Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2018 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P. (1)

przeciwko pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda M. P. (1) na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 23,00 zł (dwadzieścia trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  nakazuje zwrócić pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 200,00 zł (dwieście złotych) tytułem uiszczonej w sprawie zaliczki.

Sygn. akt V GC 2629/17

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 15 czerwca 2018 r.

Pozwem z dnia 24 października 2017 r. powód M. P. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Firma Handlowo Usługowa (...); I. P. M. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 999 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu (k. 2 – 4).

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w dniu 7 maja 2017 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego doszło do szkody w pojeździe marki B. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiącym własność T. P.. Szkoda ta została spowodowana przez kierowcę, który posiadał zawartą z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń, umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Pojazd poszkodowanego nie nadawał się do dalszego użytkowania. Poszkodowany T. P. w okresie od dnia 7 maja 2017 roku do dnia 17 maja 2017 roku korzysta z wynajętego od powoda pojazdu zastępczego o parametrach i klasie zbliżonej do samochodu, który uległ uszkodzeniu. Koszt wynajmu pojazdu zastępczego wynosił 3.020,88 zł (10 dni x 246 zł + 560,88 zł koszt podstawienia) i uzasadniony był zarówno rodzajem jak i klasą samochodu najętego. Pozwany zakład ubezpieczeń w dniu 28 czerwca 2017 roku przyznał poszkodowanemu część należności z tytułu zwrotu kosztów najmu w łącznej kwocie 1.910,88 zł korygując stawkę najmu pojazdu do kwoty 135 zł brutto za dobę i uznając za zasadny okres 10 dni najmu i koszty podstawienia/odbioru auta. Na skutek złożonego odwołania pozwany dopłacił kwotę 111 zł., uznając stawkę 246 zł brutto za jeden dzień najmu. Łącznie wypłacone przez ubezpieczyciela odszkodowanie wyniosło 2.021,88 zł, zatem powód dochodzi brakującej kwoty 999 zł. Powód nadmienił, iż na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 20 maja 2017 roku nabył od poszkodowanego wierzytelność przysługująca mu w stosunku do pozwanego z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu.

W dniu 13 listopada 2017 roku Sąd Rejonowy w Toruniu w sprawie V GNc 4276/17 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu (k. 30).

Pozwany – (...) S.A. z siedzibą w S. w dniu 8 grudnia 2017 r. złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, zaskarżając go w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych (k. 34-38).

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany nie zakwestionował swojej odpowiedzialności w zakresie szkody z tytułu najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego. Wskazał, iż wypłacił poszkodowanemu z ubezpieczenia OC sprawcy szkody odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.910,88 zł uznając za konieczny i celowy okres najmu wynoszący 10 dni po stawce 135 zł za dobę, tym samym kwestionując stawkę wynajmu zastosowaną przez powoda w wysokości 246 zł jako zawyżoną. Pozwany wskazał, iż w dniu 8 maja 2017 roku proponował poszkodowanemu wynajem pojazdu zastępczego w systemie bezgotówkowym, którego koszt miał zostać rozliczony między ubezpieczycielem a wypożyczalnią samochodów. Niemniej poszkodowany nie był zainteresowany bezgotówkowym udostępnieniem pojazdu zastępczego organizowanym przez pozwanego po stawce 135 zł za dobę i wynajął pojazd zastępczy za stawkę czynszu wyższą od stawek rynkowych i akceptowanych przez pozwanego tj. 246 zł. Tym samym poszkodowany przyczynił się do powstania szkody w rozmiarze większym od tego, który miałby miejsce gdyby poszkodowany dopełnił obowiązku współdziałania z pozwanym w celi minimalizowania rozmiaru szkody i skorzystał z oferty pozwanego.

Sąd ustalił , co następuje:

W dniu 7 maja 2017 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego doszło do szkody w pojeździe marki B. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiącego własność T. P.. Szkoda ta została spowodowana przez kierowcę, który posiadał zawartą z pozwanym (...) S.A. w S., umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

(okoliczności bezsporne, a nadto: zaświadczenie o zdarzeniu drogowym. k. 284.)

Uszkodzony pojazd marki B. o numerze rejestracyjnym (...) nie nadawał się do dalszego użytku. W dniu zdarzenia drogowego tj. 7 maja 2017 r. poszkodowany T. P. wynajął od powoda M. P. (2) prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) pojazd zastępczy marki V. (...), pojazd klasy D. Poszkodowany nie posiadał innego pojazdu, który mógłby zastąpić pojazd uszkodzony, który wykorzystywał w celu dojazdu do pracy i celach prywatnych. Określona w umowie najmu dzienna stawka najmu wynosiła 200 zł netto. Poszkodowany nie uiszczał żadnej kaucji z tytułu najmu pojazdu zastępczego, a nadto pojazd został wynajęty bez limitu kilometrów. Okres najmu pojazdu trwał od dnia 7 maja 2017 r. do dnia 17 maja 2017 roku. Za wynajem pojazdu zastępczego została wystawiona przez powoda faktura VAT z dnia 19 maja 2017 roku nr (...) na kwotę 3.020,88 zł, która obejmowała wynajem pojazdu klasy D w kwocie brutto 2.460 zł oraz koszt podstawienia i odbioru pojazdu w kwocie 560,88 zł brutto.

Poszkodowany T. P. nie był poinformowany o stawkach dziennych najmu pojazdu samochodu zastępczego. Nie negocjował stawek za najem pojazdu obowiązujących u powoda M. P. (1), bowiem interesowała go jedynie szybkość najmu, a pozostałe warunki nie były dla niego istotne.

(dowód: oświadczenie z dnia 7 maja 2017 roku, k. 8; umowa najmu samochodu zastępczego z dnia 7 maja 2017 roku, k. 9-10; faktura VAT nr (...), k. 11; protokół zdawczo-odbiorczy odbioru i wydania pojazdu, k. 12-13; wydruk z (...), k. 27; zeznania świadka T. P. na rozprawie w dniu 8 czerwca 2018 r. 00:04:18-00:25:38, k. 379-379v).

Poszkodowany T. P. nie zgłosił samodzielnie ubezpieczycielowi powstałej szkody uznając to za zbędne, lecz upoważnił M. P. (1) do dokonania zgłoszenia szkody pozwanemu (...) S.A. w S.. Szkoda została zgłoszona w dniu 8 maja 2017 roku, a pozwany zakład ubezpieczeń w zwrotnej wiadomości e-mail poinformował zgłaszającego, iż oferuje możliwość organizacji i wynajmu pojazdu zastępczego i pokrywa z tego tytułu wszystkie koszty, przy czym dla pojazdu klasy D stawka brutto za dobę najmu wynosi 135 zł.

(dowód: wiadomość e-mail z dnia 8 maja 2017 roku, k. 42-43; zeznania świadka T. P. na rozprawie w dniu 8 czerwca 2018 r. 00:04:18-00:25:38, k. 379-379v)

W dniu 20 maja 2017 r. poszkodowany T. P. dokonał przelewu wierzytelności na rzecz powoda M. P. (1) przysługującej mu wierzytelności wynikającej z faktury nr (...) o odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego oraz holowania z tytułu szkody powstałej w dniu 7 maja 2017 roku w pojeździe marki B. o numerze rejestracyjnym (...)

(dowód: okoliczność bezsporna, a nadto: umowa przelewu wierzytelności z dnia 20 maja 2017 roku, k. 15-16; akta szkodowe, k. 39)

Decyzją z dnia 28 czerwca 2017 roku (...) S.A. w S. przyznało poszkodowanemu koszty najmu samochodu zastępczego w kwocie 1.910,88 zł brutto po weryfikacji stawki dobowej do kwoty 135 zł brutto. Pismem z dnia 22 sierpnia 2017 roku M. P. (1) wezwał pozwany zakład ubezpieczeń do dopłaty kwoty 1.110 zł tytułem kosztów najmu samochodu zastępczego w związku ze szkodą majątkową z dnia 7 maja 2017 roku. (...) S.A. w S. przyznało dopłatę do odszkodowania w kwocie 111 zł wskazując, iż uznano stawkę 246 zł za okres jednego dnia tj. od dnia rozpoczęcia wynajmu do dnia przekazania oferty o możliwości organizacji pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela tj. do dnia 8 maja 2017 roku oraz nadmienił, iż w pozostałym okresie 9 dni zasadna jest stawka 135 zł.

(okoliczność bezsporna, a nadto dowód: decyzja z dnia 28 czerwca 2017 roku, k. 14; wezwanie do zapłaty z dnia 22 sierpnia 2017 roku, k. 18-18v; korespondencja e-mail z dnia 6 września 2017 roku, k. 20-21).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadka T. P. oraz dokumentów załączonych do pozwu, dalszych pism procesowych, akt szkodowych, których autentyczność nie była kwestionowana. Dowody te są wzajemnie niesprzeczne i kreują spójną wersję wydarzeń, wobec czego brak było podstaw ku temu, by odmówić im wiarygodności. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. P., bowiem były spójne, logiczne i korelowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

W niniejszej sprawie powyższy stan faktyczny był bezsporny między stronami. Jedyną kwestią sporną między powodem a pozwanym była wysokość dziennej stawki najmu pojazdu zastępczego klasy D. Okresu najmu pojazdu nie były sporne między stronami. Nadto istotne znaczenie dla sprawy miało ustalenie faktyczne i prawne czy wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz czy były one celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Sąd nie dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o przedłożone przez powoda wydruki stron internetowych firm (...), 99 rent oraz (...) a (...) (k. 19, 25-26). Jakkolwiek Sąd nie kwestionuje wskazanych w nich danych, o tyle, dane te zawierały oferty najmu dla indywidualnych klientów z pominięciem pośrednictwa pozwanego towarzystwa ubezpieczeń. Wydruki te nie mogły stanowić podstaw do ustaleń w niniejszej sprawie z przyczyn wskazanych w dalszej części uzasadnienia.

Przechodząc do rozważań prawnych należy wskazać, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822 § 1 k.c.). Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych regulują przepisy ustawy z 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2060 z późn. zm.), w dalszej części uzasadnienia nazywanej ustawą. Zgodnie z art. 34 ust. 1 i 36 ust. 1 ustawy z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia, a odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Ustalenie odszkodowania z ubezpieczenia OC następuje według ogólnych zasad, określonych w art. 361-363 k.c., z tym jedynie zastrzeżeniem, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest tylko do świadczenia pieniężnego, ograniczonego do wysokości, ustalonej w umowie, sumy gwarancyjnej (art. 822 § 1 k.c. i art. 36 ust. 1 ustawy).

W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011r. (III CZP 5/11 OSNC 2012, Nr 3, poz. 28) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego, niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że nie wszystkie wydatki, pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Sąd Najwyższe zauważył, iż nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji - gwarancyjnej ubezpieczyciela, co mogłoby prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych. Za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być – co do zasady – uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu. Pogląd ten Sąd Rejonowy w całości podziela.

Powyższa uchwała Sądu Najwyższego otworzyła w szerokim zakresie możliwość domagania się zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, co spowodowało w ostatnich latach znaczny wzrost spraw w sądach, w których dochodzone są powyższe należności. Pojawiły się rozbieżności w orzecznictwie sądów powszechnych i praktyce likwidacyjnej zakładów ubezpieczeń dotyczące tego, czy ciążący na poszkodowanym obowiązek minimalizacji szkody oraz obowiązek współdziałania z dłużnikiem przy wykonaniu zobowiązania uzasadnia odmowę pokrycia przez ubezpieczyciela OC faktycznie poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego w zakresie, w jakim wykraczają one poza koszty najmu proponowanego przez ubezpieczyciela.

Celem rozstrzygnięcia tychże rozbieżności wydana została uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. (III CZP 20/17, LEX nr 2340475) zgodnie z którą: wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W uzasadnieniu powyższej uchwały Sąd Najwyższy zmierzył się z problemem usystematyzowania dotychczasowej wykładni i praktyki orzekania w przedmiotowych sprawach. Sąd Najwyższy w przytoczonej uchwale stwierdził, że nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdyż następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Jeżeli zatem ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu - we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów - skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te - w zakresie nadwyżki - będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za "celowe i ekonomicznie uzasadnione". W tym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko równorzędność samego pojazdu, ale także dodatkowych warunków umowy, takich jak np. czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego czy też obowiązek wpłaty kaucji. Jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela (we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. Odstępstwa od tej reguły nie uzasadniają drobne niedogodności o charakterze niemajątkowym, które mogą wiązać się np. z koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela. Z uwagi na ciążący na ubezpieczycielu obowiązek szczególnej, podwyższonej staranności nie można też przypisać decydującego znaczenia czynnikowi w postaci szczególnego zaufania, jakie poszkodowany ma do kontrahenta, z którego usług chciałby skorzystać. Poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia również sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem - w praktyce zwykle telefonicznego - nie może być uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu. Co więcej, należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Nie ma to nic wspólnego z koniecznością poszukiwania przez poszkodowanego najtańszej oferty rynkowej najmu, nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana.

Zgodnie z uzasadnieniem uchwały za istotne przy najmie pojazdu zastępczego należy uznać: równorzędność pojazdu zastępczego (pod względem klasy i stanu pojazdu) oraz czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego, obowiązek wpłaty kaucji. Za nieistotne należy uznać zaś: koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela, prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, szczególne zaufanie jakie poszkodowany ma do kontrahenta, z którego usług chciałby skorzystać. Sąd Najwyższy wskazał nadto, iż w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Tym samym obowiązek ten ciąży na poszkodowanym nawet, gdyby ubezpieczyciel sam nie przejawiał inicjatywy w tym zakresie.

Przenosząc powyższe rozważania, które Sąd Rejonowy w pełni podziela, na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż poszkodowany nie wypełnił obowiązku wynikającego z art. 362 i art. 826 § 1 k.c. minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem). Okoliczności te zaś powodują, iż powód, który nabył przedmiotową wierzytelność poszkodowanego wobec pozwanego ubezpieczyciela nie może skutecznie domagać się od pozwanego zasądzenia wydatków na najem pojazdu zastępczego poniesionych przez poszkodowanego, przekraczających koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu. Poszkodowany (a poniekąd sama strona powodowa) przyczynił się do zwiększenia odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego poprzez zgłoszenie szkody pozwanemu dopiero w dniu 8 maja 2017 r., gdy tymczasem korzystał z najmu pojazdu zastępczego na mocy zawartej z powodem umowy od dnia 7 maja 2017 r. W ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu), a tym bardziej obowiązek zgłoszenia niezwłocznie takowej szkody. Trudno uznać z prawidłowe działanie poszkodowanego, który twierdzi, iż powiadomienie ubezpieczyciela o szkodzie jest zbędne i najmuje pojazd w dniu zdarzenia od pierwszej poleconej firmy, nie zwracając uwagi na koszty związane z najmem pojazdu. Jak twierdził poszkodowany, nie interesowały go stawki najmu pojazdu, a jedynie szybkość najmu. Nie był zainteresowany negocjacją stawek zaoferowanych przez powoda lub jakąkolwiek minimalizacją kosztów. Wprost wskazał, iż nigdy nie zdecydowałby się pokryć kwoty 2.398,58 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego z własnych środków. Poszkodowany nie zasięgnął informacji u ubezpieczyciela co do tego, czy zaproponuje mu pojazd zastępczy, ani też po jakiej stawce, lecz przyjął pierwszą zaoferowaną mu ofertę najmu pojazdu zastępczego od firmy, która zajmowała się holowaniem auta, nie weryfikując w żaden sposób kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Poszkodowany T. P. upoważnił powoda do zgłoszenia ubezpieczycielowi zaistniałej szkody, co zostało uczynione w dniu 8 maja 2017 roku, a w odpowiedzi na dokonane zgłoszenie ubezpieczyciel przedstawił ofertę najmu pojazdu zastępczego na warunkach korzystniejszych niż uczynił to powód. Należy tu wskazać, iż z uwagi na fakt, że poszkodowany upoważnił powoda do zgłoszenia zaistniałej szkody ubezpieczycielowi, przedłożenie oferty ubezpieczyciela powodowi, odniosło skutek również względem poszkodowanego w imieniu którego działał powód. Poszkodowany mimo przedstawienia mu (jego pełnomocnikowi ds. czynności likwidacji szkody) w dniu 8 maja 2017 r. oferty wynajmu pojazdu zastępczego u współpracującej z ubezpieczycielem firmy za stawkę 135 zł brutto dla klasy pojazdu D nie skorzystał z niej, tym samym zwiększając w sposób istotny szkodę do kwoty 246 zł brutto dziennie. Zgłoszenie szkody przez podmiot upoważniony przez poszkodowanego wywoływało takie same skutki jakie przyniosłyby działania i zaniechania poszkodowanego.

W realiach niniejszej sprawy poszkodowany w żaden sposób nie rozważał skorzystania z oferty ubezpieczyciela (nie informując niezwłocznie nawet o szkodzie), nie znając nawet jej warunków dotyczących ewentualnej kaucji czy limitu kilometrów. O zawarciu umowy najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego z powodem w dniu zdarzenia, zdecydował w istocie przypadek (firma holująca pojazd z miejsca zdarzenia zaoferowała swoje usługi w zakresie najmu pojazdu zastępczego). Trudno również nie dostrzec, iż rola poszkodowanego ograniczyła się jedynie do skorzystania z pojazdu zastępczego podmiotu trzeciego w 7 maja 2017 r. bez dalszego interesowania się samym zgłoszeniem szkody oraz warunkami (w szczególności pod względem ceny) najmu pojazdu zastępczego. Wszelkie działania wobec ubezpieczyciela – pozwanego, podejmowane były przez stronę powodową, która de facto działała we własnym imieniu mając na uwadze praktykę tejże strony, rozliczania się z najemcą poprzez cesję wierzytelności wobec ubezpieczyciela.

Należy po wtóre wskazać, iż z uwagi na ciążącym na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) zobowiązany jest do zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować mu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu, a nadto czy istotne warunki tego najmu odpowiadają jego celowym i ekonomicznie uzasadnionym interesom. Poszkodowany nie przejawił takowej inicjatywy w żaden sposób, pozostawiając kwestię zgłoszenia i rozliczenia szkody stronie powodowej.

Wobec powyższego sąd oddalił powództwo jak w punkcie 1 sentencji wyroku na podstawie art. 34 ust. 1, art. 36 ust. 1 ustawy w zw. z art. 822 § 1 k.c. i art. 362 k.c., uznając iż szkoda w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego poszkodowanemu została zaspokojona w całości przez pozwanego poprzez wypłatę kwoty 2.021,88 zł.

W punkcie drugim sentencji wyroku orzeczono o kosztach procesu zgodnie z art. 98 § 1 i 2 k.p.c. zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 23 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty te składała się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz 6 zł taksy notarialnej.

Nadto w punkcie trzecim sentencji wyroku, na podstawie art. 80 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 300) w zw. z art. 84 ust. 2 tejże ustawy Sąd nakazał zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 200 zł tytułem uiszczonej i niewykorzystanej zaliczki na koszty przesłuchania świadka.

ZARZĄDZENIE

1)  odnotować,

2)  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

a.  pełnomocnikowi powoda – r. pr. M. B.,

b.  pełnomocnikowi pozwanego – J. P.,

2)  przedłożyć z wpływem lub po 2 tyg. od doręczenia.

T., dn. 9 lipca 2018 r.

Asesor sądowy
Dawid Kobus