Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

M. B., działająca w imieniu małoletniego powoda S. D. w dniu 23 lipca 2018 roku wniosła przeciwko pozwanemu A. D. pozew o zasądzenie alimentów w wysokości po 600,00 zł miesięcznie, płatnych począwszy od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że miesięczne koszty utrzymania małoletniego wynoszą 970,00 zł. Pozwany nie łoży na syna, mimo wykonywania pracy zarobkowej i uzyskiwania z tego tytułu wynagrodzenia w kwocie około 2.000 zł. Matka małoletniego nie pracuje, jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku.

A. D. uznał alimenty do kwoty 350,00 zł miesięcznie, w pozostałym zakresie wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił, co następuje:

S. D. ur. (...) jest dzieckiem ze związku pozamałżeńskiego M. B. i A. D..

(okoliczność bezsporna, a ponadto odpis zupełny aktu urodzenia – k. 13)

Małoletni od urodzenia zamieszkuje z matką M. B. i pozostaje na jej wyłącznym utrzymaniu. Oprócz małoletniego M. B. posiada jeszcze dwóch synów z poprzedniego związku – w wieku 16 i 19 lat, który także z nią zamieszkują. M. B. nie pracuje. Utrzymuje się z świadczeń wychowawczych na dwóch młodszych synów (500+) oraz zasiłku rodzinnego na trójkę synów w kwocie 547,00 zł. Nadto otrzymuje alimenty w kwocie po 500,00 zł miesięcznie na rzecz obu starszych synów. Miesięczny koszt utrzymania wynajmowanego mieszkania to około 1.162,00 zł, przy czym M. B. otrzymuje dodatek do mieszkania w kwocie 339,70 zł. Na miesięczny koszt utrzymania mieszkania składa się: czynsz – 600,00 zł, energia – 110,00 zł, gaz – 20,00 zł, wywóz odpadów – 8,00 zł za osobę, woda – 150,00 zł. Oprócz tego M. B. zakupuje co roku węgiel – koszt około 3000 zł. Tym samym w przeliczeniu na osobę miesięczny koszt utrzymania mieszkania, przy uwzględnieniu zakupu węgla, po odjęciu dotacji, wynosi 205,58 zł. Na wyżywienie dla całej rodziny M. B. wydatkuje około 1.000,00 zł miesięcznie, tj. około 250,00 zł w przeliczeniu na osobę. Dodatkowo małoletni S. D. korzysta z darmowych obiadów w szkole. Miesięczny koszt zakupu dla małoletniego odzieży, butów, lekarstw, książek to 100,00 -150,00 zł. Z tytułu dowozu małoletniego do szkoły skuterem M. B. ponosi koszt w kwocie 100,00 zł miesięcznie. S. D. jest leczony w kierunku astmy oskrzelowej, znajduje się pod opieką alergologa.

(okoliczności bezsporne, a ponadto zeznania M. B. – k. 48, zaświadczenie z PUP – k. 6, rachunki na zakup odzieży i leków – k. 7-9)

A. D. z zawodu jest murarzem-tynkarzem. Do grudnia 2017 roku pracował w zawodzie, zarabiał wtedy około 2000-2300 zł miesięcznie. Zaprzestał pracować, ponieważ M. B. po rozstaniu pozbawiła go samochodu i nie miał czym dojeżdżać. Obecnie wykonuje prace dorywcze, kilka-kilkanaście dni w miesiącu. Jego dochody wahają się w przedziale 900-1400 zł. Nie jest zarejestrowany u Powiatowym Urzędzie Pracy. Za wynajem mieszkania płaci 500,00 zł. Opłaty miesięczne za mieszkanie to: gaz: 10-15 zł, prąd – 50,00 zł, woda – 35,00 zł. Dodatkowo co roku zakupuje drewno i węgiel, w tym roku jak dotąd zakupił tylko drewno za kwotę 400,00 zł. Na wyżywienie przeznacza około 350,00 zł miesięcznie, na środki higieniczne około 20,00 zł miesięcznie. Nadto kwotę 200,00 zł miesięcznie wydatkuje na dojazdy do pracy. Odzieży nie kupuje z uwagi na niskie dochody. Miesięczne koszty utrzymania A. D. wynoszą tym samym – bez kosztów zakupu opału – niespęłna 1.000,00 zł. Jest również na mocy orzeczenia sądu zobowiązany do płacenia alimentów na córkę w kwocie 350,00 zł miesięcznie, jednak ich nie płaci.

(dowód: zeznania pozwanego – k. 48-49)

Postanowieniem z dnia 10 września 2018 roku tut. sąd zabezpieczył powództwo poprzez zobowiązanie pozwanego A. D. do łożenia na rzecz małoletniego S. D. alimentów w kwocie po 550,00 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, z odsetkami ustawowymi na wypadek zwłoki w płatności każdej z ra, począwszy od 23 lipca 2018 rok, płatnych do rąk matki małoletniego powoda – M. B., do czas prawomocnego zakończenia procesu.

(dowód: postanowienie – k. 14)

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz przesłuchanie matki małoletniego powoda oraz pozwanego.

Sąd uznał za wiarygodne dowody w postaci dokumentów złożonych przez matkę małoletniego do akt sprawy, gdyż nie było podstaw do ich podważenia. Pozwany nie kwestionował ich autentyczności ani prawdziwości treści w nich zawartych.

Sąd co do zasady uznał także za wiarygodne zeznania złożone przez matkę małoletniego powoda oraz pozwanego. Ich depozycje w tym zakresie znajdują oparcie w dokumentacji, a ponadto są spójne, logiczne oraz zgodne ze wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Wyjątek stanowi fragment zeznań M. B., gdzie wskazała ona, że na środki higieny dla małoletniego wydaje około 100 zł miesięcznie. W ocenie sądu kwota ta jest zawyżona. Małoletni jest zaledwie sześcioletnim chłopcem, postepowanie dowodowe nie wykazało aby miał problemy dermatologiczne, a tym samym potrzebował specjalistycznej pielęgnacji, innej niż przeciętnie dzieci w jego wieku. W ocenie sądu wydatek z omawianego tego tytułu wynosi nie więcej niż 20-30 zł miesięcznie.

Powództwo w niniejszej sprawie opiera się na art. 133 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (krio), który nakłada na rodziców obowiązek świadczeń alimentacyjnych w stosunku do tych dzieci, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tych świadczeń zależy - zgodnie z art. 135 § 1 krio - z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej (w tym przypadku – małoletniego S. B.), a z drugiej - od zarobkowych i majątkowych możliwości osoby zobowiązanej (w tym przypadku – jego ojca A. D.). Należy też pamiętać, że w sytuacji, gdy rodzice dzieci zamieszkują osobno, siłą rzeczy tylko jedno z nich spełnia swój obowiązek alimentacyjny w formie osobistych starań o utrzymanie i wychowanie dziecka (art. 135 § 2 krio). W przedmiotowej sprawie rolę tę wypełnia M. B., która z uwagi na konieczność sprawowania osobistej opieki nad synami nie ma możliwości podjęcia zatrudnienia. Tym bardziej drugi rodzic musi wesprzeć dzieci materialnie, a udział obojga rodziców w kosztach utrzymania dzieci z tych właśnie względów nie musi być matematycznie równy.

W ocenie sądu potrzeby małoletniego powoda kształtują się w granicach przeciętnych dla dzieci w jego wieku i stopniu rozwoju.

Ustalając zakres możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, sąd zwrócił uwagę, że pozwany jest zdolny do pracy, nadto posiada zawód poszukiwany na rynku pracy. Obecne wynagrodzenie pozwanego kształtuje się co prawda w granicach 900-1400 zł miesięcznie, jednak w ocenie sądu rzeczywiste możliwości pozwanego w tym zakresie są dużo większe. Wystarczy stwierdzić, że pozwany w poprzedniej pracy zarabiał 2.300 zł netto, z pracy zrezygnował, ponieważ było mu wstyd i nie miał jak dojeżdżać. Obecnie pozwany- jak sam wskazał – ma realną możliwość podjęcia pracy z tożsamym wynagrodzeniem. Nadto, nic nie stoi na przeszkodzie, aby nawet w obecnej chwili pozwany poszukał dodatkowego zajęcia, skoro obecna praca dorywcza zajmuje mu kilka – kilkanaście dni w miesiącu. W ocenie sądu realne możliwości zarobkowe pozwanego kształtują się w granicach 2300,00 zł, a tym samym alimenty w kwocie 500,00 zł, przy uwzględnieniu, że pozwany jest zobligowany do płacenia alimentów także na córkę, nie będą stanowiły dla niego nadmiernego obciążenia.

Sąd po przeanalizowaniu całokształtu omówionych okoliczności faktycznych uznał, że alimenty w kwocie 500,00 zł miesięcznie spełniają przesłanki z art. 135 § 1 krio, stanowiąc istotny udział w kosztach utrzymania i wychowania małoletniego powoda. Matka małoletniego domagała się zasądzenia alimentów w kwocie wyższej, tj. 600,00 zł miesięcznie, jednak w toku sprawy doszło do istotnej weryfikacji twierdzeń pozwu. Koszty utrzymania małoletniego okazały się być niższe niż te opisane w pozwie. Matka małoletniego w pozwie określiła koszty utrzymania małoletniego na 1.000,00 zł miesięcznie. Postępowanie dowodowe wykazało, że jest to kwota około 675-725 zł miesięcznie. M. B. domagając się zasądzenia alimentów w kwocie 6600,00 zł godziła się partycypować w kosztach utrzymania małoletniego w kwocie 400,00 zł miesięcznie. Tym samym, na chwilę obecną, przy alimentach w kwocie 500,00 zł, wysokość tej partycypacji będzie wynosić około 200,00 zł. Zdaniem sądu zasądzenie świadczenia alimentacyjnego w kwocie powyżej zasądzonej sumy przekraczałoby możliwości majątkowe pozwanego. Ustalając wysokość alimentów sąd miał na uwadze, że pozwany jest już zobligowany do płacenia alimentów na rzecz córki. Nadto, na chwilę obecną wydatki pozwanego nie obejmują zakupu odzieży, węgla, ponieważ pozwanego na to nie stać. Trzeba zaś pamiętać o tym, że alimenty winny być ustalone w takiej wysokości aby poziom życia zobowiązanego i uprawnionego kształtował się na podobnym poziomie.

Sąd zasądził alimenty począwszy od dnia wniesienia pozwu, tj. od 24 lipca 2018 roku, zgodnie z żądaniem pozwu.

Mając na uwadze sytuację majątkową pozwanego na zasadzie art. 102 kpc sąd nie obciążył pozwanego kosztami procesu.

Rozstrzygnięcie o rygorze natychmiastowej wykonalności nastąpiło w oparciu o art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

W punkcie 5. Wyroku sąd uchylił postanowienie o zabezpieczeniu powództwa z dnia 10 września 2018 roku z uwagi na fakt, że wyrok w sprawie o alimenty z chwilą wydania stanowi tytuł zabezpieczenia.