Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 305/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Jacek Witkowski

Protokolant

st. sekr. sądowy Iwona Chojecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2014r. w S.

odwołania R. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 28 lutego 2013 r. (Nr (...) )

w sprawie R. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w drodze z pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala R. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w drodze z pracy od dnia 1 lutego 2013 roku do dnia 31 stycznia 2015 r.

Sygn. akt IV U 305/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.02.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy R. K. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w drodze z pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22.02.2013 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy u wnioskodawcy, a tym samym nie spełnione zostały przesłanki do nabycia prawa do tego świadczenia określone w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199 poz. 1673) oraz art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227).

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony R. K., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia. Odwołujący się twierdził, że stan jego zdrowia nie uległ poprawie i nadal odczuwa skutki wypadku, jakiemu uległ w dniu 27.02.2001 r.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony R. K., ur. (...) był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w drodze z pracy począwszy od 28.08.2001 r. Ostatnie prawo do tego świadczenia było przyznane do 31.01.2013 r. Przed upływem okresu, na jaki przyznana była renta, ubezpieczony złożył wniosek do ZUS o ustalenie prawa do renty na dalszy okres.

W toku postępowania orzeczniczego Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u R. K.: pourazową głuchotę ucha prawego i niedosłuch ucha lewego z wydolnym socjalnie słuchem (k. 44 a. l.) W ocenie Komisji Lekarskiej ZUS schorzenia te nie powodują aktualnie niezdolności do pracy ubezpieczonego. Orzeczenie wydane dnia 22.02.2013 r. stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji, odmawiając prawa do świadczenia (k. 101 a. r.).

Sąd w trakcie postępowania odwoławczego wywołał dowód z opinii biegłych lekarzy: otolaryngologa i neurologa (k. 10 i 13 a. s.). Biegli wymienionych specjalności po przebadaniu wnioskodawcy oraz po zaznajomieniu się z dokumentacją medyczną z jego dotychczasowego leczenia, w tym wykonanym w czerwcu 2013 r. badaniem TK głowy i USG naczyń domózgowych, zdiagnozowali u niego następujące schorzenia: stan po urazie głowy z następczym leczeniem operacyjnym krwiaka podtwardówkowego lewej półkuli mózgu w 2001 r., pourazowe bóle głowy, pourazowa głuchota ucha prawego oraz niedosłuch ucha lewego, zaburzenia równowagi, szumy uszne (k. 13 a. s.). Zdaniem biegłych schorzenia te powodują częściową okresową niezdolność do pracy opiniowanego do 31.01.2015 r. Niezdolność ta pozostaje w związku przyczynowym z wypadkiem w drodze z pracy, zaistniałym dnia 27.02.2001 r.

Do opinii tej strony nie zgłosiły zastrzeżeń.

W ocenie Sądu Okręgowego wywołana opinia biegłych lekarzy jest miarodajnym i obiektywnym dowodem obecnego stanu zdrowia wnioskodawcy. Biegli, wydając opinię, dysponowali aktualnymi wynikami badań tomograficznych głowy i USG tętnic domózgowych. We wnioskach podkreślili, iż skutki urazu są utrwalone, szczególnie w zakresie laryngologicznym.

W tej sytuacji Sąd przyjął, że R. K. jest w dalszym ciągu okresowo częściowo niezdolny do pracy w związku z wypadkiem w drodze z pracy. Spełnił zatem przesłanki wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy z dnia 30.10.2002 r. w związku z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o FUS, aby przyznać prawo do wnioskowanego świadczenia na dalszy okres, tj. od 01.02.2013 r. do 31.01.2015 r.

Mając powyższe na względzie, Sąd z mocy art. 477 14 § 2 kpc orzekł jak w sentencji.