Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 3 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR (del.) Anna Ogińska-Łągiewka

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2018 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa T. R. i K. R.

przeciwko (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

postanawia:

zawiesić postępowanie na podstawie art. 177 par 1 pkt 3 ¹ k.p.c. do czasu udzielenia odpowiedzi przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej na pytanie prejudycjalne skierowane przez Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt XXV C 1255/17.

Sygn. akt XXV C 2742/18

poprzednia sygnatura XXV C 992/17

Uzasadnienie postanowienia z dnia 3 grudnia 2018 r.

Pozwem z dnia 1 czerwca 2017 r. powodowie T. R. i K. R. wnieśli o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 85.900,50 zł oraz 8.718,80 CHF wskutek uznania umowy o kredyt hipoteczny za nieważną wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty, względnie o zasądzenie od pozwanego łącznie na rzecz powodów kwoty 111.947,49 zł wskutek uznania niektórych zapisów umowy kredytowej za bezskuteczne wobec powodów wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty dochodzonej pozwem od 1 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty (pozew, k. 2 – 2v akt).

W uzasadnieniu pozwu, powodowie wskazali że wskazane przez nich postanowienie
§ 2 ust. 1 umowy o kredyt hipoteczny z dnia 22 lutego 2004 r. nr (...), indeksowany do waluty franka szwajcarskiego, oraz § 7 ust. 4, § 9 ust. 2 i § 13 ust.
7 Regulaminu kredytu hipotecznego, są abuzywne w rozumieniu art. 385 ¹ k.c., a zatem
są bezskuteczne wobec powodów od dnia zawarcia umowy, co nie stoi jednakże na przeszkodzie dalszemu obowiązywaniu pozostałych postanowień umownych.

Wobec powyższego, powodowie wywodzą że przedmiotowa umowa jest w całości nieważna, lub co najmniej niektóre z jej postanowień są bezskuteczne (pozew, k. 2 - 41 akt).

Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z 26 lutego 2018 r. zmienionym postanowieniem z dnia 13 marca 2018 r. w sprawie o sygn. akt XXV C 1255/17 skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej następujące pytania prejudycjalne:

a) czy art. 1 ust. 2 oraz art. 6 ust.1 dyrektywy 93/13EWG z dnia 5 kwietnia 1993 roku
w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. U. UE L 1993.95.29) pozwala na przyjęcie, że jeśli skutkiem uznania określonych postanowień umownych, określających sposób spełnienia świadczenia przez strony (jego wysokość), za nieuczciwe warunki umowne miałby być niekorzystny dla konsumenta upadek całej umowy, możliwe jest wypełnienie luk w umowie nie w oparciu o przepis dyspozytywny stanowiący jednoznaczne zastąpienie nieuczciwego warunku, ale w oparciu o przepisy prawa krajowego, które przewidują uzupełnienie skutków czynności prawnej wyrażonych w jej treści również przez skutki wynikające z zasad słuszności (zasad współżycia społecznego) lub ustalonych zwyczajów,

b) „Czy w świetle treści art. 6 ust.1 dyrektywy 93/13 uznanie za nieuczciwe postanowień umownych określających wysokość i sposób spełnienia świadczenia przez strony może prowadzić do sytuacji, w której ustalony na podstawie treści umowy - z pominięciem skutków nieuczciwych warunków - kształt stosunku prawnego odbiegać będzie od objętego zamiarem stron w zakresie obejmujących główne świadczenie stron, w szczególności - czy uznanie
za nieuczciwe postanowienia umownego oznacza, że możliwe jest dalsze stosowanie innych, nieobjętych zarzutem abuzywności postanowień umownych, określających główne świadczenie konsumenta, których uzgodniony przez strony kształt (wprowadzenie ich
do umowy) był nierozerwalnie związany z zakwestionowanym przez konsumenta postanowieniem?”,

c) czy możliwe jest utrzymanie w mocy postanowień stanowiących w myśl norm dyrektywy 93/13EWG nieuczciwe warunki umowne jeśli przyjęcie takiego rozwiązania byłoby w chwili rozstrzygania sporu obiektywnie korzystne dla konsumenta?,

d) czy uznanie za nieuczciwe postanowień umownych określających wysokość i sposób spełnienia świadczenia przez strony może prowadzić do sytuacji, w której ustalony na podstawie treści umowy z pominięciem skutków nieuczciwych warunków kształt stosunku prawnego odbiegać będzie od objętego zamiarem stron w zakresie obejmujących główne świadczenie stron, w szczególności - czy uznanie za nieuczciwe postanowienia umownego oznacza, że możliwe jest dalsze stosowanie innych, nieobjętych zarzutem abuzywności postanowień umownych, określających główne świadczenie konsumenta, których uzgodniony przez strony kształt (wprowadzenie ich do umowy) był nierozerwalnie związany
z zakwestionowanym przez konsumenta postanowieniem?

Sprawa ta została zarejestrowana przed Trybunałem Sprawiedliwości pod numerem
C-260/18.

W związku z pytaniami prejudycjalnymi skierowanymi do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Sąd Okręgowy na podstawie art. 177 § 1 punkt 3 ¹ k.p.c. zawiesił postępowanie w rozpoznawanej sprawie, uznając, że jej rozstrzygnięcie zależy od wyniku postępowania toczącego się przed Trybunałem, które odpowie na istotne z punktu widzenia rozpoznawanej sprawy zagadnienia. Powodowie bowiem, jako podstawę roszczenia wskazali na nieważność umowy, lub ewentualnie na niezwiązanie na podstawie art. 385 ¹ § 1 k.c. klauzulami wskazanymi w umowie i Regulaminie, prowadzące do bezskuteczności określonych klauzul. We wskazanych pytaniach prejudycjalnych poruszony został problem skutków abuzywności klauzul walutowych oraz indeksacyjnych, zwłaszcza w kontekście problemu zastosowania tzw. redukcji utrzymującej skuteczność postanowienia abuzywnego poprzez wypełnienie luk w umowie. Zważywszy, że Sąd z urzędu obowiązany jest brać taką możliwość pod uwagę, istotne jest uzyskanie odpowiedzi na pytania zadane w sprawie zarejestrowanej przed Trybunałem Sprawiedliwości pod numerem C-260/18

Podsumowując, ze względu na powyższe wątpliwości, które również z uwagi
na podstawę prawną dochodzonego przez powodów roszczenia mają być przedmiotem oceny prawnej tutejszego Sądu, zasadnym jest zawieszenie postępowania, albowiem wynik postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej będzie mógł mieć wpływ na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy poprzez dokonanie w powyższym zakresie wykładni dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich

Mając na uwadze powyższe rozważania orzeczono jak w sentencji postanowienia.

ZARZĄDZENIE

(...) (...)

19.12.2018 r.