Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Jaśle I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Myśliwiec

Protokolant: Natalia Szmyd

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2019 w Jaśle

sprawy z powództwa J. G.

przeciwko (...) S. A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A
w W. na rzecz powoda J. G. kwotę 3,500 zł (trzy tysiące pięćset złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie postępowanie umarza;

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A
w W. na rzecz powoda J. G. kwotę 2.492 zł (dwa tysiące czterysta dziewięćdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania w tym kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

nakazuje aby Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w J. ściągnął od pozwanego (...) S.A w W. na rzecz powoda J. G. kwotę 18,24 zł (osiemnaście złotych 24/100) tytułem pokrycia brakujących kosztów opinii biegłych .

Sygn. Akt I C 1424/17

Uzasadnienie Wyroku z dnia 12 marca 2019r

Powód J. G. wystąpił z pozwem przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 3500zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 listopada 2017r do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. W zmodyfikowanym żądaniu pozwu wniósł o zasądzenie kwoty 3500zł z odsetkami od dnia 19 grudnia 2017t do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu (...)w J. na skrzyżowaniu ulic (...) uczestniczył w kolizji drogowej w wyniku której przez próbę wymuszenia pierwszeństwa przez samochód tir nadjeżdżający od ul. (...)- który chciał skręcić w ul. (...) powód prowadzący samochód osobowy marki A. (...) i jadący od strony R.chcąc uniknąć zderzenia z tym tirem wykonując nagły manewr odbicia kierownicą w lewo stracił panowanie nad swoim pojazdem i zderzył się czołowo z kolejnym tirem który jechał od centrum J. i oczekiwał na pasie do skrętu w lewo w ulicę (...) . W wyniku zderzenia całkowitemu zniszczeniu uległ samochód powoda. Powód nie doznał żadnych obrażeń ciała ale wypadek spowodował u niego stres i uraz psychiczny. Następnego dnia powód jechał doK.na egzamin z budownictwa drogowego którego nie zaliczył. Powód na skutek stresu i odczuwania lęku przed kolejnym tego typu zdarzeniem zgłosił się do psychologa. Zdaniem powoda przeżyty przez niego stres związany z wypadkiem uzasadnia wypłatę na jego rzecz kwoty 3500zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postepowania. Pozwany wskazał, że co do zasady uznał swą odpowiedzialność na podstawie umowy ubezpieczenia jaka łączyła sprawcę zdarzenia z pozwanym. Pozwany wypłacił powodowi 500zł tytułem zadośćuczynienia i w ocenie pozwanego jest to suma odpowiednia w rozumieniu art. 445kc. Pozwany podniósł, że w toku postępowania likwidacyjnego stwierdzono u powoda zerowy uszczerbek na zdrowiu. Pozwany wskazał również, że w zakresie żądania odsetek należą się one najwcześniej od chwili wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu (...)w J. na skrzyżowaniu ulic (...) powód J. G. uczestniczył w kolizji drogowej w wyniku której przez próbę wymuszenia pierwszeństwa przez samochód tir nadjeżdżający od ul. (...)- który chciał skręcić w ul. (...), powód prowadzący samochód osobowy marki A. (...) i jadący od strony R.chcąc uniknąć zderzenia z tym tirem wykonując nagły manewr odbicia kierownicą w lewo stracił panowanie nad swoim pojazdem i zderzył się czołowo z kolejnym tirem który jechał od centrum J. i oczekiwał na pasie do skrętu w lewo w ulicę (...). Winnym spowodowania kolizji został uznany kierowca tira który jechał od ulicy (...) i usiłował wymusić pierwszeństwo wyjeżdżając na pas ruchu którym poruszał się powód. W wyniku zderzenia całkowitemu zniszczeniu uległ samochód powoda. Na miejscu zdarzenia policja ukarała mandatem kierowcę tira. Powód tego dnia przebywał w domu i uczył się do egzaminu który miał na następny dzień w K. – zrobił sobie w nauce przerwę żeby pojechać do J. po swojego brata który uczył się w(...)w J.. (zeznania świadka A. G. – k 35v, zeznania powoda –k 73-73v, decyzja pozwanego z dnia 18 grudnia 2017r – k 14-16). Wypadek spowodował u powoda ogromny stres – udał się na następny dzień do K. autobusem ale nie udało mu się zaliczyć egzaminu. Powód miał problemy ze skupieniem uwagi cierpiał na kłopoty ze snem odczuwał niepokój i był podenerwowany. Powód obawiał się zaistnienia w przyszłości kolejnej takiej sytuacji, bał się kolejnego wypadku i uświadamiał sobie jak blisko było to sytuacji w której mógł stracić życie. Odczuwany po wypadku niepokój z którym powód sobie sam nie radził skłonił go do wizyty u psychologa- powód odbył trzy takie wizyty które pomogły mu w dużej mierze poradzić sobie z traumą odczuwaną po wypadku. ( zeznania powoda, dokumentacja z wizyt u psychologa – k 7,8). Powód przez kilka miesięcy od wypadku bał się wsiąść za kierownicę ale po upływie czasu przełamał ten lęk. Zdarzenie w którym powód uczestniczył było dla niego doświadczeniem stresogennym skutkującym lękiem przed kolejnym wypadkiem który to lęk zakłócał dobre samopoczucie powoda przez okres kilku miesięcy (opinia zasadnicza i uzupełniająca biegłej psycholog M. N. – k 57-59, k 69-70)

W wyniku likwidacji szkody pozwany wypłacił powodowi kwotę 500zł tytułem zadośćuczynienia- zaś w toku likwidacji szkody ustalił, że powód doznał zerowego uszczerbku na zdrowiu.- kompleksowa diagnostyka dla (...) – k 9-13)

Ustalony wyżej stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dowody. Dowody z dokumentów nie wzbudziły wątpliwości sądu co do ich wiarygodności i nie były kwestionowane przez strony.

Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom świadka A. G. jak też zeznaniom samego powoda. Sąd również oparł się na wydanej w sprawie opinii zasadniczej oraz uzupełniającej biegłej z zakresu psychologii M. N.- opinia biegłej jest rzeczowa i obiektywna- biegła jasno i precyzyjnie wskazała w opinii uzupełniającej na brak możliwości wskazania by niezdany przez powoda egzamin jawił się jako skutek wypadku drogowego. Sąd dał również wiarę zeznaniom powoda. Relacja powoda choć oczywiście subiektywna odznacza się jednak zwięzłym wskazaniem faktów (w zakresie przebiegu wypadku), a także opisem swojej sytuacji po wypadku bez nadmiernej koloryzacji i wyolbrzymiania stanu swych emocji.

Sąd zważył co następuje:

Spór pomiędzy stronami w niniejszej sprawie sprowadza się do wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia – bowiem sama odpowiedzialność strony pozwanej pozostaje poza sporem. Pozwany bowiem w toku likwidacji szkody zgłoszonej przez powoda uznał swoją odpowiedzialność co do zasady - a tytułem zadośćuczynienia wypłacił powodowi kwotę 500zł.

Zgodnie z treścią art. 445§1 w związku a art. 444kpc sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia. Pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 kc. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze i doktrynie wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. I tak w oparciu o stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone m.in. w wyroku z dnia 28.09.2001r. (sygn. akt III CKN 427/00 – LEX): „zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być – przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego – utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa”.

Dokonując ustaleń w przedmiocie rozmiaru krzywdy pamiętać należy, iż nie jest możliwe ścisłe określenie rozmiaru krzywdy i wysokości zadośćuczynienia, zaś każdy przypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy (vide: wyrok SN z dnia 3 czerwca 2011 r., III CSK 279/10). Bez wątpienia wprowadzenie do przepisu art. 445 § 1 k.c. klauzuli generalnej "odpowiedniej sumy" pozostawia sądowi orzekającemu margines uznaniowości, co do wysokości zasądzanej kwoty. Jest on dodatkowo wzmocniony fakultatywnym charakterem tego przyznania ("może"), co wskazuje na konstrukcję należnego zadośćuczynienia dopiero po przekroczeniu pewnego poziomu krzywdy (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 1974 r., II CR 763/73, OSPiKA 1975, nr 7-8, poz. 171). Pomimo niemożności ścisłego ustalenia wysokości uszczerbku należy jednak opierać rozstrzygnięcie na kryteriach zobiektywizowanych, kierować się celami oraz charakterem zadośćuczynienia i uwzględnić wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej szkody niemajątkowej. (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2004 r., II CK 131/03). Zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość).

Odnosząc w/w kryteria i wskazania do stanu faktycznego niniejsze sprawy i biorąc pod uwagę, że powód nie doznał w wyniku wypadku obrażeń fizycznych a krzywda jakiej doznał przybrała charakter stresu powypadkowego, objawiając się lękiem , niepokojem brakiem dobrego samopoczucia sąd uznał że dochodzona pozwem należność tytułem zadośćuczynienia stanowi wraz z wypłaconą przez pozwanego kwotą 500zł sumę odpowiednią w rozumieniu w/w przepisów. Żądanie powoda wypłaty na jego rzecz dodatkowo kwoty 3500zł nie jest w ocenie sądu wygórowane bowiem zauważyć należy, że powód w chwili wypadku był człowiekiem młodym – miał 21 lat i niewątpliwie jego staż jako kierowcy był niewielki. Okoliczność, że uczestniczył jako młody niedoświadczony jeszcze kierowca w zdarzeniu drogowym- czołowym zderzeniu z samochodem ciężarowym na pewno potęgowała uczucie lęku bowiem zwykłe doświadczenie życiowe wskazuję na to, że człowiek już dojrzały a przede wszystkim kierowca z doświadczeniem i dłuższym stażem łatwiej poradziłby sobie ze stresem w takiej sytuacji niż bardzo młody i niedoświadczony kierowca.

Uraz psychiczny, dyskomfort w samopoczuciu, kłopoty ze snem i trwający kilka miesięcy okres lęku i stan podenerwowania stanowi po stronie powoda krzywdę mającą bezpośredni związek przyczynowo- skutkowy ze zdarzeniem drogowym spowodowanym przez sprawcę wypadku. Kwota czterech tysięcy złotych w ocenie sądu stanowi odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za tę krzywdę i na pewno biorąc pod uwagę stopę życiową społeczeństwa nie jest nadmierna w stosunku do doznanej przez powoda krzywdy. Reasumując w ocenie sądu zasądzona kwota ( 3500zł) wraz z kwotą wypłaconą przez pozwanego w toku likwidacji szkody jest sumą odpowiednią w rozumieniu art. 445kc i stanowić będzie rekompensatę za krzywdę poniesioną przez powoda w wyniku wypadku.

Dochodzoną pozwem kwotę sąd zasądził z ustawowymi odsetkami za opóźnienie zgodnie ze zmodyfikowanym żądaniem pozwu od dnia 19 grudnia 2017r – strona pozwana dnia 18 grudnia 2017r podjęła decyzję o przyznaniu powodowi kwoty 500zł – na ten dzień zatem dysponowała już wszelkimi materiałami niezbędnymi do podjęcia decyzji, a zatem od dnia następnego pozostawała w opóźnieniu z zapłatą zadośćuczynienie.

W pozostałym zakresie wobec skutecznego cofnięcia żądania pozwu w zakresie domagania się odsetek od dnia 3.11.2017 postępowanie sąd umorzył na podstawie art. 355§1 kpc.

W zakresie orzeczenia w przedmiocie kosztów postępowania należy przyjąć, że powód wygrał sprawę i na podstawie art. 98§1kpc należy mu się zwrot kosztów postępowania. Na zasądzoną z tego tytułu na rzecz powoda należność składają się: 175zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 500zł tytułem zwrotu uiszczonej przez powoda zaliczki na poczet kosztów opinii biegłych oraz 1800zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd zasądził zwrot kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z przedłożonym spisem kosztów w wysokości podwójnej stawki minimalnej (§2 pkt 3 w związku z§15 ust 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie). Sąd uwzględnił zarówno ilość rozpraw w sprawie jak też aktywność pełnomocnika i jego wkład pracy.

Brakujące koszty opinii biegłej w kwocie 18,24zł sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz SP- Sądu Rejonowego w J.