Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 października 2016 roku (data prezentaty) małoletnie powódki: M. U. (1) M. F. (1) i M. M. (1) M. F. (2) reprezentowane przez przedstawicielkę ustawową M. Ł., złożyły pozew o zasądzenie od pozwanego S. W. G. F. alimentów w kwotach po 5.000 zł miesięcznie na rzecz małoletniej M. M. (1) M. F. (2) oraz po 4.500 zł miesięcznie na rzecz małoletniej M. U. (2) M. F. (1), tj. łącznie kwoty po 9.500 zł miesięcznie (k. 3-8).

Dnia 21 listopada 2016 roku Sąd udzielił zabezpieczenia powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz małoletniej M. U. (2) M. F. (1), kwoty 2.300 zł miesięcznie i na rzecz małoletniej M. M. (1) M. F. (2) kwoty 3.300 zł miesięcznie (k. 66-70). Orzeczenie jest prawomocne z dniem 22 czerwca 2017 roku (k. 365).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości (k. 406).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Małoletnia M. U. (1) M. F. (1) urodziła się (...) w B., a małoletnia M. M. (1) M. F. (2) urodziła się dnia (...) w B. (odpisy zupełne aktów urodzenia małoletnich – k. 10, 11). Małoletnie powódki pochodzą z zarejestrowanego w Belgii związku partnerskiego M. Ł. oraz S. W. G. F.. Związek rodziców trwał do dnia 15 marca 2015 roku (k. 5, 409, 412). Od tego czasu małoletnie wraz z matką mieszkają w Polsce (k. 260). Pozwany od czasu rozstania z matką dzieci realizował kontakty z córkami w Polsce, które po pewnym czasie stały się regularne i szerokie, oraz przekazywał ich matce dobrowolne kwoty po około 2.000 euro miesięcznie, co czynił do lata 2016 roku, gdy stosunki między stronami się pogorszyły (k. 5,12,131). Kwota ok. 2.000 euro była przekazywana przez pozwanego na „wspólne życie” stron gdyż do lipca 2016r. pozwany bardzo często pozostawał w Polsce na okresy powyżej 1 miesiąca, wówczas nie wynajmował lokalu, mieszkał z córkami i ich matką w lokalu przy ul. (...) w W. /k. 130/. Sytuacja zmieniła się, co przyznaje matka powódek, gdy poinformowała pozwanego, iż pozostaje w związku z innym mężczyzną /k. 129/.

Przed tutejszym Sądem toczy się postępowanie o ograniczenie władzy rodzicielskiej, ustalenie miejsca pobytu mał. powódek sygn. akt V Nsm 1568/17 (k. 5). Postępowanie nie zostało zakończone. W dniu 14 marca 2017 roku Sąd udzielił zabezpieczenia w zakresie kontaktów ojca z dziećmi, min. ustalając je w 2 i 4 sobotę i niedzielę miesiąca, w każdym 1 i 3 tygodniu miesiąca we wtorki i czwartki (k. 258). Pozwany realizuje kontakty jak w zabezpieczeniu (k. 408).

Małoletnia M. U. (1) M. F. (1) ma 4 lata (niespełna 5 lat). W chwili inicjowania postępowania uczęszczała do prywatnego francuskojęzycznego przedszkola T. z czesnym wynoszącym 1.550 zł miesięcznie ( k. 7, 36, 37-39, 408). Od września opłata ma wzrosnąć do 1.650 zł (k. 408). Uczęszczała również na zajęcia z baletu i design (k. 38-39). Na zajęcia przestała chodzić w kolejnych miesiącach (k. 127). Małoletnia pozostaje pod opieką ortopedy, nosi obuwie ortopedyczne (k. 408). Małoletnia przebywa w przedszkolu do zakończenia pracy matki (k. 411).

Jej miesięczne koszty utrzymania matka oceniła na kwotę 6 000 zł. Na powyższe składają się następujące koszty: wyżywienie – 1.200 zł (pierwotnie 800 zł) koszty mieszkania – 800-850 zł (1/3 z 2000 zł czynsz, 400 zł opłaty), czesne – 1.550 zł, wyjścia z przedszkola, organizacja imprez dziecięcych w przedszkolu, wyprawka przedszkolna, fotograf – 100 zł, opiekunka – 400 zł, odzież i obuwie – 250 zł (3.000 zł rocznie), specjalistyczne buty ortopedyczne – 50 zł (600 zł rocznie), kosmetyki, środki czystości, fryzjer – 150 zł, rozrywka – 250 zł, sprzęt sportowy – 100 zł, prezenty – 350 zł, wizyty lekarskie i leki – 100 zł, wypoczynek – 417 zł (5.000 zł rocznie), transport – 250 zł (k. 6-7, 408-49).

Małoletnia M. M. (1) M. F. (2) ma 7 lat (niespełna 8 lat).

W czasie zamieszkiwania w B. chodziła do prywatnej szkoły. W chwili inicjowania postępowania w niniejszej sprawie małoletnia uczyła się w prywatnej francuskojęzycznej szkole E. A. E. w W. z miesięcznym czesnym w wysokości 2.530 zł płatnym przez 10 miesięcy (k. 25,26-32v,33-35). Ukończyła w tej szkole drugą klasę, kolejną klasę będzie realizować w innej szkole – prywatnej szkole francuskiej z czesnym 1.650 zł miesięcznie, płatnych przez cały rok (k. 408). Łącznie z opłatami za obiady i zajęcia dodatkowe czesne będzie wynosić około 2.000 zł płatne przez 12 miesięcy (k. 407-408). Małoletnia, podobnie jak siostra jest objęta ubezpieczeniem medycznym z pracy matki, co kosztuje 1 zł (k. 408). Małoletnia przebywa w szkole do zakończenia pracy matki (k. 411).

Jej miesięczne koszty utrzymania zostały przez matkę oszacowane na kwotę 7 000 zł miesięcznie, a w tym: wyżywienie łącznie 1.200 zł (pierwotnie w domu 700 zł obiady w szkole 285 zł), koszty mieszkania – 800-850 zł, czesne – 2 530 zł (obecnie 1.650 zł plus wyżywienie i zajęcia dodatkowe łącznie 2.000 zł), wycieczki szkolne – 42 zł (500 zł rocznie), opiekunka – 400 zł, sesje terapeutyczne z psychologiem – 520 zł, odzież i obuwie – 250 zł (3.000 zł rocznie), kosmetyki, środki czystości 150 zł, rozrywka – 250 zł, sprzęt sportowy – 100 zł, kieszonkowe – 40 zł, prezenty – 350 zł, stomatolog 21 zł (250 zł rocznie), wypoczynek – 400 zł, transport – 250 zł, 100 zł materiały szkolne, wyjścia z koleżankami 100 zł (k. 6, 47-6, 407-408).

Przedstawicielka ustawowa M. Ł. ma 34 lata. Zatrudniona jest na stanowisku specjalisty do spraw tłumaczeń w oparciu o umowę o pracę na czas nieokreślony. Jej średnie miesięczne wynagrodzenie za 11 miesięcy 2016 roku wynosiło 5.475,33 zł brutto, tj. 4.812,04 zł netto (k. 16, 17-24, 102). Jej średnie miesięczne wynagrodzenie w maju 2017 roku wynosiło 5.397,33 zł netto (k. 349). Do wypłaty otrzymuje około 5.090 zł (po potrąceniach) (k. 407). Nie posiada innych źródeł dochodu (k. 407). W 2015 roku osiągnęła przychód 57.465,69 zł co dało jej dochód po odliczeniach w wysokości 48.685,24 zł (PIT-37 k. 98-101). W 2017 roku z pracy w (...) sp. z o.o. osiągnęła przychód w kwocie 79.859,51 zł (PIT-11 k. 346-347). Korzysta z pomocy finansowej rodziny, brata (k. 411). Otrzymuje świadczenia rodzinne, otrzymywała 500+ w Polsce, w przypadku rezygnacji mogłaby uzyskiwać 250 euro z Belgii (k. 130, 414).

W przeszłości przedstawicielka ustawowa będąc w związku z pozwanym zrezygnowała z pracy zawodowej po urodzeniu się starszej córki (k. 129, 409). W czasie wspólnego zamieszkiwania w Belgii pozwany zarabiał 3.400 euro miesięcznie, miał służbowy samochód (k. 129, 130).

Matka powódek razem z bratem odziedziczyła po ojcu dom w P., który jest wystawiony za cenę ofertową sprzedaży - 370.000 zł (k. 260, 407). Ponadto w skład jej udziału w spadku wchodzi ¼ udziału w dwóch samochodach (k. 410-411).

Przedstawicielka ustawowa jest razem z pozwanym współwłaścicielką (w udziałach równych) mieszkania w B. o pow. około 155 m ², które zakupili za kwotę 210.000 euro, posiłkując się kredytem w racie 1.200 euro. Zobowiązanie to spłaca jedynie pozwany (k. 128-129, 416). Przedstawicielka ustawowa nie ponosi żadnych kosztów związanych z tym mieszkaniem (k. 407).

W chwili inicjowania postępowania mieszkała wraz z dziećmi oraz nowym partnerem w wynajmowanym mieszkaniu (k. 7). Według dołączonych do pozwu dokumentów, czynsz za wynajem wynosi około 2 000 zł (k. 47-50). Obecnie mieszka sama z dziećmi w mieszkaniu o pow. 66 m ² położonym na S. w W.. Czynsz wynosi 2.000 zł, opłaty 400 zł (k. 407).

Pozwany S. W. G. F. pracuje jako konsultant do spraw finansów SAP (w Belgii, firma (...)). Pozwany w toku postępowania, w drugiej połowie 2016r. zawiesił pracę na okres wrzesień-marzec (k. 130, 411). Obecnie, od połowy marca 2017 roku pracuje w tym samym miejscu za wynagrodzeniem 3.400 euro miesięcznie (k. 412). Odpowiada to kwocie około 14.000-.15.000 zł miesięcznie (kurs euro w okresie postępowania wahał się między cztery złote i czterdzieści kilka groszy, a cztery złote i kilkanaście groszy) Pozwany otrzymuje także pieniądze na wyżywienie od pracodawcy, które ma przelewane na konto, może ich używać w Belgii na zakupy żywnościowe, a także diety podróżne (k. 413). Pozwany mieszka obecnie w W., ponadto podróżuje służbowo, okresowo przebywa też w B. (k. 413). Pozwany za rok podatkowy 2015 rozliczał się w Belgii, miał otrzymać 15.015,25 euro podatku do zwrotu, przy czym musiał się także rozliczyć z pracodawcą kwotą 16.000 euro co było pochodną jego zarobkowania w wielu krajach (k. 372-375, 412). Obecnie pozwany uskarża się na brak wystarczających środków na pokrycie swoich wydatków. Pozwany nie płaci zabezpieczonych alimentów (k. 415).

Pozwany samodzielnie spłaca kredyt za wspólne mieszkanie z matką powódek, rata wynosi 1.150-1200 euro (k. 128, 412). Mieszkanie obciąża też doroczny podatek w kwocie 960 euro (k. 415). Podobnie jak przedstawicielka ustawowa pozwany wyraża zgodę na porozumienie się w kwestii tego mieszkania (k. 413). Pozwany ponosi też koszty ubezpieczeń (łącznie 350 euro rocznie), 50 euro za opłaty. Posiada zadłużenie 200 euro z tytułu opłat (k. 415).

Pozwany wynajmuje mieszkanie w W. (850 euro), podróże do Belgii dwa razy w miesiącu 700 euro (k. 412). Na własne jedzenie wydaje 500 złotych (k. 412, 415).

Pozwany wskazał, że w 2016 roku przekazywał po 2.000 euro, gdyż posiadał więcej pieniędzy ze zwrotu podatku (preferencja podatkowa związana z niepracującą partnerką i małoletnimi dziećmi). Jednocześnie podał, że zaprzestał przekazywania tych kwot, gdyż miał wątpliwość czy nie służą one wzbogaceniu matki dzieci (k. 131). Wcześniej przelewał te kwoty, jak zeznał pozwany „na wspólne życie” (k. 130). Matka powódek przyznała, iż pozwany przekazywał 6000/8000 zł w okresie od 15.03.2015r. do lipca 2016r., a zaprzestał gdy poinformowała pozwanego o swoim nowym związku (k. 129).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie, w tym przede wszystkim w oparciu o zeznania przedstawicielki ustawowej (k., 407-411, potwierdzone wyjaśnienia informacyjnie k. 128-130), pozwanego (k. 411-416, potwierdzone wyjaśnienia informacyjnie k. 130-132), zeznania świadków: świadków: F. Z. (k. 126-128), U. Ł. (k. 260-263),

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadków, gdyż korespondowały one z pozostałym materiałem dowodowym.

W ocenie Sądu zeznania przedstawicielski ustawowej zasługiwały w całości na przymiot wiarygodności, pozostawały zgodne z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie.

Oceniając zeznania pozwanego Sąd doszedł do wniosku, że pozwany w zasadniczej części zeznań przedstawił prawdziwy obraz rzeczywistości. Sąd zauważył przy tym jednak, że pozwany, który nie przedłożył zaświadczenia od pracodawcy o zarobkach, nie przedłożył też dokumentów skarbowych, przedstawił swoje finanse w sposób zawoalowany. Ustalone zostało w sprawie, że pozwany dużo podróżuje, otrzymuje diety i inne świadczenia, zaś pozwany, zawodowo zajmujący się finansami, przedstawił swoje dochody tak aby wywrzeć wrażenie o ich niższej kwocie niż w rzeczywistości, podkreślają zwłaszcza stronę wydatków kosztem eksponowania dochodów. Za niewiarygodne sąd uznał depozycje pozwanego w zakresie jego trudnej sytuacji zawodowej, gdyż nie zostały one poparte jakimkolwiek dokumentem.

Dokumenty zgromadzone w aktach niniejszej sprawy Sąd uznał za wiarygodne i w pełni za wartościowy materiał dowodowy. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron, zaś Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu, nawet jeżeli część z nich została złożona jako kserokopie. Sąd pominął złożone paragony, gdyż stanowią one jedynie dowód na to ile dana rzecz kosztowała w danym sklepie, nie stanowią zaś potwierdzenia wydatkowania tej kwoty przez konkretną osobę.

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 i 3 krio, rodzice mają obowiązek świadczeń względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub, jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Zakres obowiązku alimentacyjnego, zgodnie z treścią art. 135 § 1 i 2 krio, zależy z jednej strony od potrzeb osoby uprawnionej, z drugiej zaś strony od możliwości zarobkowych i majątkowych osoby zobowiązanej. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przyjmuje się, za uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku
(III CZP 91/86), że „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień
- prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody”.

Granicę obowiązku alimentacyjnego stanowią uzasadnione potrzeby dziecka. „Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Nie będzie to jednak dotyczyło potrzeb będących przejawem zbytku” (por. Z. Krzemiński, Alimenty i ojcostwo. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III opubl. Lex).

Wysokość alimentów zależy nie tylko od zarobków zobowiązanego, ale również od możliwości zarobkowych osoby zobowiązanej, które nie zawsze są równe osiąganym dochodom. O. rodzice obowiązani są ponosić koszty niezbędne do zapewnienia dziecku prawidłowego rozwoju, wychowania i funkcjonowania na odpowiednim poziomie w środowisku, w którym żyją i zagwarantowania dziecku takiej stopy życiowej, na jakiej sami funkcjonują.

Na pierwszym miejscu wskazać należy, że rodzice małoletnich są osobami, które za sprawą osiąganych zarobków żyją na dość wysokiej stopie życia. Standard ten definiuje zakres uzasadnionych potrzeb dzieci i koszty ich pokrywania. Małoletnie dzielą poziom życia z obojgiem rodziców. Zgodne ze wspomnianą stopą życia jest m.in. zapewnienie dzieciom nauki w niepublicznych placówkach (przedszkolu, szkole). Koszt ten pozostaje bowiem w zasięgu możliwości finansowych rodziców, jak również jest on uzasadniony m.in. okolicznością pracy zawodowej obojga rodziców (niepubliczne placówki zapewniają opiekę nad dziećmi stosunkowo długo).

Strona powodowa określiła wysokość miesięcznych kosztów utrzymania córek na kwoty: 6.000 w przypadku M. i 7.000 zł w przypadku małoletniej M.. W ocenie Sądu wartości te zostały przez stronę powodową zawyżone. Wskazać należy, że pośród przedstawionych wydatków, część budzi wątpliwości co do zasadności w danej wysokości (np. wyżywienie dziewczynek początkowo było oceniane na 700 i 800 zł plus w placówkach edukacyjnych, zaś ostatecznie zostało ocenione przez matkę na po 1.200 zł, według szacunku wydatków podczas wakacji 2017 roku), a część została przedstawiona w wyliczeniach jednak materiał dowodowy nie potwierdził ponoszenia tego kosztu (np. 400 zł na opiekunkę). Koszty utrzymania małoletnich pozostały zasadniczo na tym samym poziomie przez cały okres postępowania, za wyjątkiem odpłatności za szkołę M., która po zmianie placówki znacząco spadła.

W ocenie Sądu na pokrycie aktualnych uzasadnionych potrzeb małoletniej M. potrzeba kwoty około 3.700 zł miesięcznie. Na kwotę tą składają się następujące wydatki: 1.550 zł czesne za przedszkole, 100 zł wyjścia z przedszkola itp., 800 zł udział w kosztach mieszkaniowych, wyżywienie 600 zł, na ubrania i obuwie 200 zł, obuwie ortopedyczne 50 zł, na środki czystości ok. 100 zł. rozrywka 100 zł, 30 zł wydatki na kontrolę stomatologiczną leki (przy uwzględnieniu pakietu M. za 1 zł)., 150 zł wypoczynek, 20 zł wyprawka przedszkola itp.

Sąd pominął wydatki: koszt niani (jak wynika z materiału dowodowego dzieci przebywają w placówkach do odebrania przez rodzica), transportu (placówki dzieci są w okolicy miejsca zamieszkania).

W ocenie Sądu na pokrycie aktualnych uzasadnionych potrzeb małoletniej M. potrzeba kwoty około 4.000 zł miesięcznie, zaś do końca uczęszczania do poprzedniej szkoły koszt ten wynosił około 4.500 zł miesięcznie. Na kwotę obecnych wydatków składają się następujące wydatki: szkoła (w tym 1.650 zł czesne za szkołę płatne przez cały rok, wydatki na zajęcia dodatkowe i wyżywienie, do lipca 2017 roku koszt ten wynosił około 2.400 zł miesięcznie – 2.108 zł czesne, 285 zł wyżywienie w szkole), 800 zł udział w kosztach mieszkaniowych, wyżywienie 600 zł, na ubrania i obuwie 250 zł, na środki czystości ok. 100 zł. rozrywka 100 zł, 30 zł wydatki na kontrolę stomatologiczną, leki (przy uwzględnieniu pakietu M. za 1 zł)., 150 zł wypoczynek, itp.,100 zł materiały szkolne, wyjścia z koleżankami 50 zł, 40 zł wycieczki szkolne.

Sąd pominął wydatki: koszt niani (jak wynika z materiału dowodowego dzieci przebywają w placówkach do odebrania przez rodzica), transportu (placówki dzieci są w okolicy miejsca zamieszkania), terapie psychologiczne małoletniej. Jeżeli chodzi o wypoczynek w okresie wakacji czy ferii to oboje rodzice są zobowiązani do organizacji powódkom wypoczynku w w/w okresach i pokrywania kosztów tego wypoczynku. Z materiału dowodnego wynika, iż pozwany chce utrzymywać szeroki kontakt z córkami, wynajął lokal w W., wnosił nawet o ustanowienie opieki naprzemiennej.

Matka małoletnich powódek jest obecnie osobą, która jest pierwszoplanowym opiekunem dzieci, spełniającym w części swój obowiązek alimentacyjny wobec dzieci poprzez pełnienie bieżącej pieczy nad córkami. Przedstawicielka ustawowa zarabia około 5.090 zł netto, posiada zatem możliwości do partycypowania w części kosztów małoletnich córek.

Pozwany jest osobą zarabiającą znacząco lepiej niż matka dzieci. Jego zarobki wynoszą, zgodnie z oświadczeniem 3.400 euro netto miesięcznie, ponadto pozwany w związku z obowiązkami służbowymi korzysta z diet i wyrównań, których wysokość w stosunku do zwiększonych kosztów utrzymania w okresach delegacji nie została przez pozwanego przybliżona. Mając na uwadze okoliczność, iż pozwany nie przedłożył rozliczeń z fiskusem kraju rezydencji za 2016r., Sąd uznał, iż zarobki pozwanego wynoszą co najmniej przedstawione przez pozwanego 3.400 euro netto miesięcznie. Małoletnie powódki są jedynymi dziećmi pozwanego, który regularnie realizuje kontakty z córkami. Spotkania te są obecnie w średniej intensywności. Pozwany do niedługiego czasu przed wytoczeniem powództwa w niniejszej sprawie partycypował w życiu córek wysokimi dobrowolnymi kwotami po około 2.000 euro miesięcznie (ponad 8.000 zł miesięcznie). Za przekonujące Sąd uznał to, że pozwany przekazywał tej wysokości dobrowolne kwoty z wykorzystaniem zwrotu podatku z korzystniejszego rozliczania się razem ze stroną powodową. Jak wskazał pozwany były to kwoty na „wspólne życie”. Pozwany do lata 2016r. nocował w miejscu zamieszkania powódek. Od tamtego czasu nastąpiła pewna istotna zmiana po stronie pozwanego – pozwany po konflikcie z matką córek, która poinformowała go o swoim nowym związku z innym mężczyzną, dla zapewnienia lepszych warunków do regularnego spotykania się z córkami, wynajął mieszkanie w W.. W tym miejscu należy wskazać, iż rodziców małoletnich powódek łączą nierozwiązane nadal stosunki ekonomiczne na tle współwłasności nieruchomości w B. oraz wspólnego kredytu na jej zakupienie.

W ocenie Sądu powyższe pozwala na obciążenie pozwanego alimentami na rzecz córek opiewającymi na kwoty po 2.300 zł miesięcznie na rzecz małoletniej M. i po 3.300 zł na rzecz małoletniej M. w okresie od dnia 26 października 2016 roku do dnia 31 lipca 2017 roku oraz w kwocie 3.000 miesięcznie od dnia 01 sierpnia 2017 roku. W ocenie Sądu pozwany posiada możliwości zarobkowe pozwalające mu na partycypowanie w kosztach utrzymania dzieci w tych kwotach. Różnica w kwocie alimentów na rzecz małoletniej M. jest wynikiem zmiany szkoły małoletniej poczynając od dnia 01 sierpnia 2017 roku, za czym idzie obniżenie kosztów czesnego i pobocznych. W pozostałym zakresie koszty utrzymania małoletnich powinna ponosić ich matka. Należy przy tym podkreślić, iż matka małoletnich nie partycypuje w kosztach wspólnego kredytu, a decyzja matki o zmianie wraz z córkami miejsca zamieszkania z B. do W. spowodowała, iż pozwany chcąc utrzymywać kontakt z córkami jest również zmuszony do wynajmowania lokalu w W.. Powyższe generuje koszty utrzymywania przez pozwanego dwóch mieszkań – w B. i w W.. Odnośnie stanowiska matki powódek, iż lokal w B. można wynająć należy podkreślić, iż pozwany w okresie pobytu w Belgii mieszka w w/w lokalu. Ponadto matka powódek posiada majątek w postaci udziału wynoszącego 50% w nieruchomości położonej w P. wystawionej na sprzedaż za kwotę 370.000 zł.

Podsumowując, mając na uwadze aktualne uzasadnione potrzeby każdej z mał. powódek oraz możliwości zarobkowe rodziców małoletnich, ich zaangażowanie osobiste w opiekę i wychowanie dziecka Sąd na mocy art. 133 § 1 krio w zw. z art. 135 § 1 i 2 krio, orzekł jak w pkt 1 i 2 sentencji oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie w pkt 3 sentencji.

O kosztach Sąd orzekł w pkt 4,5,6 na podstawie art. 100 kpc. Na koszty obciążające pozwanego złożyły się: opłata od pozwu w zakresie w jakim pozwany przegrał proces, tj. 3.180 zł (5300x12x5%) oraz koszty wykonanych w sprawie tłumaczeń w kwocie 1.520,13 zł (cała kwota kosztów dokonanych tłumaczeń wyniosła 2.714,53 zł, jednakże pozwany przegrał proces w 56% i wobec tego kwota obciążająca pozwanego wynosi 56% z kwoty 2.714,53 zł, tj. 1520,13 zł). Ponadto Sąd zniósł wzajemnie koszty zastępstwa procesowego.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.