Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Maja Snopczyńska

Protokolant Małgorzata Nazarko

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2019 roku w Świdnicy

sprawy z odwołania K. W.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W.

w sprawie (...). (...) z dnia 19.05.2018 roku

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

I.  zmienia zaskarżone orzeczenie częściowo - w ten sposób, iż ustala w przedmiocie wskazań:

9) spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym - spełnia

II. dalej idące odwołanie oddala.

UZASADNIENIE

Powód K. W. wniósł odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności we W. zaliczającego powoda do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, kwestionując jednocześnie ustalenie, że nie spełnia przesłanek określonych w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. W uzasadnieniu twierdził, że schorzenia na jakie cierpi utrudniają mu przemieszczanie się.

Strona pozwana Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. wniosła o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu wskazała, że u powoda nie występują znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się, w związku z czym brak jest podstaw do wskazania uprawnień do karty parkingowej.

W toku postępowania Sąd ustalił

następujący stan faktyczny:

(...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w K. zaliczył powoda do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oraz stwierdził brak podstaw do wskazania uprawnień do karty parkingowej. Powód wniósł odwołanie od tego orzeczenia wskazując, że nie zgadza się z ustalonym stopniem niepełnosprawności oraz odmową do wskazania uprawnień do karty parkingowej.

Orzeczeniem z dnia 19 maja 2018r Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności we W. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

DOWÓD: akta (...) (w załączeniu)

U powoda rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa z zespołem bólowym i objawami korzeniowymi, paraparezę spastyczną, uszkodzenie aksonalne nerwów strzałkowych, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę insulinozależną i otyłość.

Powód nie spełnia kryteriów, aby uznać go za osobę o znacznym stopniu niepełnosprawności, natomiast spełnia przesłanki określone w art.. 8 ust. 1 ustawy z 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym.

DOWÓD: opinia biegłego neurologa M. W. i biegłego chirurga ogólnego D. R. k. 28-29

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie w zakresie odmowy przyznania uprawnień do karty parkingowej, zaś w zakresie zaliczenia powoda do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności podlegało oddaleniu jako niezasadne.

Zgodnie z art. 3 oraz 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. 2011/127/721 z późn. zm.) ustala się trzy stopnie niepełnosprawności:

- znaczny – gdy niepełnosprawny jest osobą z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji, tj. zaspokajania bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się, komunikację;

- umiarkowany – gdy niepełnosprawny jest osobą z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych;

- lekki – gdy niepełnosprawny jest osobą o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mającą ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki lecznicze.

Ponieważ dla rozstrzygnięcia sprawy wymagane były wiadomości specjalne z zakresu medycyny – celem ustalenia stanu zdrowia powoda w sprawie przeprowadzono dowód z opinii biegłych.

W sprawie opinię sporządziło dwóch biegłych - z zakresu chirurgii ogólnej i neurologii. Z opinii wynika, że zakres schorzeń chirurgiczno-ortopedycznych i neurologicznych uzasadnia zaliczenie powoda do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z uwagi na schorzenia kodowane symbolami 05-R i 10-N.

Tym samym biegli w swojej opinii podzielili wnioski (...) i uznali, iż powód nie może zostać zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym kartę parkingową wydaje się osobie niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. W przypadku osób zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, ograniczoną możliwość samodzielnego poruszania się można stwierdzić jedynie w przypadku ustalenia przyczyny niepełnosprawności oznaczonej symbolem 04-O, 05-R lub 10-N.

Analizując materiał dowodowy zebrany w sprawie, w szczególności akta (...), stwierdzić należy, iż powód zaliczony został do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności o przyczynie niepełnosprawności 03-L, 05-R, 07-S, przy czym nie stwierdzono u niego znacznego ograniczenia możliwości samodzielnego poruszania się, a zatem stwierdzono brak podstaw do wskazania uprawnień do karty parkingowej.

Jednakże jak wynika z opinii powołanych w sprawie biegłych M. W. i D. R. istotnym problemem zdrowotnym jest niedowład kończyn dolnych oraz zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego, które w istotnym stopniu utrudniają poruszanie się powoda na dłuższych dystansach co uzasadnia stwierdzenie, że powód spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym. Zdaniem biegłych stwierdzane zaburzenia w zakresie narządu ruchu mogą stanowić podstawę do zaliczenia co najwyżej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z powodu schorzeń kodowanych symbolem 05 – R, z prawem do karty parkingowej

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawia za uznaniem opinii jako rzeczowej, spójnej i wyprowadzającej logiczne wnioski końcowe. Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn dla których opinia ta miałaby utracić walor wiarygodnego dowodu w sprawie i nie znajdując podstaw do zakwestionowania opinii biegłych dając jej wiarę w całej rozciągłości jako wyczerpującym i w sposób rzeczowo i przekonująco uzasadnionym. Ponadto opinia biegłego zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne. Podlega jak inne dowody ocenie według art. 233§ 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, które stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest więc przedstawienie faktów lecz ich ocena na podstawie wiadomości specjalnych.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o powołane przepisy i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc uwzględniono odwołanie w części.