Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Marcin Czarciński

Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Zielińska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej M. Partyki

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 08.10., 3.12.2018 r., 28.01.2019 r.

sprawy

A. B.

urodzonej (...) w B.

córki T. i B. z d. P.

oskarżonej o to, że:

w dniu 28 maja 2018 r. w T. przy ul. (...) kierowała po drodze publicznej pojazdem mechanicznym m-ki R. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I badanie o godz. 16.59 – 1,16 mg/l, II badanie o godz. 17.28 – wynik 1,07 mg/l),

- tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

o r z e k a :

I.  oskarżoną A. B. uznaje za winną tego, że w dniu 28 maja 2018 roku w T. około godziny 15.30 przy ul. (...) kierowała po drodze publicznej pojazdem mechanicznym m-ki R. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości o wartości nie mniejszej niż 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. występku z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 kk orzeka karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby,

III.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonej środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

IV.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonej środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat,

V.  na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet środka karnego orzeczonego w punkcie IV wyroku zalicza okres zatrzymania prawa jazdy nr (...) od dnia 28.05.2018 r.,

VI.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 768 (siedemset sześćdziesiąt osiem) złotych tytułem wydatków poniesionych od chwili wszczęcia postępowania.

Sygn. akt II K 812/18

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2018 roku około godziny 15.30 A. B. przyjechała swoim samochodem marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na teren (...) w T. przy ul. (...) odebrać córkę. Po zaparkowaniu pojazdu udała się do szkoły. Szła chwiejnym krokiem, zataczała się. Po drodze zaczęła gubić różne przedmioty. Za A. B. szły matki innych uczniów, w tym, M. K., która widziała zachowanie A. B.. Po wejściu do szkoły A. B. udała się do świetlicy po córkę. Dyżurująca nauczycielka A. D. wydała dziecko. A. B. wraz z córką udała się w stronę samochodu. M. K. poprosiła nauczycielkę E. R. aby ta szybko powiadomiła policję gdyż uważa, że A. B. jest nietrzeźwa. E. R. zadzwoniła po policję i wyszła na zewnątrz budynku. M. K. po odebraniu dziecka zauważyła jak A. B. chce odjechać samochodem. Na miejsce przybiegła także E. R., która zadzwoniła już po policję. Przy samochodzie oprócz A. B. znajdowała się jedna z matek - K. P. oraz pracownik szkoły E. P.. K. P. czekając na swoje dziecko widziała A. B., która szła chwiejnym krokiem. K. P. zapytała A. B. czy dobrze się czuje i czy odwieźć ją do domu. E. R. nie chciała na to pozwolić jednak K. P. odjechała wraz z A. B.. Kiedy na miejsce przyjechał patrol policji A. B. nie było na miejscu.

W trakcie jazdy córka A. B. instruowała K. P. jak dojechać do ich domu. K. P. wyczuła od A. B. woń alkoholu jednak nie pytała jej co się stało. K. P. odprowadziła A. B. do mieszkania i wróciła do domu. W mieszkaniu A. B. była jej szwagierka M. B., która zaopiekowała się córką A. B. a ta poszła do pokoju położyć się. Po pewnym czasie do mieszkania przyjechał patrol Policji, który dokonał zatrzymania A. B..

Przeprowadzone na miejscu badanie urządzeniem (...)wykazało o godzinie 16.59 – 1,16 mg/l alkoholu, o godzinie 17.01 – 1,22 mg/l alkoholu, o godzinie 17.28 – 1,07 m/g alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowody: zeznanie świadka K. P. – k. 28,91 akt,

zeznanie świadka A. D. – k. 15-16,32,90 akt,

zeznanie świadka E. R. – k.19,30,90 akt,

zeznanie świadka M. K. – k. 11-12, 111 akt,

zeznanie świadka M. B. – k.34,91 akt,

badanie urządzeniem (...) – k. 7 akt,

opinia sądowo-lekarska – k. 46-48, 101-103 akt,

protokół zatrzymania osoby – k. 2 akt,

świadectwo wzorcowania – k. 107-108 akt,

Oskarżona A. B. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznała się do popełnienia zarzucanego czynu odmawiając składania wyjaśnień.

W postępowaniu przed Sądem oskarżona także nie przyznała się do zarzutu odmawiając złożenia wyjaśnień. Na rozprawie w dniu 28 stycznia 2019 roku wskazała jedynie, że nie powiedziała na policji, że wypiła cztery piwa i nie jest tak jak w protokole badania.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, uznając, że mają one na celu uniknięcie odpowiedzialności za popełniony czyn. W toku postępowania przygotowawczego dopuszczono dowód z opinii biegłego lekarza sądowego na okoliczność zawartości alkoholu w wydychanym przez oskarżoną powietrzu. W swojej opinii biegły sądowy P. S. wskazał, iż w momencie poruszania się samochodem, tj. około godziny 15.30 oskarżona był w stanie nietrzeźwości, tj. stężenie alkoholu w krwi oskarżonej przekraczało 0,5 promila. Biegły wskazał, że precyzyjne określenie tego stężenia w tym czasie nie jest możliwe. W opinii uzupełniającej biegły wskazał, że w czasie przeprowadzania badań powietrza wydychanego na zawartość alkoholu przez A. B. alkohol był w fazie eliminacji z organizmu jednak nie jest możliwe precyzyjne określenie stężenia alkoholu we krwi o godzinie 15.30. Według biegłego, biorąc pod uwagę tylko zapis w protokole badania stanu trzeźwości, iż w dniu 28 maja 2018 roku około godziny 13.30 oskarżona spożyła 1500 ml piwa 5% należałoby się spodziewać o godzinie 15.30 stężenia alkoholu na poziomie 1,42-1,50 promila. Jednocześnie biegły wskazał, że nie można wykluczyć, przy założeniu, że oskarżona spożywała alkohol na czczo, iż mogła go ona spożyć w części lub w całości około 45 minut przed I badaniem, tj. około godziny 16.15. Zeznania przesłuchanych świadków jasno jednak wskazują, że już około 15.30 oskarżona znajdowała się w stanie nietrzeźwości. Świadkowie zaobserwowali chwiejny krok oskarżonej, trudności w opanowaniu równowagi czy też wyczuwano woń alkoholu. E. R. wskazała, że widziała jak A. B. chwiała się na nogach, zataczała się. K. P., która odwiozła A. B. do domu, wyraźnie wskazała, że wyczuła od oskarżonej woń alkohol a gdy ta szła to się chwiała. Świadek M. K. potwierdziła, że widziała jak oskarżona idąc w kierunku szkoły zatacza się a ponadto wyczuła od niej woń alkoholu. Powyższe zeznania potwierdzają wnioski opinii biegłego, że już o godzinie 15.30 oskarżona znajdował się w stanie nietrzeźwości. M. B. zeznała natomiast, że po przyjściu do domu z córką oskarżona poszła spać i nie wychodziła z pokoju do przyjazdu Policji. Świadek nie zaobserwowała także aby oskarżona spożywała alkohol w domu.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków A. D., E. R., K. P. i M. K.. Zeznania świadków są logiczne i spójne. Świadkowie w sposób możliwie dokładny przedstawili okoliczności związane z zachowaniem oskarżonej gdy odbierała dziecko ze szkoły. Brak jest podstaw do kwestionowania zeznań świadków.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka M. B., które są jasne i spójne. Świadek potwierdziła, iż po przyjeździe do domu oskarżona położyła się spać a ona bawiła się z jej córką do momentu przyjazdu policji. Świadek potwierdziła, że w tym czasie nie zaobserwowała aby oskarżona wychodził z pokoju i spożywała alkohol. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania tych zeznań.

Sąd w swoim rozstrzygnięciu oparł się na opinii biegłego lekarza medycyny sądowej z dnia 8 sierpnia 2018 roku oraz z 4 stycznia 2019 roku. Biegły, na podstawie danych zawartych w aktach wskazał, iż z uwagi na fakt, że od oskarżonej nie pobrano próbek krwi nie ma możliwości przeprowadzenia badań retrospektywnych stężenia alkoholu. Biegły wskazał, iż opierając się na wynikach badań powietrza wydychanego można powiedzieć tylko, że w chwili przeprowadzanych badań była ona w stanie nietrzeźwości a alkohol był w fazie eliminacji. Biegły wskazał, iż w oparciu o przedstawione do sądowo-lekarskiej oceny materiały jednoznacznie należy przyjąć, iż w dniu 28 maja 2018 roku o godzinie 15.30 A. B. była w stanie nietrzeźwości przekraczającym 0,5 promila, jednakże z uwagi na brak pobrania od niej próbek krwi do badań na zawartość alkoholu precyzyjne ustalenie stężenia alkoholu w tym, czasie nie jest możliwe. Sąd, uznając opinie za rzetelne i wiarygodne, przyjął za podstawę rozstrzygnięcia obliczenia biegłego, zgodnie z którymi w chwili czynu była ona w stanie nietrzeźwości.

Pozostałe dowody zebrane w sprawie, mające postać dokumentów, zostały uznane przez sąd za wiarygodne, jako sporządzone przez kompetentne organy w przepisanej formie i nie zakwestionowane przez strony.

W tej sytuacji faktycznej wina oskarżonej w zakresie popełnienia zarzucanego czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. została wykazana. Sąd przyjął, że działanie oskarżonej wyczerpało znamiona ww. występku, ponieważ oskarżona prowadziła w ruchu lądowym pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości o stężeniu o wartości nie mniejszej niż 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, stwierdzonym badaniem zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu i potwierdzonym opinią biegłego lekarza medycyny sądowej.

Mając na uwadze to, iż kara jest przede wszystkim środkiem polityki karnej umożliwiającym osiągnięcie celów prewencyjnych i represyjnych, a w szczególności ma zapobiec ponownemu popełnieniu przestępstwa przez sprawcę i skłonić go do przestrzegania porządku prawnego Sąd postanowił wymierzyć oskarżonej karę pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonej kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu oskarżonej a przede wszystkim spełni swą rolę w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. Sąd uznał, że charakter czynu oraz okoliczności jego popełnienia uzasadniały wymierzenie oskarżonej właśnie kary pozbawienia wolności. W przekonaniu Sądu wymierzona kara jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, zarówno w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak i wpłynie zapobiegawczo i wychowawczo wobec oskarżonej na przyszłość. Obecne jej zachowanie stanowiło rażący przykład lekceważącego stosunku do przepisów obowiązującego prawa. Oskarżona prowadząc pojazd po drodze publicznej znajdowała się w stanie po użyciu alkoholu. Co więcej zamierzała odebrać dziecko ze szkoły mimo swojego stanu. Świadczy to o stosunku oskarżonej do obowiązujących, również ją, norm i przepisów. Najłagodniej rzecz ujmując stosunek ten jest beztroski i nieodpowiedzialny. Dlatego takie zachowanie oskarżonej spotkać się musi z odpowiednią reakcją, mieszczącą się przy tym w granicach wyznaczonych przez stopień winy sprawcy.

Wymierzając karę Sąd nie tracił z pola widzenia okoliczności wpływających na jej wymiar. Do okoliczności obciążających zaliczono lekceważący stosunek do obowiązujących przepisów ruchu drogowego, przejawiający się w jeździe w stanie po spożyciu alkoholu oraz znaczną szkodliwość społeczną czynu a do okoliczności łagodzących uprzednią niekaralność oskarżonej.

Sąd uznał jednocześnie, że warunki i właściwości osobiste oskarżonej pozwalają przypuszczać, iż zastosowana w stosunku do niej instytucja zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności doprowadzi do osiągnięcia celów kary. Sąd uznał, iż zawieszenie wykonania kary na okres dwóch lat posłuży ewentualnej weryfikacji trafności postawionej w stosunku do oskarżonej prognozy na przyszłość. W ocenie Sądu okres ten jest wystarczająco długi, aby uzmysłowić oskarżonej nieprawidłowe zachowanie.

Stosownie do treści art. 42 § 2 kk Sąd orzeka, na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, 174 lub 177 kk.

W przedmiotowej sprawie Sąd był zatem zobligowany do orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów. Oskarżona, znajdując się w stanie nietrzeźwości, w sposób umyślny naruszyła obowiązujące zasady ruchu drogowego. Oskarżona wiedziała, że spożywała alkohol, wiedziała jakie niesie to za sobą skutki i konsekwencje, jeżeli chodzi o możliwość prowadzenia pojazdów. W ocenie Sądu orzeczenie wspomnianego zakazu na okres 3 lat spełni swoją funkcję i powstrzyma oskarżoną przed popełnieniem podobnego czynu w przyszłości a złamanie zakazu spowoduje dodatkową odpowiedzialność. W ocenie Sądu okres ten pozwoli oskarżonej zweryfikować swoją postawę i wysnuć wnioski na przyszłość a w konsekwencji zapobiegnie powstaniu podobnej sytuacji (tak też wyrok SN z 5.06.2003, V KK 44/03; uchwała SN z 26.09.2002, I KZP 20/02, OSNKW 2002/11-12/92; post. SN z 29.01.2002, I KZP 32/01, Pip 2002/4/2).

Na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 maja 2018 roku.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonej środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 5000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Aktualnie oskarżona pracuje zawodowo z wynagrodzeniem 2.000 złotych miesięcznie. Z uwagi na powyższe o kosztach postępowania i opłatach Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 627 kpk, art. 618 § 1 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 roku obciążając nimi oskarżoną. Zdaniem Sądu konieczność uiszczenia zarówno opłaty jaki i wydatków nie wpłynie negatywnie na możliwość utrzymania samej oskarżonej jak i jej rodziny.