Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 czerwca 2016 r. T. B. (1) wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 1.510 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 9 sierpnia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 8 lipca 2015 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego w pojeździe marki P. zaistniała szkoda całkowita. W związku z tym, że właściciel pojazdu posiadał polisę AC w pozwanym towarzystwie, pozwany wypłacił na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w kwocie 3.750 zł, co zdaniem powoda nie rekompensuje całości poniesionej szkody. Powód wskazał, że nabył wierzytelność poszkodowanego wobec pozwanego na podstawie umowy cesji. ( pozew k. 2-4).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany przyznał, że w dniu 8 lipca 2015 r. zaistniała szkoda w opisanym w pozwie pojeździe marki P., na skutek czego pozwany wypłacił na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w kwocie 3.750 zł stanowiącej różnicę między wartością rynkową pojazdu sprzed szkody (11.600 zł), a jego wartością po szkodzie (7.850 zł), ustaloną na podstawie aukcji internetowej. ( odpowiedź na pozew k. 23-25).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 września 2014 r. A. T. - właściciel pojazdu marki P. (...). (...) o nr rej. (...) zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia auto casco, potwierdzoną polisą (...) nr (...), na okres od 12 września 2014 r. do 11 września 2015 r. ( wniosek - polisa GoAuto k. 39-40).

Zgodnie z § 2 ust. 32 OWU, sumę ubezpieczenia stanowiła określona w umowie ubezpieczenia kwota stanowiąca górną granicę odpowiedzialności (...) S.A. za wszystkie szkody powstałe w okresie ubezpieczenia. Zgodnie z § 2 ust. 34 OWU, szkoda całkowita to strata majątkowa powstała w wyniku zniszczenia lub uszkodzenia pojazdu w takim stopniu, że koszt jego naprawy wyliczony przez (...) S.A. w systemie kalkulacyjnym A. lub E. w wartości brutto tj. z uwzględnieniem podatku VAT, przekracza 70% wartości rynkowej pojazdu (w stanie bezpośrednio sprzed zdarzenia wywołującego szkodę) określonej na dzień powstania szkody. Zgodnie z § 2 ust. 49 wartość rynkową pojazdu stanowiła wartość pojazdu ustalona na podstawie aktualnych notowań cen rynkowych pojazdu danej marki, typu i roku produkcji, z uwzględnieniem jego cech indywidualnych, wyposażenia, przebiegu i stanu technicznego. Podstawę ustalenia wartości rynkowej pojazdu stanowiły notowania zawarte w katalogach cen pojazdów E. lub (...)Ekspert. Zgodnie z § 3 OWU przedmiotem ubezpieczenia, w zależności od rodzaju ubezpieczenia określonego w § 1 ust. 1 mógł być pojazd, jego części, wyposażenie, bagaż, koszty usług assistance, następstwa nieszczęśliwych wypadków kierowcy i pasażerów, odpowiedzialność cywilna posiadacza i kierującego pojazdem mechanicznym. Zgodnie z § 4 zakres ochrony ubezpieczeniowej udzielonej w ramach poszczególnych rodzajów ubezpieczeń był szczegółowo określony w części drugiej OWU w załącznikach stanowiących integralną część OWU. ( Ogólne Warunki Ubezpieczenia z załącznikami k. 42-58).

W dniu 8 lipca 2015 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku, którego uszkodzeniu uległ ww. pojazd marki P.. Właściciel samochodu - A. T. zgłosił szkodę do likwidacji przez pozwanego ubezpieczyciela. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wycenił wartość rynkową ww. pojazdu przed zajściem szkody na kwotę 11.600 zł, zaś po szkodzie - na kwotę 7.850 zł. W celu ustalenia wartości rynkowej pojazdu, pozwany utworzył aukcję na portalu internetowym AUTOonline i przyjął wartość samochodu na podstawie najwyższej złożonej oferty – tj. w wysokości 7.850 zł brutto. Czas trwania aukcji wyniósł 48 godzin i 4 minuty . Na podstawie powyższych danych pozwany oszacował wysokość szkody na kwotę 3.750 zł. Koszt naprawy pojazdu pozwany określił na kwotę 13.058,18 zł brutto. W konsekwencji powyższego pozwany wypłacił poszkodowanemu A. T. kwotę 3.750 zł tytułem odszkodowania za ww. szkodę całkowitą. ( dokumentacja likwidacji szkody k. 41-42, wycena nr (...)_1 k. 60-74, oferta zakupu k. 59, zeznania świadka A. T. k. 102-102v).

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 12 maja 2016 r. A. T. dokonał na rzecz A. Ś. przelewu wierzytelności wynikającej z ww. szkody komunikacyjnej, z wyłączeniem wypłaconej dotychczas kwoty 3.750 zł. Kolejno, w dniu 17 maja 2016 r. A. Ś. zbył ww. wierzytelność na rzecz T. B. (2). ( umowy cesji wierzytelności k. 9-11).

Wartość rynkowa ww. pojazdu marki P. w dniu 8 lipca 2015 r. przed szkodą wynosiła 11.700 zł brutto, a po szkodzie - 7.850 zł brutto ( opinia biegłego sądowego mgr inż. J. S. – k. 107-116, opinia uzupełniająca - k. 151-153).

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie wymienionych powyżej dowodów z dokumentów, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron, jak również w oparciu o wiarygodne zeznania świadka A. T..

Wartość rynkową ww. pojazdu przed szkodą i po szkodzie Sąd ustalił w oparciu o wnioski rzetelnych opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej J. S.. Sąd uznał za w pełni przekonujące zawarte w opinii uzupełniającej wyjaśnienia biegłego co do tego, że wyliczenie wartości pojazdu nie mogło nastąpić w systemie E., skoro w tej bazie danych przedmiotowy pojazd nie występował w konfiguracji wskazanej przez jego producenta. W ocenie Sądu, wnioski obu opinii biegłego – podstawowej i uzupełniającej - były rzetelne, jasne, stanowcze i precyzyjne. Wobec powyższego, Sąd uznał ww. opinie za pełnowartościowy materiał dowodowy w niniejszej sprawie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie jedynie co do kwoty 100 zł.

Pomiędzy stronami było bezsporne, że w dniu 8 lipca 2015 r. miała miejsce kolizja drogowa, na skutek której w ww. pojeździe marki P. zaistniała szkoda całkowita w rozumieniu postanowień umowy ubezpieczenia auto casco łączącej poszkodowanego z pozwanym ubezpieczycielem. Pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności odszkodowawczej z powyższego tytułu. Przedmiotem sporu pomiędzy stronami była jedynie wysokość szkody, do ustalenia której podstawą była wartość pojazdu przed i po zaistnieniu szkody.

Łączące strony ogólne warunki umowy ubezpieczenia wprowadzały sposób ustalenia wysokości należnego ubezpieczonemu odszkodowania w przypadku wystąpienia w pojeździe szkody całkowitej. Zgodnie z § 2 ust. 33 systemy kalkulacyjne A. i E. - systemy informatyczne służące do kalkulacji kosztów naprawy pojazdów, zawierające aktualną bazę danych z określonymi przez producentów pojazdów normami czasowymi operacji technologicznych, technologią naprawy oraz cenami części zamiennych. Zgodnie z § 2 ust. 34 OWU, szkoda całkowita to strata majątkowa powstała w wyniku zniszczenia lub uszkodzenia pojazdu w takim stopniu, że koszt jego naprawy wyliczony przez G. T..U. S.A. w systemie kalkulacyjnym A. lub E. w wartości brutto tj. z uwzględnieniem podatku VAT, przekracza 70% wartości rynkowej pojazdu (w stanie bezpośrednio sprzed zdarzenia wywołującego szkodę) określonej na dzień powstania szkody. Zgodnie z § 2 ust. 49 wartość rynkową pojazdu stanowiła wartość pojazdu ustalona na podstawie aktualnych notowań cen rynkowych pojazdu danej marki, typu i roku produkcji, z uwzględnieniem jego cech indywidualnych, wyposażenia, przebiegu i stanu technicznego. Podstawę ustalenia wartości rynkowej pojazdu stanowiły notowania zawarte w katalogach cen pojazdów E. lub (...) Ekspert. Przy braku notowań danego pojazdu, aktualnej wyceny wartości rynkowej pojazdu dokonuje niezależny rzeczoznawca majątkowy.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem, jeżeli koszt naprawy samochodu jest wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku ( vide: uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 20.02.2002 r., sygn. V CKN 903/00, OSNC 2003/1/15).

Kluczowe znaczenie dla ustalenia zasadności dopłaty odszkodowania należnego poszkodowanemu miała wartość rynkowa pozostałości pojazdu, tj. wartość rynkowa pojazdu w stanie uszkodzonym. W tym zakresie Sąd poczynił ustalenia w oparciu o rzetelne wnioski opinii biegłego sądowego J. S., który stwierdził, że określenie przez ubezpieczyciela wartości rynkowej ww. pojazdu w stanie uszkodzonym na kwotę 7.850 zł było zgodne z zapisami w OWU GoAuto i została określona w prawidłowy sposób – na podstawie należycie przeprowadzonej aukcji internetowej ( k. 107v).

Mając na względzie powyższe oraz fakt, że pozwane towarzystwo wypłaciło już poszkodowanemu w postępowaniu likwidacyjnym odszkodowanie w kwocie 3.750 zł, Sąd uznał za powództwo za zasadne w zakresie kwoty 100 zł, stanowiącej niewypłaconą dotąd część różnicy pomiędzy wartością pojazdu sprzed szkody, a wartością pojazdu po szkodzie (pkt 1. wyroku). W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo (pkt 2. wyroku).

W zakresie odsetek Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu, zasądzając odsetki ustawowe od kwoty 100 zł od dnia 9 sierpnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty. Data 9 sierpnia 2015 r. przypadała bowiem po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia ww. szkody pozwanemu ubezpieczycielowi, co - jak wynika z dokumentacji zawartej w aktach sprawy - miało miejsce w dniu 9 lipca 2015 r.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. Powód domagał się zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 1.510 zł. Sąd uwzględnił to żądanie w zakresie kwoty 100 zł, tj. 6,62%. Na poniesione przez powoda koszty procesu w kwocie 1.793 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu - 76 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego - 500 zł i wynagrodzenie pełnomocnika procesowego – 1.200 zł (ustalona na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie). Pozwany poniósł natomiast koszty w łącznej kwocie 1.217 zł, na którą złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika – 1.200 zł (ustalone na podstawie § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł.

Poniesione przez strony koszty procesu wyniosły łącznie kwotę 3.010 zł. Skoro zatem pozwany wygrał niniejszy proces w 93,38%, to taką część tych kosztów, a więc 2.810,74 zł (93,38% z 3.010 zł), powinien ponieść powód. Dlatego Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego tytułem zwrotu części kosztów postępowania w sprawie po ich stosunkowym rozdzieleniu kwotę 1.017,74 zł, stanowiącą różnicę między wysokością kosztów, które w toku postępowania powód powinien był ponieść stosownie do wyniku postępowania w sprawie (2.810,74 zł), a kosztami, jakie faktycznie poniósł (1.793 zł).

W niniejszej sprawie jak dotąd nie została pokryta przez strony poniesiona tymczasowo przez Skarb Państwa kwota 404,43 zł wypłacona biegłemu sądowemu tytułem części wynagrodzenia za sporządzenie opinii, w zakresie przekraczającym zaliczkę uiszczoną przez powoda ( k. 123). W związku z powyższym zaistniała konieczność orzeczenia w wyroku o tym, kto ponosi powyższe koszty sądowe.

Stosownie do treści art. 83 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113. Zgodnie zaś z przepisem art. 113 ust. 1 ww. ustawy kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Mając powyższe na względzie oraz z uwagi na fakt, że pozwany, jak już była o tym mowa wyżej, powód przegrał niniejszy proces w 93,38%, Sąd uznał, iż w takiej części, przy odpowiednim zastosowaniu przyjętej w tym zakresie przez Sąd zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów, powód powinien uiścić poniesione tymczasowo ze środków Skarbu Państwa ww. koszty. Dlatego Sąd w punkcie 4. wyroku nakazał pobrać z powyższego tytułu na rzecz Skarbu Państwa - kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. od powoda kwotę 377,66 zł (93,38% z 404,43 zł).

W pozostałym zakresie Sąd, mając na uwadze, że pozwany przegrał niniejszy proces w 6,62%, nakazał pobrać z powyższego tytułu na rzecz Skarbu Państwa - kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. od pozwanego kwotę 26,77 zł (6,62% z 404,43 zł) (pkt 5. wyroku).

Mając na uwadze przytoczone powyżej okoliczności faktyczne i prawne, Sąd orzekł, jak w wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikom stron.

Dnia 20 grudnia 2017 roku.