Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21.06.2018r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant sek. sąd. G. P.

po rozpoznaniu dnia 21.06.2018r sprawy:

I. L. (1) z d. D.

urodz.(...) w O.

s. M. i E. z d. Z.

oskarżonego o to , że :

w okresie od 24 sierpnia 2015 roku do 19 grudnia 2017 roku w Z., rejonu (...), uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego w kwocie po 500 zł miesięcznie na rzecz F. D. (1), J. D. i F. D. (2), określonego Ugodą Sądu Rejonowego w Z. z dnia 24 sierpnia 2015 roku, sygn. akt III RC 68/15, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości wynosi 52 162,72 zł, co przekracza równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych

to jest o czyn z art. 209§1kk

I.  uznaje oskarżonego I. L. (2) za winnego popełnienia opisanego wyżej czynu, stanowiącego występek z art. 209§1kk i za to na mocy art. 209§1kk wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy art. 69§1 i 2kk i art. 70§1kk wykonanie wymierzonej wyżej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 1 (jednego) roku próby;

III.  na mocy art. 72§1 pkt 3kk zobowiązuje oskarżonego do systematycznego wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie małoletnich dzieci: F. D. (1), F. D. (2) i J. D.;

IV.  na mocy art. 72§1 pkt 2kk zobowiązuje oskarżonego do pisemnego przeproszenia przedstawicielki ustawowej małoletnich pokrzywdzonych – A. W., w terminie do jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się orzeczenia;

V.  na mocy art. 627kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 190 (stu dziewięćdziesiąt) złotych, w tym kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych opłaty sądowej.

Sygn. akt II K 226/18

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Zakopanem

z dnia 21 czerwca 2018 r.

w zakresie dotyczącej orzeczonej kary

Oceniając całokształt zgromadzonego materiału dowodowego zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, sąd uznał, że oskarżony I. L. (2) w okresie od 24 sierpnia 2015 roku do 19 grudnia 2017 roku w Z., rejonu (...), uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego w kwocie po 500 zł miesięcznie na rzecz F. D. (1), J. D. i F. D. (2), określonego Ugodą Sądu Rejonowego w Z. z dnia 24 sierpnia 2015 roku, sygn. akt III RC 68/15, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości wynosi 52 162,72 zł, co przekracza równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż oskarżony swoim zachowaniem wskazanym powyżej zrealizował znamiona występku z art. 209§1 kk, a jego wina nie budzi wątpliwości.

Co do wymiaru kary:

Za okoliczności obciążające sąd uznał fakt, iż oskarżony przez relatywnie długi bo niemal 2,5 letni okres, uchylał się od wykonywania na rzecz jego synów obowiązku alimentacyjnego, pomimo istnienia obiektywnej możliwości ku temu. Nie można nie dostrzec, że łożenie na utrzymanie własnych dzieci należy do kategorii obowiązków elementarnych, a nie wyszukanych, a uchylanie się od takich obowiązków powoduje znaczną krzywdę po stronie osób uprawnionych. Za okoliczność łagodzącą sąd uznał brak uprzedniej karalności oskarżonego oraz przyznanie się do winy i wyrażenie skruchy.

Oceniając stopień winy oskarżonego należy zauważyć, że jest on osobą dojrzałą i wykształconą, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że uchylanie się od wypełnienia ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego stanowi przestępstwo.

Rozważając kwestię stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, sąd miał na uwadze wskazania ustawodawcy zawarte w przepisie art. 115 § 2 kk.

Sąd uznając oskarżonego I. L. (2) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego wyżej stanowiącego występek z art. 209 § 1 kk, na podstawie powołanego przepisu wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu, wymierzona oskarżonemu kara adekwatna jest do stopnia społecznej szkodliwości czynu i zgodna z wymogami, o jakich stanowi art. 53 kk. Wymierzając ją wzięto pod uwagę, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć wobec oskarżonego, oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponieważ nie zachodziła konieczność wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności w tzw. wymiarze bezwzględnym, wobec spełnienia przesłanek z art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk, wykonanie wymierzonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres 1 roku próby. W ocenie sądu wymierzona oskarżonemu kara winna zrealizować wszystkie cele kary, w tym zwłaszcza uzmysłowić mu naganność postępowania, powstrzymać przed kolejnymi działaniami sprzecznymi z porządkiem prawnym oraz przestrzec innych, że działania takie, jakie zaprezentował oskarżony są ścigane i karane z odpowiednią surowością. Można przypuszczać, że oskarżony zrozumie naganność swojego postępowania i będzie w przyszłości zachowywał się zgodnie z prawem, a w szczególności nie popełni kolejnego przestępstwa.

Mając na względzie elementarne zasady sprawiedliwości oraz dobro małoletnich pokrzywdzonych, na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 kk zobowiązano oskarżonego I. L. (2) do systematycznego łożenia na utrzymanie małoletnich dzieci: F. D. (1), F. D. (2) i J. D., zaś na podstawie art. 72§1 pkt 2kk zobowiązano oskarżonego do pisemnego przeproszenia przedstawicielki ustawowej małoletnich pokrzywdzonych – A. W., w terminie do jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

Na mocy art. 627 kpk zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 190 złotych, w tym kwotę 120 złotych opłaty sądowej. Sąd uznał, iż nie zachodzą przesłanki mogące skutkować zwolnieniem oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania o jakich stanowi art. 624§1 kpk.