Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2019 r. w Chełmnie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)w W.

przeciwko E. G.

o zapłatę

orzeka:

Oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Powód (...) w W. w pozwie z dnia 14 kwietnia 2017 r., wniesionym tego samego dnia do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie, wniósł o zasądzenie od pozwanej E. G. na swoją rzecz kwoty 1323,94 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu żądania pozwu powód podniósł, iż stronę pozwaną oraz (...) Bank S. A. (będący również następcą prawnym (...) Bank (...) S. A. oraz (...) Finanse S. A.) łączyła umowa bankowa o kredyt ratalny nr (...) z dnia 31 grudnia 2013 r., na podstawie której bank przekazał stronie pozwanej środki pieniężne w wysokości i na zasadach określonych w umowie. Strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, nie dokonując na rzecz banku płatności w terminach i wysokościach przewidzianych w umowie. W związku z naruszeniem przez stronę pozwaną postanowień łączącego strony stosunku zobowiązaniowego, bank wykorzystał przysługujące mu uprawnienie do wypowiedzenia umowy. Na skutek złożonego przez Bank stronie pozwanej oświadczenia o wypowiedzeniu, Umowa uległa rozwiązaniu i roszczenie banku względem strony pozwanej, wynikające z niej, stało się w całości wymagalne. Pełnomocnik powoda podniósł, iż - stosownie do treści przepisów art. 509 k. c. - wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść przysługującą mu wierzytelność na osobę trzecią, a wraz z nią wszelkie przysługujące mu prawa, w tym roszczenie o zaległe odsetki. Mając na uwadze powyższe, (...) nabył na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 24 marca 2017 r. wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi, t. j. (...) Bank S. A., względem strony pozwanej, a wynikającą wprost z tytułu wyżej wskazanej umowy bankowej. Dowodem skutecznego nabycia przez powoda dochodzonego roszczenia jest również wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 24 marca 2017 r., który stanowi wykaz wszystkich nabytych przez powoda wierzytelności. Istnienie ciążącego po stronie pozwanej obowiązku spełnienia dochodzonego roszczenia jest dodatkowo stwierdzone wyciągiem z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego powoda (...) z dnia 14 kwietnia 2017 r. Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego stanowi szczególny dokument prywatny, którego treść i znaczenie została uregulowana przepisami art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych. Pełnomocnik powoda wskazał również, że na dochodzoną niniejszym pozwem kwotę 1323,94 zł. składa się:

1) niespłacona należność główna w wysokości 743,54 zł.,

2) skapitalizowane odsetki umowne w kwocie 22 zł., naliczone za okres od daty zawarcia umowy bankowej do dnia jej rozwiązania według stopy procentowej określonej w umowie,

3) skapitalizowane odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w kwocie 133,08 zł., obliczone od dnia następującego po dniu rozwiązania umowy bankowej do dnia rozliczenia portfela nabytych przez powoda wierzytelności. t j. do dnia 19 stycznia 2017 r., od kwoty należności głównej 743,54 zł., według stopy procentowej ustalonej w umowie,

4) skapitalizowane odsetki ustawowe w kwocie 2,99 zł., obliczone od dnia następującego po dniu rozliczenia portfela wierzytelności nabytych przez powoda tj. od dnia 20 stycznia 2017 r., do dnia poprzedzającego złożenie pozwu, od niespłaconej należności głównej 743,54 zł.,

5) opłaty i koszty w kwocie 422,33 zł.

Pełnomocnik powoda zaznaczył również, że powód poinformował stronę pozwaną o nabyciu względem niej wierzytelności wynikającej z umowy bankowej nr (...) z dnia 31 grudnia 2013 r. Powód podjął również działania określone w art. 187 § 1 pkt 3 k. p. c., zmierzające do pozasądowego rozwiązania sporu poprzez wezwanie strony pozwanej do dobrowolnego uregulowania zadłużenia. Jednakże nie odniosły one żadnego skutku i do dnia skierowania powództwa strona pozwana nie uregulowała swojego zadłużenia względem powoda. Ponadto pełnomocnik powoda wskazał, iż dochodzone niniejszym pozwem roszczenie stało się wymagalne w dniu 11 czerwca 2015 r. (k. 1 – 3).

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 12 lipca 2017 r. postanowił sprawę przekazać do Sądu Rejonowego w Chełmnie, wskazując w uzasadnieniu tego postanowienia, iż z analizy treści pozwu wynika, że wydanie nakazu zapłaty jest wyłączone wobec wątpliwości co do tożsamości strony pozwanej (jej odmiennych danych osobowych od danych widniejących w bazie PESEL), co powoduje, iż należy uznać, że zachodzą przeszkody wymienione w art. 499 pkt 4 k. p. c., uniemożliwiające wydanie w niniejszej sprawie nakazu zapłaty. (k. 4v).

Sąd Rejonowy w Chełmnie, podczas rozpoznawania niniejszej sprawy, ustalił, że istnieje niezgodność między nazwiskiem pozwanej, podanej w pozwie przez powoda, i nazwiskiem osoby noszącej numer PESEL podany przez powoda, wynikającym ze sprawdzenia go w systemie informatycznym PESEL-SAD i poinformował o tym pełnomocnika powoda pismem z dnia 01 marca 2018 r., w którego treści podał, że z informacji z sytemu PESEL - SAD wynika, iż pozwana określona w pozwie jako E. G. nosi aktualnie nazwisko (...) i jednocześnie zakreślił pełnomocnikowi powoda 14 dniowy termin do ewentualnej modyfikacji pozwu w tym zakresie. Pismo to zostało doręczone pełnomocnikowi powoda w dniu 05 marca 2018 r. Pełnomocnik powoda do dnia zamknięcia rozprawy w niniejszej sprawie nie dokonał stosownej korekty pozwu w zakresie nazwiska pozwanej. (k. 45 i 46).

Pozwana E. G., będąc prawidłowo zawiadomiona o terminie rozprawy, nie stawiła się na niej, nie zajęła również w sprawie żadnego stanowiska.

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

Pozwana E. G. zawarła z (...) Bank S. A. z siedzibą we W. w dniu 31 grudnia 2013 r. umowę o kredyt na zakup towarów i usług nr (...), na mocy której bank ten udzielił pozwanej kredytu w kwocie 2156,12 zł.

(dowód: umowa z dnia 31 grudnia 2013 r. o kredyt na zakup towarów i usług

nr (...) – k. 15 – 17)

Powód (...)w W. zawarł z (...) Bank S. A. z siedzibą we W. w dniu 24 marca 2017 r. umowę sprzedaży wierzytelności, w której bank ten sprzedał powodowi pakiet wierzytelności wymienionych w załącznikach 1A i 1B do tej umowy, przy czym przejście wierzytelności na kupującego nastąpi w dniu zawarcia tej umowy, pod warunkiem uiszczenia przez kupującego całości ceny sprzedaży ustalonej w tej umowie na konto banku (§ 5.5.1 i § 5.5.2 w/w umowy).

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 24 marca 2017 r. – k. 18 – 21)

odpis z załącznika nr 1 do umowy z dnia 06 czerwca 2013 r. – k. 4,

wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego

Nr (...)/2014-07-16 – k. 11)

Sąd uznał za wiarygodne przedłożone przez stronę powodową w/w dokumenty, ponieważ ich wiarygodność nie była przez strony kwestionowana. Fakt uznania przez Sąd wiarygodności w/w dokumentów nie jest jednak równoznaczny z uznaniem przez Sąd, że dokumenty te dowodzą istnienia dochodzonej w niniejszej sprawie wierzytelności.

Należy przede wszystkim stwierdzić, że – zgodnie z treścią w/w umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 24 marca 2017 r., a w szczególności z treścią § 5 tej umowy - przejście wierzytelności na kupującego, a więc na powoda, nastąpić mogło jedynie pod warunkiem uiszczenia przez kupującego całości ceny sprzedaży ustalonej w tej umowie na konto sprzedającego pakiet wierzytelności banku. Strona powodowa nie przedstawiła żadnego dowodu, który potwierdzałby ziszczenie się tego warunku zawieszającego nabycie przez powoda przedmiotowego pakietu wierzytelności. Ponadto brak jest – w ocenie Sądu – dowodu, który wykazywałby, że w skład ewentualnie nabytego przez powoda od (...) Bank S. A. pakietu wierzytelności wchodzi również wierzytelność wynikająca z zawartej przez pozwaną (...) Bank S. A. w/w umowy z dnia 31 grudnia 2013 r. o kredyt na zakup towarów i usług nr (...). Za taki dowód – zdaniem Sądu – nie może zostać uznany w szczególności dołączony do pozwu dokument zatytułowany: „Wyciąg z elektronicznego załącznika do Umowy przelewu wierzytelności z dnia 24.03.2017 r.” (k. 39), będący prostym wydrukiem komputerowym, nie opatrzonym żadnymi podpisami osób uprawnionych do składania oświadczeń woli czy to w imieniu powoda czy w imieniu wierzyciela pierwotnego ani nawet podpisem pełnomocnika powoda. Wydruk ten, dołączony do akt sprawy w takiej formie, nie może być uznany, w ocenie Sądu, za dowód tego, że w skład ewentualnie nabytych przez powoda wierzytelności wchodzi również wierzytelność opisana w tym wydruku.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż również załączony do pozwu – wystawiony przez powoda - wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego (...)Nr (...) z dnia 10.11.2017 r. (k. 29) nie ma w niniejszym postępowaniu mocy dokumentu urzędowego, a jest jedynie dokumentem prywatnym, albowiem – zgodnie z art. 194 ust. 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1355) moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1 tego artykułu - a więc: ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągów z tych ksiąg podpisanych przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu oraz wszelkich wystawionych w ten sposób oświadczeń zawierających zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności - nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Zgodnie zaś z art. 245 k. p. c., dokument prywatny stanowi jedynie dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Ponadto powód w pozwie jako stronę pozwaną wskazał osobę o imieniu i nazwisku (...) podając również w pozwie nr PESEL pozwanej. W wyniku sprawdzenia danych pozwanej, podanych przez powoda, w systemie PESEL- SAD okazało się, że istnieje niezgodność między nazwiskiem osoby wskazanej przez powoda w pozwie jako strona pozwana, a faktycznie noszonym nazwiskiem przez osobę oznaczoną numerem PESEL podanym przez powoda w pozwie. Osoba ta nosi bowiem nazwisko (...). (k. 8 - 12).

Pełnomocnik powoda w dniu 05 marca 2018 r., co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki sądowej, został zawiadomiony o rozbieżności między nazwiskiem osoby wskazanej jako pozwana w pozwie, a ustalonym przez sąd nazwiskiem osoby oznaczonej numerem PESEL wskazanym w pozwie jako numer PESEL pozwanej, poinformowany o aktualnym brzmieniu nazwiska osoby mającej numer PESEL wskazany w pozwie jako numer PESEL pozwanej oraz udzielono pełnomocnikowi powoda dwutygodniowego terminu do wniesienia ewentualnej stosownej korekty pozwu (k. 45 i 46), jednakże do czasu zamknięcia w niniejszej sprawie rozprawy w dniu 18 marca 2019 r. strona powodowa nie dokonała żadnych zmian w zakresie oznaczenia strony pozwanej.

Zgodnie z art. 6 k. c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W niniejszej sprawie, mając na uwadze wyżej przedstawione ustalenia i rozważania, należy stwierdzić, że powód nie udowodnił istnienia dochodzonego roszczenia.

Ponadto z treści pozwu wynika, że pozwaną w niniejszej sprawie jest osoba o danych personalnych (nazwisku), które już w dacie wniesienia pozwu nie odpowiadały rzeczywistym danym personalnym w zakresie nazwiska osoby o numerze PESEL, wskazanym przez stronę powodową jako numer PESEL pozwanej. Strona powodowa, mimo informacji w tym zakresie przesłanym jej przez Sąd, nie dokonała żadnej zmiany w w/w zakresie w stosunku do oznaczenia pozwanej w pozwie.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 maja 2010 r., wydanym w sprawie (...), Lex nr 846096, wyraził pogląd, ze dopuszczalne jest uściślenie oznaczenia strony przez sąd w toku postępowania, byle tylko jej oznaczenie nie polegało na wskazaniu nowego podmiotu prawa cywilnego, zaś nieprecyzyjne zatem oznaczenie w pozwie strony pozwanej nie daje podstaw do odrzucenia pozwu, gdy z przebiegu procesu jest widoczne, kogo powód miał zamiar pozwać. Uściślenie oznaczenia strony przez sąd drugiej instancji nie może jedynie sięgać tak daleko, by rodziło wątpliwości odnośnie do tego, jakiej osoby oznaczenie sądu dotyczy. Także powód może uściślić oznaczenie strony pozwanej, jeżeli nie prowadzi ono do naruszenia tożsamości stron.

Należy jednak zauważyć, że podstawą sformułowania przez Sąd Najwyższy w/w poglądu był stan faktyczny, w którym problemem było rozstrzygnięcie kwestii, czy wystarczające dla uznania, że strona pozwana została prawidłowo przez powoda oznaczona jest zamieszczenie imienia i nazwiska pozwanego w treści pozwu, a nie w jego nagłówku, oraz czy dopuszczalne jest potwierdzenie nazwiska pozwanego przez stronę powodową w protokole rozprawy pod nieobecność pozwanego. Sąd Najwyższy w w/w sprawie nie zajmował się w ogóle kwestią rozbieżności między nazwiskiem pozwanego podanym w pozwie i jego nazwiskiem, wynikającym z urzędowych rejestrów.

Zdaniem Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, Sąd nie jest władny dokonać z urzędu, bez jakiegokolwiek wniosku w tym zakresie od strony powodowej, tak daleko idącej zmiany w zakresie oznaczenia strony, aby polegała ona na ewentualnym zasądzeniu na rzecz powoda roszczenia od osoby o nazwisku innym niż nazwisko pozwanej wskazanym w pozwie, która to rozbieżność w oznaczeniu pozwanej nie została przez stronę powodową w toku procesu sprostowana. Sytuacja ta bowiem rodzi wątpliwości odnośnie tego, kto jest w niniejszej sprawie strona pozwaną.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania, Sąd powództwo oddalił.