Nie można również zgodzić się z twierdzeniami R. S., iż koszty utrzymania córek kształtują się w kwocie od 800,00 do 900,00 zł miesięcznie.

Oceny usprawiedliwionych potrzeb małoletniej Sąd dokonał przez pryzmat orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 1 czerwca 1965 r., zgodnie z którym różnica wieku dzieci spowodowana upływem czasu od daty postanowienia określającego wysokość renty alimentacyjnej, sama przez się uzasadnia wzrost potrzeb związanych z uczęszczaniem do szkoły, pobieraniem dodatkowych lekcji itp., co z klei pociąga za sobą konieczność podnoszenia wydatków (postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna, I CZ 135/64).

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd doszedł do konkluzji, iż zaspokojenie podstawowych potrzeb M. S. (1) wynosi co najmniej 1300 zł miesięcznie, a na tę kwoty składają się w przybliżeniu następujące wydatki w skali miesiąca: wyżywienie 300 zł , partycypacja w kosztach utrzymania mieszkania (...) , zakup obuwia i odzieży 200 zł, leki oraz wizyty lekarskie 100 zł, bilety do szkoły 37 zł, rozrywka 50 zł, środki higieniczna 90 zł, kieszonkowe 50 zł, wycieczki szkolne, wakacje, ferie 150 zł, opłaty szkolne, wyprawka szkolna 50 zł, opłata za abonament telefoniczny 50 zł.

Minimalny koszt zaspokojenia podstawowych potrzeb N. i N. S. (2) wynosi w przybliżeniu ok. 1000 zł miesięcznie, a składają się na niego następujące miesięczne wydatki: wyżywienie 300 zł, partycypacja w kosztach utrzymania mieszkania 240 zł, zakup obuwia i odzieży 150 zł, bilety do szkoły 37 zł, opłata za korepetycje 45 zł, zakup środków higienicznych 50 zł, kieszonkowe 50 zł, wycieczki szkolne, wakacje, ferie 50 zł, opłaty szkolne, opłata za abonament telefoniczny 50 zł, leki oraz wizyty lekarskie 50 zł.

Przy uwzględnianiu kosztów usprawiedliwionych potrzeb powódek Sąd nie uwzględnił opłaty za abonament telefoniczny w kwocie po 136 zł na rzecz każdej z córek ponieważ jest to kwota znacznie odbiegająca od standardowej opłaty abonamentowej i w ocenie Sądu stanowi wydatek nieadekwatny do sytuacji materialnej rodziny. Zasadnym było uwzględnienie opłaty w wysokości ok. 50 zł miesięcznie, ponieważ tyle w ocenie Sądu wynosi średnio standardowy abonament telefoniczny.

Ustaleń dotyczących zarobkowych i majątkowych możliwości R. S. Sąd dokonał w oparciu o uchwałę Pełnego Składu Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r. (III CZP 91/86). Zgodnie z którą przez ustawowe określenie ,,możliwości zarobkowe i majątkowe" należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane z majątku, lecz również te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. Możliwości zarobkowe zobowiązanego do alimentacji nie mogą być więc zawsze utożsamiane z faktycznie osiąganymi zarobkami.

Ojciec powódek posiada doświadczenie w pracy na stanowisku przedstawiciela handlowego. Nie legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności ani o obniżonej zdolności do wykonywania pracy. W ocenie Sądu kierując się doświadczeniem życiowym i logiką przy dołożeniu należytej staranności jest w stanie znaleźć lepiej płatną pracę. Należy zwrócić, bowiem uwagę na fakt, iż osoba na której ciąży obowiązek alimentacyjny powinna dokładać wszelkich starań, aby takie zobowiązanie należycie wypełniać.

Ponadto powszechnie znanym jest fakt, iż aktualnie na rynku pracy jest zapotrzebowanie na przedstawicieli handlowych. Trudno jest więc zgodzić się z twierdzeniem R. S., że nie jest w stanie znaleźć lepiej płatnej pracy. Nawet jeśliby przyjąć za zobowiązanym do alimentacji, że nie może znaleźć pracy w zawodzie to powinien podjąć zatrudnienie na innym stanowisku na cały etat.

Należy dodatkowo zauważyć, że ojciec powódek jest właścicielem majątku o znacznej wartości, w skład którego wchodzą dwie działki budowlane położone w M., których łącza powierzchnia wynosi 1.900 m ². Jest na nich również usytuowany budynek gospodarczy, którego budowa kosztowała 100.000,00 zł . Jak sam wskazał działki nabył za kwotę 100.000,00 zł. (k.70) W tym miejscu należy podkreślić że zgodnie niekiedy sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymaga poświęcenia części składników majątkowych.

Uwadze Sądu nie umknął również fakt, że w maju tego roku w dyspozycji pozwanego znalazły się środki finansowe w kwocie 9.500,00 zł, które uzyskał z tytułu sprzedaży samochodu. Podsumowując w tym przypadku o zakresie świadczenia alimentacyjnego R. S. powinny zadecydować jego możliwości zarobkowe i majątkowe a nie dochody, jakie przedstawił, że osiąga.

Zgodnie z dyspozycją art. 135 § 2 k.r.o., wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd zważył, że matka powódek swój obowiązek alimentacyjny realizuje również na co dzień poprzez troszczenie się o ich potrzeby i wychowanie. Nie ulega zatem wątpliwości, że obowiązek alimentacyjny pozwanego powinien być realizowany w głównej mierze przez wsparcie finansowe, ponieważ jego kontakt z córkami ogranicza się do wykonania jednego telefonu tygodniowo oraz do spotkań średnio raz w miesiącu.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 133 § 1 k.r.o., art. 135 § 1 i 2 k.r.o. oraz art. 138 k.r.o. uznał, że ze wszech miar jest uzasadnione aby pozwany partycypował w kosztach utrzymania córek w większym zakresie i z uwagi na to orzekł o podwyższeniu alimentów na rzecz M. S. (1) do kwoty po 650,00 zł miesięcznie oraz na rzecz N. S. (1) i N. S. (2) do kwoty po 500,00 zł miesięcznie poczynając od dnia wniesienia pozwu.

Sąd oddalił natomiast powództwo o podwyższenie alimentów w pozostałej części jako nadmiernie wygórowane, albowiem oparte na błędnym założeniu poczynionym przez matkę małoletnich, iż koszt ich utrzymania wynosi kolejno: N. S. (1) 1.940,21 zł miesięcznie, N. S. (2) 1.875,22 zł miesięcznie oraz M. S. (1) 1.874,38 zł.

Oddalając powództwo o obniżenie alimentów Sąd zgodnie z art. 138 k.r.o. miał na uwadze, iż zmniejszeniu nie uległy usprawiedliwione potrzeby powódek ani możliwości zarobkowe i majątkowe R. S..

Z uwagi na charakter roszczenia Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. zwolnił R. S. od ponoszenia kosztów sądowych.

Rygor natychmiastowej wykonalności Sąd nadał orzeczeniu w części uwzględniającej powództwo (punkt 1 i 2 wyroku) na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

SSR Beata Mierzejewska-Piekarska