Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2016 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa K. L.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz K. L.:

1)  kwotę 65.000 zł. (sześćdziesiąt pięć tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 lipca 2016r. do dnia zapłaty,

2)  kwotę 699 zł. (sześćset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych) tytułem odszkodowania za koszty opieki osoby trzeciej z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 listopada 2012r. do dnia zapłaty,

3)  kwotę 15.771,93 zł. (piętnaście tysięcy siedemset siedemdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt trzy grosze) tytułem odszkodowania za utracone zarobki z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 stycznia 2013r. do dnia zapłaty,

4)  kwotę 1.660 zł. (jeden tysiąc sześćset sześćdziesiąt złotych) tytułem odszkodowania za kask z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 kwietnia 2013r. do dnia zapłaty,

5)  kwotę 317,50 zł. (trzysta siedemnaście złotych i pięćdziesiąt groszy) tytułem odszkodowania za motocykl z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 lipca 2011r. do dnia zapłaty,

6)  kwotę 994,06 zł. (dziewięćset dziewięćdziesiąt cztery złote i sześć groszy) tytułem odszkodowania za holowanie i przechowywanie motocykla z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 kwietnia 2013r. do dnia zapłaty,

7)  kwotę 491 zł. (czterysta dziewięćdziesiąt jeden złotych) tytułem odsetek za opóźnienie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 października 2013r. do dnia zapłaty,

8)  kwotę 2.026,96 zł. (dwa tysiące dwadzieścia sześć złotych i dziewięćdziesiąt sześć groszy) tytułem odsetek za opóźnienie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 czerwca 2016r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  umarza postępowanie co do kwoty 6.875,15 zł. (sześć tysięcy osiemset siedemdziesiąt pięć złotych i piętnaście groszy),

IV.  ustala, że pozwany w całości ponosi koszty postępowania, z tym, że ich ostateczne rozliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt: IC 1166/13

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 4 października 2013 roku przeciwko (...) S.A. w W. powód K. L. domagał się zasądzenia na jego rzecz kwoty 65.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 11 listopada 2012 roku do dnia zapłaty. Powód wniósł także o:

1) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 7.995 zł wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia 11 listopada 2012 roku do dnia zapłaty tytułem pokrycia kosztów opieki domowej;

2) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 15.771,93 zł tytułem utraconych zarobków w okresie zwolnienia lekarskiego (16.06.2011-2.01.2012 r.) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty;

3) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1.660 zł tytułem odszkodowania za zniszczony kask wraz z odsetkami naliczonymi od dnia 29 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty;

4) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 4.617,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 13 lipca 2011 roku tytułem odszkodowania za zniszczony motocykl marki B.;

5) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 3.569,21 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty z tytułu kosztów holowania i przechowywania motocykla;

6) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 491 zł tytułem zaległych odsetek (od dnia 11 listopada 2012 roku do dnia 5 lutego 2013 roku od kwoty 15.845,63 zł).

Ponadto powód domagał się zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przypisanych, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, iż w dniu 17 czerwca 2011 roku został poszkodowany w wypadku komunikacyjnym, w wyniku którego jako kierowca motocykla doznał poważnych obrażeń ciała. Ponadto podniósł, iż musiał poddać się skomplikowanemu leczeniu i długotrwałej rehabilitacji, zaś pozwany w toku postępowania likwidacyjnego nie uwzględnił zdaniem powoda samego rodzaju szkód zarówno na osobie (uszkodzenia ciała), jak i szkód majątkowych (zniszczony motocykl, kask) jakie powód poniósł w wyniku wypadku /pozew k. 2-39/.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew z dnia 19 listopada 2013 roku wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, iż nie kwestionuje swojej odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną powodowi, lecz sporną kwestią pozostaje wysokość żądań określonych w pozwie. Wskazał, iż żądana przez powoda kwota zadośćuczynienia jest rażąco wygórowana, zaś odnosząc się do pozostałych kosztów zdaniem pozwanego powód nie udowodnił ich wysokości i zasadności /odpowiedź na pozew k. 162-164/.

W piśmie procesowym z dnia 19 sierpnia 2014 roku powód cofnął powództwo wniesione w niniejszej sprawie ze zrzeczeniem się roszczenia w części tj. w kwotach: 4300 zł tytułem szkody za zniszczony motocykl oraz 2575,15 zł tytułem kosztów holowania i przechowywania motocykla /pismo k. 242-248/.

W dniu 20 listopada 2016 roku powód zmodyfikował powództwo i wniósł o:

1) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 85.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11listopada 2012 roku do dnia zapłaty;

2) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 7.995 zł wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia 11 listopada 2012 roku do dnia zapłaty tytułem pokrycia kosztów opieki domowej;

3) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 15.771,93 zł tytułem utraconych zarobków w okresie zwolnienia lekarskiego (16.06.2011-2.01.2012 r.) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty;

4) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1.660 zł tytułem odszkodowania za zniszczony kask wraz z odsetkami naliczonymi od dnia 29 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty;

5) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 317,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 13 lipca 2011 roku tytułem odszkodowania za zniszczony motocykl marki B.;

6) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 994,06 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty z tytułu kosztów holowania i przechowywania motocykla;

7) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 491 zł tytułem zaległych odsetek (od dnia 11 listopada 2012 roku do dnia 5 lutego 2013 roku od kwoty 15.845,63 zł);

8) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 2026,96 zł tytułem wypłaty odsetek ustawowych od spełnione z naruszeniem terminu wypłaty odszkodowania za uszkodzony motocykl (1627,99 zł) oraz za holowanie (398,97 zł) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanemu pisma modyfikującego żądanie do dnia zapłaty /pismo k. 420-425/.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały swoje stanowiska w sprawie /pismo pozwanego k. 524-525/,protokół rozprawy k. 528/.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 czerwca 2011 roku w W. J. F. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że kierując samochodem marki s. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności podczas skrętu w lewo, nie ustąpił pierwszeństwa jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost motocyklowi marki B. kierowanemu przez K. L. i doprowadził do zderzenia pojazdów. W wyniku wypadku K. L. doznał obrażeń w postaci: urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, złamania żeber po stronie lewej, odmy płucnej lewostronnej i krwiaka opłucnej lewej, złamanie obojczyka prawego oraz stłuczenia łokcia prawego /okoliczności bezsporne, dowody: wyrok k. 43-57, wyrok k. 60 , karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 61-62, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 63/.

Bezpośrednio po wypadku powód został przewieziony do Wojewódzkiego Szpitala (...) w W., gdzie przeszedł operację –drenaż lewej jamy opłucnowej, zaś w dniu 20 lipca 2016 roku powód przeszedł kolejną operację zespolenia złamania trzonu obojczyka lewego płytką tytanową K. i śrubami blokowanymi. W szpitalu powód przebywał do dnia 25 lipca 2011 roku / dowody: karta informacyjna k. 61-62, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 63, historia choroby k. 64-82/.

Sprawca wypadku został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. W.z dnia 3 stycznia 2013 roku w sprawie III K 792/11 / dowody: wyrok k. 43-57, wyrok k. 60/.

W związku z zaistniałym zdarzeniem drogowym w dniu 11 czerwca 2011 roku powód zgłosił do pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. roszczenia z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego OC sprawcy wypadku. W dniu 12 lipca 2011 roku pozwany wystosował do powoda pismo, w którym uznał roszczenie powoda w zakresie zwrotu kwoty 4.617,50 zł z tytułu zniszczonego motocykla, jednak wypłata odszkodowania miała nastąpić dopiero po ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkodę / dowody: pismo k. 92-93/.

Pismem z 8 października 2012 roku skierowanym do pozwanego pełnomocnik powoda wniósł o wypłatę zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz odszkodowania z tytułu pokrycia kosztów opieki domowej. W odpowiedzi na pismo pozwany oświadczył, ze nie widzi podstaw do wypłaty odszkodowania ze względu na fakt, iż postępowanie przygotowawcze dotyczące przedmiotowego wypadku nie zostało zakończone. W dniu 14 grudnia 2012 roku powód zgłosił pozwanemu nowe roszczenia w zakresie:

1. wypłaty kwoty 142, zł z tytułu odszkodowania za zniszczone w wypadku ubranie- koszulę, kalesony motocyklowe i pas motocyklowy;

2. wypłaty kwoty 64,80 zł tytułem odszkodowania za zakup leków przeciwbólowych;

3. wypłaty kwoty 136,50 zł z tytułu odszkodowania za zakup napojów wysokoproteinowych;

4. wypłaty odszkodowania z tytułu utraconych zarobków w okresie zwolnienia lekarskiego w łącznej kwocie 16.985,15 zł / dowody: pismo k. 94-100, pismo k. 101-103, korespondencja e-mail k. 104, pismo k. 105-106, pismo k. 107, pismo k. 108-112/.

Pozwany dopiero w dniu 5 lutego 2013 roku wydał decyzję o przyznaniu poszkodowanemu odszkodowania w wysokości 15.845,63 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż powyższa kwot została zaliczona przez pozwanego na poczet roszczeń zgłoszonych przez powoda i tak:

1. 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

2. 64,80 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia;

3. 135,83 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia;

4. 645 zł tytułem zwrotu kosztów opieki / dowód: decyzja k. 123-124/.

Dodatkowo w dniu 27 lutego 2013 roku powód wystosował do pozwanego kolejne pismo w, którym wskazał na kolejne roszczenia w zakresie likwidacji szkody tj.:

1. wypłaty kwoty 473,55 zł z tytułu holowania uszkodzonego motocykla po wypadku na strzeżony parking ;

2. wypłaty kwoty 3.095,60 zł z tytułu pozostawienia motocykla na parkingu strzeżonym w okresie od dnia 19 czerwca 2011 roku do dnia 14 września 2011 roku/ dowód: pismo k. 128-129/.

W toku dalszego postępowania likwidacyjnego powód kierował do pozwanego jeszcze wiele pism w sprawie zgłaszanych roszczeń, zaś pozwany nie uznając tych roszczeń nie wypłacił powodowi żadnego odszkodowania / dowody: pismo k. 113-115, pismo k. 130-132, pismo k. 133-135/.

Dopiero w dniu 09 czerwca 2014 roku pozwany wydał kolejną decyzję przyznającą powodowi odszkodowanie w kwocie 6.875,15 zł. Na powyższą kwotę składały się:

1. 4300 zł z tytułu zniszczonego motocykla;

2. 2200 zł z tytułu kosztów parkingu;

3. 375,15 zł z tytułu kosztów holowania / dowody: pismo k. 236, decyzja k. 237/.

W chwili wypadku powód miał (...) lat. Z wykształcenia jest fizjoterapeutą. Pracował na umowę zlecenie i zarabiał (...) zł miesięcznie. Do dnia wypadku prowadził aktywne życie zawodowe i towarzyskie. Był pasjonatem motocykli, grał w koszykówkę, jeździł na snowboardzie. Był typem sportowca. Wyjeżdżał z przyjaciółmi na wakacje. Był otwarty, kontaktowy, energiczny / dowody: zeznania świadków J. L. k. 211-213, M. R. k. 213-215, K. P. k. 215, M. K. 215-216, zeznania powoda k. 506-508/.

Po wypadku, jego życie zmieniło się diametralnie. W wyniku wypadku powód został skazany na ból i cierpienie, nie tylko fizyczne, ale i psychiczne. Dwukrotnie poddawany był operacjom lekarskim. Miał ograniczenia ruchowe spowodowane tymi operacjami, a także długotrwałą rehabilitacją. Cały czas istniało ryzyko odnowienia się urazów, co miało wpływ w życie codzienne powoda. Przez pierwsze 8 tygodni po wypadku powód przebywał w szpitalu. W wyniku poniesionych obrażeń był okresowo pozbawiony możliwości wykonywania pracy zarobkowej (przez okres około 6 miesięcy), co miało bezpośrednie przełożenie na rozwój jego kariery zawodowej z uwagi na konieczność leczenia specjalistycznego i usprawniającego. Początkowo powód wymagał opieki i pomocy osób trzecich podczas czynności wymagających sprawności obu kończyn górnych tj. przy myciu głowy, utrzymaniu pełnej higieny osobistej z uwagi na czasowe upośledzenie funkcji kończyny górnej prawej oraz czynnościach porządkowych, robieniu zakupów, częściowemu przygotowaniu posiłków, załatwianiu spraw poza domem, pomocy podczas rehabilitacji w warunkach domowych. K. L. po wypadku miał problemy z poradzeniem sobie z zaistniałą sytuacją, miewał chwile zwątpienia i załamania. W chwili obecnej jest bardziej zdystansowany, wyciszony, zamknięty w sobie. Stał się typem domownika. Zrezygnował z jazdy ma motocyklu, aby nie narażać na stres swoich najbliższych / dowody: zeznania świadków J. L. k. 211-213, M. R. k. 213-215, K. P. k. 215, M. K. 215-216, zeznania powoda k. 506-508, pisemna opinia biegłego rehabilitanta A. W. k. 462-480/.

Powód w chwili obecnej nie może aktywnie uprawiać sportów. Powód w wyniku wypadku doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 25 % / dowody: pisemna opinia biegłego lekarza ortopedy M. G. k. 266-268, k. 319, k. 364, pisemna opinia biegłego lekarza pneumonologa W. D. k. 274-276, k. 310, k. 356/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zawarte w aktach sprawy, które nie pozostawały ze sobą w sprzeczności i których autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy nie kwestionowała żadna ze stron niniejszego postępowania oraz na podstawie zeznań świadków: J. L. k. 211-213, M. R. k. 213-215, K. P. k. 215, M. K. 215-216 oraz zeznań powoda K. L. k. 506-508.

W konsekwencji ustalenia dotyczące obrażeń, jakich doznał powód, przebiegu ich leczenia oraz zakresu i natężenia cierpień, Sąd poczynił w oparciu o w pełni zgodne ze sobą dokumenty medyczne i zeznania świadków oraz zeznania przesłuchanego w charakterze strony K. L., a także opinie sądowe sporządzone przez biegłych lekarza ortopedę M. G. /k. 266-268, k. 319, k. 364/ oraz lekarza pneumonologa W. D. /k. 274-276, k. 310, k. 356/, lekarza chirurga J. P. /k. 395-399, k. 430-431, k. 450-451/ oraz rehabilitanta medycznego A. W. k. 462-480/. Opinie te oraz ich pisemne uzupełnienie zostały sporządzone przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje na podstawie dokumentacji lekarskiej oraz badań podmiotowego i przedmiotowych powoda. Opinie te są precyzyjne i rzeczowe oraz w sposób dokładny i wyczerpujący odpowiadają na zadane biegłym pytania. Z tych też względów Sąd uznał sporządzone w sprawie opinie za pełnowartościowy materiał dowodowy. W takim zaś stanie rzeczy nie było żadnych podstaw do kwestionowania opinii biegłych i płynących z nich wniosków.

Dokonując oceny opinii, Sąd wziął pod uwagę stanowisko biegłego lekarza ortopedy i lekarza pneumonologa, którzy stwierdzili u powoda K. L. stan po urazie wielomiejscowym, urazie głowy ze wstrząśnieniem mózgu, złamaniu żeber po stronie lewej z odmą i krwiakiem lewej jamy opłucnej, złamaniu obojczyka prawego, stłuczeniu łokcia prawego. Biegli stwierdzili u powoda uszczerbek w wysokości 25 %. Biegli stwierdzili, że ten uszczerbek ma charakter trwały. Biegli jednak zauważyli, że dzięki zastosowanemu leczeniu udało się zmniejszyć skutki przedmiotowego wypadku, a upośledzenia funkcji kończyny górnej w chwili obecnej nie powodują ograniczeń w życiu codziennym oraz wykonywaniu pracy zawodowej.

Z kolei biegły rehabilitant A. W. w swojej pisemnej opinii wskazał, iż w okresie od 25 lipca 2011 roku -13.09.2011 roku (od wyjścia ze szpitala do wizyty lekarskiej w Poradni (...)gdzie według zaleceń lekarskich było stosowanie temblaka i rehabilitacja kończyny górnej prawej powód wymagał opieki i pomocy osób trzecich w wymiarze 2 h dziennie, z uwagi na fakt iż stan zdrowia powoda i uraz w obrębie kończyny górnej oraz duże dolegliwości bólowe ze strony klatki piersiowej nie wykluczyły go z samodzielnej egzystencji i czynności dnia codziennego, a czasowo utrudniły wykonanie tych czynności w mniejszym lub większym stopniu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo w niniejszej sprawie zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części, natomiast w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu jako bezpodstawne.

W myśl art. 435 k.c., prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Stosownie zaś do art. 436 § 1 k.c., odpowiedzialność przewidzianą w artykule poprzedzającym ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody.

Podstawową przesłanką odpowiedzialności samoistnego posiadacza środka komunikacji określoną w art. 436 § 1 k.c. jest wymaganie, aby szkoda wyrządzona została przez ruch mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Niezaprzeczalnie kierujący samochodem marki S. F. F., wyrządził powodowi K. L. szkodę przez ruch pojazdu. Odpowiedzialność samoistnego posiadacza środka komunikacji oparta na zasadzie ryzyka oznacza, że posiadacz taki nie może uwolnić się od niej w drodze ekskulpacji, jedyną bowiem podstawą uchylenia tej odpowiedzialności może być tylko wykazanie jednej z okoliczności, a mianowicie, że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej, z wyłącznej winy poszkodowanego lub z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą posiadacz nie ponosi odpowiedzialności.

Powstanie odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierowcy pojazdu za szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu innym podmiotom pociąga za sobą obowiązek wypłaty przez zakład ubezpieczeń świadczeń z tytułu ubezpieczenia OC w granicach odpowiedzialności posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego. Zgodnie z art. 822 § 4 k.c., uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w niniejszej sprawie nie kwestionował swojej odpowiedzialności z tytułu zawartej z właścicielem pojazdu marki S. (...) umowy ubezpieczenia.

Przechodząc do rozważenia meritum, uznając odpowiedzialność pozwanego (...) S.A. wskazać trzeba, że w przedmiotowej sprawie powód K. L. domagał się zasądzenia na swoją rzecz zadośćuczynienia za skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 17 czerwca 2011 roku. Między stronami, spór także dotyczył rozmiaru krzywdy doznanej w jego wyniku przez poszkodowanego, a w konsekwencji wysokości świadczenia należnego mu z tego tytułu.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c., tj. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne czynniki podobnej natury (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2007 r., sygn. akt V CSK 245/07, LEX nr 369691).

Tytułem zadośćuczynienia powód otrzymał od pozwanego (...) S.A. w W. kwotę w łącznej wysokości 15.000 zł. Niewątpliwie kwota ta w pewnej mierze zaspokaja roszczenie powoda w tym zakresie. Na skutek wypadku strona powodowa doznała szeregu obrażeń ciała, w tym urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, złamania żeber po stronie lewej z odmą i krwiakiem lewej jamy opłucnej, złamania obojczyka prawego, stłuczenia łokcia prawego i mimo, że od wypadku minęło już ponad 5 lat i to skutki wypadku spowodowały, iż w chwili obecnej posiada on 25% uszczerbek na zdrowiu . Skutki wypadku też znacznie, ale i czasowo ograniczyły ponadto powoda w życiu osobistym i codziennych czynnościach.

Oceniając zgłoszone roszczenie o zadośćuczynienie, Sąd miał na uwadze, iż celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych. Dlatego też, ustalając kwotę zadośćuczynienia należy mieć na uwadze rozmiar cierpień związanych z zaistnieniem wypadku, jak i dolegliwości bólowe powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia. Wśród innych okoliczności wpływających na wysokość zadośćuczynienia jest wymóg ustalenia go w rozsądnych granicach, adekwatnych do aktualnych stosunków majątkowych, albowiem jego celem jest pokrycie szkody majątkowej, a nie wzbogacenie poszkodowanej. Niewątpliwie rozmiar cierpień, zarówno fizycznych jak i psychicznych, doznanych przez powoda jest duży. Uległ on wypadkowi jako osoba młoda i sprawna fizycznie. Wypadek spowodował, iż powód w dalszym ciągu odczuwa bóle, musiał zrezygnować z gry w koszykówkę, rzadziej jeździ na rowerze. Wypadek spowodował, iż powód w jednej chwili utracił chwilową możliwość samodzielnego funkcjonowania w sferze społecznej. Ponadto należy wskazać, iż w wyniku wypadku doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w zakresie określonym przez biegłych na 25%.

Wszystkie te okoliczności zdaniem Sądu przemawiają za zasądzeniem od pozwanego (...) Zakładu (...) na rzecz powoda dodatkowej kwoty w wysokości 65.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Kwota ta odpowiada doznanej krzywdzie – przeprowadzane zabiegi operacyjne wymagały ingerencji w organizm powoda, a który wymagał po tych zabiegach dalszej rekonwalescencji i usprawniania. Łączna kwota zadośćuczynienia, tj. 80.000 zł – przy uwzględnieniu ustalonego przez biegłego ortopedę 25 % uszczerbku na zdrowiu powoda w pełni zdaniem Sądu zaspokaja roszczenie strony powodowej. Zdaniem Sądu kwota ta odpowiada rozmiarowi i intensywności negatywnych doznań K. L. spowodowanych wypadkiem, uwzględnia skutki zdarzenia w jego obecnym życiu i nie prowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia powoda. Ponadto przyznane zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i ma wynagrodzić jego dalsze cierpienia.

Powód w obecnej chwili jest fizjoterapeutą. Pracuje w zawodzie. Z uwagi na dolegliwości bólowe w klatce piersiowej ma problemy z wykonywaniem niektórych czynności spowodowanych dużym wysiłkiem fizycznym. W przyszłości czeka go jeszcze zabieg operacyjny polegający na usunięciu zespolenia złamanego obojczyka, co będzie na pewno się wiązało z przerwą w pracy.

Dlatego też Sąd uznał za zasadne żądanie powoda co do wysokości dodatkowej kwoty z tytułu zadośćuczynienia. Co do odsetek, to należy wskazać, że odsetki ustawowe z uwagi na charakter roszczenia i ustalenie rozmiaru krzywdy na datę zamknięcia rozprawy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego (art. 363 § 2 k.c.) zostały zasądzone od daty wydania wyroku, stąd dalej idące powództwo podlegało oddaleniu.

Przechodząc do żądania odszkodowania należy wskazać, na dyspozycję art. 444 § 1 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia. Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 k.c. obejmuje wszelkie wydatki (koszty) pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne (niezbędne) i celowe (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2008 r., sygn. akt II CSK 425/07, M. Praw. 2008, nr 3, s. 116). Pojęcie „wszelkie koszty” oznacza koszty różnego rodzaju, których nie da się z góry określić, a których ocena, na podstawie okoliczności sprawy, należy do sądu (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2008 r., sygn. akt II CSK 425/07, LEX nr 378025). Jednak, jak słusznie się zauważa, celowość ponoszenia wszelkich wydatków może być związana nie tylko z możliwością uzyskania poprawy stanu zdrowia, ale też z potrzebą utrzymania tego stanu, jego niepogarszania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. akt IV CSK 308/10, LEX nr 738127). Zawsze jednak obowiązek zwrotu dotyczy wydatków rzeczywiście poniesionych i nie wystarczy wykazanie, że były one obiektywnie potrzebne (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8 lutego 2006 r., sygn. akt I ACa 1131/05, LEX nr 194522).

W grupie wydatków celowych i koniecznych, pozostających w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia tradycyjnie wymienia się koszty leczenia (pobytu w szpitalu, pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych specjalistycznych aparatów i urządzeń (np. protez, kul, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego).

Stosunek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma charakter odszkodowawczy. Świadczenie ubezpieczyciela nie powinno więc przewyższać wysokości szkody poniesionej przez ubezpieczonego (Zdzisław Gawlik, Komentarz do art. 822 Kodeksu cywilnego, w: Andrzej Kidyba (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, LEX nr 84167). Wobec tego należy wskazać, co składa się na szkodę, którą poniósł powód w niniejszej sprawie.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 7.995 zł z tytułu kosztów opieki domowej wykonywanej przez jego matkę w okresie kiedy był w szpitalu i po jego wyjściu. Sąd uwzględniając żądanie oparł się w tej mierze na pisemnej opinii biegłego rehabilitanta A. W., który wskazał, iż powód wymagał opieki po wyjściu ze szpitala przez okres około ośmiu tygodni w wymiarze 2 godzin dziennie. Powód wymagał pomocy w robieniu zakupów, czynnościach porządkowych, przygotowywaniu posiłków, załatwianiu spraw poza domem, pomocy podczas rehabilitacji w warunkach domowych. Uwzględnioną zatem kwotę Sąd wyliczył w ten sposób że: 8tyg = 56 dni x 2x12 zł/h = 1344 zł. Kwota 1344 zł została pomniejszona o kwotę 645 zł (wypłaconą przez pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym) , co daje wynik 699 zł. Odsetki od zasądzonej kwoty zostały policzone od dnia 11 listopada 2012 roku tj. od 30 dnia następnego po zgłoszeniu tych roszczeń pozwanemu.

Sąd uwzględnił w całości żądanie powoda dotyczące odszkodowania z tytułu utraconych dochodów w związku z wypadkiem, uznając niezdolność do pracy powoda w okresie od 17 czerwca 2011 roku do 2 stycznia 2012 roku i z tego tytułu zasądził na rzecz powoda kwotę 15.771,93 zł (6,5 miesiąca x 2.426,45 zł) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 17 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty tj. od 30 dnia następnego po zgłoszeniu tych roszczeń pozwanemu.

Zasadne także było także żądanie odszkodowania z tytułu poniesionych przez powoda strat rzeczowych podczas wypadku. Powód żądał odszkodowania za zniszczony kask w wysokości 1660 zł oraz za zniszczony motocykl w kwocie 317,50 zł. Ponadto powód domagał się odszkodowania z tytułu holowania i przechowywania motocykla w wysokości 994,06 zł. Odnośnie kasku należy wskazać, iż kask ochronny, który uczestniczył w przedmiotowym wypadku został zniszczony. Kask taki, zgodnie z instrukcją użytkowania po mocniejszym uderzeniu musi być wymieniony na nowy, bowiem dalsza jego eksploatacja może być dla użytkownika niebezpieczna. Co do uszkodzonego motocykla, należy wskazać, iż powód początkowo domagał się zasądzenia kwoty 4617,50 zł. Pozwany na etapie postępowania likwidacyjnego uwzględnił żądanie powoda w wysokości 4300 zł. Zasadne zatem było zasądzenie dodatkowej kwoty w wysokości 317,50 zł. Ponadto zniszczony motocykl, bezpośrednio po wypadku został odholowany na strzeżony parking, gdzie przebywał do dnia 14 września 2011 roku. Powód ze względu na pobyt w szpitalu, a potem z uwagi na jego stan zdrowia nie pozwalający na przemieszczanie się na długich dystansach nie mógł go odebrać. Odsetki od tych roszczeń zostały zasadzone od 30 dnia następnego po zgłoszeniu tych roszczeń pozwanemu.

Sąd uwzględnił ponadto żądanie powoda w zakresie kwoty 491 zł tytułem zwrotu odsetek od kwoty 15.845,63 zł za okres od 11 listopada 2012 do dnia 5 lutego 2013 roku wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 18 października 2013 roku tj. od dnia następnego od doręczenia odpisu pozwu pozwanemu (k. 161) oraz kwoty 2026,96 zł od spełnionej kwoty 6875,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 29 czerwca 2016 roku tj. od dnia następnego po doręczeniu odpisu pozwu pozwanemu (k. 523), bowiem nie wszystkie okresy za jakie należą się powodowi odsetki od poszczególnych kwot zostały poprawnie wyliczone przez pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym.

Żądanie zatem powoda przekraczające wskazane w pkt I. wyroku kwoty z tytułu zadośćuczynienia, odszkodowania oraz w zakresie odsetek mając na uwadze powyższe rozważania, należało uznać za nieuzasadnione, wobec czego podlegało ono oddaleniu (pkt II. wyroku).

Wobec cofnięcia pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia co do części żądania w zakresie kwoty 6.875,15 zł uznając tę czynność dyspozytywną powoda za dopuszczalną w świetle przesłanek wynikających z art. 203 par. 4 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie w sprawie (postanowienie zawarte w II pkt wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. ustalając, że pozwany jako przegrywający proces, w całości ponosi koszty procesu i na podstawie art. 108 § 1 zdanie drugie k.p.c. pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu (pkt IV wyroku).