Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 kwietnia 2018 roku powódka – M. O. wniosła o zasądzenie od pozwanego – (...) Spółki Akcyjnej z siedzibąw W. na swoją rzecz kwoty 18.040,00 złotych tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 30 maja 2018 roku pozwane towarzystwo ubezpieczeń wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz od powódki kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pismem z dnia 6 czerwca 2018 roku powód cofnął powództwo wraz z zrzeczeniem się roszczenia w zakresie zależności głównej. Powód podtrzymał powództwo w pozostałym zakresie, tj. w zakresie żądanych odsetek i kosztów procesu.

Pozwany cofnął wniosek o zasądzenie kosztów procesu w piśmie z dnia 12 lipca 2018r.

Wyrokiem z dnia 26 lipca 2018r. Sąd Rejonowy w Pabianicach zasądził od (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz M. O. odsetki za opóźnienie od kwoty 18.040 zł od dnia 12 kwietnia 2018r. do dnia zapłaty. W pozostałym zakresie Sąd I instancji umorzył postępowanie oraz zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 3917 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji podniósł, że powódka w dniu 27 stycznia 2018 roku zawarła umowę o świadczenie usług turystycznych, której przedmiotem była wycieczka w terminie od 4 lutego 2018 roku do 11 lutego 2018 roku dla powódki oraz jej rodziny – łącznie pięciu osób. Cena wycieczki została ustalona na kwotę 20.270,00 złotych.

Powódka zawarła także umowę ubezpieczenia z pozwanym. Przedmiotem umowy było ryzyko rezygnacji z imprezy turystycznej na łączną kwotę 20.270,00 złotych, która obejmowała okres od 26 stycznia 2018 roku do dnia 4 lutego 2018 roku. Ubezpieczenie objęło wszystkich pięcioro uczestników wycieczki. Zgodnie z treścią umowy pozwany miał wypłacić pozwanej odszkodowanie w przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, polegającego na rezygnacji z podróży lub przerwaniu jej z powodów między innymi: nagłego zachorowania. W myśl § 14 OWU, S. I. wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od daty zgłoszenia szkody. Gdyby wyjaśnienie wszystkich okoliczności niezbędnych do ustalenia zasadności wysokości roszczenia okazała się niemożliwe w powyższym terminie, odszkodowanie jest wypłacana w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe.

W nocy z 3 na 4 lutego 2018 (z soboty na niedzielę) powódka nagle zachorowała
w związku z czym udała się do lekarza, który przepisał jej leki na receptę oraz wystawił zwolnienie lekarskie na okres od dnia 5 lutego 2018 roku do dnia 9 lutego 2018 roku.

Powódka w związku z nagłą chorobą odwołała zaplanowaną wycieczkę i jeszcze w dniu 5 lutego 2018 roku, poinformowała biuro turystyczne o rezygnacji z wycieczki wraz z całą rodziną. Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej z biurem turystycznym, zwrócone zostało jej 10% zapłaconej ceny tj. kwota 2.230,00 złotych.

W dniu 7 lutego 2018 roku, powódka zawiadomiła pozwanego o zaistniałej szkodzie. Wszczęto postępowanie likwidacyjne. W dniu 2 marca 2018 roku, na wniosek pozwanego, powódka przesłała swoją dokumentacje medyczną.

Pismem z dnia 27.02.2018 roku, pozwany zwrócił się samodzielnie do lekarza powódki z prośbą o przesłania całej dokumentacji medycznej powódki. Dokumentacja została przesłana do pozwanego.

W dniu 13 marca 2018 roku, ubezpieczyciel S. I. zwrócił się do ZUSu
o przekazanie potwierdzenia przebywania przez powódkę na zwolnieniu lekarskim. ZUS odmówił przekazania informacji.

Powódka wielokrotnie, przed złożeniem pozwu, kontaktowała się z pozwanym, mailowo oraz telefonicznie, chcąc uzyskać informację kiedy pozwany zakończy postępowanie likwidacyjne. Za każdym razem otrzymywała informację, że trwa postępowanie likwidacyjne, rozmowa była przełączana do kolejnych konsultantów, nic nie wskazywało na chęć zakończenia sprawy. Przed wytoczeniem pozwu, powódka nie została poinformowana, że pozwany dla rozpoznania sprawy potrzebuje potwierdzenia przebywania przez nią na zwolnieniu lekarskim. Pozwany informował jedynie powódkę, że sprawa jest wyjaśniania, nie wskazał, że w jego ocenie przedłożona dokumentacja lekarska jest niepełna.

Pismem z dnia 28 marca 2018 roku, doręczonym pozwanemu 4 kwietnia 2018 roku, pozwana wezwała towarzystwo ubezpieczeniowe do wypłaty jej odszkodowania w wysokości 18.040,00 złotych w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

W dniu 1 czerwca 2018 roku, po otrzymaniu w dniu 18 maja 2018 roku odpisu pozwu, pozwany wypłacił powódce kwotę 18.040,00 złotych tytułem należności głównej. Jednym
z załączników do pozwu było pismo ZUS adresowane do powódki, potwierdzające fakt przebywania przez powódkę na zwolnieniu lekarskim.

Przy takich ustaleniach stanu faktycznego Sąd I instancji uznał, że żądanie zasadzenie odsetek za opóźnienie od spełnionego przez stronę pozwaną w toku procesu świadczenia jest uzasadnione począwszy od dnia 12 kwietnia 2018r.

Powódka zawiadomiła pozwanego o szkodzie 7 lutego 2018 roku. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Stosownie do ustępu § 2 w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe.

W niniejszej sprawie pozwany kilkukrotnie informował powódkę o toczącym się postępowaniu, nie podając jednak terminu ostatecznego rozpatrzenia sprawy, stąd dalsze oczekiwanie na decyzje pozwanego towarzystwo było bezzasadne. Sąd I instancji nie podzielił argumentacji strony pozwanej jakoby zwlekanie z wydaniem decyzji w przedmiocie wypłaty świadczenia wynikało z braku niezbędnych dokumentów.

W ocenie Sądu I instancji, ubezpieczyciel nie dochował w sprawie należytej staranności. W sytuacji, gdy pozwany uznał, że dostarczona przez powódkę oraz przez jej lekarza dokumentacja, jest niewystarczającą do rozpoznania sprawy, winien był poinformować powódkę o tym jakich dokumentów dalej wymaga. Fakt zbywania powódki w rozmowach telefonicznych, wskazywanie w pismach na „dalsze wyjaśnienia sprawy” powoduje, że zachowanie pozwanego nie może być uznanym za należycie starannym.

Gdyby pozwany poinformował powódkę o przyczynie niewypłacania odszkodowania, mogłaby ona wówczas zwrócić się do ZUSu o wystawienie zaświadczenia i przekazać je ubezpieczycielowi.

O należnych od zasądzonych świadczeń odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd I instancji orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. Powódka zgłosiła szkodę w dniu 7 lutego 2018 roku, a następnie, pismem z dnia 28 marca 2018 roku wezwała ponownie towarzystwo ubezpieczeń do zapłaty. Pismo zostało doręczone pozwanemu 4 kwietnia 2018 roku, a biorąc pod uwagę zakreślony w piśmie 7 dniowy termin na spełnienie świadczenia, przyznanie odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 12 kwietnia 2018 r. jest uzasadnione.

O zwrocie kosztów procesu Sąd I instancji orzekł na mocy art. 98 k.p.c. biorąc pod uwagę, że powód wygrał sprawę w całości

Strona pozwana wniosła apelację od powyższego wyroku w zakresie zasądzenia odsetek za opóźnienie oraz obciążenia strony pozwanej kosztami postępowania.

Skarżąca zarzuciła rozstrzygnięciu naruszenie art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 6 k.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. oraz w związku z § 14 OWU w związku z art. 481 § 1 k.c. i art. 321 § 1k.c.

W uzasadnieniu apelacji strona pozwana podniosła, że w dacie złożenia pozwu powódka wiedziała, iż pozwany oczekuje na pismo z ZUS. Ponadto, w dacie złożenia pozwu powódka niewątpliwie była w posiadaniu pisma z ZUS ( jako, że pismo to stanowiło załącznik do pozwu).W konsekwencji złożenie pozwu było niecelowe. Gdyby powódka przesłała to pismo pozwanemu, pozwany dokonałby wypłaty świadczenia w terminie 14 dni od daty jego otrzymania.

Sąd I instancji popełnił błąd merytoryczny zasądzając odsetki do dnia zapłaty .Skoro bezspornym jest, że świadczenie główne zostało wypłacone powódce w dniu 1 czerwca 2018r. to odsetki za opóźnienie mogą być zasądzone najwyżej do tego dnia. Ponadto Sąd I instancji wykroczył ponad żądanie ( art. 321 § 1 k.p.c.), bowiem w piśmie z dnia 4 czerwca 2018r. strona powodowa zadała odsetek za opóźnienie do dnia 1 czerwca 2018r.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie i zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna jedynie w zakresie wyjścia przez Sąd I instancji ponad żądanie w zakresie zasądzonych odsetek za opóźnienie ( art.321 § 1 k.p.c.).

Jest okolicznością bezsporną, że zapłata należności głównej nastąpiła w dniu 1 czerwca 2018r. Pismem z dnia 12 czerwca 2018r. (-k. 80) pełnomocnik powódki sprecyzował zadanie odsetek za opóźnienie za okres od dnia 12 kwietnia 2018r. do dnia 1 czerwca 2018r.

Sąd Okręgowy ustalił datę końcowa należnych odsetek za opóźnienie na datę 1 czerwca 2018r. – zgodnie z żądaniem powódki.

W tym zakresie Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok na podstawie art. 386 § 1 k.p.c.

W pozostałym zakresie apelacja nie jest zasadna.

Wbrew zarzutom skarżącego podniesionym w apelacji, Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego, znajdujących pełne oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym i trafnie określił konsekwencje prawne z nich wynikające.

Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji jest swobodna, lecz na pewno nie dowolna, nie jest sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego, czy zasadami logicznego rozumowania. W tym stanie rzeczy brak jest podstaw do stawiania Sądowi I instancji zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.

W ocenie Sądu Okręgowego, bezzasadny jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 817 § 1 k.c. w związku z § 14 OWU, bowiem zebrany w sprawie materiał dowodowy w żadnym razie nie uzasadnia tezy, że przed wytoczeniem powództwa powódka została poinformowana, iż pozwany dla rozpoznania sprawy potrzebował potwierdzenia przebywania przez nią na zwolnieniu lekarskim, wystawionego przez ZUS. Zeznania powódki w tym zakresie są jednoznaczne – pozwany informował powódkę, jedynie, że sprawa jest wyjaśniana, nie wskazał, że w jego ocenie przedłożona dokumentacja medyczna jest niepełna. Treść zeznań powódki w tym zakresie koresponduje z pismem skierowanym do powódki przez stronę pozwaną z dnia 13 marca 2018r. ( -k. 73 akt). Z pisma tego wynika, że strona pozwana jest w trakcie wyjaśniania sprawy, natomiast nie ma w nim żadnej informacji, na czym to wyjaśnienie ma polegać. Pozew został złożony przez powódkę w dniu 25 kwietnia 2018r. Strona pozwana dopiero piśmie z dnia 27 kwietnia 2018r. ( -k.78), a więc już po złożeniu pozwu, poinformowała powódkę, że oczekuje odpowiedzi ze strony ZUS-u.

Zdaniem Sądu Okręgowego kserokopia wydruku korespondencji załączona na k.90 akt w żadnym razie nie stanowi dowodu na to, że strona pozwana zwracała się do powódki o złożenie zaświadczenia z ZUS-u. Z informacji tej w żadnym razie nie wynika, że powódka była proszona o złożenie takiego zaświadczenia, nie ma także daty, kiedy informacja o zwrócenie się przez stronę pozwana do ZUS-u został przesłana powódce.

W tym stanie rzeczy, nie sposób zgodzić się ze skarżącą, że pozwana nie przekroczyła terminu do likwidacji szkody określonego w § 14 OWU.

Tym samym bezzasadne są zarzuty skarżącej, że wytoczenie powództwa było bezzasadne.

Zdaniem Sądu Okręgowego, zgodzić należy się z Sądem I instancji, że strona pozwana od dnia 12 kwietnia 2018r. pozostawaj w zwłoce z wypłatą powódce należnego świadczenia, a zatem za okres od dnia 12 kwietnia 2018r. do dnia 1 czerwca 2018r., należne są powódce odsetki za opóźnienie na podstawie art. 481 § 1 k.c.

Z uwagi ani to, że powództwo było uzasadnione, a strona pozwana spełniła świadczenie po doręczeniu odpisu pozwu, obciążenie pozwanego kosztami postępowania było w pełni uzasadnione na podstawie art. 98 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy w pozostałym zakresie oddalił apelację, jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 ust.2 i § 10 ust.1 pkt1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. 2018r. poz.265).