Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 października 2017 r. K. W. wniosła przeciwko (...) spółce akcyjnej w Ł. o zapłatę kwoty 1401 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 22 marca 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu, powódka wskazała, iż dnia 24 lutego 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki D. (...) nr rej. (...) należący do B. M.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółka akcyjna w Ł.. Poszkodowana dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne. W związku z niemożnością korzystania przez poszkodowaną z uszkodzonego pojazdu, dnia 25 lutego 2017 r. poszkodowana zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki T. (...) nr rej. (...). Ubezpieczyciel zakwalifikował szkodę jako całkowitą i wypłacił poszkodowanej odszkodowanie. Dnia 21 marca 2017 r. poszkodowana zwróciła powódce wynajęty pojazd. Tego samego dnia, powódka wystawiła na rzecz poszkodowanej fakturę VAT na kwotę 3000 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego. Powódka zgłosiła wierzytelność ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyznał powódce odszkodowanie w kwocie 1599 zł, uznając za uzasadniony okres najmu wynoszący 20 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 79,95 zł brutto. Dnia 21 marca 2017 r. poszkodowana zawarła z powódką umowę cesji wierzytelności na podstawie której przelała na powódkę wierzytelność przysługującą jej z tytułu zdarzenia z dnia 24 lutego 2017 r. Mimo skierowanego wezwania do zapłaty ubezpieczyciel odmówił wypłaty dalszego odszkodowania.

Nakazem zapłaty z dnia 30 października 2017 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. W przepisanym terminie (...) spółka akcyjna w Ł. wniosło od ww. nakazu zapłaty sprzeciw, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, iż dnia 15 marca 2017 r. wypłaciła poszkodowanej odszkodowanie tytułem szkody całkowitej w jej pojeździe, wobec czego najem uległ nieuzasadnionemu przedłużeniu do dnia 21 marca 2017 r., nadto powódka nie uzasadniła potrzeby najmu, zaś sama stawka najmu została przez strony zawyżona. Nadto poszkodowana widząc charakter i zasięg uszkodzeń w momencie powstania szkody mogła powziąć świadomość nieopłacalności naprawy.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 24 lutego 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki D. (...) nr rej. (...) należący do B. M.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) spółką akcyjną w Ł..

Dowód:

- oświadczenie poszkodowanej k. 35;

- pokwitowanie policji k. 36;

- protokół szkody k. 37;

- kosztorys k. 38-42;

- zeznania świadka B. M. k. 70-71;

Dnia 25 lutego 2017 r. poszkodowana zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki T. (...) nr rej. (...). Strony ustaliły dobową stawkę najmu na kwotę 120 zł doba. Umowa została zawarta na czas określony od dnia 25 lutego 2017 r. do dnia 13 marca 2017 r. z możliwością przedłużenia w formie pisemnej.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 25 lutego 2017 r. k. 6-7;

- zeznania świadka B. M. k. 70-71

Dnia 13 marca 2017 r. strony zawarły (...) do umowy najmu z dnia 25 lutego 2017 r., przedłużając czas trwania najmu do dnia 21 marca 2017 r.

Dowód:

- (...) k. 8;

W toku postępowania likwidacyjnego (...) spółka akcyjna w Ł., ustaliło wartość szkody na kwotę 1000 zł, kwalifikując szkodę w pojeździe poszkodowanej na kwotę 1000 zł.

Decyzją z dnia 15 marca 2017 r. przyznano poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 1000 zł tytułem szkody całkowite, dnia 16 marca 2017 r. wypłacono ww. kwotę poszkodowanej.

Dowód:

- ustalenie szkody k. 43-44;

- decyzja (...) z dnia 15 marca 2017 r. k. 45;

- potwierdzenie przelewu z dnia 16 marca 2017 r. k. 46;

- zeznania świadka B. M. k. 70-71;

Dnia 21 marca 2017 r. poszkodowania zwróciła powódce wynajęty pojazd zastępczy. Tego samego dnia powódka wystawiła na rzecz poszkodowanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 3000 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Również dnia 21 marca 2017 r. poszkodowana zawarła z powódką umowę cesji wierzytelności na podstawie której przelała na rzecz poszkodowanej wierzytelność przysługującą jej z tytułu zdarzenia z dnia 24 lutego 2017 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w Ł..

Dowód:

- umowa najmu z dnia 25 lutego 2017 r. k. 6-7;

- faktura VAT nr (...) k. 9;

- umowa cesji z dnia 21 marca 2017 r. k. 10;

Pismem z dnia 22 marca 2017 r. powódka wezwała ubezpieczyciela sprawcy do zapłaty kwoty 3000 zł w terminie 7 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 22 marca 2017 r. k. 11;

Decyzją z dnia 2 kwietnia 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy przyznał powódce odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1599 zł uznając za uzasadniony okres najmu wynoszący 20 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 79,95 zł brutto.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 2 kwietnia 2017 r. k. 12;

- wydruk cenników najmu k. 47-58;

Pismem z dnia 2 czerwca 2017 r. powódka wezwała ubezpieczyciela sprawcy szkody do zapłaty pozostałej kwoty wynikającej z faktury VAT w terminie do dnia 16 czerwca 2017 r.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 2 czerwca 2017 r. wraz z dowodem nadania k. 13;

Pojazd uszkodzony należał do segmentu A. średnia stawka dobowego wynajmu pojazdu, w okresie I kwartału 2017 r., w opcji bez limitu kilometrów, z pełnym ubezpieczeniem, bez dodatkowo płatnych opcji i przy rozliczeniu bezgotówkowym, wynosiła 124,10 zł brutto na (...) rynku lokalnym.

Dowód:
- opinia biegłego sądowego M. M. k. 77-81;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części (57%).

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwaną łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powódka dochodziła kwoty odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, pomniejszonych o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania.

W rozpoznawanej sprawie pozwany nie kwestionował okoliczności, iż co do zasady obciąża go odpowiedzialność z tytułu kosztów likwidacji szkody oraz zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Kwestionowana natomiast była długość najmu oraz stawka, zastosowana do jego rozliczenia.

Co do uzasadnionego okresu najmu, Sąd uznał, iż w przedmiotowej sprawie najem winien zakończyć się dnia 16 marca 2017 r. tj. po upływie 20 dni, a z dniem wypłacenia poszkodowanej odszkodowania tytułem szkody całkowitej. W dniu wypłaty odszkodowania za zniszczony pojazd dysponuje ona ekwiwalentem pozwalającym na nabycie nowego pojazdu. W orzecznictwie pojawia się różnica zdań w zakresie tego, czy po wypłaceniu odszkodowania poszkodowany ma prawo korzystać z pojazdu zastępczego, a jeśli tak to przez jaki okres. Zwolennicy tego stanowiska stoją na stanowisku, że poszkodowany musi mieć czas na znalezienie i zakup nowego pojazdu. Nawet przychylając się do tego zdania (ponieważ też nic nie stało na przeszkodzie w poszukiwaniu nowego pojazdu przed 16 marca 2017 r.), Sąd stwierdza że dla uznania za uzasadnione korzystania z pojazdu zastępczego po wypłacie odszkodowania, koniczne jest podjęcie przez poszkodowaną konkretnych działań zmierzających do nabycia nowego pojazdu. Poszkodowana takich działań efektywnie nie podjęła, co powoduje że z dniem wypłaty odszkodowania zakończył się okres uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego. Jak wynika z zeznań poszkodowanej, nie nabyła ona pojazdu bezpośrednio po szkodzie ani w okresie tygodnia po otrzymaniu odszkodowania. Z uwagi na wiek i klasę pojazdu uszkodzonego, kwota przyznanego odszkodowania – 1000 zł, pozwalała na zakup nowego pojazdu od ręki, jednakże pozwana nie poszukiwała nowego pojazdu, albowiem nowy pojazd kupiła dopiero na początku 2018 r. za kwotę 1450 zł. Mając powyższe na uwadze najem pojazdu winien zakończyć się z dniem wypłaty odszkodowania, wobec czego doliczenie dodatkowych 5 dni w celu poszukiwania nowego pojazdu było niecelowe w świetle zeznań poszkodowanej.

W zakresie uzasadnionej stawki najmu, biegły w sporządzonej opinii, niekwestionowanej przez strony wskazał, iż w I kwartale 2017 r. na rynku lokalnym średnia stawka najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego tj. A w opcji bez limitu kilometrów z pełnym ubezpieczeniem w rozliczeniu bezgotówkowym, wynosiła 124,10 zł brutto. Wobec czego zastosowana przez powódkę stawka najmu była nieco niższą stawką, niż średni koszt najmu ustalony przez biegłego, i taką stawkę tj. 120 zł należało uznać za uzasadnioną.

W judykaturze utrwalony jest pogląd, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (por. uchwała SN z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03 i wskazane w jej uzasadnieniu orzecznictwo), zaś poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania warsztatów oferujących najniższe ceny prac naprawczych. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy poszkodowanemu zarzucić można naruszenie wynikającego z art. 354 § 2 k.c. obowiązku współpracy z dłużnikiem, lub działanie sprzeczne z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym poszkodowany jest zobowiązany zapobieżeniu zwiększenia się szkody, a więc sytuacja, w której poszkodowany świadomie lub przez niedbalstwo wybrał zakład oferujący usługi w zawyżonych cenach (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002 r., I CKN 1466/99).

Z tego względu Sąd przyjął, że najem winien być rozliczony wg stawki zastosowanej przez powódkę w wysokości brutto 120 zł brutto.

Mając powyższe na uwadze za ekonomicznie uzasadniony koszt najmu pojazdu zastępczego należy uznać iloczyn uzasadnionego okresu najmu (20 dni) i wskazanej wyżej stawi – 120 zł brutto, co daje 2400 zł brutto. Kwota zapłacona przez pozwaną to 1599 zł, do zapłaty na rzecz powódki pozostała zatem kwota 801 zł.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sad ustalił w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty, zeznania świadka a w szczególności o sporządzoną przez biegłego opinie niekwestionowaną przez strony.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 i 2 k.c. od dnia 3 kwietnia 2017 r. albowiem strona powodowa domagała się odsetek od dnia 22 marca 2017 r. jednakże pierwszą decyzję w przedmiocie kosztów najmu pojazdu zastępczego pozwany wydał dnia 2 kwietnia 2017 r. wobec czego od dnia następnego pozwany pozostawał w zwłoce ze spełnieniem roszczenia.

Roszczenie powódki w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu jako nieuzasadnione.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c. Ponieważ powódka wygrał sprawę w 57 % a przegrała w 43%. Na koszty poniesione przez powódkę składa się opłata od pozwu 71 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 270 złotych oraz koszt sporządzenia opinii w kwocie 874,04 złotych z czego 57 % daje kwotę 692,57 złotych. Koszty poniesione przez pozwaną to opłata od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 270 złotych, z czego 43 % daje kwotę 123,41 złotych, zaś 692,57 złotych – 123,41 złotych, co daje kwotę 569,16 złotych.

W pkt IV Sąd nakazał zwrócić powódce od Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego- S. (...)w S. niespożytkowane koszty w sprawie. Strona powodowa uiściła zaliczkę poczet dowodu z opinii biegłego w kwocie 1500 zł. Koszt poniesiony przez powódkę, wynosił 874,04 zł zatem stronie powodowej do zwrotu pozostaje kwota 625,96 złotych (1500 zł- 874,04 zł).

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)